Το Squid Game αναρωτιέται για το μέλλον της ανθρωπότητας

Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, το Squid Game αφορά την ικανότητα των ανθρώπων για βία και τους κινδύνους στους οποίους μας θέτει όλους – ok, όχι το 1% – ο καπιταλισμός. Αν έπρεπε ωστόσο να ορίσουμε ένα κεντρικό ερώτημα-μήνυμα για την κάθε σεζόν, τότε στην πρώτη θα ήταν «μέχρι πού θα έφτανες μες στην απελπισία σου για τα χρήματα;», στη δεύτερη «πώς μπορείς να αποδομήσεις ένα σύστημα εξουσίας», και στην τρίτη «μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο;».

Μιλώντας σε συνέντευξη τύπου των Χρυσών Σφαιρών, ο δημιουργός του Squid Game Hwang Dong-hyuk είπε πως «σε αυτόν τον κόσμο που φαίνεται να χειροτερεύει οικονομικά, πολιτικά και σε πολλά κοινωνικά ζητήματα, ήθελα να αναρωτηθώ, «έχουμε αυτό που χρειάζεται για να μπορέσουμε να προστατεύσουμε την ανθρωπότητα, να εμπιστευτούμε την ανθρωπότητα, να ενωθούμε για ένα καλύτερο μέλλον;».

«Καθώς όλοι οι θεατές παρακολουθούν το ταξίδι του Gi-hun», συνέχισε, «ελπίζω πως θα μπορέσετε να θέσετε στον εαυτό σας το ερώτημα – αυτόν τον κόσμο που συνεχίζει να τροφοδοτεί την αδιάκοπη ανθρώπινη απληστία και όπου συνεχίζουμε να εκφράζουμε τεράστια οργή και συγκρούσεις μεταξύ μας, μπορούμε να τον κάνουμε ένα καλύτερο μέρος για τη μελλοντική γενιά;».

Η ραχοκοκαλιά της τρίτης και τελευταίας σεζόν της σειράς-φαινόμενο που παραμένει η πιο επιτυχημένη του Netflix, πάνω ακόμα και από το Stranger Things, είναι το ταξίδι του Gi-hun που προσπαθεί να βρει την απάντηση.

Και θα είναι ένα ταξίδι συγκλονιστικής βιαιότητας. Εάν ανήκεις στη μερίδα των θεατών που απογοητεύτηκαν με τη δεύτερη σεζόν του Squid Game εν μέρει επειδή βρήκαν τον τόνο της αμείλικτα ζοφερό, δεν θα βρουν ανακούφιση εδώ. Το Netflix παρέδωσε στους κριτικούς 5 από τα 6 συνολικά επεισόδια του τρίτου κύκλου και, παρότι δεν πρόκειται να προδώσω κανένα από τα βασικά σημεία της πλοκής, δεν θα είναι ίσως έκπληξη η εισαγωγή ακόμη πιο αιματηρών, αδυσώπητων παιχνιδιών στη σειρά, που σοκάρουν, συγκινούν και κρύβουν εκπλήξεις.

«Πρέπει να είναι διασκεδαστικός ο τρόπος που παίζεται ένα παιχνίδι», απαντά ο Hwang Dong-hyuk αναφορικά με τη φόρμουλα που έχει όταν στήνει ένα παιχνίδι.

«Δεύτερον, μέσα στον τρόπο που παίζονται τα παιχνίδια, μέσα στους κανόνες, πρέπει να υπάρχει χώρος για να δημιουργηθούν ιστορίες μεταξύ των χαρακτήρων και δράμα. Τα παιχνίδια της 3ης σεζόν δεν τα χρησιμοποίησα ακριβώς όπως παίζονται στην πραγματική ζωή, έπρεπε όμως να δημιουργήσω τον χώρο όπου θα μπορώ να δείξω τις διαφορετικές αφηγήσεις και το πώς οι χαρακτήρες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και πώς εξελίσσονται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Σημαντικότερο από τον παράγοντα ψυχαγωγίας είναι η ικανότητα του παιχνιδιού να δημιουργεί διαφορετικές δυναμικές χαρακτήρων στον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Πρέπει να καταλήξει σε ένα συγκεκριμένο συμπέρασμα, είτε πρόκειται για την ανάπτυξη των χαρακτήρων είτε πρόκειται να δεις το πώς καταρρέουν».

Οι παίκτες συνδέονται, δημιουργούν συμμαχίες και στη συνέχεια πρέπει να δολοφονήσουν ο ένας τον άλλον για να επιβιώσουν. Οι δυνατοί συσπειρώνονται ενάντια των αδυνάτων, οι δειλοί εκμεταλλεύονται τα κενά των κανόνων για να ξεγελάσουν τους υπόλοιπους, ενώ όσοι κάνουν ανιδιοτελείς επιλογές συνήθως τιμωρούνται. Η θεωρία παιγνίων, όπως τονίζεται στο Guardian, έχει αποδείξει ότι η συνεργασία υπερτερεί της εκμετάλλευσης, άρα το να μην είμαστε μπάσταρδοι είναι προς το συμφέρον όλων μας. Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι δεν λειτουργούμε πάντοτε ορθολογικά και σίγουρα το όπλο στο κεφάλι δεν βοηθάει.

Είναι τα παιχνίδια του Squid Game και όσα αποκαλύπτουν για τους χαρακτήρες και για εμάς, για τον εγωισμό, τη φιλαργυρία και την απελπισία μας, αλλά και την ανθεκτικότητα και την αυτοθυσία της ανθρωπότητας, που έχουν κάνει τη σειρά συναρπαστική. Σε αυτή τη σεζόν λοιπόν, που στην πραγματικότητα είναι η δεύτερη (γυρίστηκε ως δεύτερη και στη συνέχεια αποφασίστηκε η διαίρεση του κύκλου σε δύο μέρη), όταν φεύγουμε από τα παιχνίδια και το περιβάλλον του Squid Game για να ασχοληθούμε με την υπο-πλοκή των φυλάκων και της εμπορίας οργάνων, ή με τον ντετέκτιβ που προσπαθεί να βρει το νησί και τον αδερφό του, η πλοκή φρενάρει απότομα διακόπτοντας τη ροή.

Υποπτεύομαι ότι η απόφαση να χωριστεί η σεζόν στα δύο είναι ο βασικός ένοχος για τις αδυναμίες της τρίτης. Ξεκινάει, για παράδειγμα, ακριβώς από το σημείο που σταμάτησε η δεύτερη αντί για κάποια μετατόπιση όπως αυτή της δεύτερης σεζόν, κάνοντας ξεκάθαρο πως δεν πρόκειται για κάποια δημιουργική επιλογή αλλά για εταιρική στρατηγική.

Έτσι οι υποπλοκές που, όπως είπα παραπάνω, αποσυνδέουν το κοινό σε κρίσιμες στιγμές, μοιάζουν ακόμη πιο άτσαλες καθώς ανήκουν σε μία ροή που παρουσιάστηκε πολλούς μήνες πίσω. Και οι ψηφοφορίες των παικτών ακόμη, που πολλοί είχαν βρει ότι έχασαν τον αρχικό τους αντίκτυπο μετά την πρώτη-δεύτερη σοκαριστική τους παρουσίαση, μοιάζουν τελείως πια πληκτικές και προβλέψιμες εδώ.

Όλα τα παραπάνω είναι καλές ιδέες, μέτριας εκτέλεσης. Το ίδιο δηλαδή με τους VIPs που παραμένουν η ετεροντροπή της σειράς. Απολύτως σαθροί χαρακτήρες που θα μπορούσαν να ανήκουν σε παρωδία για το Squid Game, με διαλόγους τόσο ξύλινους που πρέπει να τους ακούσεις για να το πιστέψεις.

Η καλύτερα εκτελεσμένη ιδέα ωστόσο πέρα από τις εξελίξεις των παιχνιδιών, είναι η αντιπαράθεση μεταξύ του Παίκτη 456 με τον Front Man. Οι δυο τους έχουν διαμορφώσει ο ένας τον άλλον με τρόπους ορατούς και αόρατους. «Έχεις ακόμα πίστη στους ανθρώπους;» , θέτει ο δεύτερος στον ήρωα, όταν αυτός βρίσκεται μπροστά σε (άλλη) μία αδύνατη επιλογή. Ως χαρακτήρες ενσαρκώνουν αντίθετες απαντήσεις.

«Η αναμέτρηση μεταξύ του Front Man και του Gi-hun ξεκίνησε στη δεύτερη σεζόν και αφορά το ποιου τα πιστεύω και οι αξίες είναι σωστά», εξηγεί ο δημιουργός. «Πρόκειται πραγματικά για μια σύγκρουση των φιλοσοφιών τους. Η τρίτη σεζόν θα είναι μία ιστορία που θα εξερευνήσει το πώς αυτοί οι δύο χαρακτήρες επηρέασαν και επηρεάζουν ο ένας τον άλλον».
.
Αυτή η τελική αναμέτρηση θα εκτυλιχθεί στο φινάλε του Squid Game που δεν έχουμε δει ακόμη. Θα προβλέψω ότι δεν θα δούμε happy ending, αλλά το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει ακόμη.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ