ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Οι απαραίτητες συνθήκες για να δεις Will Ferrell

Αν είσαι hater μην διαβάσεις παραπέρα. Αν παραδέχεσαι το μαύρο, απλοϊκό και καμιά φορά δυσνόητο χιούμορ του, θα γνέψεις το κεφάλι καταφατικά σε κάθε παράγραφο του κειμένου.

Το να κλειστείς στο σπίτι ένα μεσημέρι για να δεις μια ταινία του Will Ferrell είναι τόσο ένοχη απόλαυση όσο και το να βουτήξεις τα δάχτυλά σου σε ένα προφιτερόλ με το ζάχαρό σου στο 130. Πόσο μάλλον να φτάσεις στην είσοδο του σινεμά και να δώσεις 6-8 ευρώ για να παρακολουθήσεις την νέα του ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί με τον Ζακ Γαλυφιανάκη.

Η ταινία “The Campaign” ήταν απλά η αφορμή για να αναφερθούμε στα πεπραγμένα αυτού του τεράστιου κωμικού ηθοποιού. Ναι, φέρεται σαν βλάκας. Ενδεχομένως να είναι κιόλας. Ναι, τα αστεία του είναι πιο κρύα κι από του Σεραφείμ Σίλα. Ναι, οι ταινίες του απευθύνονται σε ανθρώπους που θα γέλαγαν αν κάποιος έπεφτε πατώντας μπανανόφλουδα. Αλλά δεν παύει να είναι τεράστιος performer.

Μόνο και μόνο γιατί κάνει το χυδαίο να μοιάζει αστείο. Κάνει το τρομακτικά γελοίο να μοιάζει έξυπνα γελοίο. Κάνει το άσεμνο χιούμορ να μοιάζει πολιτικοποιημένο και black. Κάνει αστεία για όλους. Από τον 80άρη Ρεπουμπλικανό που κοιμάται κάτω από τη φωτογραφία του George Bush μέχρι το πιτσιρίκι των έξι ετών που ψοφάει να βλέπει τούμπες επί της οθόνης.

Και ομολογώ ότι είναι δύσκολο να “ανεχτείς” τις ταινίες του. Είναι μερικές σκηνές που η βλακεία ξεπερνάει εύκολα ακόμα και την υπέρτατη γελοιότητα του Tom Green στο “Freddy got Fingered” (έπος btw).

Αλλά επειδή αξίζει οπωσδήποτε να έχεις τικάρει στην “have seen” λίστα σου τα Talladega Nights, Blades of Glory, Step Brothers και τώρα το Campaign, το ONEMAN σού παρουσιάζει τις απαραίτητες συνθήκες για να δεις Will Ferrell.

Για να δεις Will Ferrell πρέπει…

Να μην έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις

Είδα το Talladega Nights ένα βροχερό Κυριακάτικο μεσημέρι χωρίς πρωταθλήματα (λόγω Εθνικής). Μια καμένη Κυριακή δηλαδή που η καλύτερη εναλλακτική θα ήταν ο ύπνος ή ο θάνατος. Ένα τέτοιο μεσημέρι να δεις κι εσύ Will Ferrell. Ώστε το ελάχιστο value της ταινίας να σου φανεί σημαντικό μέσα στην ανουσιότητα της υπόλοιπης ημέρας.

Να είσαι λίγο ακομπλεξάριστος

Αν είσαι από εκείνους που διαδήλωναν έξω από το Χυτήριο, ξανασκέψου το. Και την διαδήλωση και το να δεις Will Ferrell. Γιατί αν και Χριστιανός ο ίδιος δεν είναι λίγα τα σχόλια που κάνει για τον Ιησού. Με επικότερη την προσευχή του στο Talladega Nights στον Baby Jesus και το επιχείρημα ότι δεν τον πάει τον κανονικό Ιησού. Προτιμά και προσεύχεται στον baby jesus στην κούνια του. Για να μην πούμε για τις gay αναφορές που θα έκαναν το ΕΣΡ να φρίξει.

Να έχεις κάτι νόστιμο δίπλα σου να ασχολείσαι

Το Step brothers το είδα αγκαλιά με μια Pepperoni Classic από την Dominos και οφείλω να ομολογήσω με βοήθησε πολύ στο να μην αλλάξω κανάλι. Το φαγητό, κυρίως τσιμπητό φαγητό, θα σε κάνει να έχεις κάτι να ασχοληθείς στις αφόρητες “κοιλιές” που κάνουν αυτές οι ταινίες. Βλέπεις μια ταινία για να έχεις κάτι να κοιτάς όσο τρως την πίτσα σου. Αυτό μόνο. Σαν να παρακολουθείς γυναικείο ποδόσφαιρο μόνο και μόνο για να παίξεις στοίχημα.

Να μην απαρνείσαι την βλακεία απλά γιατί είναι βλακεία

Λίγοι (ευτυχώς) είναι εκείνοι που τρελαίνονται πραγματικά να βλέπουν τις επιθεωρήσεις του Μάρκου Σεφερλή. Αλλά ακόμα κι ο μεγαλύτερος εχθρός της γελοιότητας μπορεί να πιάσει τον εαυτό του να γελάει με κάποια από τα αστεία αυτής της πάστας κωμικών. Οπότε βγάλε το σνομπ προσωπείο πριν δεις μια ταινία του Will Ferrell και άσε τον εαυτό σου να γελάσει αν του έρθει. Δεν είναι κακό.

Να έχεις παρέα. Τους κολλητούς σου

Προς Θεού όχι την κοπέλα σου γιατί θα πάψει να είναι κοπέλα σου. Θα ήταν σαν να την έβαζες παλιότερα να ακούσει την Σούζυ από ΖΝ και μετά να περιμένεις να σου κάτσει κιόλας. Ενώ οι κολλητοί σου θα γελάσουν. Θα θυμηθείτε κάποια αντίστοιχη μαλακία που είχατε κάνει μαζί. Θα το καφρίσετε και αναμφίβολα θα γελάσετε.

Να μην έχεις απαιτήσεις από την ταινία

Είναι τρομερά ξενέρωτο να σου λένε ότι κάποια ταινία είναι φανταστική. Γιατί χάνεις την δυνατότητα να ανακαλύψεις εσύ βλέποντάς την ότι είναι φανταστική. Περσινά κινά σταφύλια και άποψη που σου μετέδωσε ήδη κάποιος άλλος. Στην περίπτωση του Ferrell οφείλεις να μην έχεις καμία απαίτηση. Κανένα στάνταρ για να ξεπεράσεις. Να περιμένεις ότι θα δεις μια μπούρδα και μισή ώστε αν σου αρέσει να χαρείς και λίγο.