Νέες ταινίες: Η συνταρακτική Φωνή της Χιντ Ρατζάμπ, μία Σιωπηλή Αγάπη και τα ελληνικά Κάλαντα των Χριστουγέννων

Δες παρακάτω τον σχολιασμό μας για τις νέες ταινίες της εβδομάδας:

Η Φωνή της Χιντ Ρατζάμπ/The Voice of Hind Rajab

Βαθμολογία: 88/100

Ο François Truffaut είχε δηλώσει κάποτε πως δεν υπάρχει αντιπολεμική ταινία. Το σωστό του επιχείρημα ήταν πως ο κινηματογράφος, αποζητώντας να συναρπάσει το κοινό, εξιδανικεύει άθελά του τον πόλεμο μέσα από την αφηγηματική ένταση, την πομπώδη μουσική και τις ηρωικές γωνίες λήψης. Το μήνυμα, λοιπόν, μπορεί να είναι αντιπολεμικό, η απόδοσή του όμως στη μεγάλη οθόνη, όχι. Παρακολουθώντας τη Φωνή της Χιντ Ρατζάμπ της Kaouther Ben Hania όμως, σκεφτόμουν ότι μπορεί να του άλλαζε τη γνώμη.

Το βραβευμένο στο Φεστιβάλ Βενετίας φιλμ της δημιουργού που μπλέκει ξανά τη δραματοποίηση με το πραγματικό υλικό όπως είχε κάνει με το Four Daughters, χρησιμοποιεί τις αληθινές ηχογραφήσεις από ένα φρικώδες περιστατικό από τη Γάζα τον Ιανουάριο του 2024. Ένα 6χρονο κορίτσι βρίσκεται καθηλωμένο σε ένα αμάξι, περιτριγυρισμένο από νεκρούς συγγενείς του, και καλεί την Ερυθρά Ημισέληνο με την ελπίδα να τη διασώσει όσο ο στρατός του Ισραήλ εξακολουθεί να πυροβολεί. Εμείς ως κοινό παρακολουθούμε το κέντρο επιχείρησης διάσωσης και τις προσπάθειές του να εξασφαλίσει την αποστολή ασθενοφόρου στην απαγορευμένη ζώνη.

Η Ben Hania φτιάχνει ένα αριστούργημα σχεδόν αβάσταχτο, επειδή απαιτεί να γίνεις μάρτυρας ενός εγκλήματος, χωρίς καμία διέξοδο διαφυγής. Η Φωνή της Χιντ Ρατζάμπ είναι μεν σκηνοθετημένη ως ένα αγωνιώδες θρίλερ διάσωσης, αλλά δεν υπάρχει καμία εμψυχωτική στιγμή – αντίθετα οι κορύφωσεις του σασπένς είναι στις στιγμές απόγνωσης των εξοργισμένων διασωστών, που αδυνατούν να εμποδίσουν τη μοίρα του κοριτσιού. Ο πόνος δεν εργαλειοποιείται εδώ για να μας συνταράξει γιατί, πολύ απλά, τα γεγονότα είναι πέρα για πέρα αληθινά και το φιλμ γίνεται ένα κινηματογραφικό ιστορικό πειστήριο.

Ως κοινό είμαστε αιχμάλωτο της Ben Hania – δεν μας επιτρέπεται το περιθώριο της αποστασιοποίησης, δεν μπορούμε να πατήσουμε pause, δεν μπορούμε να μην αισθανθούμε αβοήθητοι μπροστά στη φρίκη όπως συμβαίνει όταν ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας σε ειδήσεις και social media. Αυτή τη φορά όμως δεν θα μας καθησυχάσει το σκρολάρισμα σε κάτι διαφορετικό: Είμαστε εμείς και η Φωνή της Χιντ Ρατζάμπ.

Η ταινία κυκλοφορεί από το Cinobo.

---

Σιωπηλή Αγάπη/Sorda

Βαθμολογία: 75/100

Λίγα χρόνια μετά τη νίκη Καλύτερης Ταινίας του CODA στα Όσκαρ, ακολουθεί η βραβευμένη στο Φεστιβάλ του Βερολίνου Σιωπηλή Αγάπη. Ηρωίδα της είναι η Ángela, μία κωφή γυναίκα που περιμένει παιδί με τον ακούοντα σύντροφό της, Héctor. Η άφιξη του μωρού σε μία κατά τα άλλα τρυφερή σχέση παραβιάζει τη ζώνη ασφαλείας που έχει χτίσει το ζευγάρι έως εκείνη τη στιγμή, αναγκάζοντας την Ángela να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις ανατροφής της κόρης της σε έναν κόσμο που δεν έχει φτιαχτεί για την ίδια.

Η ισπανόφωνη ταινία σε σκηνοθεσία και σενάριο της Eva Libertad, με πρωταγωνίστρια την κωφή αδελφή της Libertad, Miriam Garlo, με την οποία είχε συνεργαστεί ξανά όταν η Σιωπηλή Αγάπη ήταν ταινία μικρού μήκους, δεν έχει εμπνευστεί μονάχα από την εμπειρία της δημιουργού πλάι στην αδερφή της, αλλά και από τις δεκάδες κωφές μητέρες με τις οποίες μίλησε κατά την έρευνα για την ταινία της.

Μια δύναμη της δημιουργίας της δεν βασίζεται σε μελοδραματικές σκηνές, αλλά στην ένταση του βλέμματος μίας μητέρας, στο βάρος της απογοήτευσης ενός συντρόφου, στην εύθραυστη ομορφιά ενός κόσμου που βλέπει η Ángela. Η ταινία αντλεί τη δύναμή της από τα κενά ανάμεσα στις λέξεις, από τις στιγμές όπου η σιωπή μιλάει πιο δυνατά από τον διάλογο και από τις ωμές αλήθειες μιας ζωής στο περιθώριο.

Έτσι η Σιωπηλή Αγάπη γίνεται μία εξαιρετική απεικόνιση του πώς ο κινηματογράφος μπορεί να αποτελέσει κινητήριο δύναμη για την ενσυναίσθηση.

Η ταινία κυκλοφορεί από τη Feelgood.

---

Τα Κάλαντα των Χριστουγέννων

Βαθμολογία: 50/100

Τα Κάλαντα των Χριστουγέννων, ένα από τα κορυφαία έργα του Charles Dickens, αποκτά ελληνική κινηματογραφική του εκδοχή, γυρισμένη μάλιστα στα ορεινά χωριά της Ηπείρου.

Το παραμύθι είναι γνωστό – ένας ηλικιωμένος τσιγγούνης, ο Λυκούργος όπως ονομάζεται στην ελληνική ιστορία αντί για Σκρουτζ, θα ζήσει μία υπερβατική περιπέτεια όταν μία Παραμονή Χριστουγέννων, τρία πνεύματα απρόσκλητα πνεύματα θα τον φέρουν αντιμέτωπο με τις συνέπειες της ασπλαχνίας και της φιλαργυρίας του.

Τον υποδύεται ο Κύπριος Λώρης Λοϊζίδης που γράφει και το σενάριο, εύστοχα, χωρίς υπερβολές, απολύτως συντονισμένος με το μυσταγωγικό περιβάλλον της πολυαγαπημένης, διαχρονικής ιστορίας. Το ίδιο θα έλεγα για την πλειοψηφία του καστ που αποτελούν ονόματα όπως ο Γιάννης Μπέζος, η Γιούλικα Σκαφιδά, ο Ορέστης Χαλκιάς και ο Κώστας Κορωναίος, με τον τελευταίο να γίνεται απροσδόκητα συγκινητικός στον μικρότερο ρόλο του ανιψιού του Λυκούργου που έχει προσπαθήσει μάταια να επαναφέρει τον θείο του στον οικογενειακό τους κύκλο.

Η διαφημιστική ποιότητα στο λουκ της ταινίας δεν μας επιτρέπει να χαθούμε μέσα της, ούτε και η έντονη θεατρικότητα σε ορισμένα από τα υποκεφάλαιά της που μας υπενθυμίζει την απόστασή μας από αυτή. Το όραμα της παραγωγής όμως είναι εκεί και η καρδιά του είναι στο σωστό μέρος – δηλαδή μία ταινία για την οικογένεια, με ελληνικό στοιχείο, για το εγκάρδιο νόημα των Χριστουγέννων.

Η ταινία κυκλοφορεί από τη Feelgood.

Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.