ΠΟΤΟ

Έχει ένα χρηματοκιβώτιο για σένα στο Bank Job

Το ΟΝΕΜΑΝ ήπιε κοκτέιλ στο μέρος που συχνάζουν οι Bonnie και Clyde, ο Ρομπέν των Δασών και ο Leon. Όχι ο τραγουδιστής, ο κλέφτης.

Δύο πράγματα είναι σταθερά στην Κολοκοτρώνη εδώ και 12 χρόνια που την ανεβοκατεβαίνω. Τα μπαρ από την αριστερή πλευρά όπως κατεβαίνεις από τη Σταδίου και αυτή η προϊστορική σκαλωσιά πάλι στην αριστερή πλευρά αμέσως μετά το Ferrari Shop (wtf!). To ευτυχές γεγονός είναι ότι παρότι η σκαλωσιά δεν θα φύγει ποτέ από τη θέση της (είμαστε βέβαιοι πια), τα new entries στην ‘μπαροπλευρά’ δεν σταματούν να έρχονται.

Σε περιπτώσεις όπως αυτές του The Bank Job, όχι μόνο έρχονται, αλλά κλέβουν την παράσταση. Συγγνώμη για το κλισέ, αλλά στο μαγαζί γίνεται ληστεία. Κανονική. Το ξέρουν όλοι. Πελάτες, ιδιοκτήτες, προσωπικό. Και τους αρέσει.

(το χρηματοκιβώτιο που σου υποσχεθήκαμε)

Στο 13 της Κολοκοτρώνη, τρεις φίλοι, χωρίς να φοβούνται τη γρουσουζιά του αριθμού της οδού, άνοιξαν τον περασμένο Δεκέμβριο το Bank Job σε έναν χώρο που προηγουμένως στέγαζε ένα κατάστημα με είδη δώρων, του οποίου η ιδιοκτήτρια θεώρησε καλή ιδέα να ξηλώσει μια υπέροχη αναγεννησιακή τοιχογραφία, χωρίς προφανή λόγο.

Παρότι ατύχησαν στο ταβάνι, ο Βασίλης, ο Μιχάλης και ο Δημήτρης (Σιαλμάς, ο ποδοσφαιριστής, ο γνωστός) έκαναν εξαιρετική δουλειά στους υπόλοιπους τοίχους. Raw τούβλα, μια έκθεση κόμικ και ένα στένσιλ που εξηγεί την ιστορία του δωματίου, χρόνια πριν το Bank Job και τα είδη δώρων και τη σκαλωσιά πιο πριν.

Εδώ που πίνεις τα κοκτέιλ σου με τα ονόματα κραταιών ληστών ή heist ταινιών του παρελθόντος γινόταν πριν κάμποσες δεκαετίες η καταμέτρηση των χρημάτων της Γενικής Τράπεζας της Ελλάδος.

 

Ας μιλήσουμε τώρα για τα κοκτέιλ που μας ενδιαφέρουν λίγο πιο άμεσα.

Όχι, μισό λεπτό, όχι ακόμα. Άσε με να πω πρώτα πόσο ΑΠΕΙΡΑ εκτιμώ τα (κοκτέιλ) μπαρ που καταλαβαίνουν ότι είναι (κοκτέιλ) μπαρ και μας κάνουν τη χάρη να ανοίγουν το απόγευμα. Αυτό λέγεται ταυτότητα. Το είπα. Προχωρώ στα κοκτέιλ που μπαίνουν που τονίζουν την ταυτότητα αυτή.

(Ακολούθησέ μας στο Foursquare για να διαβάζεις tips για τα μαγαζιά που επισκεπτόμαστε)

Όχι, μισό λεπτό πάλι. Είναι τόσο έντονη (αλλά όχι βαριά) η σημειολογία και η διακόσμηση του Bank Job που όλο καθυστερώ να πω για τα κοκτέιλ. Ωραία, τελευταία φορά. Ανοίγω παρένθεση. Αν ισχύουν όλα τα κλισέ με καθρέφτες επιπέδου “τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής”, τότε ο κατάλογος του Bank Job είναι ο τέλειος καθρέφτης του μαγαζιού. Τίμια και απαραίτητα καλή η μπροστά του όψη με τα κοκτέιλ, τα ποτά και τις μπύρες, φανταστική η πίσω όψη με ένα σχεδιάγραμμα που σε βοηθά να οργανώσεις τη ληστεία του χώρου. Κλείνει η παρένθεση.

(να πώς θα γίνει η δουλειά)

Πριν ο Μιχάλης μου πει περήφανος ότι τα Robin Hood φεύγουν περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο ληστο-κοκτέιλ, το μάτι μου έχει ήδη πέσει στην περιγραφή του στον κατάλογο. Μαύρο ρούμι, honey syrup, vanilla syrup, πορτοκάλι, φρέσκο τζίντζερ, φρέσκο τσίλι και bitters. Ναι, γιατί όχι; To ‘Bonnie’ με τη βότκα και το πράσινο τσάι χάνει στο νήμα. Το ίδιο και το ‘The Good Thief’ (τζιν, αγγουράκι, lime, τζίντζερ). Ρομπέν των Δασών στην αρχή της Κολοκοτρώνη. Πολύ εντάξει μου ακούγεται (το τσίλι στο ποτό).

 

Από την Τρίτη μέχρι και την Κυριακή, από τα κατοστάρια decks του Bank Job περνάνε όλου του κόσμου οι μουσικές (σχεδόν). Λίγο πιο ροκ τις Τρίτες, λίγο πιο mainstream τα Παρασκευοσάββατα, λίγο τι σημασία έχει όταν ο χώρος έχει κόνσεπτ και (ωραίες) γυναίκες; Ο Μιχάλης θυμάται ακόμη εκείνο το πάρτι των Teardrops με τις nu-disco μουσικές με τον κόσμο να κάθεται μέχρι και στο απέναντι πεζοδρόμιο, πράγμα που σημαίνει ότι ο κόσμος καθόταν και καταμεσής της Κολοκοτρώνη, πράγμα που δεν ήταν πολύ βολικό για κανέναν πλην των θαμώνων. Αλλά έτσι πάνε αυτά.

Για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να εξηγήσω μόνο με λογικά επιχειρήματα, καθόμουν στην μπάρα πριν ο Ειρηναίος αρχίσει το καθιερωμένο set του για τις Τρίτες και σκεφτόμουν κόσμο, φάτσες, ποτά, γέλια και κουβέντες για τις Νύχτες Πρεμιέρας εντός του μαγαζιού, με χαρούμενους Stones στα ηχεία, με απαραίτητο μη σουξέ από Black Keys, με καινούργιους Boards of Canada.

Εκεί, στο stand που στηρίζεται σε ένα μικρό χρηματοκιβώτιο, στο ιστορικό βιβλίο ‘Η Δίκη του Κολοκοτρώνη’ που στέκει αγέρωχο κάτω από τα ποτά, στην πιο αριστοκρατική τουαλέτα που είδες ποτέ όπως λέει κι ένα σχόλιο στο Foursquare, στην Κολοκοτρώνη που αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον και ψηλότερα από το Bartesera.

 

Διεύθυνση: Κολοκοτρώνη 13, Αθήνα