ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Το σινεμά του 2012

Από τα εξωγήινα όρη του Μπαρσούμ ως τις σκοτεινές γωνιές της Γκόθαμ κι από νεαρό ζευγάρι του "Moonrise Kingdom" ως το γερασμένο του "Amour", δίνουμε τα δικά μας βραβεία για το σινεμά του 2012.

Ήταν η χρονιά που μάθαμε πως οι ταινίες που διαδραματίζονται στον Άρη δεν πουλάνε, η χρονιά που υποστηρίξαμε τις υπερομάδες, η χρονιά που η Pixar γύρισε μια ταινία Disney και η Disney γύρισε μια ταινία Pixar. (Και που ο Οσκαρικός Άντριου Στάντον της Pixar γύρισε το “John Carter” ο κακομοίρης.) Οι μεγάλοι auteurs γύρισαν Μεγάλες Ταινίες, οι μεγάλοι σταρ γίνονται όλο και πιο άσχετοι με το θέμα καθώς καυτά νέα ονόματα ξεπηδούν με γρηγορότερους ρυθμούς από ποτέ, και την ίδια στιγμή οι κανόνες του εμπορικού σινεμά αλλάζουν χάρη στην επιτυχία του αδοκίμαστου μοντέλου των “Avengers”.

ΟΚ όλα αυτά λοιπόν. Τι κρατάμε εμείς; Αυτά είναι μερικά από τα πράγματα που θα θέλαμε να βραβεύσουμε από το κινηματογραφικό 2012.

Καλύτερη σκηνή δράσης

Αυτό είναι ξύλο κύριοι, όχι ψηφιακά χοροπηδητά.

Καλύτερο τρέιλερ

Εκ των υστέρων βλέποντάς το, αυτό το τρέιλερ είχε ετοιμάσει το έδαφος για μια ταινία τόσο γαμιστερή που θα ήταν φυσικώς αδύνατο να υπάρξει. Οπότε κάτι αυτό, κάτι το για τα πανηγύρια σενάριο του Ντέιμον Λίντελοφ, λογικό ήταν η ταινία να ντουμπλάρει και ως η…

Απογοήτευση της χρονιάς

Σε καμία περίπτωση κακή ταινία (αν μη τι άλλο απίστευτα εντυπωσιακή), αλλά τελικά ο λόγος που για δυο χρόνια μας τα ζάλιζαν για το αν συνδέεται ή όχι με το “Alien” είναι επειδή κι οι ίδιοι δεν ήταν σίγουροι.

Καλύτεροι τίτλοι αρχής

Όχι απλά τρομερά εντυπωσιακό, κι όχι απλά με τρομερή διασκευή να παίζει (Τρεντ Ρέζνορ, όλα τα Όσκαρ), αλλά και θεματικά, πιάνει όλη την ταινία σε 2 λεπτά.

Καλύτερη σκηνή πριν από τίτλους αρχής

Agent down.

Καλύτερη υπερομάδα

Τίμια προσπάθεια από τους “Expendables”, μέχρι και τον Τσακ Νόρις έφεραν, αλλά εντάξει.

Καλύτερος μελλοντικός αφηγητής

Υφχερρστουμμ Μπππν.

Καλύτερη υπερηρωική ταινία μετά το “Avengers” και τον “Σκοτεινό Ιππότη”

Κανένας Σπάιντερμαν.

Καλύτερος ηθοποιός που παίζει πάρα πολλούς ρόλους σε μία ταινία

Περιέργως υπήρχε ανταγωνισμός σε αυτή την γελοιωδώς συγκεκριμένη κατηγορία, αλλά παρότι το “Cloud Atlas” ήταν μια χαρά ταινία, ο Ντενί Λαβάντ του “Holy Motors” το κερδίζει ανετότατα από τους Τομ Χανκς, Χάλι Μπέρι κλπ.

Καλύτερος ρόλος που παίζεται από πολλούς ηθοποιούς

Ο Τζο του “Looper” ερμηνεύεται από τον -πολύ κεφάτο φέτος- Μπρους Γουίλις κι από τον Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ-Γουίλις-Μπρους.

Καλύτερος Παπακαλιάτης

Ο ενοχικός, τραυματισμένος Παπακαλιάτης του Μπλε Σύμπαντος του “Αν” κερδίζει στα σημεία τον Παπακαλιάτη του Κυρίως Σύμπαντος του “Αν”, όπως και τον Πακαλιάτη Ποτέμκιν του “Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι”.

Καλύτερος νέος χορός

Ο χορός της γοργόνας από τη Ρέμπελ Γουίλσον του “Pitch Perfect”. Μιας και το αναφέραμε, το “Pitch Perfect” θα λατρεύεται ως καλτ αριστούργημα στο όχι πολύ μακρινό μέλλον. Αναζητήστε.

Καλύτερος φετινός Τιμ Μπάρτον

“Frankenweenie” αντί του εντελώς άστοχου “Dark Shadows”.

(Καλύτερος “Frankenweenie”)

Παραμένει ο πρωτότυπος του 1984.

Καλύτερο 3D

O Μάρτιν Σκορρσέζε μας έδωσε τις βουβές ταινίες του Ζορζ Μελιές σε 3D, τι συζητάμε τώρα. Το “Hugo” κερδίζει την κατηγορία.

Καλύτερος ρόλος ζώου

Το περιστέρι στο “Amour”. Το λες και σκηνή καταδίωξης α λα Μίκαελ Χάνεκε.

Ταινία που ήρθε να αλλάξει για πάντα το είδος του τρόμου

Το “Cabin in the Woods” είναι μια ιδιοφυής αποδόμηση φτιαγμένη με πάθος και αγάπη.

Ταινία που ήρθε να ακυρώσει το “Cabin in the Woods”

Και να μας κάνει να αναρωτιόμαστε τι στα κομμάτια σκεφτόταν ο ατζέντης της Τζένιφερ Λόρενς. Διότι τουλάχιστον κατά τα άλλα μια χαρά την έχει φέρει. Να, για παράδειγμα:

Μεταφορά νεανικού κοριτσοβιβλίου που δε σε κάνει να ντρέπεσαι που τη βλέπεις

Μια χαρά ήταν το “Hunger Games”. Άνισο; Σίγουρα. Αλλά καλό; Ναι. Και με φοβερή Τζένιφερ Λόρενς.

Πιο υποτιμημένος β’ ρόλος

Cool. As. Fuck. Ο Ιντρις Έλμπα στο “Prometheus” ζωντάνευε έναν ανύπαρκτο χαρακτήρα. Δώστε του τον Τζέιμς Μποντ τελοσπάντων.

Τραγούδι που αγαπήσαμε ξανά χάρη σε ταινία

Το τραγούδι του τούνελ από το “Perks of Being a Wallflower”. Υπέροχο- και το τραγούδι, και η σκηνή, και η ταινία.

Καλύτερο ζευγάρι

Με όλο το σεβασμό στους συγκλονιστικούς πρωταγωνιστές του “Amour”, αυτό το παίρνουν τα δυο πιτσιρίκια από το “Moonrise Kingdom”.

Καλύτερη ταινία με τον Τιμ Ρίγκινς εναντίον εξωγήινων

Και πάλι,  αναπάντεχος ανταγωνισμός σε ξεκάθαρα φωτογραφική κατηγορία, αλλά σε αντίθεση με το σάπιο “Battleship”, τουλάχιστον το “John Carter” είχε μια ειλικρινή διάθεση από πίσω του. Κι ας αστόχησε εδώ κι εκεί ο –αγαπημένος πάντως– Άντριου Στάντον.

Καλύτερος οδηγός επιβίωσης

Ο Λίαμ Νίσον στο φοβερό “Grey” σου μαθαίνει όχι μόνο πώς να επιβιώνεις στο ψύχος, αλλά μέχρι και καινούριες χρήσεις των θραυσμάτων γυαλιού. One-man wolfpack λέμε.

Καλύτερο όχημα

Το καρτ της Βανέλοπι στο –τέλειο– “Wreck-It Ralph” δεν είναι απλά αμάξι που κερδίζει αγώνες ταχύτητας. Είναι αμάξι που κερδίζει αγώνες ταχύτητας και το τρως κιόλας άμα θες γιατί είναι φτιαγμένο από γλυκά και μπισκότα.

Καλύτερο όχημα που δεν τρώγεται

Η καλύτερη στιγμή του “Skyfall”; Όταν ανοίγει η πόρτα του γκαράζ και αντικρύζουμε την Άστον Μάρτιν από την εποχή του Σον Κόνερι. Φοβερό.

Καλύτερη χρήση leather

Αν Χάθαγουεϊ, το κάνεις σωστά.

Καλύτερη ερμηνεία

Εύκολα. Για τον συγκλονιστικό του Γκόλουμ (και) στο “Χόμπιτ”, ο Άντι Σέρκις αξίζει όλα τα Όσκαρ.

Καλύτερη ερμηνεία σεβάσμιου Ευρωπαίου σκηνοθέτη σε ρόλο κακού σε υπερηρωική ταινία

Για κάποιο λόγο ο Γιέρζι Σκολιμόφσκι έπαιξε στο “Avengers”. Προσπαθούμε να φανταστούμε τη συζήτηση που οδήγησε σε κάτι τόσο random, και πάντα επιστρέφουμε σε κάποια παραλλαγή του “θα παίξεις έναν Ρώσο στρατηγό που ανακρίνει τη Σκάρλετ Γιόχανσον”.

Πιο ανέμπνευστη χρήση gimmick

Αν το καλοσκεφτείς, μετά τα πρώτα 10-15′ του “Ted” δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος που ο Τεντ είναι αρκούδα αντί για, απλώς, ένας κοινός ανεπρόκοπος φίλος.

Πιο ενοχλητική τάση

Δε θέλω να χρειαστεί να ξαναγράψω ποτέ στη ζωή μου τη φράση “το teaser για το τρέιλερ που βγαίνει μεθαύριο”. Ήμαρτον πια. Το κινηματογραφικό μάρκετινγκ έχει γίνει ένα ανεξέλεγκτο τέρας.

Σίκουελ που δε ζήτησε κανείς

Η εικόνα είναι από το “Wrath of the Titans”. Είσαι απόλυτα συγχωρεμένος αν είχες ξεχάσει ότι υπάρχει.

Πιο εμβληματική στιγμή

Ο Μπέιν σπάει την πλάτη του Μπάτμαν στο “Σκοτεινός Ιππότης: Η Επιστροφή”.

Ο σταρ της χρονιάς

Ακόμα δε μπορούμε να το χωνέψουμε, αλλά ανάμεσα στο “21 Jump Street”, το “Magic Mike”, το εξώφυλλο στο People και τα επιπλέον γυρίσματα του δεύτερου “G.I. Joe”, το 2012 ανήκε στον Τσάνινγκ Τέιτουμ. Όχι, ούτε εμείς μπορούμε να το χωνέψουμε.

Το κινηματογραφικό κάδρο της χρονιάς

Ο Πολ Τόμας Άντερσον καδράρει τον Χοακίν Φοίνιξ σαν γίγαντα ανάμεσα σε ανθρώπους, διαλύοντας την ψευδαίσθηση των διαστάσεων. Γι’αυτό και μόνο, το “Master” αξίζει τα λεφτά του εισιτηρίου.

Η σκηνή της χρονιάς

Οι αντιδράσεις του κοινού σε αυτή τη σκηνή μισού λεπτού ήταν ό,τι πιο ενθουσιώδες συνέβη φέτος σε κινηματογραφική αίθουσα. O Χαλκ σαπίζει στο ξύλο τον ‘Puny god’ Λόκι και μια ταινία γεμάτη κιτσάτους υπερήρωες αποδεικνύει ότι παίρνει τον εαυτό της ακριβώς όσο σοβαρά πρέπει.