‘Τζόι, έχεις πάει ποτέ σε τούρκικη φυλακή;’ 10 επικά κινηματογραφικά spoofs

Μοιάζει εύκολη αλλά δεν είναι η τέχνη του σωστού spoof. Είναι πολύ εύκολο το να ξετινάζεις με καφρίλες οτιδήποτε είναι κυρίαρχο στην ποπ κουλτούρα την κάθε δεδομένη στιγμή, ξεπατικώνοντας ατάκες, σκηνές και αναφορές, όμως η αληθινή τέχνη βρίσκεται στη διάρκεια. Μπορεί μια ταινία να παρωδήσει με αγάπη, χιούμορ και IQ τις συμβάσεις ενός είδους ώστε να μη μοιάζει εντελώς παγιδευμένο σε μια αναφορά ή μια στιγμή στο χρόνο;

Οι παρακάτω ταινίες δίνουν την απάντηση, παραμένοντας ξεκαρδιστικές έως και σήμερα. Δεν είναι φυσικά οι μόνες. (Η όλη κουβέντα στα γραφεία μας για τις ταινίες-παρωδίες ξεκίνησε από μια αναφορά στο “Mafia!” με την επακόλουθη διόρθωση “JANE AUSTEN’S Mafia!”, που παραμένει ένας από τους αστειότερους τίτλους ever.) Όμως είναι μερικές από τις κορυφαίες που έχουν γυριστεί και οι οποίες παραμένουν σημεία αναφοράς.

Τις βάλαμε σε λίστα ανά είδους που spoofάρουν, προσπαθώντας όσο γίνεται να μην γεμίσουμε τη λίστα με ΖΑΖ (Ζούκας Έιμπραμς Ζούκερ) και Μελ Μπρουκς. Νιώστε ελεύθεροι να συνεισφέρετε τις δικές σας αγαπημένες παρωδίες ή/και σκηνές στα σχόλια για να έχουμε να γελάμε κανά μήνα. (Ήδη το παρόν ποστ μας πήρε πολύ περισσότερο από ό,τι όφειλε, ίσως επειδή για κάθε ταινία βλέπαμε μια ντουζίνα βιντεάκια, από 20 φορές το κάθε ένα.)

Η ταινία καταστροφής

Η ταινία: “Airplane!”

Από τον Καρίμ (“ROGER MURDOCK”) μέχρι τον Τεντ (τα φλάσμπακς!) κι από τον αγνό σουρεαλισμό (“νοσοκομείο; τι είναι;” – “είναι ένα μεγάλο κτίριο με ασθενείς αλλά αυτό δεν έχει σημασία τώρα”) μέχρι τις συνεχείς άβολες ερωτήσεις του πιλότου στον μικρό Τζόι (“Τζόι, έχεις πάει ποτέ σε Τούρκικη φυλακή;”) αυτή είναι η κωμωδία που μπορεί σοβαρά να ισχυριστεί πως διαθέτει τα περισσότερα αστεία που έχουν μπορέσει ποτέ να χωρέσουν άνθρωποι μέσα σε μία ταινία.

Το μουσικό ντοκιμαντέρ

Η ταινία: “This Is Spinal Tap”

Τόσο σπουδαία ταινία που θα μπορούσα να γράψω ξεχωριστό άρθρο για αυτήν. Α, περίμενε, το έχω κάνει αυτό. Σοβαρά, αυτό το ψευδοντοκιμαντέρ για μια ξεχασμένη μπάντα που επιχειρεί μια επανένωση την οποία κανείς δε ζήτησε, αγγίζει με τόση αναπάντεχη καφρίλα όσο και ευαισθησία κάθε πτυχή της βιογραφικής προσέγγισης (όπως και του ίδιου του αντικειμένου της, δηλαδή τους ίδιους τους ποζεράδες μουσικούς), που δίκαια θεωρείται ως μια από τις καλύτερες και επιδραστικότερες κωμωδίες όλων των εποχών. Είναι η τέχνη της παρωδίας, ανεβασμένη στο 11.

O Τρελός Επιστήμονας

Η ταινία: “The Man with Two Brains”

Ο Στιβ Μάρτιν είναι φοβερός χαζούλιακας στο ρόλο του Δρ. Φρχρ (ή κάπως έτσι), ενός ευφυούς νευροχειρούργου που προσπαθεί να ξεφύγει από την επιρροή της άπιστης γυναίκας του. “Αυτή η γυναίκα δεν είναι μεθυσμένη, είναι νεκρή!” “Είναι νεκρή;; Τότε πρέπει να βιαστώ να την πάω σε ένα νεκροταφείο!”

Το αστυνομικό

Η ταινία: “The Naked Gun: From the Files of Police Squad!”

Ο αστυνομικός Φρανκ Ντρέμπιν αναλαμβάνει να σταματήσει μια απόπειρα δολοφονίας της Βασίλισσας και στο μεταξύ εμείς πεθαίνουμε από τα γέλια. Το θρυλικό τρίο ΖΑΖ σε μεγάλες στιγμές, φέρνοντας στην οθόνη την προ λίγων ετών εμπορικά αποτυχημένη σειράς τους. (Το “Police Squad” κράτησε μόλις 6 επεισόδια αλλά παραμένει μια από τις καλύτερες κωμωδίες στην ιστορία της τηλεόρασης.) Ο Λέσλι Νίλσεν είναι θρύλος.

Η θρησκευτική αγιογραφία

Η ταινία: “Life of Brian”

Οι Monty Python στη σπάνια φορά που συγκέντρωσαν το χιούμορ τους και το έβαλαν σε μια, ας πούμε, αφηγηματική σειρά, για να παρωδήσουν την ιστορία του Ιησού μέσω του Μπράιαν, ενός απλού ανθρώπου που έτυχε να γεννηθεί ανήμερα των Χριστουγέννων στη φάτνη δίπλα από εκείνη του Χριστού. Οι Python είναι σαρωτικοί, παραδίδουν ένα από τα πιο επίμονα αποσπάσματα ποπ κουλτούρας στην ιστορία του ανθρώπινου είδους, και αυτό δεν είναι καν το καλύτερο έργο τους.

Η κατασκοπική περιπέτεια

Η ταινία: “Austin Powers: International Man of Mystery”

Ο Μάικ Μάγιερς το κούρασε πολύ το ζήτημα στο πέρασμα των χρόνων, κάνοντάς το εύκολο καμιά φορά να ξεχάσει κανείς πόσο μεγάλο μπαμ είχε κάνει το πρωτότυπο “Austin Powers” όταν έκανε την πρώτη εμφάνισή του. Η κωμωδία βασίστηκε εν πολλοίς στην τότε πρόσφατη αναβίωση του Τζέιμς Μποντ αλλά κατάφερνε να μην είναι εντελώς αποκλειστικό και προφανές στο spoof του, αφήνοντας πίσω του κουβάδες catch phrases (“Groovy!”), έξυπνα οπτικά gags (η σκηνή με το γυμνό ζευγάρι που απλά καλύπτεται κάθε επίμαχο σημείο του σώματός τους) και φυσικά μια θρυλική κόντρα του Μάγιερς με τον εαυτό του σε διπλό ρόλο, με τον Dr. Evil να γεννά μια από τις διασημότερες κωμικές σκηνές όλων των εποχών.

Το ιστορικό έπος

Η ταινία: “History of the World: Part I”

-Χρειαζόμαστε ένα θαύμα!

-*χλιμίντρισμα*

-Θαύμα!

Η ιστορία ως σειρά από σουρεάλ σκετσάκια δια χειρός Μελ Μπρουκς, έναν εκ των πρωτοπόρων του είδους. Ο τρόπος που ο Μπρουκς αποδομεί την ίδια την αφήγηση την Ιστορίας όπως την έχουμε συνηθίσει, κάνει αυτή την κωμωδία αληθινό θησαυρό. Φυσικά Μέρος ΙΙ δεν επρόκειτο ποτέ να υπάρξει, το έκανε μόνο για να ταλαιπωρούμαι εγώ ως πιτσιρικάς, και να ρωτάω στο βιντεάδικο της γειτονιάς μου πότε θα το φέρουν. Τι έχουμε ζήσει.

Η τερατοταινία τρόμου

Η ταινία: “Young Frankenstein”

Γενικά μόνο Μελ Μπρουκς.

Η διαστημική περιπέτεια

Η ταινία: “Galaxy Quest”

Εξωγήινη φυλή ζητά τη βοήθεια του καστ μιας σειράς τύπου “Star Trek” επειδή νομίζουν πως οι περιπέτειες ήταν αληθινές, και τώρα οι ηθοποιοί πρέπει να γίνουν ήρωες σε μια αληθινή περιπέτεια σαν αυτές που πρωταγωνιστούσαν κάθε βδομάδα. ΠΑΡΑΠΟΛΥΑΣΤΕΙΑΤΑΙΝΙΑ. Ο Τζέι Τζέι Έιμπραμς το αποκάλεσε “μια από τις καλύτερες ταινίες Star Trek που έχουν γυριστεί” το οποίο ναι, ΟΚ, σίγουρα καλύτερη από το “Star Trek Into Darkness” υποθέτω #AMIRITE. Δε θα ξεπεράσω ποτέ στη ζωή μου τον Ενρίκο ‘Μπαμπάς Βερόνικα Μαρς’ Κολαντόνι σε αυτή την ταινία ως αφελούλη εξωγήινο που σκούζει στη μητρική του γλώσσα.

Τα ζόμπι

Η ταινία: “Shaun of the Dead”

Είναι δύσκολο να παρωδήσεις ένα είδος που είναι τόσο συγκεκριμένο σε αυτό που κάνει και που η αλληγορία του είναι τόσο καλά ραμμένη στο DNA του, όμως ο Έντγκαρ Ράιτ (ο θαυματουργός άνθρωπος που έφερε στη Γη μας τον κινηματογραφικό Σκοτ Πίλγκριμ) το κάνει επειδή απλά αγαπάει το genre τόσο πολύ. Όταν λατρεύεις κάτι, μπορείς τόσο αποτελεσματικά να το αποδομήσεις, απλώς και μόνο επειδή θέλεις να δεις πώς είναι φτιαγμένο και, στην πορεία, να το αναδημιουργήσεις μόνος σου.