Ποια ταινία να δω στο Netflix σήμερα (και κάθε μέρα): Bad Trip

Αυτή την εβδομάδα προτείνουμε το Bad Trip, μία φαρσοκωμωδία που είχε περίεργο ταξίδι ώσπου να φτάσει στο Netflix.

Netflix Pick of the Week:

Πριν καταλήξει στο Netflix, η ταινία του Kitao Sakurai είχε κανονική ημερομηνία κυκλοφορίας στις αίθουσες πριν αυτή ανατραπεί από την πανδημία, ενώ τον Απρίλιο του 2020 είχε ανέβει κατά λάθος (;) για κάποιες ώρες (;;) στο Amazon Prime Video (;;;).

Ο Sakurai γυρίζει εδώ μία εξωφρενική φαρσοκωμωδία κρυφής κάμερας με τον Eric André, τον Lil Rel Howery και την Tiffany Haddish, αν και ο όρος φαρσοκωμωδία μπορεί να μην είναι απολύτως ακριβής.

Πρακτικά και ετυμολογικά είναι ακριβώς αυτό, μία ταινία όπου κανένας από τους βοηθητικούς χαρακτήρες δεν γνωρίζει ότι βρίσκεται σε ταινία, μία στοκ πλοκή με γνήσιες αντιδράσεις. Όμως η πλειονότητα των φαρσοκωμωδιών είναι σχεδιασμένες για να κάνουν ανυποψίαστους ανθρώπους να μοιάζουν ηλίθιοι. Το Bad Trip του Netflix όμως έχει καλές προθέσεις.

Όποιος είναι εξοικειωμένος με την επιθετική ικανότητα του André να ωθεί τους ανθρώπους σε συνθήκες ακραίου cringe θα βρει άφθονo εδώ το αναρχικό του πνεύμα, αλλά δεν είναι ο μοναδικός δράστης.

Εκείνος υποδύεται τον Chris και ο Lil Rel Howery τον Bud, δύο φίλους που κάνουν εξευτελιστικές δουλειές αλλά ονειρεύονται κάτι μεγαλύτερο. Όταν ο πρώτος βλέπει την κοπέλα που του άρεσε στο Λύκειο, τη Maria Li που υποδύεται η Michael Colin, η ταινία γίνεται road movie, ενώ στο μεταξύ η αδερφή του Bud, μία μυώδης Tiffany Haddish που κλέβει την παράσταση προς έκπληξη απολύτως κανενός, δραπετεύει από τη φυλακή και τους παίρνει στο κατόπι.

Οι τρεις τους επενδύουν τόσο ολόψυχα στην ιδέα της κρυφής κάμερας που μέρος της διασκέδασης του Bad Trip βρίσκεται στο να τους βλέπεις να πετυχαίνουν ξανά και ξανά τον στόχο τους.

Όλα συμβαίνουν σε δημόσιους χώρους, όπως στο λεωφορείο, σε εμπορικό πολυκατάστημα, ή για παράδειγμα σε ένα juice bar όπου άναυδοι θαμώνες είδαν τον André να βάζει το χέρι του “κατά λάθος” σε μπλέντερ εκτοξεύοντας ένα πίδακα ψεύτικου αίματος σε όλο το κατάστημα. Το γεγονός πως τα πάντα γίνονται μπροστά σε όλους προσδίδει στη διαδικασία μία ηλεκτρισμένη απροβλεψιμότητα.

Η ταινία δεν είναι τόσο εφευρετική όπως το Eric André Show του Adult Swim (η δημιουργική ομάδα είναι κοινή συμπεριλαμβανομένου του Sakurai) αλλά καθώς θα απολαμβάνεις την ευχάριστη εξωφρενικότητά της, παρατήρησε τη στρατηγική πολυπλοκότητά της. Είναι σφιχτά σχεδιασμένη. Έχει μέθοδο.

Ο André γεφυρώνει εδώ και χρόνια τη σωματικότητα ενός Jackass με τον κοινωνιολογικό σχολιασμό του Sacha Baron Cohen, όμως το Bad Trip δε στοχεύει ποτέ στο να ταπεινώσει ή να απανθρωποποιήσει τους δύσμοιρους ανθρώπους που έπεσαν στον δρόμο της στο όνομα της κωμωδίας. Η μόνη υποχρέωση που έχουν οι μάρτυρες της αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς των πρωταγωνιστών είναι να αντιδράσουν ειλικρινά – με θυμό, απογοήτευση, περιφρόνηση, σύγχυση, νοιάξιμο.

Είναι αυτό το φάσμα ποικίλων συναισθημάτων, οργανικά περασμένο στην ταινία, που της δίνει τον αυθεντικό της τόνο. Μερικές φορές το Bad Trip είναι και συγκινητικό, με καλούς Σαμαρείτες να επεμβαίνουν για να παρηγορήσουν τους συνανθρώπους τους ή για να διαλύσουν διαμάχες. Όπου κι αν πηγαίνει η παρέα του André βρίσκει συμπολίτες της που δεν είναι απλώς πρόθυμοι να βοηθήσουν, αλλά συνήθως ξέρουν και πώς να το κάνουν.

Δεν είναι συχνό φαινόμενο η ενσυναίσθηση στη φαρσοκωμωδία και σίγουρα δεν είναι το είδος που περιμένεις να σε κάνει να αισθανθείς λίγο καλύτερα για τον κόσμο μας. Μην εκπλαγείς αν το Bad Trip σού δώσει πίσω λίγη πίστη για να την ανθρωπότητα.