To Τhe Thing έγινε επιτραπέζιο και εγώ εξακολουθώ να μην έχω φίλους
Η ζωή είναι θλιβερή, η Kickstarter καμπάνια για το παιχνίδι, όχι.
- 3 ΟΚΤ 2020
Σε περίπτωση που δεν γνωριζόμαστε, γεια σας, λέγομαι Μάκης Παπασημακόπουλος και αγοράζω άνευ λόγου και αιτίας επιτραπέζια. Και όταν λέω άνευ λόγου και αιτίας, το εννοώ. Διότι βλέπετε, δεν αγοράζω απλώς κάποια ΜΙΚΡΑ επιτραπέζια. Αν δεν είναι γκουμούτσες, αν δεν γεννιούνται στο Kickstarter, αν δεν έχουν καμιά πενταριά expansions, αν δεν κοστίζουν άνω των εκατό ευρώ, δεν με γοητεύουν. Θέλω επιτραπέζια γίγαντες, ογκόλιθους, με πολύπλοκους κανόνες, με φιγουρίνια, με χαμό γενικά.
Το πραγματικά θλιβερό βέβαια, είναι πως δεν τα παίζω ποτέ. Αυτήν την στιγμή κατοικούν στο σπίτι μου ένα επιτραπέζιο Κόναν ο Βάρβαρος, ένα επιτραπέζιο Μπάτμαν, ένα επιτραπέζιο με τους θεούς του Ολύμπου, ένα επιτραπέζιο με κάτι Βίκινγκς, ένα επιτραπέζιο βασισμένο στο τρομοφαντασιακό σύμπαν του Λάβκραφτ, όλα με ΟΓΚΩΔΗ expansions, καθώς και κάτι άλλα ξέμπαρκα του σωρού. Α ναι, και ένα επιτραπέζιο με θέμα ένα γερμανικό U-Boat, το οποίο για να το παίξει πρέπει να έχεις βγάλει σχολή εμποροπλοιάρχων.
Το θλιβερό λοιπόν είναι πως δεν τα παίζω ποτέ. Όχι, δεν καταλάβατε. ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΛΟΦΑΝ ΔΕΝ ΤΑ ΕΧΩ ΒΓΑΛΕΙ. Κυρίως γιατί δεν έχω φίλους ή/και παρέες, αλλά όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη και με βρίζω, μουρμουρίζω κάτι μαλακίες τύπου “σε μερικά χρόνια θα είναι κολέκτορζ άητεμζ και ΘΑ ΒΓΑΛΩ ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ”. Μιλάμε για εκπληκτικό ηλίθιο, όχι αστεία.
Εντούτοις δεν τα παρατάω και πάντα τσεκάρω το Kickstarter για κάποια καινούργια επιτραπεζιοκαμπάνια, η οποία να μου ρουφήξει τα λεφτά. Κάπως έτσι έπεσα πάνω σε αυτό:
Ναι, είναι το περίφημο The Thing του 1982, της τόσο παρεξηγημένης ταινίας του Τζον Κάρπεντερ που λίγοι εκτίμησαν την εποχή της κυκλοφορίας της, αλλά που μέσα στα χρόνια έκανε φοβερή ρελάνς, παίρνοντας την δίκαιη θέση της στην λίστα με τις καλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών. Ναι, είναι το περίφημο The Thing, που τυχαίνει να είναι μια από τις all time favorite ταινίες μου, ναι είναι το περίφημο The Thing που πρέπει να έχω δει πάνω από 40 φορές.
Όταν λοιπόν πέφτω πάνω σε μια crowdfunding καμπάνια που σκοπό έχει την δημιουργία ενός επιτραπέζιου με θέμα την διάσημη ταινία του Γιάννη του Ξυλουργού, λογικό και επόμενο είναι να αρχίζει να αναβοσβήνει η μεγάλη επιγραφή ΘΥΜΑ που στέκεται ψηλά στο κούτελό μου. Σημειώνω δε εδώ, ότι έχω ΗΔΗ ένα επιτραπέζιο με θέμα το The Thing, το περίφημο The Thing: Infection at Outpost 31, το οποίο ΠΡΟΦΑΝΩΣ και δεν έχω παίξει ποτέ και το οποίο ΠΡΟΦΑΝΩΣ και έχει τόσο πολύπλοκους κανόνες που παίζει να θες περίπου δέκα μέρες για να καταλάβεις πώς να κάνεις τα βασικά. Να, αυτό ήταν/είναι:
Θα μου πείτε (ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΑ), μα καλά εδώ δεν έχει παίξει ΠΟΤΕ το επιτραπέζιο με θέμα το The Thing που ΗΔΗ έχει, θα παίξει ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ; Η απάντησή μου είναι πως ΦΥΣΙΚΑ και δεν έχω παίξει αυτό που ήδη έχω, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ΔΕΝ θα αγοράσω το επόμενο. Όπως θα διαπιστώσατε, με έξυπνη μανούβρα απέφυγα να απαντήσω για το αν θα το παίξω ή όχι, αν και η απάντηση είναι απλή: ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΙΞΩ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ.
Απλά θα το πάρω, θα κοιτάξω το εντυπωσιακό artwork που θα κοσμεί το κουτί, θα σκεφτώ ΠΟΣΟ ΓΑΜΑΤΑ ΘΑ ΠΕΡΝΑΓΑ ΑΝ ΤΟ ΕΠΑΙΖΑ (το παιχνίδι) ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ, αλλά μετά θα θυμηθώ πως δεν έχω φίλους και απλά θα σπάσω το κεφάλι μου να βρω λίγο χώρο σε μια ντουλάπα για να το βάλω. Και εκεί θα μείνει, παρέα με τα υπόλοιπα εντυπωσιακά επιτραπέζια που έχω στην συλλογή μου, αν και στην περίπτωση αυτού του νέου επιτραπέζιου ΙΣΩΣ αφαιρέσω το σελοφάν για να ρίξω ένα βλέφαρο μέσα. Ξέρετε, για να δω τα boards, τα φιγουρίνια, τις κάρτες, όλα αυτά. Η ζωή μου είναι θλιβερή, η Kickstarter καμπάνια για το The Thing – The Board Game όχι.
