Στο φινάλε της Άσπιλης, η Sydney Sweeney γίνεται σοκαριστικά βλάσφημη
Σε ένα συναρπαστικό μονοπλάνο, η Sydney Sweeney δίνει ένα βέβηλο, ατρόμητο φινάλε χωρίς δεύτερες σκέψεις.
- 23 ΜΑΡ 2024
Η Sydney Sweeney, άλλοτε περισσότερη γνωστή για τον ρόλο της στο Euphoria αλλά πλέον πρώτο όνομα μετά την επιτυχία του Anyone But You στις Ηνωμένες Πολιτείες, όχι μόνο πρωταγωνιστεί στην Άσπιλη (Immaculate) αλλά είναι και παραγωγός του. Αρχικά περνώντας από οντισιόν για τον ρόλο το 2014, όταν ήταν δεκαέξι ετών, η Sweeney κατέληξε να υπερασπίζεται την αναβίωση της ταινίας μετά από χρόνια αδράνειας. Η αφοσίωσή της όχι μόνο ανέστησε το έργο, αλλά απογειώνει κάθε δυνατότητά του μέσα από μία συναρπαστική ερμηνεία, κουβαλώντας σε απόλυτο βαθμό μία ταινία που κατά τ’ άλλα έχει σεναριακά κενά και δεν εκμεταλλεύεται σωστά το σκηνικό της σκηνοθετικά και εικαστικά.
Σε σκηνοθεσία του Michael Mohan, η Άσπιλη ξεκινάει με τη βίαιη δολοφονία μίας νεαρής γυναίκας που προσπαθεί να διαφύγει από ένα απομακρυσμένο μοναστήρι στην Ιταλία, θέτοντας τις βάσεις για μία σκοτεινή ιστορία γύρω από την πίστη και τη χειραγώγηση. Ο χαρακτήρας της Sydney Sweeney, η Cecilia, φτάνει στο ίδιο μοναστήρι από το Ντιτρόιτ, οδηγούμενη από την ευσεβή πίστη της.
Εδώ μπορείς να σταματήσεις να διαβάζεις εάν δεν έχεις δει την Άσπιλη, γιατί ακολουθούν spoilers.
Παρά την προσήλωσή της στους όρκους της, η Cecilia μένει έγκυος, γεγονός που το μοναστήρι αναγγέλλει ως θαύμα. Ωστόσο, σύντομα συνειδητοποιεί την αληθινή, τρομακτική φύση της σύλληψής της. Η σκοτεινή ατζέντα του μοναστηριού αποκαλύπτεται: ο Πάτερ Sal – και όχι μόνο – να χρησιμοποιήσει τη Cecilia ως δοχείο για ένα παιδί που θα συλληφθεί με τη χρήση DNA, που υποτίθεται ότι προέρχεται από ένα καρφί της σταύρωσης του Ιησού Χριστού.
Καθώς η εγκυμοσύνη της Cecilia εξελίσσεται, γίνεται όλο και πιο αποφασισμένη να ξεφύγει από τα νύχια των απαγωγέων της. Οι προσπάθειές της που χαρακτηρίζονται από εξαπάτηση και πονηριά, οδηγούν τελικά σε μία βίαιη αντιπαράθεση. Οπλισμένη με αυτοσχέδια όπλα και μια σφοδρή αποφασιστικότητα, η Cecilia της Sydney Sweeney ξεκινά ένα οδυνηρό ταξίδι για να διεκδικήσει ακριβώς αυτό. Χτυπάει μέχρι θανάτου τη Μητέρα Ηγουμένη με έναν σταυρό, στραγγαλίζει μέχρι θανάτου τον Καρδινάλιο με το ροζάριό του, και μαχαιρώνει τον Πατέρα Sal καθώς προσπαθεί με τη βία να κόψει από μέσα της τον εν δυνάμει νέο Ιησού, μαχαιρώνοντάς τον με το καρφί της σταύρωσης και βγαίνοντας τελικά από τον χώρο του μοναστηριού.
Σε ένα απίστευτο τελικό μονοπλάνο, η Cecilia γεννάει το μωρό και δαγκώνει η ίδια τον ομφάλιο λώρο που τους ενώνει.
Χωρίς δευτερόλεπτο για ηθικές συζητήσεις όπως «θα σκότωνες τον Χίτλερ ως μωρό;», η Cecilia αρπάζει τη μεγαλύτερη πέτρα που μπορεί να βρει και τη ρίχνει πάνω στο βρέφος, καθώς η Άσπιλη ρίχνει μαύρο.
Ακόμη και πριν από τη μεγάλη ανακάλυψη για το τι της συνέβη άλλωστε, η Cecilia ήταν ήδη επιφυλακτική ως προς την εγκυμοσύνη της. Πίσω από έναν πίνακα στο δωμάτιό της, ένα προηγούμενο θύμα είχε γράψει έναν στίχο από τη Βίβλο: «Ο Σατανάς ο ίδιος μεταμφιέζεται σε άγγελο του φωτός».
Η αδελφή Gwen από την άλλη την είχε προειδοποιήσει ότι «ο Θεός δεν έχει καμία σχέση με αυτό που έχει συμβεί», σε μία υπόδειξη ότι γνωρίζει για όσα συνέβαιναν στο μοναστήρι. Και όταν η Cecilia μένει φυλακισμένη κατά το τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης της, λέει στην Ηγουμένη ότι «αυτό δεν είναι έργο του Θεού».
Το μωρό δεν το βλέπουμε παρά μόνο από ένα ευρύ πλάνο, ακούμε όμως την ασταθή αναπνοή του, η οποία θα μπορούσε απλώς να οφείλεται σε κάποια παραμόρφωση λόγω της σύλληψής του, σε κάποιο σημάδι του Κακού. Στην πραγματικότητα όμως, θα μπορούσε απλώς να είναι η ανάσα ενός νεογέννητου μωρού που βρίσκεται αφρόντιστο, οπότε θα είναι δικό μας το συμπέρασμα για τι ακριβώς γέννησε η Cecilia στο τέλος.
«Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για τη συγκεκριμένη συζήτηση», είχε δηλώσει η Sweeney στο Digital Spy πριν από την κυκλοφορία της ταινίας σχετικά με το φινάλε.
«Ήταν ένας από τους σημαντικότερους λόγους που ήμουν σούπερ ενθουσιασμένη για να κάνω την ταινία. Λατρεύω μία ταινία που αποτελεί αντικείμενο συζήτησης, για την οποία οι άνθρωποι μπορούν να έχουν αντικρουόμενες απόψεις και νομίζω ότι αυτό είναι που την κάνει ενδιαφέρουσα».
Αμήν.
