Το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας χρειάζεται το ‘Parasite’, όχι το αντίθετο

Μη χάσεις την 92η τελετή απονομής των βραβείων OSCAR, ζωντανά και αποκλειστικά στην COSMOTE TV την Κυριακή 9/2.

Εκτός της Νότιας Κορέας όπου έγινε ένα γιγάντιο χιτ 73 εκατομμυρίων δολαρίων, η ταινία είναι πλέον στο Top10 των πιο επιτυχημένων εισπρακτικά μη αγγλόφωνων φιλμ στα αμερικανικά ταμεία, με εισιτήρια 33 εκατομμυρίων. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον ίσως παρουσιάζει και το γεγονός ότι, στις 17 εβδομάδες που έχει περάσει στις αμερικανικές αίθουσες, η ταινία δεν έχει πέσει ποτέ κάτω από τη θέση #14. Ακόμη και σε σχέση με ταινίες που θα κατέληγαν τελικά να πάρουν το Όσκαρ όπως για παράδειγμα το ‘Moonlight’, το ‘Parasite’ έχει επιδείξει τρομακτική επιμονή στους κινηματογράφους κι ας είναι ήδη διαθέσιμο σε άλλες πλατφόρμες στην Αμερική όπως στα iTunes, στο Amazon, στην Apple TV+, στο Google Play και αλλού.

Οι 6 υποψηφιότητες για Όσκαρ που ήρθαν μέσα σε αυτήν τη διαδρομή – ανάμεσά τους και αυτές της Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερης Σκηνοθεσίας – ήταν μια αναγνώριση που σπάνια απολαμβάνουν οι μη αγγλόφωνες ταινίες εκτός της κατηγορίας Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας (πρώην Καλύτερη Ξενόγλωσση). Και η ερώτηση των ημερών, το αν δηλαδή μπορεί να πάρει τελικά το Όσκαρ και να πετύχει αυτό που δεν πέτυχαν άλλες ταινίες νωρίτερα – το ‘Z’ του Κώστα Γαβρά, το ‘Grand Illusion’, το ‘Cries and Whispers’, το ‘Amour’ και το ‘Roma’ πιο πρόσφατα, και άλλες – είναι, προφανώς, εύλογη.

Μετά το βραβείο Καλύτερης Ταινίας που έδωσε το Σωματείο Παραγωγών στο ‘1917’, η απάντηση πλησιάζει με πιο σίγουρα βήματα στο όχι. Τα συγκεκριμένα βραβεία έχουν προβλέψει τους 8 από τους 10 τελευταίους νικητές και έχουν αναδειχθεί ως πολύ σοβαρός δείκτης για την Καλύτερη Ταινία που θα επιλέξει η Ακαδημία. Η δική μου άποψη, όμως, θα παραμείνει μέχρι και τη μεγάλη βραδιά στο ναι.

Ακόμα και αν το ‘Roma’ του ήδη βραβευμένου με Όσκαρ Alfonso Cuarón, ενός δημιουργού που η Ακαδημία έχει τιμήσει 4 φορές και θεωρεί ‘δικό της’, δεν τα κατάφερε;

Ξανά, ναι.

Το ‘Roma’ ήταν άλλωστε μία παραγωγή του Netflix και, μέχρι αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, αυτό φαίνεται να είναι ένα δυνατό ψυχολογικό όριο για τα μέλη της Ακαδημίας. Μετά, επίσης, και από μία δεκαετία όπου τα Όσκαρ σταθερά βράβευαν μικρότερα χιτ, υπάρχουν ενδείξεις ότι ίσως επιστρέφουν στα crowd pleasers που κάποτε κυριαρχούσαν. Πάνε 16 χρόνια από όταν ο νικητής της βραδιάς ήταν μέσα στο εισπρακτικό Top10 της χρονιάς – το ‘Lord of the Rings: Return of the King’ είχε σαρώσει το 2003. Παρ’ όλ’ αυτά, το ‘Green Book’ έφτασε πέρσι τα 85 εκατομμύρια και το ‘Bohemian Rhapsody’, μία ταινία που δεν σήκωσε το μεγαλύτερο βραβείο αλλά άρεσε στην Ακαδημία και πήρε άλλα 4, είναι το πιο επικερδές δράμα στην ιστορία του σινεμά. Με αυτό το κριτήριο φυσικά, το ‘1917’ και τα 121 ως τώρα εκατομμύριά του παίρνουν ένα σαφές προβάδισμα σε σχέση με το ‘Parasite’. Το δεύτερο όμως και τα ρεκόρ του έχουν ξεφύγει εντελώς από τους περιορισμούς διανομής των art-house τίτλων – είναι απολύτως mainstream.

Δεν θα πρέπει, επιπλέον, να υποτιμηθεί το βραβείο Καλύτερου Καστ στα SAG. Οι ηθοποιοί αποτελούν το πυκνότερο σε μέλη παράρτημα της Ακαδημίας και αυτοί προτίμησαν το ‘Parasite’. Όχι τόσο όσο χρειαζόταν για να συμπεριλάβουν τους πρωταγωνιστές της ταινίας απέναντι από τους Αμερικανούς συναδέλφους τους, αλλά σίγουρα αρκετά ώστε να του δώσουν κάποια υψηλή θέση στο ψηφοδέλτιό τους. Και εδώ ερχόμαστε σε μια προηγούμενη συζήτησή μας, πιο πρακτική, που έχει να κάνει με τον τρόπο που υπολογίζεται ο νικητής της Καλύτερης Ταινίας.

Μπορείς να διαβάσεις αναλυτικά τη διαδικασία εδώ, αλλά ας αναφέρουμε σύντομα πως μία ταινία που έχει πάρει πάρα πολλές δεύτερες, ενδεχομένως, ψήφους, που έχει δηλαδή τη γενική αποδοχή από τα μέλη της Ακαδημίας και δεν έχει διχάσει, έχει κέρδος σε σχέση με μία ταινία που μπορεί να έχει πολλές πρώτες ψήφους αλλά σε άλλα ψηφοδέλτια βρίσκεται σε χαμηλές θέσεις. Που είναι, με λίγα λόγια, αμφιλεγόμενη. Το ‘1917’, τώρα, δεν είναι αμφιλεγόμενο, τουλάχιστον όχι η βιρτουοζιτέ του Sam Mendes και η αξία του ως κινηματογραφικό επίτευγμα, όμως η δεξιοτεχνία του ‘Parasite’ γύρω από τις περίπλοκες θεματικές του δίνουν μια αιχμή το βάρος του που ίσως εκτιμηθεί παραπάνω.

Κι αυτό γιατί η περσινή νίκη του ‘Green Book’, μιας τυποποιημένης ταινίας που παρουσίασε εύκολες λύσεις στο ζήτημα του ρατσισμού σε μια εποχή όπου η πληγή του αιμορραγεί παντού, έκοψε τα φτερά που είχε δώσει το ‘Moonlight’. Εκείνη η επεισοδιακή νίκη απέναντι από το ‘La La Land’ – κατά πάσα πιθανότητα αποτέλεσμα της διαδικασίας ψηφοφορίας που μόλις αναφέραμε – επιβεβαίωσε αυτό που θα έπρεπε να γνωρίζουμε. Ότι ναι, η Ακαδημία δεν είναι μονόλιθος και μπορεί να δίνει τέτοιες νίκες, όμως στο τέλος αποτελείται από ανθρώπους – πολύ μεγάλους, πολύ λευκούς, πολύ άντρες κατά πλειοψηφία – και οι άνθρωποι όσο αποζητάμε την εξέλιξη, τόσο την αποστρεφόμαστε. Στα δύο βήματα μπροστά, θα κάνουμε πέντε πίσω για να πάρουμε φόρα για το τρίτο.

Οπότε η πραγματική ερώτηση δεν είναι αν μπορεί το ‘Parasite’ να γίνει η φετινή Καλύτερη Ταινία. Έχει αποδείξει την ισχύ του και δεν έχει ανάγκη το βραβείο για να δυναμώσει τις εισπράξεις ή τον αντίκτυπό του. Είναι αν θα θελήσει η Ακαδημία να αποδείξει ότι η περσινή της επιλογή, η πιο διαβόητη μετά το ‘Crash’ το 2006, ήταν ένα στραβοπάτημα σε μια διαδρομή που ξεκίνησε με σκοπό να ανοίξει.

Μια διαδρομή που, ως τώρα, δεν έχει φέρει όσα είχε αρχικά υποσχεθεί.

Το ‘1917’ θα ήταν μία καλή επιλογή Καλύτερης Ταινίας. Συγκινήθηκα και το θαύμασα. Το ‘Parasite’ όμως, σε σχέση με τον τρόπο που η αμερικανική αφήγηση αντιμετωπίζει συνήθως το θέμα της τάξης, έκανε κάτι ριζοσπαστικό. Δεν ήθελε να κρίνει, ούτε να εξιλεώσει. Οι φτωχοί του δεν ήταν αγνοί και οι πλούσιοί του δεν ήταν τέρατα. Τους συμπόνεσε όλους και κανέναν. Το ανελέητο παράσιτό του ήταν στην πραγματικότητα το ιεραρχικό σύστημα και ο καθρέφτης που κράτησε απέναντι στη σημερινή κοινωνική αναταραχή ήταν οι αλλοιώσεις του. Η γλώσσα του δεν είχε τελικά και πολλή σημασία. Όπου κι αν ταξίδεψε.

Πως «όταν ξεπερνά κανείς το εμπόδιο των υποτίτλων, συστήνεται σε τόσες πολλές περισσότερες σπουδαίες ταινίες» όπως ανέφερε χαριτωμένα ο Bong Joon-Ho στις Χρυσές Σφαίρες, στις πιο πολλές χώρες εκτός Αμερικής το ξέρουμε καλά. Το ξέρει και η Ακαδημία που κάθε χρόνο τιμά τουλάχιστον πέντε από αυτές σε δική τους κατηγορία. Εάν θέλει να παραμείνει ωστόσο ένα ως επί το πλείστον τοπικό event – και έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει – ας προσαρμόσει τους όρους και τις κατηγορίες της αντίστοιχα.

Θα το αποφασίσει ίσως, και όχι απαραίτητα συνειδητά, φέτος.

Την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου, μη χάσετε ζωντανά από τις 11.30 μ.μ. τις αφίξεις στο κόκκινο χαλί από τον Γιώργο Σατσίδη και τη Χριστίνα Μπίθα, οι οποίοι θα βρίσκονται με live σχολιασμό απευθείας από το κόκκινο χαλί στο Dolby Theatre στο Λος Άντζελες, και στη 1.30 π.μ το pre show.

Το αποκορύφωμα της βραδιάς έρχεται με την τελετή απονομής στις 03.00 π.μ., την οποία θα απολαύσουμε στο COSMOTE CINEMA 1HD με τον πρωτότυπο ήχο ή στο COSMOTE CINEMA OSCARS HD.