Τα καλύτερα βιβλία που κυκλοφόρησαν τον Ιούλιο

Έτσι και φέτος, ο Ιούλιος έφερε αρκετά νέα βιβλία με τρομερό ενδιαφέρον. (Μήπως, λοιπόν, να τσέκαρες πάλι τη λίστα για τις φετινές σου διακοπές;).

Από σπουδαία λατινοαμερικανικά μυθιστορήματα με πολιτικό πρόσημο και γαλλικά νουάρ μέχρι δοκίμια για τις bullshit jobs που κάνουμε, αυτά είναι τα καλύτερα βιβλία του μήνα, σύμφωνα πάντα με τη γνώμη τη στήλης.

Νυχτωδία της Χιλής | Roberto Bolano 

Κάθε μετάφραση στο έργο του σπουδαίο Χιλιανού είναι άξια αναφοράς – ακόμα και αν μία μέρα ανακαλύψουμε κάποιο χαμένο τετράδιο γεμάτο σαχλά δικά του στιχάκια. Πόσο μάλλον ένα μικρό μυθιστόρημα με ήρωα έναν ιερέα (αλλά και κριτικό λογοτεχνίας, και μέλος του Opus Dei, και μέτριο ποιητή) ο οποίος αναμετράται με τις τύψεις του καθώς διολισθαίνει προς την προσωπική του κόλαση. Τρομερές σελίδες, κάπου ανάμεσα στα όνειρα και τη φριχτή πραγματικότητα, γραμμένες από μία τρομερή πένα.

Παραμύθι | Stephen King

O κορυφαίος συγγραφέας του horror έχει πάντα κάποιον άσο στο μανίκι του. Δεν είναι όμως μόνο αυτό: επιστρέφει, όπως αποκαλύπτει και ο τίτλος του βιβλίου, σε διαδρομές που θυμίζουν περισσότερο τη λογοτεχνία του φανταστικού και λιγότερο το horror. (Όχι, βέβαια, ότι αυτό λείπει). Πρόκειται, δηλαδή, για ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα γύρω από την ιστορία ενός 17χρονου ο οποίος κληρονομεί -τι άλλο;- τα κλειδιά για έναν παράλληλο κόσμο. Από εκεί και πέρα, να περιμένεις δυνατό story telling όπως μόνο ο «Βασιλιάς» ξέρει και μπορεί.

Η μνήμη του σώματος | Ahlam Mosteghanemi

Εκείνος είναι ένας πρώην μαχητής της αλγερινής απελευθέρωσης, νυν διάσημος ζωγράφος και αηδιασμένος από την πολιτική κατάσταση της πατρίδας του. Εκείνη είναι νεαρή λογοτέχνις και κόρη του παλιού του διοικητή. Οι συνέπειες της συνάντησής τους θα είναι ολέθριες και για τις δύο πλευρές. Κάπως έτσι, ξεκινά ένα από τα πιο σημαντικά σύγχρονα μυθιστορήματα του αραβικού κόσμου, κομμάτι μίας τριλογίας μέσα από την οποία η 70χρονη συγγραφέας κατάφερε να δώσει μία σπαρακτική τοιχογραφία της Αλγερίας.

Τα μάτια τους κοιτούσαν τον θεό | Zora Neale Hurston

Εκδόθηκε πρώτη φορά το 1937, οι κριτικοί όμως το αγνόησαν επιδεικτικά – χρειάστηκαν τέσσερις δεκαετίες για να βρει την αναγνώριση που του αξίζει. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για ένα μυθιστόρημα γραμμένο από μία μαύρη γυναίκα το οποίο αφηγείται τις περιπέτειες μίας μαύρης, ανεξάρτητης γυναίκας που δε δέχεται να είναι το υποζύγιο ή το διακοσμητικό κανενός άντρα.

 

 

 

Το πιο πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα της αφροαμερικανικής λογοτεχνίας εκδίδεται για πρώτη φορά στα Ελληνικά και αφηγείται την ιστορία της Τζέινι· μίας 16χρονης κοπέλας που η γιαγιά της την παντρεύει άρον-άρον με έναν 60ρη κτηματία όταν την πιάνει να φιλιέται με κάποιον.

Η καρδιά του σκότους | Joseph Conrad

Τι να πρωτογράψει κανείς για αυτό το βιβλίο; Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζεις, αποτελεί την πρώτη ύλη για το Αποκάλυψη! Τώρα του Francis Ford Coppola. Ένα αριστουργηματικό κείμενο από το 1899 για το πώς μπορεί να επιδράσει η Μαύρη Ήπειρος στην ψυχοσύνθεση ενός Δυτικού, για το πώς μπορεί ένας άνθρωπος να καταδυθεί -κυριολεκτικά- μέχρι την καρδιά του σκότους.

Ο φύλακας του τάφου | Franz Kafka

Πώς θα μπορούσαμε να περιγράψουμε ένα από τα λιγότερα γνωστά έργα αυτού του λογοτεχνικού γίγαντα; Ως μια σκοτεινή παραβολή της εξουσίας και των απρόσωπων μηχανισμών της, ένα αλληγορικό παραμύθι για τη διττή φύση του ανθρώπου ή μήπως κάτι ακόμα πιο σύνθετο; Αυτό εδώ είναι το μοναδικό θεατρικό του Franz Kafka, γραμμένο το 1916, το οποίο δεν έχει ανέβει ποτέ στην Ελλάδα. Μπορούμε όμως τώρα να το διαβάσουμε στην ελληνική του μετάφραση.

Ανήσυχο αίμα | Robert Galbraith

Κάρτες ταρώ, αναξιόπιστοι μάρτυρες, Κορνουάλη, οικογενειακές διακοπές, κατά συρροή δολοφόνοι. Μερικές λέξεις κλειδιά για να περιγράψουν αυτό το ενδιαφέρον crime novel όπου ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ μαζί με τη συνέταιρό του αναζητούν τα ίχνη μίας εξαφανισμένης από το 1974 γυναίκας. 

Τι είναι εκείνο που μας τραβά κατευθείαν το ενδιαφέρον; Το γεγονός ότι ο Robert Galbraith δεν είναι τίποτα άλλο από το λογοτεχνικό ψευδώνυμο της κυρίας Harry Potter, κατά κόσμον J.K. Rowling, η οποία αφήνει για λίγο στην άκρη την εφηβική λογοτεχνία για να καταπιαστεί με το αστυνομικό.

Καιρός για πόλεμο | Patrick Raynal

Τι συμβαίνει όταν ένας άντρας ξυπνάει δίπλα σε μία πανέμορφη αλλά νεκρή γυναίκα, την οποία δεν αναγνωρίζει; Πολλά και διάφορα, στο συγκεκριμένο όμως κοινωνικό πολάρ είναι απλή αρχή για να υφανθεί μία φοβερή και τρομερή μηχανορραφία με φόντο τις δημοτικές εκλογές στη Νίκαια της Γαλλίας. Ή το πώς τα κυκλώματα της νύχτας ενώνουν τα χέρια τους με τα πλοκάμια της Ακροδεξιάς δημιουργώντας έναν εκρηκτικό και επικίνδυνο συνδυασμό.

Bullshit Jobs: Μία θεωρία | David Graeber

Όχι άδικα, ο David Graeber (που έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο το 2020) θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς ριζοσπαστικούς στοχαστές των τελευταίων αρκετών δεκαετιών. Εδώ, ρίχνει ένα βέλος κατευθείαν στην καρδιά των σύγχρονων ψευδαισθήσεών μας: πώς και γιατί δουλεύουμε σε ανάξιες λόγου δουλειές και αντί να μισούμε τις δουλειές και τα αφεντικά μας, καταλήγουμε να μισούμε τους εαυτού μας; Τροφή για σκέψη.

O αποικιοκράτης χίπστερ | Gregory Pierrot

Επιτέλους κάποιος το είπε: οι ίσες αποστάσεις, η ανοχή στα πάντα (αρκεί αυτά τα πάντα να μην επηρεάζουν την αγορά) και το gentrification (εξευγενισμός) δεν είναι cool, είναι η συνταγή για να κρύψουμε τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα κάτω από το χαλάκι. Το εκτενές δοκίμιο του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Κονέκτικατ βάζει κάποια πράγματα στη θέση τους, ενώνοντας τις κουκίδες του χιπστερισμού με εκείνες της αποικιοκρατίας και του δουλεμπορίου.

Κλωτσιές με δωδεκάποντα | Μαριά Μάζη

Η έρευνα της συγγραφέως έγινε στον απόηχο της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου, με την ίδια να συμμετέχει ενεργά στις κινηματικές διαδικασίες, και έρχεται να ρίξει φως σε μια πολύ σημαντική στιγμή των ελληνικών κινηματικών διεκδικήσεων και της ορατότητας των ΛΟΑΤ(Κ)Ι ατόμων και ομάδων.

Την ίδια όμως στιγμή αναδεικνύει και ζητήματα κοινών (;) αγώνων, αντικρουόμενων συμφερόντων, θεσμικής εμπλοκής και κινηματικού ανταγωνισμού. Ποιο είναι το Εμείς που αναδύθηκε μετά τη δολοφονία της Ζάκι; Πόσο ενιαίο είναι; Είναι τελικά ένα;

Γεωπολιτική των τροφίμων και της γαστρονομίας | Pierre Raffard

Το φαγητό θεωρείται κάτι απλό και σε κάθε περίπτωση δεδομένο. Δεν είναι όμως – κάτι που ο πρόσφατος πόλεμος στην Ουκρανία ανέδειξε με τον πιο αδρό τρόπο, αφού οι κανονιοβολισμοί στη μία άκρη της Ευρώπης επηρέασαν τα νοικοκυριά που βρίσκονται στην άλλη. Σχέσεις εξουσίας, σχέσει αλληλεξάρτησης αλλά και ο οι τεχνικές μαζικής αποπλάνησης μέσω του φαγητού εξετάζονται σε ένα βιβλίο το οποίο δίνει δεύτερες και τρίτες αναγνώσεις σε κάτι καθημερινό μεν, παντοδύναμο δε.