Το Gibson δεν θα έπρεπε να το ξέρεις μόνο από το Queen’s Gambit

H Beth Harmon σε ένα από τα πρώτα της ταξίδια για να παρευρεθεί σε ένα τουρνουά σκακιού δοκιμάζει αυτό που πίνει η μητέρα της. Πνίγεται λίγο γιατί είναι κάτι δυνατό. «Είναι καλό. Είναι Μαρτίνι;», την ρωτάει. “Gibson”, της απαντά με χαμόγελο. «Το κρεμμύδι το κάνει ελαφρώς πιο εκλεπτυσμένο από την ελιά» και κάπως έτσι έχουμε μια πλήρη παρουσίαση του τι είναι το συγκεκριμένο cocktail.

Όπως αναφέρουν πολλά βιβλία, το Gibson φτιάχνεται με gin και dry vermouth ενώ είναι γαρνιρισμένο με πίκλα κρεμμυδιού. Δεν έχει φλούδα λεμονιού ή ελιά και γι’ αυτό δεν λέγεται Martini, όσο κι αν του μοιάζει. Αυτή όμως η μικρή διαφορά, δημιουργεί τεράστια απόσταση μεταξύ τους, αφού ο umami χαρακτήρας του κρεμμυδιού δημιουργεί μια μοναδική επίγευση.

Δεν είναι η πρώτη φορά που συναντάμε το Gibson σε κάποια ταινία ή σειρά. O Cary Grant στην ταινία “North by Northwest” του Hitchcock παραγγέλνει τα Gibson το ένα μετά το άλλο στην σκηνή μέσα στο τρένο όπου συζητάει με την Eva Marie.

Η Bette Davis παίζει με την οδοντογλυφίδα που είχε την πίκλα κρεμμυδιού ενώ πίνει το Gibson της στην ταινία All About Eve. Λάτρης του ήταν και ο Roger Sterling στην σειρά “Mad Men”. Όπως έλεγε “My generation, we drink because it’s good. Because it feels better than unbuttoning your collar. Because we deserve it.”

Η ιστορία του Gibson

Όπως σε πολλά κλασικά cocktails, η ιστορία του είναι λίγο θολή. Με το πέρασμα των χρόνων πολλές διαφορετικές εκδοχές έχουν ειπωθεί. Η μία τοποθετεί το Gibson στην δεκαετία του ’30 και το συνδέει με τον γραφίστα Charles Dana Gibson, διάσημο για τις ζωγραφιές που έμειναν στην ιστορία σαν Gibson Girl.

Η ιστορία θέλει τον γραφίστα να προκάλεσε τον bartender Charlie Connolly του New York’s Players Club να δημιουργήσει κάτι διαφορετικό. Το αποτέλεσμα ήταν το Gibson. Μία άλλη ιστορία πηγαίνει το Gibson 40 χρόνια πιο πίσω, όταν ο Walter D. K. Gibson έδωσε τιμητικά το όνομά του σε ένα Martini, όταν το ήπιε στο Bohemian Club του San Francisco. Του άρεσε περισσότερο με το γαρνίρισμα από κρεμμύδι και πίστευε ότι τον βοηθάει από το να κολλήσει κάποιο κρύωμα.

Προσωπικά ούτε αυτή η ιστορία μου φαίνεται πολύ ακριβής. Οι πρώτες αναφορές στο cocktail γίνονται το 1908 στο βιβλίο “The World’s Drinks And How To Mix Them” του William Boothby και 9 χρόνια μετά στο “The Ideal Bartender” το οποίο εκδόθηκε το 1917. Το βιβλίο του Tom Bullock (έχουμε πει την ιστορία του εδώ) το αναφέρει σαν Onion Cocktail και αντί για London Dry gin χρησιμοποιεί Old Tom. Άρα το όνομα Gibson δόθηκε αργότερα.

Μία άλλη ιστορία η οποία στέκει χρονικά, είναι ότι ένας πανούργος επιχειρηματίας και τραπεζίτης την δεκαετία του ’50, έβγαινε συχνά με τους πελάτες του για γεύματα των τριών Martini. Για να μπορεί να αντέξει έβαζε τον σερβιτόρο να του φέρνει κρύο νερό έτσι ώστε αυτός να παραμένει νηφάλιος, ενώ οι πελάτες του όχι. Το δικό του Martini για να μπορεί να το ξεχωρίζει είχε για γαρνιτούρα πίκλα κρεμμυδιού αντί για ελιές. Το όνομα του επιχειρηματία ήταν Gibson.

Πώς φτιάχνεται το Gibson

Όπως είπαμε είναι ένα Martini με διαφορετική γαρνιτούρα. Τώρα πώς θα φτιάξεις την βάση του είναι θέμα γούστου. Έχουμε πει εξάλλου ότι έχει χυθεί πολύ μελάνι γύρω από αυτή την κουβέντα.

Πάμε όμως στην ουσία. Πίκλα κρεμμυδιού μπορείς να βρεις σε αρκετά deli. Πρόσεχε για να είναι όμορφο το cocktail σου να προτιμήσεις αυτά τα μικρά κρεμμυδάκια που είναι σαν στιφάδο. Στα αγγλικά τα λένε pearls γιατί είναι μικρά σαν πέρλες. Αν θες να τα φτιάξεις μόνος σου τότε χρειάζεσαι ξύδι, ζάχαρη και μπαχαρικά. Η συνταγή για να την έχεις ολοκληρωμένη είναι: 50ml gin, 15ml dry vermouth (επίλεξε ένα καλό γιατί παίζει μεγάλο ρόλο). Τα ανακατεύεις σε ένα δοχείο με καθαρό πάγο μέχρι να κρυώσει καλά. Το σερβίρεις σουρώνοντάς το σε ένα ποτήρι Martini και το σερβίρεις με την πίκλα που αγόρασες ή έφτιαξες.