Ο ΛΕΞ βγήκε 20:56 στο Καυταντζόγλειο με ταχυπαλμίες ενθουσιασμού και όχι κρίσεις πανικού
Βρεθήκαμε στην επιστροφή του Σαλονικιού ράπερ στην πόλη του και εξηγούμε γιατί έχει άλλη αίγλη να παίζεις εντός έδρας, στο σπίτι σου.
- 3 ΝΟΕ 2025
Η τελευταία κουβέντα που είπε ο Λεξ στους συντοπίτες του, στο ιστορικό live τον Οκτώβριο του 2022 στο Καυταντζόγλειο, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Στα «Πουλιά», ο καλλιτέχνης σα να πηγαίνει να πει κάτι, μετά το μαζεύει και τελικά δεν το ξεστομίζει ποτέ. 1107 μέρες μετά, «θεωρητικά όλα καλά πήγανε» και η κουβέντα ολοκληρώθηκε από τα πρώτα λόγια, πριν καν ο δείκτης του ρολογιού δείξει εννιά.
Όλα είχαν σεταριστεί, όλοι και όλες ήταν στις θέσεις τους και το ραντεβού ήταν στις 21:00, just. Εδώ δεν είναι Αγγλία όμως, είναι Βαλκάνια. Μπορεί να αργήσεις και λίγο, μπορεί να βγεις και νωρίτερα. Ο Λεξ δεν μπορούσε να περιμένει τέσσερα λεπτά ακόμα, στη σκέψη ότι μια λαοθάλασσα 45 χιλιάδων ανθρώπων βγήκαν στην επιφάνεια και τον περίμεναν, χωρίς να έχει τόση σημασία τελικά αν μπορούν να δουν τον ήλιο.
Κάθεται μόνος σε μια άδεια κερκίδα και αντικρίζει ένα γεμάτο Καυταντζόγλειο. Δε μπορεί να διακρίνει φάτσες και να δει πρόσωπα, αλλά τα βλέπει, μπορεί να τα φανταστεί. Στο παρελθόν, αυτή η θέα μπορεί να τον στρέσαρε και στη σκηνή να έπαιζαν ναυτίες. Τώρα, δεν χρειάζεται καμία συνταγή για δραμαμίνες.
Καλησπερίζει την «Θεσσαλονίκηηη» και ουσιαστικά, κάπου εκεί σταματάει ο χρόνος να γυρίζει και η ώρα μετριέται σε στιγμές με εκείνους και εκείνες που βρέθηκαν δίπλα μας το Σαββατόβραδο, τραγουδήσαμε μαζί τις ιστορίες του Λεξ, αγκαλιαστήκαμε, ήπιαμε, γελάσαμε και μοιραστήκαμε αυτή τη νύχτα ο ένας στο πλάι του άλλου.
Το ρεζουμέ αυτό είναι, πάντα αυτό ήταν. Στα τραγούδια του Λεξ συναντιόμαστε ξανά με τους εαυτούς μας και στις συναυλίες του στεκόμαστε δίπλα σε αυτούς που ήταν πάντα εκεί. Από τα παλιά, δεν θυμόμαστε μονάχα τα καλά, αλλά «όταν τα λέμε όλοι μαζί, καμιά φορά οι φωταγωγοί μυρίζουνε γιασεμί».
«Ο Λεξ το κάνει Για την Κουλτούρα, αλλά και για εμάς που το έχουμε ανάγκη», μου είχε πει ένας φίλος μια μέρα μετά την κυκλοφορία του ΓΤΚ τον προηγούμενο Νοέμβρη και μας έλειψε πολύ που δεν ήταν δίπλα μας πριν δύο βράδια. Στα επόμενα, Ανδρέα.
Πάμε όμως και στα του live.
Τα ζωντανά (και φοβερά) σκηνικά της Αθήνας αντικαταστάθηκαν από πολύ σοβαρά visuals, με προσωπικό αγαπημένο τις εναλλαγές σε εκατοντάδες ασπρόμαυρα πορτρέτα ανθρώπων της πόλης που ζουν μέσα στις αρτηρίες της και παρά τις διαφορές τους, όλα μοιάζουν κάπως μεταξύ τους. Ο Λεξ χτύπησε φλέβα βέβαια και με το μπουρλότο στο 24ωρο TGK. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Ποιος ξέρει, μας έστειλε για σπίρτα, πάλι.
Στην αρχή, οι καλεσμένοι άραζαν στον πάγκο, αλλά ήταν όλοι βασικούρες. Ο Ζήνων άνοιξε και πάλι την guest list, με πρώτη αλλαγή τον Ηγεμόνα, ΜΚ και Tsaki στη συνέχεια με σουλάτσο στη σκηνή άνετοι και vibes με τον κόσμο, ακριβώς όπως έκαναν και στην πρωτεύουσα πριν πέντε μήνες, με bombers αυτή τη φορά. Ο Vlospa κέρδισε το outfit game και ο Sadam όργωσε το stage παρά το μπόι του, ψηλό εξάρι, σαν άλλος Γιάγια Τουρέ. Ο κόσμος πέρναγε καλά. Πολύ καλά.
Η μεταγραφή αεροδρομίου στο live ήταν ο Bloody Hawk που πήγε να γκρεμίσει μέχρι και το εικονικό βενδινάζικο στο background. Μπήκε αλλαγή λίγο πριν το 90’, έδωσε ανάσες και φοβερή ενέργεια, αγκαλιάστηκε με τον Λεξ και αποθέωσε όλη την αγία τριάδα, με τον Squeezy και τον Dof. «Αλέξη ευχαριστώ, είναι τιμή μου», είπε και παρέδωσε το μικρόφωνο για φινάλε.
Αποφώνηση με «24ωρα» παρέα με τους δικούς του που ανέβηκαν on stage να το ζήσουν παρέα και με «Μωβ Βροχή», το πιο σημαντικό κομμάτι του τελευταίου δίσκου, στο οποίο ο Λεξ βγάζει τα σωθικά του και λέει μέσα πολλά, σε διάφορες προτάσεις, που δεν επαναλαμβάνονται, εκτός μίας.
«Γιατί η νίκη του ενός ποτέ δεν θα ’ναι αρκετή».
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.