ΣΙΝΕΜΑ

Μάθε να φτιάχνεις τα Martini του James Bond

Δεν είναι ένα, είναι τρία. Και ο Bond φρόντισε να αφήσει το στίγμα του σε κάθε ένα από αυτά. Και μην ξεχνάς. “Shaken, not stirred”.

Κάποιοι θεωρούν ότι το ποτό του Bond είναι το Vodka Martini (vodka και vermouth). Μάλλον δεν γνωρίζουν ότι στα βιβλία και στις ταινίες του Bond έχει πρωταγωνιστήσει σε εξίσου μεγάλη συχνότητα το κλασικό Martini (gin και vermouth), αλλά και κάποιες φορές το Vesper, ένας συνδυασμός των άλλων δύο, της εμπνεύσεως του Bond.

Καλά, εδώ οι περισσότεροι δεν ξέρουν καν την διαφορά ανάμεσα σε ένα Martini και ένα Vodka Martini. Άρα δεν ξέρουν πώς να το φτιάχνουν.

Μια μικρή εισαγωγή στα Martini του Bond

Για την ακρίβεια, στα βιβλία υπάρχει 19 φορές αναφορά στο Vodka Martini, 16 στο Martini και 1 μόλις αναφορά στο Vesper. Στις ταινίες είναι λίγο πιο μοιρασμένα τα πράγματα, με το Martini και το Vodka Martini να κονταροχτυπιούνται για την πρωτιά. Και τον Daniel Craig να δείχνει την προτίμησή του στο Vesper στο Casino Royale.

Στην ταινία Skyfall, ο Bond πίνει ένα Martini αλλά δεν ξέρουμε αν είναι με βότκα ή με τζιν. Η εικόνα δείχνει τον barman να το χτυπάει (άρα shaken) και τον Bond να παραδέχεται ότι το ποτό που του σέρβιραν είναι “perfect”.

Ένα κοκτέιλ shaken, not stirred

Είναι η διασημότερη ατάκα του Bond μετά από εκείνη την υπερφίαλη με το όνομά του. Και χαρακτηρίζει το πώς θέλει το Martini του ο Bond, ανεξαρτήτως των συστατικών του. Και συνήθως απλά έχει να το πει στην σερβιτόρα ή τον barman.

 

Μόνο δύο φορές φάνηκε ο Bond να ξεφεύγει από το καθιερωμένο. Την μία στο “You Only Live Twice” όταν κάποιος του προετοιμάζει ένα cocktail “stirred, not shaken” για να τον ικανοποιήσει, με τον Sean Connery, σαν τζέντελμαν, να μην τονίζει το λάθος και να χαρακτηρίζει το ποτό “perfect”. Η άλλη ήταν στο Casino Royale, όταν κατά τη διάρκεια της παρτίδας πόκερ και ενώ ο Bond χάνει λεφτά, ο σερβιτόρος τον ρωτάει αν θέλει το κοκτέιλ του “shaken, not stirred”, για να λάβει το αποστομωτικό “Do I look like I give a damn?”.

Πολλοί έχουν επιχειρήσει να εξηγήσουν γιατί ο Bond θέλει τα Martini του shaken. Σε πειράματα που έγιναν για τις δύο μεθόδους, ένα shaken martini περιέχει λιγότερα αντιοξειδωτικά. Χμμ ωραία, ξοδεύτηκαν λεφτά σε μια πολύ χρήσιμη έρευνα. Ο ίδιος ο Bond λέει ότι θέλει τα Martini του “ice-cold”. Και πράγματι ένα κοκτέιλ που χτυπιέται με πάγο μπορεί να παγώσει πολύ περισσότερο από το να το ανακατέψεις με πάγο με ένα bar spoon.

 

Οι mixologists από την άλλη απαντούν στον Bond ότι Α) όταν χτυπάς το gin, εκείνο βγάζει μια πικράδα στην γεύση και Β) ο λόγος που το ανακατεύεις και δεν το χτυπάς είναι για να μην έχεις ένα παγωμένο μεν νερουλό δε αποτέλεσμα.

Στο παρακάτω βίντεο που δημιουργήθηκε το 2008, μπορείς να δεις πολλά από τα παραπάνω επιχειρήματα. Αλλά το επικό είναι η προφητεία του δημοσιογράφου στα τελευταία δευτερόλεπτα:

 

 

Μάθε να φτιάχνεις τα Martini του Bond

Να σημειωθεί πριν περάσουμε στον τρόπο παρασκευή ότι παλαιότερα, το αν θα ονομαζόταν Dry το οποιοδήποτε Martini ή όχι εξαρτιόταν από το αν το βερμούτ ήταν γλυκό ή ξηρό. Πλέον το αν ένα Martini θα χαρακτηριστεί Dry ή Extra Dry λογίζεται από το πόσο vermouth θα χρησιμοποιηθεί κι αν θα ανακατευτεί με το ποτό (gin ή βότκα) ή αν απλά θα αρωματίσει το ποτήρι πριν καν μπει το gin.

Martini

50 ml gin

15 ml vermouth

Βάζεις τα ποτά σε ένα shaker με κομμάτια πάγου, χτυπάς καλά και σουρώνεις σε ένα ποτήρι του Martini. Γαρνίρεις με μία ελιά για martini ή ένα lemon twist.

Vodka Martini

50 ml vodka

15 ml vermouth

Βάζεις τα ποτά σε ένα shaker με κομμάτια πάγου, χτυπάς καλά και σουρώνεις σε ένα ποτήρι του Martini. Γαρνίρεις με μία ελιά για martini ή ένα lemon twist.

 

Vesper

Την συνταγή την έχει δώσει ο ίδιος ο Bond στο Casino Royale του 1953. Ακολουθεί ο διάλογος από το βιβλίο:

‘A dry martini,’ he said. ‘One. In a deep champagne goblet.’

‘Oui, monsieur.’

‘Just a moment. Three measures of Gordon’s, one of vodka, half a measure of Kina Lillet (ένα γαλλικό κρασί απεριτίβ που χρησιμοποιείται αντί για βερμούτ). Shake it very well until it’s ice-cold, then add a large thin slice of lemon peel. Got it?’

‘Certainly monsieur.’ The barman seemed pleased with the idea.

‘Gosh, that’s certainly a drink,’ said Leiter.

Bond laughed. ‘When I’m…er…concentrating,’ he explained, ‘I never have more than one drink before dinner. But I do like that one to be large and very strong and very cold, and very well-made. I hate small portions of anything, particularly when they taste bad. This drink’s my own invention. I’m going to patent it when I think of a good name.’