Με τι κολλήσαμε αυτή την εβδομάδα
Μανιακοί, Spike Lee και ο διάδοχος του 'Breaking Bad'. Για περάστε.
- 29 ΣΕΠ 2018
Κάθε βδομάδα το πλήρωμα του PopCode θα μοιράζεται τα πιο πρόσφατα κολλήματά του. Μπορεί να είναι τραγούδια, βιντεάκια, ταινίες, εκθέσεις, tweets, ή οτιδήποτε άλλο οποιουδήποτε pop culture που τους έχει φάει ένα αξιοσέβαστο κομμάτι χρόνου και εμμονής.
Για να παίρνεις ιδέες.
Με το ‘BlacKkKlansman’, ο Πάνος Κοκκίνης
Το ότι μιλάμε για πραγματική ιστορία, αυτή του Αφροαμερικανού αστυνομικού στο Κολοράντο που έγινε δεκτός στην Κου-Κλουξ-Κλαν, με ξεπερνά. Το ότι στον πρωταγωνιστικό ρόλο φυσάει πραγματικά ο John David Washington, ο μεγαλύτερος γιος του Denzel που σίγουρα έχεις δει στο ‘Ballers’, ακόμη περισσότερο. Αλλά γενικά μιλάμε για μια ταινία όπου οι πάντες, από τον Spike Lee (που είναι τόσο όσο μετρημένος) όσο τον Adam Driver (που παίζει τον λευκό συνεργάτη του πρωταγωνιστή) και τον Topher Grace του ‘That ’70s Show’ (που είναι υπέροχος ως ο κυριλέ αρχηγός της Κλαν) είναι αψεγάδιαστοι. Εύγε. Μόνο εύγε.
Με το ‘Ozark’, ο Ευθύμιος Σαββάκης
Ένα τίμιο βράδυ που φύσαγε τόσο που αν έβγαινες στο μπαλκόνι παίζει να βρισκόσουν σε λίγα λεπτά στην κεντρική πλατεία της Μάλτας, αποφάσισα να εμπιστευτώ τους (δεκάδες) φίλους μου στο Facebook που ανέβαζαν στην αρχική τους Ozark με διθυραμβικά σχόλια. Μέχρι το πρωί είδα 4 επεισόδια και (μετά από καιρό) νομίζω ότι βρήκα μία σειρά του είδους που μπορεί να πλησιάσει τον θρύλο του ‘Breaking Bad’. Αν θα τα καταφέρει (μέσα μου) θα το πω μετά το τελευταίο καρέ. Στη Μάλτα άραγε έχει Netflix;
Με το ‘Maniac’, ο Κωνσταντίνος Αμπατζής
Ποιος είπε ότι κολλάμε μόνο με πράγματα που μας αρέσουν; Μετά από 4 επεισόδια, ακόμα προσπαθώ να καταλάβω πού το πάει το ‘Maniac’, τι συμβαίνει, τι θέλει να πει. Αν έπαιζαν άλλοι ηθοποιοί και ο σκηνοθέτης ήταν διαφορετικός, πιθανότατα θα το είχα παρατήσει. Αλλά τώρα πιστεύω, επιμένω, ελπίζω ότι όταν αρχίσει να ξετυλίγεται κάπως το κουβάρι, θα δικαιωθώ. ‘Black Mirror’ με το οποίο το συγκρίνουν σίγουρα δεν είναι, τουλάχιστον μέχρι τώρα, αν και κατανοώ τη συνάφεια, όμως αισθάνομαι ότι πολύ θα ήθελε να του μοιάσει. Τέλος πάντων, επειδή είναι άδικο να το κρίνω πριν το φτάσω μέχρι τέλους, θα επανέλθω όταν το καταφέρω. Το πολύ-πολύ παίρνω κι εγώ αυτό το μαγικό χαπάκι και ξεχνάω ότι το είδα.
Το ‘Γεφύρι με τις τρεις καμάρες’ για τον Κώστα Μανιάτη
Γραμμένο από τον Ισμαήλ Κανταρέ, τον επιφανέστερο συγγραφέα της γειτονικής Αλβανίας (ή ‘Αρμπερίας’ όπως την αναφέρει πολύ συχνά), αυτό το βιβλίο θα σε κρατήσει απ’ τις πρώτες κιόλας του σελίδες. Το θέμα του γνωστό, οικείο, έχει να κάνει με ένα γεφύρι που -μάντεψε- για να στεριώσει πρέπει κάποιος άνθρωπος να χτιστεί μέσα του. Βασισμένο στον γνωστό ηπειρώτικο μύθο για το γεφύρι της Άρτας, ο Αλβανός συγγραφέας με απλή και πολύ δυνατή γλώσσα, μας μεταφέρει λίγα χρόνια πριν την οθωμανική κυριαρχία στα Βαλκάνια, όταν η ημισέληνος δεν είχε αρχίσει να ρίχνει ακόμα τη βαριά σκιά της. Ωστόσο τα σημάδια ήταν εκεί, όλοι έβλεπαν τι ερχόταν, αλλά ήταν πολύ αδύναμοι για να το σταματήσουν. Μία ιστορία που αναμειγνύει τις προλήψεις, τους μύθους και τις θρησκόληπτες εμμονές, με την ανάγκη του φτωχού για πρόοδο και του άρχοντα για εξουσία. Διαβάζεται μέσα σε μια μέρα και το θυμάσαι για καιρό. Αλήθεια.