PYMCA/Universal Images Group via Getty Images
ΜΟΥΣΙΚΗ

O Jose Padilla μας ταξίδεψε στον ωκεανό του ήχου

O Jose Padilla ζωγράφισε με ηλεκτρονικά beats τη δροσιά των κυμάτων και ύστερα έγινε ένα με αυτά.

Ο Jose Padilla έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 64 ετών, έχοντας παλέψει γενναία με ανίατη ασθένεια. Ο άνθρωπος που σκαρφίστηκε νότες και μουσικές για να αποτυπώσει το ξημέρωμα, ύστερα από μια τρελή βραδιά clubbing, καθώς περπατούσες με γυμνά πόδια στη θάλασσα, έγινε ένα με το νερό. Ίσως αυτή να ήταν η μοναδική του επιθυμία.

Μέσα στα χρώματα

Ο Jose Padilla γεννήθηκε στην Girona της Ισπανίας το 1955 και σε ηλικία 21 ετών βρέθηκε στην Ibiza, ξεκινώντας να δουλεύει ως Dj. Στην εποχή που η disco επιχειρούσε να στριμώξει στο dancefloor το punk και να φωνάξει “εγώ είμαι το αφεντικό της νυχτερινής διασκέδασης”, ο Padilla εμπνεύστηκε από το ειδυλλιακό τοπίο του νησιού, από το ‘τέλειο ατύχημα’ μεταξύ τροπικού παραδείσου και μεσογειακού μεγαλείου που ήταν οι Βαλεαρίδες νήσοι. Ο Jose Padilla είδε παράξενα χρώματα και τρελές αποχρώσεις εκεί που οι γύρω του έβλεπαν μόνο ήλιο και θάλασσα. Κάπως έτσι, το 1993, ως resident dj του Cafe del Mar, δημιούργησε την πρώτη του μουσική συλλογή, με τίτλο το όνομα του club.

Τα επόμενα χρόνια, ο Padilla συνέχισε να ζωγραφίζει σε ambient και chillout καμβάδες μέσα από τα πλατό της κονσόλας του. Μέχρι το 2000, είχε κυκλοφορήσει το πρώτο του προσωπικό album (‘Souvenir’), μαζί με έξι συνέχειες της συλλογής ‘Cafe del Mar’, η οποία κάθε χρόνο γινόταν ξακουστή σε κάθε club που υποσχόταν ένωση του μυαλού με το γύρω τοπίο, μέσα από την μουσική. Αν ήθελες να πιάσεις ουρανό ή να γίνεις ένα με την θάλασσα, πατούσες play σε κομμάτια όπως αυτό:

Το ταξίδι συνεχίζεται

Η αντίληψη του Jose Padilla για την μουσική ήταν πολύπλευρη και δεν εξαντλούνταν στα πλήκτρα ενός sequencer. Η συλλογή ‘Blue Note Beach Classics: Presented By Jose Padilla’ που κυκλοφόρησε το 2012, ανέδειξε την αγάπη του Ισπανού Dj για τους jazz, τους hard bop και τους latin ρυθμούς. To ταξίδι δεν είχε ούτε συγκεκριμένο προορισμό, ούτε συγκεκριμένο χρόνο εκτέλεσης. Παντού και πάντοτε.

Και ο χρόνος προχωράει αργά

Σε μια εποχή που ο συνωστισμός σε μια βεράντα υπό το φως του ήλιου, με τον Dj να ‘σπινιάρει’ δίσκους και να μοιράζει beats στην ατμόσφαιρα, μοιάζει με υγειονομικό εφιάλτη, τουλάχιστον μπορείς να κλείσεις τα μάτια και να ονειρευτείς με την μουσική του Padilla, μαζί και με τους ήχους εκείνων που συνεχίζουν σήμερα το έργο του, πειραματιζόμενοι με jazz και ηλεκτρονικές πινελιές. Ανοίγοντας τα μάτια, διαπιστώνεις ξανά πόσο αργά προχωράει ο χρόνος.