STAR WARS

Το Obi-Wan Kenobi μάς έδωσε την καλύτερη στιγμή του Anakin Skywalker

Το Obi-Wan Kenobi αξιοποίησε το ψυχόδραμα του Vader περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη βερσιόν του μετά την αποχώρηση του George Lucas από το franchise.

Το Obi-Wan Kenobi είχε ανηφορικό αγώνα και σε αυτό φταίει κατά βάση ο πρόσφατος προβληματικός σχεδιασμός στο franchise των ίδιων των Star Wars. Η τριλογία της Rey είχε μεν αρχικά βασιστεί στα θεμέλια των ορίτζιναλ ταινιών, τόσο με οπτικές όσο και δραματουργικές ευθείες αναφορές – και φυσικά την αγαπημένη τριάδα των κλασικών χαρακτήρων – όμως η ιστορία μέχρι και το The Last Jedi είχε αέρα επανεκκίνησης. To φινάλε εκείνης της ταινίας υποσχόταν μάλιστα ένα νέο, εκτεταμένο μέλλον για τη Δύναμη, μοιρασμένο πέρα και έξω από τους Skywalkers.

Η Disney όμως δεν ήταν έτοιμη για τις αντιδράσεις των φαν εναντίον ενός παραιτημένου Luke Skywalker που δεν είχε εξελιχθεί στον τέλειο μέντορα, και έτσι βρεθήκαμε με “Somehow Palpatine has survived” και τη Rey – και όσα συμβόλιζε – να εγκλωβίζονται.

Το franchise έχει προτιμήσει έκτοτε να βασίζεται στο πάθος των παλαιότερων θαυμαστών του αντί σε μία προσπάθεια να προσελκύσει νέους, και το Obi-Wan Kenobi αντικατοπτρίζει αυτή την αιώρηση. Είναι ένα άνισο έργο για έναν ήρωα που δεν είναι πλέον σίγουρος για τη θέση του σε ένα τεράστιο και συνεχιζόμενο εγχείρημα.

Σε τέτοιες αβεβαιότητες είναι που ριζώνει ο κυνισμός και το Obi-Wan Kenobi δεν αποτελεί εξαίρεση. Αυτός ο κυνισμός όμως, είτε προέρχεται από έναν φανταστικό χαρακτήρα που επεξεργάζεται τη θέση του μετά από έναν πόλεμο κερδισμένο απ’ τους κακούς, είτε από την πρόκληση καλλιτεχνών που προσπαθούν να κάνουν τέχνη στο εμπορικότερο περιβάλλον που μπορεί κανείς να φανταστεί, μπορεί να γίνει κάτι γόνιμο. Απλώς πρέπει να βρεις κάτι ανθρώπινο για να κρατηθείς.

Βοήθησε, λοιπόν, που το Obi-Wan Kenobi ήταν η πρώτη φορά μετά τη μετάβαση του franchise στην τηλεόραση που ως σειρά δεν αφορούσε έναν άνδρα με κράνος. Στα έξι της επεισόδια, η σειρά περιόρισε το θέαμα για να επικεντρωθεί στους ανθρώπους.

Ένας είναι ο χαρακτήρας φοράει μάσκα στο Obi-Wan Kenobi, και η παρουσία ή η έλλειψή της έχει πάντοτε νόημα. Η σειρά αξιοποίησε το ψυχόδραμα του Vader περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη βερσιόν του μετά την αποχώρηση του George Lucas από το franchise.

Στο Rogue One και στο Star Wars: Rebels ο χαρακτήρας ήταν εκεί για να σπάει λαιμούς με ένα γύρισμα του καρπού του. Ο Lucas και ο Hayden Christensen πήραν ένα αλαζονικό, ευσυνείδητο ερωτοχτυπημένο αγόρι από το Attack of the Clones και τον έκαναν έναν σκληραγωγημένο προδότη που έπνιξε τη γυναίκα του με τη Δύναμη. Πώς να μη νιώθει ενοχές ο μέντοράς του;

Στην τελευταία τους μάχη, ο Obi-Wan έσπασε το κράνος του Anakin αποκαλύπτοντας το λιωμένο του πρόσωπο. «Συγνώμη, Anakin», του λέει. «Για όλα». Έχει περάσει μία σεζόν, δέκα χρόνια στον χρόνο της σειράς, στοιχειωμένος από όλα του τα λάθη. Ο μαθητής του όμως θα του στερήσει το αυτομαστίγωμα. «Ο Anakin δεν υπάρχει», απαντάει ο Vader. «Εγώ είμαι αυτό που απομένει».

Η φωνή του εναλλάσσεται μεταξύ το βαρύτονο του James Earl Jones και το τρέμουλο του Christensen. Στο Rebels, σε παρόμοια σκηνή μεταξύ του Vader και της Ahsoka Tano, ο χαρακτήρας είχε ψελλίσει μονάχα το όνομά της με την κανονική του φωνή. Εδώ μας αιφνιδιάζει με έναν μικρό μονόλογο και είναι μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές του franchise.

«Δεν είμαι η δική σου αποτυχία, Obi-Wan», συμπληρώνει όμως. «Δεν σκότωσες εσύ τον Anakin Skywalker. Εγώ το έκανα». Το χαμόγελό του ανατριχιάζει. Νιώθεις πραγματικά πως ο Vader είναι ο Tyler Durden, η περσόνα που σκότωσε τον άνθρωπο.

Ποια άλλη στιγμή θυμάστε με τον συγκεκριμένο χαρακτήρα να μοιάζει τόσο θριαμβευτικός; Καυχιέται για το γεγονός ότι έχει μετατραπεί σε έναν μαζικό δολοφόνο, χωρίς άκρα, χωρίς φίλους, χωρίς καμία ηθική πυξίδα και όριο.

Αυτή είναι η στιγμή που ο Vader σκοτώνει πλήρως τον Anakin στα μάτια του Obi-Wan. Δεν είναι ο φίλος του. Είναι μια μηχανή. Μετά από αυτό δεν υπάρχει επιστροφή για το άλλοτε αθώο παιδί από τον Tatooine. Όχι μέχρι ένα αγόρι από μία φάρμα δει τα πράγματα διαφορετικά και αλλάξει τον γαλαξία για πάντα.