Τα 22 Όσκαρ που δεν συνέβησαν ποτέ

Κάποιες φορές το buzz έρχεται μετά την πρεμιέρα μιας ταινίας, ειδικά στις περιπτώσεις των ανεξάρτητων ταινιών που ανοίγουν στα φεστιβάλ. Κάποιες φορές ωστόσο, το buzz έχει ξεκινήσει ήδη με την ανακοίνωση των πρωταγωνιστών ή του σκηνοθέτη, έχοντας πάντα ως άσσο στο μανίκι μια δυνατή θεματολογία, κάποιο αγαπημένο βιβλίο, κάποια δημοφιλή trends για τα μέλη της Ακαδημίας.

Η παρακάτω λίστα έχει κάτι από όλα:

Wonder Wheel

Όταν η ταινία του Woody Allen έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Νέας Υόρκης, οι πρώτες του κριτικές μιλούσαν για την επόμενη υποψηφιότητα της Kate Winslet. Τελικά, εκτός από όλα όσα προέκυψαν αργότερα με το #MeToo κίνημα και την ανανεωμένη χιονοστιβάδα που έχει ισοπεδώσει τον Allen, το hype ήδη έπεφτε με κάθε νέα πρεμιέρα σε φεστιβάλ και ο ρόλος της Winslet άρχιζε να φαίνεται σε όλους πολύ ισχνά γραμμένος για να μπορέσει να την οδηγήσει μέχρι τη μεγάλη τελετή.

Downsizing

Το Downsizing προοριζόταν για παίκτης Καλύτερης Ταινίας, αλλά ηταν τελικά από τα φιλμ που που παίρνουν το hype πριν την πρεμιέρα τους και λίγο αργότερα ξεφουσκώνουν. Αυτή που κράτησε το buzz της μέχρι την ημέρα της ανακοίνωσης των υποψηφιοτήτων ήταν η Hong Chau που υπολογιζόταν για μία από τις θέσεις στην κατηγορία Β΄ Γυναικείου, αλλά τελικά βρέθηκε εκτός.

Cake

Το Cake υποτίθεται θα ήταν η δικαίωση για το Τζενάκι, αλλά δεν της έκατσε. Είναι ακόμα on a break με τους κουλτουριάρηδες της Ακαδημίας, αλλά πού θα πάει. Βρέθηκε εκτός κατηγορίας Α΄ Γυναικείου, αλλά επειδή δεν έφτανε αυτό, τη ρωτούσαν για τον αποκλεισμό τόσο καιρό μετά όσο τη ρωτούσαν κάποτε για Brangelina.

The Four Feathers

Η Kate Hudson ήταν στη μετα-Penny Lane εποχή της και αν λατρεύει κάτι περισσότερο από τα δραματικά biopics είναι να συμπεριλαμβάνει στις υποψηφιότητες – και συχνά να βραβεύει – τη νέα, χαρισματική ενζενί της βιομηχανίας. Τελικά το Four Feathers ήταν απλά κακό, ο ρόλος της – και όλων των υπολοίπων – ήταν φοβερά επιδερμικά μελετημένος, και η επίδραση του Almost Famous πολύ μεγάλη για να μπορέσει να χωρέσει τόσο γρήγορα η Hudson σε ταινία εποχής.

Bobby

Σε σχέση με άλλες ταινίες της λίστας που τουλάχιστον έκαναν επιτυχία στα ταμεία ή τελοσπάντων ακούστηκαν πολύ μετά την κυκλοφορία τους, το Bobby πέρασε και δεν άγγιξε. Κάπου, κάπως, κάποτε όμως είχε όντως πάρει το buzz του γιατί, 1. το καστ του είχε από Harry Belafonte, Anthony Hopkins και Helen Hunt μέχρι Shia LeBeouf, William H. Macy και Laurence Fishburne, και 2. αφορά τους Kennedy.

Χώρια από τον ντόρο που έκανε η ταινία στη διάρκεια της παραγωγής της ως comeback της Lindsay Lohan. Τελικά η ιστορία φέρθηκε όπως έπρεπε στο Bobby, όχι όμως πριν πάρει δύο υποψηφιότητες Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερου Τραγουδιού στις Χρυσές Σφαίρες.

All the Pretty Horses

Στις ένδοξες εποχές της Penelope Cruz, η ηθοποιός είχε buzz για την παραμικρή, πιο δραματική δουλειά της. Τελικά το βραβείο το πήρε για το κωμικό Vicky Christina Barcelona, αλλά στο θέμα μας. Το All the Pretty Horses είχε σταρ, είχε φωτογραφία με ηλιοβασιλέματα, είχε καουμπόικα καπέλα, είχε πηγή αγαπημένο βιβλίο. Είχε όμως και τον μακελάρη Harvey Weinstein που έκοψε το 35% της ταινίας στο μοντάζ.

Life as a House

Τι καλά που πήγαιναν όλα για τον Hayden Christensen. Μέχρι και SAG Β΄ Ανδρικού είχε πάρει για το Life as a House. Και μετά έκανε το αυτονόητο, είπε ναι στο μεγαλύτερο franchise όλων των εποχών και η καριέρα του έφαγε το μεγαλύτερο βρωμόξυλο που έχουμε δει ποτέ σε ανερχόμενο ηθοποιό.

Ναι, κάποιοι του σιναφιού μπορούν να υπερβούν ακόμα και τον χειρότερο διάλογο (ο Ewan McGregor είναι καλό παράδειγμα για τα Star Wars κιόλας), αλλά οι υπόλοιποι που χρειάζονται λίγη βοήθεια από το μεγαλύτερο εργαλείο της υποκριτικής, το κείμενο δηλαδή, δε σημαίνει ότι είναι άχρηστοι.

Ζούμε για τη στιγμή που ο Christensen θα καταφέρει να αφήσει πίσω του το στίγμα. Μέχρι τότε θα θυμόμαστε με μεγάλη χαρά τη θερμή υποδοχή που του επιφύλασσαν οι φαν στο 40ό Star Wars Celebration, μετά από μια δεκαετία και βάλε ατέλειωτου θαψίματος. Τη ζήσαμε από κοντά και θα μείνει μία από τις καλύτερες fandom αναμνήσεις μας.

The Scarlet Letter

Όταν ανακοινώθηκε ότι το διάσημο μυθιστόρημα του Nathaniel Hawthorne θα γινόταν ταινία με Gary Oldman, Demi Moore και Robert Duvall, οι προβλέψεις είχαν αρχίσει πριν αρχίσουν καν τα γυρίσματα. Τελικά το Scarlet Letter δεν έφτασε στα Όσκαρ, αλλά στα Χρυσά Βατόμουρα.

Finding Forrester

Το Finding Forrester είχε όλα τα φόντα για να φτάσει στη μεγάλη τελετή. Όταν έκανε την πρεμιέρα του στην Berlinale πήρε καλές κριτικές, στο box office πήγε καλά και μέχρι σήμερα θεωρείται αδικημένη. Θα μπορούσαμε άνετα να το δούμε στη θέση που παίρνει κάθε χρονιά ένα Lion ή ένα Hidden Figures.

Seven Years in Tibet

Επιβλητικό, πολλά υποσχόμενο φιλμ  που έκανε το πιο κλασικό λάθος που κάνουν οι ταινίες με εξερευνητές. Ασχολήθηκε περισσότερο με τη διαδρομή της εξερεύνησης παρά με την ανακάλυψη. Καμιά φορά δε μετράει μόνο το ταξίδι, αλλά και ο προορισμός.

Mona Lisa Smile

Το ‘Mona Lisa Smile’ ακολούθησε της βράβευσης της Julia Roberts για το ‘Erin Brockovich’, οπότε back to back βραβείο σχεδόν αποκλειόταν, αλλά η ταινία δεν κατάφερε τίποτα σε καμία άλλη κατηγορία. Ακόμα και στο πιο επιεικές αμερικανικό box office δεν έφτασε το μαζεμένο star power του, αφού ίσα που έβγαλε το μπάτζετ του. Παγκοσμίως, ωστόσο, έκανε απόσβεση.

Proof

Υποτιμημένο και αγαπημένο. Ερχόταν με το hot πακέτο των ‘00s με Anthony Hopkins, Gwyneth Palthrow και του σκηνοθέτη του Shakespeare In Love, John Madden, αλλά δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες του στούντιό του.

J. Edgar

Τρελό hype για τον Leonardo DiCaprio που επιτέλους θα δικαιωνόταν. Είχε ήδη και ένα βραβείο SAG που ανέβαζε τις πιθανότητές του. Τελικά η νίκη θα ερχόταν με το The Revenant, αλλά όχι πριν μας δώσει το πιο οσκαρικό θρυλικό meme.

When a Man Loves a Woman

Άλλο ένα βραβείο SAG που δεν ξεχρέωσε τις προσδοκίες που ανέβασε. Η Meg Ryan έμεινε εκτός της τελετής του 1995 και σχεδόν εκτός Χόλιγουντ μία δεκαετία αργότερα.

The Libertine

To Libertine είχε hype ως biopic και ως ακόμα μία μεταμόρφωση του Johnny Depp. Ερχόταν επίσης μετά την υποψηφιότητά του για το πρώτο Pirates of the Caribbean. Η ταινία δεν έκανε τίποτα από καμία άποψη. Όσο για τις μεταμορφώσεις του Depp, αυτές κάποιες φορές ακόμα δημιουργούν ντόρο που δεν εξαργυρώνεται (βλέπε Black Mass), αν και τις περισσότερες απλώς προκαλούν χασμουρητά.

The Boxer

Όπου Daniel Day-Lewis βλέπε και buzz υποψηφιότητας. Και πήρε τρεις τελικά, μόνο από τις Χρυσές Σφαίρες.

The House of Spirits

Στα χρόνια της Isabel Allende και του μαγικού ρεαλισμού της, καμία άλλη συγγραφέας δεν μπορούσε να της παραβγεί. Γι’ αυτό και όταν το House of Spirits μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη με Meryl Streep, Glenn Close, Winona Ryder και Jeremy Irons, ήταν λογικό να γίνει φασαρία. Τελικά η ταινία δεν απέτυχε απλά με τους κριτικούς. Θεωρείται μία από τις χειρότερες μεταφορές που έχουν γίνει ποτέ στη μεγάλη οθόνη.

Monuments Men

«Σε λατρεύω, Amy. Είσαι πραγματικά το μοναδικό άτομο που διευθύνει στούντιο που αγαπά το σινεμά. Φοβάμαι ότι σας απογοήτευσα όλους. Δεν ήταν η πρόθεσή μου. Ζητώ συγνώμη. Φαίνεται πως έχασα επαφή… Ποιος να το ΄λεγε; Συγνώμη. Δεν θα ξανασυμβεί».

Ευχαριστούμε το σκάνδαλο διαρροής των e-mail της Sony για το e-mail του George Clooney. Η textbook οσκαρόφιλη ταινία του δεν αγαπήθηκε από τους κριτικούς – ούτε το περσινό Suburbicon που είχε πάρει φόρα μέχρι την πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ Βενετίας – αλλά είναι δύσκολο να μην αισθανθείς άσχημα για τον δημιουργό διαβάζοντας το παραπάνω e-mail.

Suffragette

Σούπερ πιασάρικη θεματική, Carey Mulligan και Meryl Streep. Τελικά δεν έφτασε τίποτα από τα τρία. (Ειδικά το 3ο – η Streep δεν είχε ούτε 5 λεπτά χρόνο στην ταινία).

Mr. Holmes

Το Mr. Holmes τόλμησε να δείξει έναν Sherlock που υποφέρει από άνοια και έναν McKellen που πραγματικά θα άξιζε μεγαλύτερης αγάπης από τα βραβεία.

Billy Lynn’s Long Halftime Walk

Ως μία από τις πιο πρόσφατες αποτυχίες της λίστας, μπορεί και να θυμάσαι πόσο πολύ βέβαιοι ήταν – ήμασταν θα λέγαμε καλύτερα – για την καλή πορεία του Billy Lynn’s Long Halftime Walk. Το πείραμα του τρις οσκαρικού Ang Lee με τη high-frame τεχνολογία ίσως αποδώσει στις ταινίες του μέλλοντος, αλλά το πολεμικό του δράμα χαρακτηρίστηκε “unwatchable” από τους κριτικούς και βούλιαξε τις ελπίδες του αμέσως μετά την πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ της Νέας Υόρκης.

Birth of a Nation

Ήταν η ακριβότερη πώληση που έχει γίνει ποτέ στο Sundance. Ήταν η δεδομένη υποψηφιότητα για Καλύτερη Ταινία – αν όχι νίκη – έναν ολόκληρο χρόνο πριν την τελετή. Το σκάνδαλο του Nate Parker ωστόσο όχι μόνο έσβησε τις πιθανότητές του από τον χάρτη, αλλά ξεσκέπασε και την πραγματικότητα που καμιά φορά κρύβουν τα έντονα συναισθήματα μιας συγκινητικής πρεμιέρας. Το Birth of a Nation δεν ήταν ποτέ τόσο, μα τόσο καλό.