New Entry: Ήρθε το Pixi, πάτα κι άλλο (σ)το Γκάζι

Τα τελευταία χρόνια, το λεξικό του μυαλού μου έχει δεχθεί πολλά upgrades (ίσως και downgrades, ανάλογα με το πώς θα το δει ο καθένας), λέξεις έχουν σβηστεί, έχουν αντικατασταθεί από άλλες, ενώ μερικές υπάρχουν σε μια λίστα που από πάνω γράφει “προσοχή-κίνδυνος”. Το Club για παράδειγμα. Έχει αποκτήσει μια τόσο τερατώδη μορφή στον εγκέφαλό μου (ειδικά τώρα που τα περισσότερα, μεγάλα, δεν έχουν κανένα χαρακτήρα), λες και παίζω στο Monsters Inc. και με κυνηγάνε οι δαίμονες και οι μπαμπούλες του after hour παρελθόντος μου. Βλέπεις, αν περάσεις τα 30 και δεν είσαι single, το να τρέχεις από το ένα Dj set στο άλλο, δεν μου φαίνεται και πολύ εύκολο. Μάλλον, με αγχώνει, με τρομοκρατεί και με κάνει να θέλω έναν καναπέ και 10 επεισόδια Suits για να μην μπω σε πειρασμό-υποχρέωση-εξαναγκασμό να βγω.

Sorry για το personal oriented ξεκίνημα, αλλά δεν θα καταλάβεις αλλιώς το ότι μου άρεσε πραγματικά το Pixi, ένα καινούριο hi-end dance club, στο Γκάζι (Ευμολπίδων 11 συγκεκριμένα) στο οποίο πήγα από υποχρέωση (γενέθλια κολλητού, του Σπύρου, που ζει στο Λονδίνο, πίνει τσάι και παίζει τένις, αλλά όταν έρχεται στην Αθήνα, θέλει να κάνει τον 20αρη που ακόμη αντέχει τα full ξενύχτια) και με το φόβο ότι θα δω ένα από τα clubs που δεν αντέχω να κάθομαι πάνω από μία ώρα. Στο μυαλό μου το είχα φανταστεί πολύ μεγάλο, πολύ δήθεν, πολύ προηγούμενης δεκαετίας, πολύ dance, “πολύ” γενικά. Τελικά, τα βρήκα όλα αλλιώς.

Εκτός του ότι το μέγεθος του πρώην εργοστασίου στο οποίο στεγάζεται δεν είναι χαοτικό, αλλά τόσο-όσο άνετο και χαλαρωτικά ψηλοτάβανο, με μια διακριτική φιλοδοξία να σε πείσει για την ατμόσφαιρά του, από την πρώτη στιγμή που θα περάσεις την πόρτα του. Έχει δίκιο, ο εκτός νύχτας γενικά αλλά εντός φάσης ειδικά, Άλκης Ντουσόπουλος (ο οποίος είναι ο ιδιοκτήτης του Pixi) όταν λέει “εμείς θέλαμε κάτι που να βγάζει ενέργεια. Γι’ αυτό και βρήκαμε αυτό το βιομηχανικό χώρο και τον γεμίσαμε με μουσική (σ.σ. παίζουν αρκετοί Έλληνες, όπως Kormoranos, Constantine Kalfakakos, ClubKid, Teardrops, Jiles & Polatof , Bestseller), pixels και ηλεκτρισμό”.

Σε περίπτωση, που δεν το έχεις πιάσει ακόμη, το Pixi βγήκε από το Pixels και όχι από τον Λευτέρη Σούμποτιτς (που τον φώναζαν Πίξι). Και τα pixels, είναι αυτά που νιώθεις μέσα στο μαγαζί το οποίο αλλάζει χρώμα και ύφος διαρκώς, μέσα από 3D mapping παιχνίδια που κάνει ο Vj του μαγαζιού, σε μια δίκαιη μοιρασιά αρμοδιοτήτων με τον Dj που ανεβοκατεβάζει beats και ικανοποιεί τις house ορέξεις του καθενός. Και εμένα, του άσχετου με τις καινούριες playlists, που θέλω να ακούω το Remember Me, 15 χρόνια μετά, σε house διασκευή και του φίλου σου του Γιάννη (όλοι έχουμε ένα Γιάννη) που ξέρει τι βγάζει κάθε εβδομάδα η βιομηχανία της dance μουσικής.

Κι ενώ στην αρχή της βραδιάς, ψιλοσκεφτόμουν να πεταχτώ να δω αν μας είπε δύο σωληνάρια ψέματα για τη Β’ Παθολογική ο Ηλίας Αναστασιάδης, καθώς περνούσαν οι ώρες και από τη μία “αλλαγή” στην άλλη, με έπιασα να χορεύω, κάτι που για να γίνει συνήθως είτε θέλει πάνω από 4 ποτά σερί και γρήγορα, είτε κάνα 50ευρο (το οποίο ποτέ κανείς δεν μου έχει δώσει, από αυτούς που μου λένε “έλα ρε μαλάκα, κουνήσου λίγο”).

Δεν ξέρω, αν ήταν μόνο το Pixi ή το γεγονός ότι για τα γενέθλια του Σπύρου μαζευτήκαμε καμιά 30αρια άτομα, αλλά έχω βρεθεί και σε άλλες μαζώξεις σε clubs και έχω αφήσει το δώρο και μετά από καμιά ώρα, έχω πετάξει την πρώτη δικαιολογία από τις 100 που έχω για τέτοιες περιπτώσεις σε ένα μικρό χαρτάκι (για να μην τις ξεχνάω και τις έχω περάσει και στο Evernote) και έχω γίνει Λούης. Στο Pixi ήθελα να κάτσω μέχρι το πρωί. Αλλά προφανώς έφυγα στις 3 και κάτι, μην το παρακάνουμε κιόλας και χάσουμε τη σειρά μας. Εσύ κάτσε κι άλλο πάντως, γιατί μετά αρχίζει το καλό. Πήζει η σάλτσα που λένε (σόρι Χατζηιωάννου, δεν άντεξα να μην κάνω το λογοπαίγνιο).

Ποιους και τι θα ακούσεις στο Pixi το επόμενο διάστημα

Krystal Klear (12/1)
Mighty Mouse (19/1)
Henry Relph (26/1)
SchwippϟSchwapp (2/2)
Nancy Whang – member of Icd soundsystem (8/2)

Περισσότερα για το club μπορείς να μαθαίνεις και από την σελίδα του στο Facebook