Τι κοινό μπορεί να έχει μια ταινία κινουμένων σχεδίων με τον Τσάρλι Μπράουν, ένα επικό δράμα με αρματοδρομίες, μια μίνι σειρά για τον Ιησού, και ένα μιούζικαλ του Άντριου Λόιντ Γουέμπερ;

Θα ήταν όλα υποψήφια σε μια υποθετική Οσκαρική τελετή απαρτιζόμενη μόνο από ταινίες που είναι συνδεδεμένες με αυτή την περίοδο.

Γι’αυτό λοιπόν, ενόψει Πάσχα, απονείμαμε τα δικά μας Πασχαλιάτικα Όσκαρ σε 15 αληθινές οσκαρικές κατηγορίες. Ποια ταινία θα κέρδιζε τα περισσότερα; Spoiler alert: Όχι το “Μπεν Χουρ”!

Οπτικά Εφέ

“Hop”

H Ολίβια Χάσεϊ στον “Ιησού από τη Ναζαρέτ” μετράει; Αν όχι θα το δώσουμε στο “Hop”, μια Πασχαλινή μίξη animation και live action. Αλλά πραγματικά θα θέλαμε την Ολίβια Χάσεϊ.

Μακιγιάζ

“Dead Snow”

Για τις διακοπές του Πάσχα εφτά μαθητές φτάνουν σε μια απομονωμένη καλύβα στα χιόνια και μη τα πολυλογούμε, ανακαλύπτουν κάτι απέναθτους Ναζί θαμμένους στο χιόνι. Εξαιρετική δουλειά στον τομέα Παγωμένα Ζόμπι Ναζί, εύγε στην ομάδα μακιγιές αυτού του καλτ Νορβηγικού θρίλερ.

Κουστούμια

“Μπεν Χουρ”

Το βραβείο που έτσι κι αλλιώς είναι γνωστό και ως ‘Μπράβο Καλή Δουλειά Εξαιρετικό Αποτέλεσμα Αλλά Βαριέμαι Κάπως’.

Ξενόγλωσση

“Atrocious” (Ισπανία)

Επειδή τι λέει ‘Πάσχα’ αν όχι μια φρικιαστική ιστορία φαντασμάτων σε ένα απομονωμένο σπίτι στην εξοχή!

Κινουμένων Σχεδίων

“It’s the Easter Beagle, Charlie Brown”

Μεγάλη η μάχη ανάμεσα σε Peanuts (“It’s the Easter Beagle, Charlie Brown”) και Ράνκιν/Μπας (“Here Comes Peter Cottontail”, για ένα μικρό λαγουδάκι του Πάσχα που προσπαθεί να σώσει το Πάσχα ταξιδεύοντας στο χρόνο), αλλά απλά δε γίνεται να μη το δώσεις στον Τσάρλι Μπράουν και την παρέα του. Δεν έχει τη δύναμη του κλασικού Χριστουγεννιάτικου TV movie, αλλά ειλικρινά, μια ώρα παρέα με τους χαρακτήρες του Τσαρλς Σουλτς > οτιδήποτε άλλο Πασχαλινό εκτός ίσως από σωστά ξεροψημένη πέτσα αρνιού που τρως την ώρα που ψήνεται.

Τραγούδι

“Heaven on their Minds” από το “Jesus Christ Superstar”

Δώσε πόνο στην κιθάρα, πάμε, χώσε κι άλλο Ιούδα της καρδιάς μας. Μεγάλος Καρλ Άντερσον.

Μουσική

Μορίς Ζαρ, “Ιησούς από τη Ναζαρέτ”

Αυτό το παίρνει ο Μορίς Ζαρ σπίτι του και φεύγει και δεν κοιτάει καν πίσω. Το κλασικό ορχηστρικό θέμα του τηλεοπτικού “Ιησού από τη Ναζαρέτ” είναι πιο εμβληματικό από σχεδόν όλες τις μουσικές που έχουν γραφτεί ποτέ για οτιδήποτε.

Β’ Ανδρικός Ρόλος

Πίτερ Ουστίνοφ, “Ιησούς από τη Ναζαρέτ”

Καμπ μεγαλείο. Δεν έχω λόγια. Όλοι οι άλλοι τριγύρω του δίνουν ερμηνείες λες και κάποιος τους είπε “πάμε, η οντισιόν σου για το Σοβαρό Θέατρο ξεκινάει” αλλά ο Ουστίνοφ είναι σα να έχει πιει τρία μπουκάλια κρασί περιμένοντας κάποιος επιτέλους να του πει “έλα Ηρώδη, ΔΩΣΕ ΠΟΝΟ”. Κι αν έδωσε;

Β’ Γυναικείος Ρόλος

Μπάρμπαρα Χέρσεϊ, “The Last Temptation of Christ”

Αβανταδόρικο; Ε, τι να κάνουμε. Ομολογώ πως αυτό κανονικά ήταν ισοπαλία ανάμεσα στις Μαρίες Μαγδαληνές αυτής της ταινίας και του “Passion of Christ” (εκεί παίζει η Μόνικα Μπελούτσι). Ξέρω. Ντροπή μου.

Πρωτότυπο Σενάριο

“Mallrats” του Κέβιν Σμιθ

Τι θέλετε να κάνω; Όλα διασκευασμένα είναι. Το “Mallrats” προκρίνεται επειδή έχει μια σκηνή που δέρνουν ένα Easter Bunny στο Mall.

Διασκευασμένο Σενάριο

“The Last Temptation of Christ” του Πολ Σρέιντερ

Απίστευτη μεταφορά του βιβλίου του Καζαντζάκη. Και κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουμε περισσότερο, και αναλυτικότερα, για τον Πολ Σρέιντερ.

Α’ Γυναικείος Ρόλος

Τζούντι Γκάρλαντ, “Easter Parade”

Ουάο, δεν παίζει και πολύ υλικό για γυναίκες ηθοποιούς σε αυτές τις ταινίες, έτσι; Τελοσπάντων, το κλασικό Πασχαλινό μιούζικαλ είναι η εμπορικότερη επιτυχία των Φρεντ Αστέρ-Τζούντι Γκάρλαντ, οπότε της το δίνουμε. Άσε τους άλλους να οδύρονται, να πεθαίνουν και να ανασταίνονται, εδώ η φάση είναι χορός.

Α’ Ανδρικός Ρόλος

Καρλ Άντερσον, “Jesus Christ Superstar”

Επειδή νισάφι πια με τους μειλίχιους Ιησούδες και τους ήρωες τύπου Μπεν Χουρ που μπράβο τους, εντάξει, καλά τα κατάφεραν, αλλά βαριέμαι. Ο Ιούδας; Αυτός μάλιστα, να ένας αληθινά συναρπαστικός κεντρικός ήρωας. Γι’αυτό λειτουργεί αυτή η διασκευή, επειδή βασίζεται τόσο πολύ στην οπτική του Ιούδα. Ο Καρλ Άντερσον τραγουδάει τις κάλτσες του, βγάζει πάθος και πόνο και ηθική αβεβαιότητα, τελοσπάντων είναι ακριβώς ο πρωταγωνιστής που λείπει από κάθε άλλη Ασφαλή Πασχαλιάτικη Υπερπαραγωγή.

Σκηνοθεσία

“The Passion of the Christ”

Ο Μελ Γκίμπσον είναι τρελός, αντισημίτης και ειλικρινά δεν ξέρω τι άλλο, και τη συγκεκριμένη ταινία την απεχθάνομαι για λόγους context κυρίως, και για αυτό που πουλάει. Όμως ο άνθρωπος είναι σκηνοθετάρα. Μεγάλη σκηνοθετάρα. Φάνηκε και στο “Apocalypto”. Μπορεί να σε καθίσει κάτω και να σου αραδιάσει την πιο έντονη και φρικιαστική περιπέτεια που έχεις δει και να είσαι με ανοιχτό το στόμα ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνεις καν τα λόγια. Είναι τρελός. Ναι. Αλλά: Σκηνοθετάρα.

Ταινία

“The Last Temptation of Christ” του Μάρτιν Σκορσέζε

Πώς είναι δυνατόν να είναι ακόμα υποτιμημένη αυτή η ταινία; Βασισμένη στο βιβλίο του Καζαντζάκη, είναι τρομερά θαρραλέα, Σκορσέζε στα καλύτερά του, μακριά από μανιέρες και ασφαλή στεγανά, παίρνει μια χιλιοειπωμένη ιστορία και καταφέρνει να την αφηγηθεί από μια νέα εντελώς οπτική, κάνοντάς την πιο πανανθρώπινη από ποτέ. Ο -όποιος- Τελευταίος Πειρασμός είναι η στιγμή που όλη η ζωή κάποιου αποκτά νόημα και context, και δεν είναι περίεργο που αυτή η ταινία έχει αποτελέσει βάση για ένα σωρό παραλλαγές στις δεκαετίες που ακολούθησαν (με καλύτερη όλων το κλασικό των ‘00s “Donnie Darko”).