Μίλησα με δύο παλιούς συμμαθητές μου. Ο ένας δεν θυμόταν καθόλου το περιστατικό, θυμόταν μόνο αυτόν τον εκπαιδευτικό ως έναν 'γλοιώδη δάσκαλο", χωρίς να το έχει ξεκάθαρο στο μυαλό του, γιατί τού είχε αποτυπωθεί τόσο άσχημα η ανάμνησή του. Ο δεύτερος "κάτι" θυμόταν, αλλά δεν ήταν πολύ σίγουρος, δηλαδή ναι, βέβαια, θυμόταν αυτό το παιδάκι με τα ειδικά προβλήματα και ότι το "πείραζε' ο δάσκαλος, αλλά τι ακριβώς του έλεγε, τι του έκανε, όχι, το είχε διαγράψει απ' τη μνήμη του.

Εδώ βέβαια το πράμα είναι λίγο πιο απλό. Σου δίνουμε μία σειρά από πόλεις εντός και εκτός Ελλάδας (αλλά κυρίως εντός) και σου ζητάμε να βρεις ποια βρίσκεται πιο κοντά στη Θεσσαλονίκη, ποια απ' τις δύο απέχει λιγότερα χιλιόμετρα απ' την συμπρωτεύουσα.

Αυτό το quiz φτιάχτηκε μετά από μια καταβύθιση στο εκπληκτικό alt alt-right προφίλ του Κωνσταντίνου Μπογδάνου, του γνωστού δημοσιογράφου και παρουσιαστή, στo twitter.  Μαζί με ένα αλατοπίπερο από το σάιτ στο οποίο γράφει. Και αυτή η καταβύθιση ήταν μια σχεδόν ανακουφιστική εμπειρία για όλους. Φαντάζομαι και για τον ίδιο.

Ο Βασίλης Καρράς έχει έναν στίχο που λέει "αν καταφέρεις, λοιπόν, να κρατηθείς λίγο ακόμα, εγώ κερδίζω αγάπη κι εσύ γλυτώνεις το χώμα", που με λίγα λόγια σημαίνει, "αν με χωρίσεις, πέθανες". Εμείς δεν την γνωρίζαμε αυτήν τη στιχουργική κατάθεση αγάπης και παράνοιας, αλλά την ήξερε ο Καίσαρης από το φιλικό σωματείο του Sport24. Βασικά, αυτός ήταν που μας την είπε για πρώτη φορά και επέμενε να την βάλουμε στο κουίζ, γεγονός που δημιούργησε ρήξη στις σχέσεις μας, καθώς το "ΟΧΙ ΘΕΜΗ, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ", τον συγκλόνισε ψυχικά.

Ο όρος 'ντέρμπι' χαρακτηρίζει τον αγώνα δύο ομάδων από την ίδια πόλη. Επί της ουσίας, λοιπόν, το ΟΦΗ-Εργοτέλης είναι τέτοιο. Για τους έξω, μακριά από την Κρήτη. Η λέξη 'ντέρμπι' είναι αυτή που χωρίζει την υπόλοιπη Ελλάδα με την Κρήτη. Μη σας ακούσουν να χρησιμοποιήσετε ποτέ αυτό το χαρακτηρισμό. Οι μισοί εκνευρίζονται και οι άλλοι μισοί γελάνε. Υπάρχει και μία μικρή μερίδα που το πιστεύει. Δαχτυλοδειχτούμενοι.

Καθώς ο κόσμος προχωράει και αλλάζει, αφήνουμε σιγά-σιγά πίσω μας και όσα κληρονομήσαμε ως θέσφατα από τις προηγούμενες γενιές. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, το να παντρευτείς, να κάνεις οικογένεια και να αποκτήσεις το δικό σου κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου, έμοιαζε σχεδόν με μονόδρομο και όποιος δεν ακολουθούσε αυτήν την πεπατημένη, έμοιαζε με επαναστάτη. 

Ήταν δύο-τρεις μέρες πριν τα Χριστούγεννα, όταν πήγαμε με την παρέα μου σε ένα πάρτι σε κλαμπ στο Γκάζι. Κάποια στιγμή πήγα στην τουαλέτα, η οποία είχε από αυτά τα στρογγυλά πόμολα, που πολλές φορές έχω νομίσει ότι κλειδώνομαι όταν τα χρησιμοποιώ.