Ρωτήσαμε έναν χολιγουντιανό κασκαντέρ αν ο Tom Cruise τους παίρνει τις δουλειές
Ο Lee Sheward μιλάει στο OneMan για την δουλειά του κασκαντέρ, ξεχωρίζει την αγαπημένη ταινία που έχει συμμετάσχει και μοιράζεται το παράπονο του για τις μάχες που δίνει κι όλο χάνει.
- 24 ΔΕΚ 2025
Στο σινεμά, υπάρχει ένα τμήμα που δεν έχει πρόβλημα να οδηγήσει γρήγορα αμάξια, να βάλει φωτιά στα φρένα και να τρακάρει σε ταχύτητες μεγάλες. Αυτοί οι τύποι, δε διστάζουν να πηδήξουν από ταράτσες και γενικώς δε φοβούνται τίποτα, παρά μόνο έναν άνθρωπο ύψους κάτι λιγότερο από 170 εκατοστά, ονομάτι Tom και συγκεκριμένα, τον υπερβάλλοντα ζήλο του Αμερικανού ηθοποιού να εκτελεί ο ίδιος τις σκηνές δράσης στις ταινίες που συμμετέχει. Έρχεται ο Cruise και μας παίρνει τις δουλειές, ίσως λένε στους κύκλους τους.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, στα σπίτια των κασκαντέρ, μιλάνε για σχοινιά.
Στο βιογραφικό του Lee Sheward, σκρολάρεις και διασχίζεις σημαντικές ταινίες και σειρές, σα να ψάχνεις τι θα βάλεις το βράδυ στο σπίτι. Χρονιάρες μέρες που είναι, Love Actually και The Holiday, αποτελούν σίγουρα επιλογές. Στους συντελεστές και των δύο έργων, θα βρείτε και το δικό του όνομα.
Το βράδυ της Τρίτης, στην τηλεόραση έπαιζε ο Τιτανικός. Μετά από τρεις και παραπάνω ώρες, πιθανότατα κανείς δεν θα προσέξει τους χιλιάδες συντελεστές στους τίτλους τέλους. Κι όμως, αν κάποιος έδινε, για δικούς του λόγους, σημασία στο cast, θα έπεφτε και πάλι πάνω στον Lee.
Κάπως έτσι, καθαρά από σπόντα, έπεσα και εγώ πάνω του. Αφορμή της κουβέντας μας ήταν η διαγραμμένη σκηνή του αεροδρομίου στο Love Actually. Δε θα μπορούσαμε όμως να σταθούμε εκεί όταν με ένα σύντομο scroll πέφτεις πάνω σε περισσότερα από 350 κινηματογραφικά πρότζεκτ που έχει συμμετάσχει ο Άγγλος κασκαντέρ, ή stuntman, όπως τον αποκαλούν οι δικοί του, στο Ealing του ανατολικού Λονδίνου, από όπου και κατάγεται.
Μιλήσαμε για την δουλειά του κασκαντέρ, για την ταινία που δεν θα ξεχάσει ποτέ, για τον Woody Allen και τον Polanski, αλλά και για την σκηνή που βρέθηκε απέναντι στον Liam Neeson και δεν αστόχησε. Μοιράστηκε, επίσης, και το παράπονο του.
Η έντονη βρετανική προφορά του, ευτυχώς, δεν υπήρξε πρόβλημα. Το αντίθετο.
Η σκηνή στο Love Actually
«Δεν γνώριζαν πολλοί για τη διαγραμμένη σκηνή στο αεροδρόμιο στο Love Actually. Κάθε Χριστούγεννα, είναι σαν τελετουργία, κάποιος θα αναφέρει ότι “α, είδα το όνομά σου στους τίτλους τέλους, βλέπω την ταινία είκοσι σερί χρόνια”.
Είναι εντυπωσιακό το πώς ορισμένες ταινίες γίνονται κομμάτι της ζωής των ανθρώπων με τέτοιο τρόπο. Ειλικρινά, έχω να την δω ολόκληρη πολλά χρόνια. Παίζεται βέβαια κάθε Χριστούγεννα, αλλά προσωπικά είμαι περισσότερο του Wizard of Oz ή του It’s a Wonderful Life. Μεγαλώνοντας άρχισα να εκτιμώ περισσότερο τον παλιό κινηματογράφο, ταινίες όπως το το Miracle on 34th Street.
Αυτές οι ταινίες παραμένουν για μένα η απόλυτη χριστουγεννιάτικη εμπειρία. Το Love Actually δεν το έχω παρακολουθήσει εδώ και χρόνια, αλλά ίσως φέτος, επειδή θα έχουμε αρκετό κόσμο στο σπίτι, να το βάλουμε ξανά, είτε σε DVD είτε μέσω κάποιας ψηφιακής πλατφόρμας.
Όταν το έργο έρχεται στη συζήτηση, ο κόσμος με ρωτάει τι ακριβώς έκανα σε μια ταινία που δεν είναι δράσης. Δεν είναι Die Hard, αλλά περιλαμβάνει κάποιες σκηνές που χρειάζονταν κασκαντέρ. Γυρίσαμε στη Μασσαλία για ένα μικρό κομμάτι με αυτοκίνητα, ενώ υπάρχει και μια σκηνή όπου ένας ηθοποιός βουτάει σε μια λίμνη για να πιάσει το σενάριό του.
Συνήθως ρωτάω αν την έχουν δει σε DVD, γιατί εκεί υπάρχουν τα extras. Εκεί βρίσκεται και η διαγραμμένη σκηνή που ανέφερες. Μετά τα γυρίσματα, έλαβα ένα γράμμα από τον σκηνοθέτη. Με ευχαριστούσε θερμά για τη δουλειά και τη συνεργασία, αλλά εξηγούσε ότι, σε επίπεδο μοντάζ, αποφασίστηκε να μη διατηρηθεί η σκηνή του αεροδρομίου τόσο μεγάλη και θεαματική. Τόνιζε ξεκάθαρα πως αυτό δεν ήταν αντανάκλαση της δουλειάς μας, απλώς αφηγηματικά δεν ταίριαζε με το υπόλοιπο φιλμ.
Στο αρχικό σενάριο, το μικρό αγόρι παρουσιαζόταν ως γυμναστής. Φτάνει στο αεροδρόμιο με τον Liam Neeson, ο οποίος υποδύεται τον πατέρα του, και όταν του λέει «πήγαινε να τη βρεις», ξεκινά ένα κυνηγητό μέσα στον χώρο του αεροδρομίου. Οι σεκιούριτι που τον καταδιώκουν ήταν στην πραγματικότητα κασκαντέρ, φίλοι και συνεργάτες μου. Αυτό που ο περισσότερος κόσμος δεν αντιλαμβάνεται είναι το πόση προετοιμασία απαιτήθηκε για αυτή τη σκηνή.
Είχα αλλεπάλληλες συναντήσεις με το καλλιτεχνικό τμήμα για τον σχεδιασμό του αεροδρομίου, επειδή το μεγαλύτερο μέρος του ήταν σκηνικό. Δεν είχαμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε κανονικά το Heathrow, πέρα από ορισμένα νυχτερινά πλάνα. Έτσι, οι βασικές σκηνές με τους ηθοποιούς γυρίστηκαν σε στούντιο. Παράλληλα, αυτό σήμαινε ότι το αεροδρόμιο έπρεπε να χτιστεί από το μηδέν.
Τα μονόζυγα και τα όργανα γυμναστικής έπρεπε να ενσωματωθούν στο σκηνικό. Οι διαστάσεις, τα υλικά, οι βάσεις στήριξης, όλα έπρεπε να είναι απολύτως σωστά και ασφαλή. Η κατασκευή τους απαιτούσε λεπτομερή σχεδιασμό από πολύ νωρίς. Επιπλέον, επειδή δουλεύαμε με παιδί, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω δύο γυναίκες κασκαντέρ, πρώην γυμνάστριες, για να εκτελέσουν τα ακροβατικά. Οι κινήσεις τους έπρεπε να είναι απολύτως μετρημένες.
Καθίσματα, πάγκοι, βαλίτσες, κομπάρσοι, όλα είχαν προκαθορισμένες θέσεις, σημειωμένες στο πάτωμα, ώστε οι ακροβατικές κινήσεις να γίνουν με ακρίβεια και ασφάλεια. Υπήρξε εκτεταμένη προετοιμασία και πρόβες πριν από τα γυρίσματα. Τα ίδια τα γυρίσματα κράτησαν μόνο μερικές ημέρες, αλλά το παρασκήνιο αυτής της σκηνής ήταν αποτέλεσμα εβδομάδων δουλειάς.
Με τον ίδιο σκηνοθέτη συνεργάστηκα ξανά στο About Time, όπου αυτή τη φορά σκηνοθέτησα δεύτερη μονάδα για μια σκηνή σύγκρουσης αυτοκινήτων. Η διαφορά ανάμεσα στον συντονισμό και τη σκηνοθεσία κασκαντέρ είναι σημαντική. Όταν σκηνοθετείς, είναι σαν να δημιουργείς μια μικρή ταινία μέσα στην ταινία, έχοντας την ευθύνη για το σύνολο της δράσης.
Δεν απογοητεύτηκα όταν τελικά η σκηνή κόπηκε. Καταλαβαίνω απολύτως πώς λειτουργεί το μοντάζ και η αφήγηση. Το ότι μπήκαν στον κόπο να μου στείλουν γράμμα ήταν ιδιαίτερα ευγενικό. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων γνώρισα σχεδόν όλο το καστ: από τον Hugh Grant και τον Liam Neeson μέχρι τον Rowan Atkinson».
Ο Tom Cruise, ο Woody Allen και το Eurotrip
«Έχω δουλέψει σε Mission Impossible, Titanic, ταινίες του Bond και του Bourne, και όλες ήταν μοναδικές εμπειρίες. Ωστόσο, οι παλιές κλασικές παραγωγές έχουν κάτι ανεπανάληπτο.
Στο πρώτο Mission Impossible, πιστεύω ότι βάλαμε έναν μικρό σπόρο στον Tom Cruise να αρχίσει να εκτελεί ο ίδιος όλο και περισσότερα κασκαντέρ. Του είπαμε ότι με σωστή προετοιμασία πολλά από αυτά θα μπορούσαν να γίνουν αληθινά και με μικρότερο κόστος. Από εκεί και μετά, ο τρόπος που προσέγγισε τη δράση άλλαξε ριζικά.
Δούλεψα επίσης με τον Woody Allen, αρχικά στη Νέα Υόρκη και αργότερα στο Λονδίνο. Ήταν επαγγελματίας, ήξερε ακριβώς τι ήθελε και πώς να το πάρει. Το Eurotrip ήταν μια εντελώς διαφορετική εμπειρία: γυρισμένο εξ ολοκλήρου στην Πράγα, χαοτικό, θορυβώδες, αλλά εξαιρετικά διασκεδαστικό».
Η συνεργασία με τον Liam Neeson και οι ήττες
«Με τον Liam, μερικά χρόνια νωρίτερα είχα κάνει μια ταινία μαζί του που λεγόταν Michael Collins, όπου παίζει έναν Ιρλανδό, μέλος του IRA και αφηγείται την ιστορία του. Στην πραγματικότητα, σε εκείνη την ταινία υποδυόμουν έναν αστυνομικό και είχα και μια σκηνή που πάλευα μαζί του.
Στο τέλος της ταινίας, χωρίς να αποκαλύψω πολλά, ο χαρακτήρας δολοφονείται, σκοτώνεται, και εγώ ήμουν ένας από τους δολοφόνους, μεταμφιεσμένος διαφορετικά, με άλλο κοστούμι, με περούκα αν θυμάμαι καλά, αλλά ουσιαστικά εγώ ήμουν αυτός που τον πυροβόλησε.
Έχω πει πολλές φορές, αστειευόμενος, ότι έχω παλέψει με τον James Bond, τον Jason Bourne, τον Σούπερμαν, τον Μπάτμαν, τη Wonder Woman και δεν έχω κερδίσει ούτε μία φορά».
The Holiday, Τιτανικός, Πιανίστας και σινεμά
«Το The Holiday ήταν πιο ήσυχο και εστιασμένο κυρίως στην ασφάλεια των ηθοποιών. Γιατί αν τραυματιστεί ένας πρωταγωνιστής, σταματάει ολόκληρη η παραγωγή. Και αυτό, τελικά, είναι πάντα μέρος της δουλειάς. Αν πέσει και χτυπήσει ο Jude Law τον αστράγαλο του, θα πάνε πίσω τα γυρίσματα.
Ο Τιτανικός ήταν μια τεράστια δουλειά. Είχαμε πάει στο Μεξικό. Σε αυτή την παραγωγή υπήρξαν 106 κασκαντέρ και 600 έξτρα, ήμασταν πολλοί. Ήμασταν εκεί για έξι μήνες, πηδούσαμε από τις βάρκες, παγώναμε στη θάλασσα.
Δεν ήμασταν δυστυχώς σε κάποιο ελληνικό νησί να μας χτυπάει ο ήλιος. Ήμασταν έξι μήνες σε νυχτερινά γυρίσματα στη θάλασσα και παγώναμε από το κρύο. Είχε πάρα πολύ κρύο. Δεν ήταν καλοκαίρι.
Για τον Πιανίστα, κάναμε γυρίσματα στο Βερολίνο, είναι μια δύσκολη ιστορία. Η πρόκληση ήταν ότι ο Polanski είχε στο μυαλό του ακριβώς τι ήθελε να κάνει, είχε εικόνες μαζί του από πολωνικά γκέτο στον πόλεμο. Έδειχνε έναν άνθρωπο που φλέγεται και πηδάει από το παράθυρο και λέει θέλω ακριβώς αυτό.
Το σινεμά είναι μια ιδιαίτερη δουλειά. Πρέπει να παίρνεις κάθε δουλειά σα μια νέα περιπέτεια. Είμαστε τυχεροί με το να κάνουμε δουλειές, δε δουλεύουμε σε νοσοκομεία προσπαθώντας να σώσουμε ανθρώπους. Είμαι τυχερός που από μικρό παιδί οδηγώ στη δουλειά μου γρήγορα αμάξια και πηδάω από κτίρια. Ζεις πολλές ζωές έτσι».
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.