Νέες ταινίες: Η δικαίωση της Rose Byrne και η αντρική λαχτάρα από τον Alain Guiraudie

Ακολουθεί η κριτική μας για τις ταινίες της εβδομάδας:

Αν Είχα Πόδια θα σε Κλωτσούσα/If I Had Legs I’d Kick You

Βαθμολογία: 88/100

Στην εναρκτήρια σκηνή της συναρπαστικής νέας ταινίας της Mary Bronstein, το If I Had Legs I’d Kick You, η χαμαιλεόντια Rose Byrne, μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της που αναγνωρίζεται επιτέλους από τα βραβεία (κέρδισε στο Φεστιβάλ Βερολίνου, έχει υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα και Critics’ Choice και αναμένεται στην πεντάδα Α΄Γυναικείου στα Όσκαρ) προσπαθεί χωρίς επιτυχία να πείσει μία οικογενειακή σύμβουλο πως δεν είναι αυτή το πρόβλημα. «Ο μπαμπάς είναι σκληρός, η μαμά είναι ελαστική» ακούμε την κόρη της να λέει εκτός οθόνης. «Δεν είμαι», επιμένει η Linda της Byrne. «Δεν είμαι ελαστική».

Ενώ η κάμερα δείχνει συχνά την Linda μέσα από τα μάτια του παιδιού της, εκείνη παραπονιέται ότι αισθάνεται αόρατη. Μία εργαζόμενη μητέρα με κόρη που πάσχει από μία ανώνυμη ασθένεια καθημερινής θεραπείας και χρήσης μηχανήματος σίτισης, η Linda αναζητά καταφύγιο σε ένα μοτέλ μετά από ένα παράξενο ατύχημα στο διαμέρισμά τους.

Το παιδί της – τόσο αόριστο για το κοινό όσο και για την Linda – απαιτεί διαρκή προσοχή, ο κόσμος της είναι γεμάτος μαλάκες και ο μοναδικός άνθρωπος που δείχνει στην Linda ή στην κόρη της μία σταγόνα, έστω, αληθινής καλοσύνης είναι ο τεχνικός του μοτέλ που υποδύεται δεξιοτεχνικά ο A$AP Rocky. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας που διαρκεί κάτι λιγότερο από δύο ώρες, αλλά κινείται σα φορτηγό τρένο, η Linda ρωτά επανειλημμένα, με προοδευτική ένταση, γιατί κανείς δεν τη βοηθά όταν καταρρέει όπως το ταβάνι της.

Σχεδόν εξίσου κουραστική με τη φροντίδα της κόρης της είναι και η δουλειά της ως θεραπεύτρια, ειδικά σε σχέση με τις απαιτήσεις μιας ασθενούς της με ιδιαίτερα ανησυχητικές, παραληρητικές ιδέες για το νέο της. Όπου κι αν κοιτάξει κάποιος είναι θυμωμένος μαζί της και κανείς δεν φαίνεται να μπορεί να τη βοηθήσει – ούτε ο σύζυγός της, ο Charles, καπετάνιος κρουαζιερόπλοιου σε ταξίδι διάρκειας πολλών μηνών (τον παίζει ο Christian Slater κυρίως ως εξοργισμένη φωνή στο τηλέφωνο), ούτε η αόριστα απειλητική γιατρός της κόρης της που υποδύεται η ίδια η Bronstein, η οποία επιπλήττει την Linda για την απουσία της από τις συνεδρίες οικογενειακής θεραπείας και αμφισβητεί τις ικανότητές της ως μητέρα.

Σίγουρα όχι ο ίδιος ο θεραπευτής της Linda, ένας φανταστικός, εχθρικότατος Conan O’Brien που δεν θα μπορούσε να αδιαφορεί περισσότερο για την αγωνία της Linda. «Γιατί δεν με συμπαθείς;» του λέει κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας, και είναι απόδειξη της αξιοθαύμαστης ερμηνείας της Byrne το γεγονός ότι η ερώτησή της δεν ακούγεται ως γκρίνια αλλά ως έκρηξη ειλικρίνειας.

Καθώς η μία αναποδιά ακολουθεί την άλλη και οι επιλογές της Linda γίνονται ολοένα πιο τρομακτικές και ανεύθυνες, το πρόσωπο της Byrne γίνεται ένα συναισθηματικό πεδίο μάχης. Όταν τη βλέπουμε να ουρλιάζει σε ένα μαξιλάρι, είμαστε εκεί μαζί της.

Το τι είναι και τι δεν είναι μία καλή μητέρα, και ποιος αποφασίζει για αυτό, βρίσκεται στο επίκεντρο τόσο αυτής της ταινίας όσο και των πραγματικών γεγονότων που την ενέπνευσαν. Πριν από χρόνια η Bronstein έζησε οκτώ μήνες σε ένα μοτέλ στο Σαν Ντιέγκο με την κόρη της που είχε υποβληθεί σε ιατρική θεραπεία παρόμοια με αυτή που υποβλήθηκε το παιδί της Linda στο Legs.

Καθώς κρυβόταν στο μπάνιο, τρώγοντας ασταμάτητα Jack in the Box και πίνοντας φθηνό κρασί, το συναίσθημα που την κυρίευε περισσότερο — και επιμένει ότι η ταινία είναι μια προσπάθεια να μεταδώσει ένα συγκεκριμένο συναίσθημα, όχι τα ακριβή γεγονότα — δεν ήταν η απομόνωση ή η αδυναμία της απέναντι στις ανάγκες του παιδιού της. Ήταν, αντίθετα, ο φόβος ότι εξαφανιζόταν μέσα στην προσπάθεια να κάνει το παιδί της καλύτερα.

Ο εξωφρενικός πονοκέφαλος της κόρης της δεν αντισταθμίζεται ποτέ από κάποια πραγματική ζεστασιά, μονάχα από την αναπόφευκτη αίσθηση της αποτυχίας, και ως ταινία είναι μία σκοπίμως δυσάρεστη δοκιμασία αντοχής, μία καθοδική σπείρα που παίζει με αναλαμπές σουρεαλισμού, συχνά βυθιζόμενη σε στιγμές απόλυτου τρόμου, αναδεικνύοντας την εμμονή μας με το πώς πρέπει να είναι μια καλή μητέρα συχνά και την αδυναμία μας να εντοπίσουμε τα προβλήματα της παιδικής ηλικίας οπουδήποτε εκτός της δυάδας μητέρα-παιδί.

Είναι μέρος μίας τάσης του αμερικανικού κινηματογράφου – μικρής προφανώς, μην εμβαθύνουμε στη μητρότητα παραπάνω και διαταράξουμε την ιερότητά της – στην οποία συγκαταλέγονται το περσινό, άνευρο Nightbitch, το υποψήφιο για τρία Όσκαρ Lost Daughter και το παλαιότερο Tully. Το Legs όμως μοιάζει περισσότερο με το Punch-Drunk Love, για παράδειγμα, στον τρόπο που χρησιμοποιεί τον αγωνιώδη σχεδιασμό ήχου, τα απότομα cuts και την κλειστοφοβική κινηματογραφία για να προσεγγίσει την πίεση που υφίσταται η Linda.

Η ταινία καθιστά σαφές πως το Χόλιγουντ είχε υποτιμήσει σε μεγάλο βαθμό την Byrne μέχρι τώρα, σε κινηματογραφικό επίπεδο τουλάχιστον, αναθέτοντάς της κυρίως δευτερεύοντες ρόλους όμορφων, κωμικών συζύγων. Σε σύγκριση με αυτές η Linda μοιάζει σχεδόν τετραδιάστατη — ένας ρόλος που ξεπερνά τα όρια της οθόνης. Δεν θα τον αντέξουν όλοι.

Η ταινία κυκλοφορεί από τη Spentzos Film.

Misericordia

Βαθμολογία: 80/100

Η συναρπαστική ταινία του Alain Guiraudie (Stranger by the Lake) είναι γεμάτη εκπλήξεις. Ξεκινά ως ένα δράμα για τον Jeremie, έναν νεαρό άνδρα που επιστρέφει στο μικρό χωριό του στην καταπράσινη γαλλική ύπαιθρο για μία κηδεία, και στη συνέχεια μετατρέπεται σε μία κωμική ματιά για την επιθυμία και ένα θρίλερ για την συγκάλυψη ενός φόνου. Όλες αυτές οι ανατροπές μεταφέρονται με δεξιοτεχνία και, μέσα από αυτές, επιβεβαιώνεται πως ο Guiraudie είναι ο πιο οξυδερκής σκηνοθέτης που καταπιάνεται και φέρνει την ανδρική λαχτάρα και τις συνέπειές της πίσω στην οθόνη.

Το Misericordia (λατινική λέξη για την ευσπλαχνία) ήταν υποψήφιο για οκτώ βραβεία Cesar, το γαλλικό αντίστοιχο των Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένων των κατηγοριών καλύτερης ταινίας και καλύτερου σκηνοθέτη, η ανθρώπινη κωμωδία της όμως έχει αρέσει σε κοινά παντού. Υπήρξε ήδη στη δική μας λίστα με τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς στον έλεγχο εξαμήνου μας.

Η ταινία κυκλοφορεί από τη Weird Wave.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΕΠΙΣΗΣ:

Ο Βασιλιάς των Βασιλιάδων: Μια Ιστορία από τον Κάρολο Ντίκενς/The King of Kings

Η ταινία ακολουθεί την ιστορία του Charles Dickens, ο οποίος μαγεύει τον γιο του, Walter, καθώς αφηγείται την πιο σπουδαία ιστορία που ειπώθηκε ποτέ – την ιστορία του Ιησού Χριστού. Αυτό που ξεκινά ως ένα παραμύθι για καληνύχτα, μετατρέπεται σε ένα ταξίδι που αλλάζει τη ζωή. Μέσα από τη ζωντανή του φαντασία, o Walter περπατά δίπλα στον Ιησού, μαθαίνοντας την πορεία του.

Η ταινία κυκλοφορεί από την The Film Group.

Keeper

Ένα ζευγάρι βρίσκεται σε ένα φαινομενικό ειδυλλιακό ταξίδι για την επέτειό τους, όταν αυτό μετατρέπεται σε εφιάλτη, καθώς μαζί τους βρίσκονται και κάποιες αόρατες σκοτεινές παρουσίες.

Η ταινία κυκλοφορεί από την Tanweer.

Aκολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.