Tim Burton & Johnny Depp, Μέρος 8ον

Θυμάμαι όταν είχε ανακοινωθεί το “Dark Shadows” ως επόμενο πρότζεκτ του Tim Burton και η συμμετοχή του Depp σε αυτό. Πήγα να το ανακοινώσω στον αδερφό μου, μιας και μοιραζόμαστε τον ίδιο θαυμασμό για τις πρώιμες δουλειές του διδύμου και λοιδωρία για τις πρόσφατες. Του λέω, “Μάντεψε! Ο Burton θα κάνει ταινία μια παλιά σαπουνόπερα που είχε για πρωταγωνιστή ένα βαμπίρ.”

Με κοιτάει για λίγα σιωπηλά δευτερόλεπτα, σκύβει αργά το κεφάλι, και στηρίζει δύο δάχτυλα του χεριού του στις δύο πλευρές της μύτης εκεί στο ύψος των ματιών. Kλείνει τα μάτια.

“Το βαμπίρ θα είναι ο Johnny Depp, έτσι δεν είναι;”, με ρώτησε χωρίς να σηκώσει το κεφάλι. Δεν απάντησα, απλά έφυγα γελώντας.

Οι 8 Συνεργασίες

Αυτή η σειρά ίσως είναι αξιολογική.

#1, Edward Scissorhands (1990)

Αυτό το εναλλακτικό Χριστουγεννιάτικο γκοθ παραμύθι καθόρισε λίγο-πολύ μια ολόκληρη γενιά και το lifestyle της, και παραμένει ως και σήμερα μια ιστορία με καρδιά τόσο ζεστή που κάνει τον πάγο να λιώνει.

Ο Depp: Παθιασμένος, γεμάτος ερωτηματικά, προσκαλεί το συναίσθημα.

#2, Ed Wood (1994)

Αντικειμενικά, καλλιτεχνικά, μπορεί και να είναι η καλύτερη ταινία τους. Των δύο ξεχωριστά, γενικώς, πώς το λένε. (Απλά η παραπάνω μας κάνει να ανατριχιάζουμε όταν τη θυμόμαστε, οπότε κερδίζει πόντους.) Ένας ύμνος στη διαφορετικότητα, στο πείσμα, στη χαρά της δημιουργίας. Χωρίς πολλά φρου φρου, χωρίς διδακτισμούς. Αγνό σινεμά.

Ο Depp: Ενθουσιασμένος, αναπολογητικά campy, ευαίσθητος.

#3, Sleepy Hollow (1999)

Μια μικρή κούραση τη νιώθεις, αισθητικά, αλλά αντικειμενικά γαμάτη σκοτεινή περιπέτεια φαντασμάτων, ένας γκοθ Σκούμπι Ντου στο περίπου, με καλό καστ και φοβερές στιγμές.

Ο Depp: Καρτουνίζει ως Επιθεωρητής Κλουζό φαντασμάτων αλλά τον απολαμβάνεις. ΟΚ, ίσως όχι πια σήμερα, αλλά τότε σίγουρα.

#4, Corpse Bride (2005)

Αστείο, γλυκό παραμύθι με πινελιές περίεργου που δε μοιάζουν βεβιασμένες ή όμοιες με πολλά άλλα πράγματα που βλέπουμε συχνά στο σινεμά.

O Depp: Αξιολάτρευτα αβέβαιος, διστακτικός, ζωηρός

#5, Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street (2007)

Από τις πιο παράξενες μεταφορές μιούζικαλ στη μεγάλη οθόνη, τόσο πιστό στο ύφος του Sondheim που σε σημεία απομακρύνει το θεατή, όμως τολμηρό και ιδιαίτερο πορτρέτο ενός ακραίου χαρακτήρα. Πάντως είναι ένα είδος μιούζικαλ που δεν λειτουργεί καλά στη μεγάλη οθόνη.

O Depp: Παντού.

#6, Charlie and the Chocolate Factory (2005)

To “Willy Wonka & the Chocolate Factory” του 1971 είναι ένα αληθινό ανίερο τριπάκι, ετούτο εδώ είναι μια νερωμένη παιδική ταινιούλα με πεταχτά χρώματα. Άμα ήταν έτσι βλέπαμε και το “Spy Kids”.

Ο Depp: Τρελιάρης, γουρλωτά ματάκια, απότομες κινήσεις.

#7, Alice in Wonderland (2010)

Απλά όχι.

O Depp: Απλά όχι.

Το “Dark Shadows” είναι μια χαρά fun ταινία, εκεί γύρω στο #5 της λίστας, αλλά πληρώνει τα προβλήματα του παρελθόντος. Ας αφήσουμε το χρόνο να δείξει.

Η πορεία

Αυτό που έχει ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη συνεργασία είναι η σχεδόν πλήρως αντίθετη τροχιά εσόδων και καλλιτεχνικού αποτελέσματος, όσο είναι βέβαια ποτέ δυνατόν να κρίνεις αντικειμενικά κάτι τέτοιο. Όσο τα χρόνια περνάνε, οι βαθμοί στο imdb εμφανίζουν καθοδική τάση (8 – 8 – 7.5 – 6.9 – 7.4 – 7.6 – 6.5 – 6.6) ενώ οι επιστροφές στο box office αυξητική (56 – 5,8 – 101 – 206 – 53 – 52 – 334 – ??), με την “Αλίκη” συγκεκριμένα να είναι μια από τις 10 εμπορικότερες ταινίες όλων των εποχών.

Όμως σε ποιο σημείο ακριβώς είναι που αυτό το ζευγαράκι έγινε γραφικό ή έστω αναμενόμενο; Καθώς θυμόμασταν όλες τις ταινίες τους, ιδίως τις παλιότερες, διαπιστώνει κανείς πως τα καλά είναι περισσότερα από τα άσχημα. Πως το περίεργο που βρήκε ο Tim στον Johnny και ο Johnny στον Tim ήταν κάτι ουσιαστικό και έβγαλε πολύ μεγάλη αλήθεια κάποτε.

Όμως λίγο που ο Depp έγινε ο μεγαλύτερος κινηματογραφικός σταρ του κόσμου παίζοντας όλο και πιο επαναλαμβανόμενα έναν Μπαγκς Μπάνι πειρατή, κάτι που ο Burton άρχισε να μοιάζει όλο και περισσότερο λες και παρωδούσε τον εαυτό του, ε, δεν ήθελε και πολύ. Μπήκε κι ο παράγοντας επανάληψη που ακόμα και τα καλά τα έκανε να φαίνονται συνηθισμένα, αλλά τελικά όλα μπορούν να εντοπιστούν σε ένα κακό.

Όλα θα ήταν αλλιώς αν δεν είχε συμβεί αυτό.

Αυτό θα πει σκοτεινές σκιές.