Στη μπαλάντα του Michael K. Williams, οι φωνές τραγουδούσαν από το περιθώριο

«Στην πρώτη σκηνή του Michael K. Williams ήταν εκείνος με τον σύντροφό του που ετοιμάζονταν για μία ληστεία», θυμάται ο συν-δημιουργός του The Wire, Ed Burns. «Ήρθε ένα παλικάρι και του έδωσε μία κοντόκαννη καραμπίνα. Την παίρνει και – ο τύπος που του την έδωσε λεγόταν Mike – αρχίζει να απομακρύνεται, και ο Michael K. του λέει, “Συγνώμη”. “Ναι;”. “Πώς το ανοίγεις αυτό;”. “Είναι μία γαμημένη καραμπίνα, Michael”. Εγώ κάθομαι δίπλα του εκείνη την ώρα και σκέφτομαι, “Ω θεέ μου, θα πάει τόσο άσχημα αυτό”. Κι αρχίζει το γύρισμα και έμοιαζε λες και του είχε δώσει η μάνα του την καραμπίνα στην κούνια”. Έτσι περίπου θυμάται το περιστατικό και ο David Simon, το μυαλό και η πένα πίσω από τη σειρά. «Δεν ήξερε καν ποιο ήταν το μπροστινό μέρος και ποιο το πίσω», είχε πει κάποτε στους NY Times. «Ο Mike είναι ένας πολύ όμορφος άνθρωπος, αλλά καθόλου γκάνγκστερ».

Την ίδια εβδομάδα, ο Michael K. Williams θα έφευγε από το σετ του Wire στη Βαλτιμόρη τη γειτονιά του στο Brooklyn, το συγκρότημα διαμερισμάτων Flatbush Gardens, όπου θα ζητούσε από έναν έμπορο ναρκωτικών της περιοχής να του μάθει περισσότερα για τα όπλα. Ο άνδρας θα το έκανε αδειάζοντας ένα χαλάζι σφαίρες πάνω σε μία πόρτα από ατσάλι.

Ο Williams ήξερε ενστικτωδώς πώς να ερμηνεύσει τον Omar Little, τον εμβληματικό ρόλο της καριέρας του και όλου του Wire, γιατί είχε προσπαθήσει να μοιάσει στους Omar του Brooklyn στην πραγματική του ζωή. Ήταν ένα κοκαλιάρικο παιδί που κρυβόταν πίσω από τη μητέρα του όταν εκείνη τα έβαζε με τις μανάδες των παιδιών που τον εκφόβιζαν, που φορούσε παπούτσια-μαϊμού από γνωστά brands, που έμαθε τον εαυτό του να περπατάει γερμένος όπως έκαναν όλοι οι σκληροί του συμμαθητές. Στα 16 του συμφώνησε να βάλει στη ζούλα ναρκωτικά στις φυλακές του Rikers σα χάρη για έναν τύπο που καλά-καλά δε γνώριζε. Στο τέλος έμπλεξε κι ο ίδιος με τις καταχρήσεις κυνηγώντας την αποδοχή.

«Με πείραζαν πολύ μικρό», είχε αναφέρει στο NJ το 2012. «Κανείς δε φοβόταν τον Mike. Ήθελα να με αποδεχτούν τα cool kids. Αλλά δεν το έκαναν. Οπότε σκέφτηκα, “μπορώ κι εγώ να γίνω party kid”. Είχα το χόρτο, είχα και το ποτό. Στην ουσία αγόρασα τη θέση μου σε αυτή την ομάδα με την ψυχή μου. Αλλά δεν ήμουν εγώ».

Ταλαιπωρημένος από τις εξαρτήσεις μέχρι τα 19 του και αποξενωμένος από τους δικούς του ανθρώπους σε εκείνη τη φάση, ο Michael K. Williams βρήκε τη φυλή του στα gay clubs του Manhattan στα ‘80s και τα ‘90s παρότι δεν αυτοπροσδιοριζόταν ως gay. Το χάρισμα στον χορό που ανακάλυψε εκεί τού προσέφερε δουλειά part-time χορευτή, οπότε σταμάτησε να ξενυχτάει μέχρι τα ξημερώματα μόνο για την προσωπική του διασκέδαση.

Let’s really talk about range. This was Michael K Williams dancing to house the other day in the city. A man of many talents. https://t.co/50Hctyz6U6 pic.twitter.com/zSS7GduYYv— Queer Latifah 🌹 (@BougieBlackness) October 22, 2020

Στο πάρτι γενεθλίων που είχε οργανώσει σε κλαμπ του Queens για τα 25 του χρόνια όμως, όλα θα άλλαζαν. Ο Williams βγήκε έξω για να βρει δύο φίλους του, αλλά όταν είδε δύο άλλους τύπους να τους μιλάνε ήξερε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Νιώθοντας πως οι φίλοι του θα δέχονταν σύντομα επίθεση, τους είπε πως ήταν η ώρα να πάνε σπίτι. Τότε ένας από τους δύο αγνώστους έφτυσε ένα ξυράφι που κρατούσε στο στόμα του ανάμεσα στα δάχτυλά του και του έσκισε το πρόσωπο.

Αφού χόρεψε για καλλιτέχνες όπως η Crystal Waters, η Missy Elliot, ο Ginuwine και οι Technotronic, και πήγε σε περιοδείες πλάι στη Madonna και τον George Michael, το σημάδι που του άφησε εκείνη η νύχτα θα γινόταν το εισιτήριό του στην υποκριτική.

Έτσι τον ξεχώρισε ο Tupac Shakur για να παίξει τον αδερφό του στο Bullet, αυτό καρφώθηκε στο μυαλό του Martin Scorsese όταν τον είδε για το Bringin’ Out the Dead, αυτό θυμόταν η casting director του Oz από την οντισιόν που είχε κάνει για τη σειρά και τον κάλεσε σε αυτές για το Wire. «Όλη μου τη ζωή με έβλεπαν για λαπά και ξαφνικά με αντιμετώπιζαν σα γκάνγκστερ», έλεγε. «Σχεδόν γελούσα».

Ποιος άλλος όμως θα μπορούσε να παίξει τον Omar Little;

Όπως θα συνέβαινε σε όλη του την καριέρα έκτοτε, όταν ο Michael K. Williams υπήρχε μπροστά στην κάμερα γινόταν η καλύτερη – ξαφνικά η μόνη σε πολλές περιπτώσεις – παρουσία στη σκηνή. Είχε μία σφοδρή χαρισματικότητα, μία αστραφτερή απειλή σε συνδυασμό με τη θανάσιμη δικαιότητα του χαρακτήρα, που έκαιγαν τα πάντα γύρω του. Ο άντρας πρέπει να έχει κώδικα ήταν ένας από τους Ομαρισμούς του Wire, και μέσα στην απληστία και τον άναρθρο θυμό της εμβληματικής σειράς, ο Omar έμοιαζε να είναι ο μόνος άνθρωπος του δρόμου που παρακινούταν από ένα ισχυρό αξιακό σύστημα.

Αυτός που οι ναρκέμποροι φοβούνταν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Με κοσμήματα-τρόπαια από τα θύματά του και το πιο δυσοίωνο Farmer by the Bell που θα ακούσεις κανείς να σφυρίζει, αλλά με λιγοστά δικά του υπάρχοντα, την αδυναμία στη γιαγιά του, την αποστροφή του στη βωμολοχία, το χέρι του ανοιχτό για χαρτζιλίκι για όποιον το είχε ανάγκη, και μοναδικό του στόχο τους εμπόρους ναρκωτικών. Ένας Robin Hood που πηδούσε από τον τέταρτο όροφο με την καραμπίνα στο χέρι και φιλούσε τρυφερά το αγόρι του στο στόμα.

Ο ρόλος του Omar είναι αυτός που έχει γράψει η ιστορία, όμως ξανά και ξανά η καριέρα του Michael K. Williams θα τον έφερνε στη διασταύρωση της φυλής του με την αρρενωπότητα, το έγκλημα και την αποτυχία των θεσμών. Στον λαθρέμπορο Chalky White του Boardwalk Empire που έδωσε ώθηση στο νέο στάδιο της καριέρας του και κυρίευσε την 4η σεζόν της σειράς. Στον φυλακισμένο Freddy Knight του Night Of. Στον ακτιβιστή των ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων Ken Jones στο When We Rise και στην πατρική φιγούρα του Bobby McCray στο When They See Us. Πιο πρόσφατα στον Montrose Freeman του Lovecraft Country, έναν βίαιο πατέρα που πέρασε τη ζωή του κρύβοντας τη σεξουαλικότητά του. Με τον τελευταίο ο Williams πέτυχε την πέμπτη υποψηφιότητά του για Emmy και είναι αυτό το διάστημα το φαβορί για τη νίκη στην κατηγορία του. Εάν κερδίσει θα είναι μόλις ο έβδομος ηθοποιός που τιμάται μετά θάνατον με Emmy.

«Μου λέει ο κόσμοςπως αγαπάει τους χαρακτήρες που έχω επιλέξει στην καριέρα μου, αλλά δεν επέλεξα τίποτα», είχε παραδεχτεί παλαιότερα, όταν είχε καθαρίσει για ένα μεγάλο διάστημα από τις καταχρήσεις μετά το Wire και μιλούσε πια ανοιχτά για την εξάρτηση. «Απλώς δούλευα και μου είχαν προσφερθεί. Αλλά όταν τους κοιτάω διαπιστώνω ότι ξόρκιζα τους δαίμονές μου, πολύ. Στο τέλος ήμουν πιο άνετος στο πετσί του Omar παρά στο δικό μου. Αυτό ήταν πρόβλημα. Για να είμαι ειλικρινής όμως, το να παίζω τον Omar ήταν φοβερή αδρεναλίνη. Η ανταπόκριση που έπαιρνα απ’ τους ανθρώπους στον δρόμο ήταν πολύ ικανοποιητική. Ήταν η στολή μου του Superman και δεν είχα κανένα πρόβλημα με αυτό. Μου έδωσε πολύ περισσότερο street cred από αυτό που θα έπαιρνε ποτέ ο Mike Williams».

Όπως συμβαίνει με πολλές τραγικές φιγούρες στην αφήγηση, ο Omar Little καταστράφηκε από την ηθική του πυξίδα. Με μία σφαίρα στο κεφάλι από έναν ανήλικο εκτελεστή που είχε μεγαλώσει με τον μύθο του. Δεν τον είδε ποτέ να ‘ρχεται. Ο Michael K. Williams ομολογούσε πως οι ρόλοι που τον έχουν σημαδέψει περισσότερο, «είναι αυτοί που σχεδόν με σκοτώνουν», ανασύροντας επώδυνες μνήμες που πυροδοτούσαν τις ευαισθησίες του. «Είναι μία θυσία που έχω επιλέξει να κάνω». Αυτό είναι μέρος του δικού του μύθου, πλάι στο εκρηκτικό ταλέντο και την ευγενή ψυχή που τόσοι θα θρηνούν από σήμερα.