Δεν θυμόμασταν τι ιστορία διδασκόμασταν στην ΣΤ' Δημοτικού. Φανταζόμασταν ότι θα ήταν κάτι ανάμεσα στον Λεονάιντας και στην Αγία Λαύρα, γι' αυτό και κάτσαμε και ξεφυλήσσαμε το βιβλίο που σήμερα βασανίζει τα 12χρονα όλης της επικράτειας και η αλήθεια είναι ότι εκπλαγήκαμε λίγο με τα περιεχόμενά του. Κυρίως όμως εκπλαγήκαμε από την προκλητική μας αφέλειά, η οποία τόσο υποτίμησε αυτά τα μικρά λαμπρά μυαλουδάκια.

Έχω κάτσει πολλές φορές σε κάποια μπάρα αθηναϊκού μπαρ χαζεύοντας τα ποτά αλλά και τον barman ενώ δημιουργεί cocktails. Δεν χρησιμοποιησα τυχαία την λέξη δημιουργεί γιατί πραγματικά τα τελευταία χρόνια ο bartender έχει γίνει ένας δημιουργός εμπειριών μέσα από τα cocktails του. Υπέροχοι συνδυασμοί υλικών, εντυπωσιακά στην εμφάνιση και μοναδικά στην γεύση είναι ικανά να πάνε την κάθε σου έξοδο σε άλλο επίπεδο. Αυτό ακριβώς προσπάθησα να κάνω όταν βρέθηκα πίσω από την μπάρα του JuJu restaurant bar, το νέο υπέροχο hotel bar της πόλης.

Εντάξει, σεβόμαστε τα τέρατα του Χόλιγουντ ή όλα αυτά τα απίστευτα πλάσματα που έχει φτιάξει η Marvel, αλλά ας είμαστε σοβαροί. Τα κτήνη που είχαν φανταστεί οι απλοί καθημερινοί φοβητσιάρηδες στην αρχαιότητα είναι δέκα επίπεδα πιο πάνω.

Εκατό άνθρωποι μέσα σε ένα κεφάλι, αυτό είναι ο Αλέξης Κούγιας. Μεγαλοδικηγόρος, μεγαλοπαράγοντας, σύζυγος και εραστής, το πιο πολυάσχολο ανθρώπινο ον που έχει αναδείξει ποτέ αυτός ο τόπος. Ένα μεγαλειώδες πολυεργαλείο της δημόσιας σφαίρας.

Είναι πρωί, βρίσκεσαι με την παρέα σου δωμάτιο που μένετε στο νησί και προσπαθείτε να συνεννοηθείτε σε ποια παραλία θα πάτε για μπάνιο. Ο καθένας προτείνει τη δική του, με βάση τις συμβουλές και τις προτροπές συναδέλφων, φίλων, πρώην, ενός χίπη κι ενός μακρινού ξαδέρφου που είχε επισκεφτεί κάποτε το νησί και δεν κολυμπάει καν.

Η αλήθεια είναι ότι η εικόνα του πάγκου της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, έμοιαζε ιδιαίτερα ξένη σε σχέση με την ελληνική νόρμα. Ερχόταν ένας ξένος προπονητής, καθόταν χρόνια, άφηνε έργο, μας οδηγούσε σε μεγάλες διοργανώσεις. Ήρεμα, χωρίς πολλή γκρίνια και παρασκήνιο.

Τι νοείται άραγε ως safe επιλογή για ένα παιδί 6 χρονών; Να ματώνει τους αγκώνες και τα γόνατά του στην αλάνα της γειτονιάς του (την πρόλαβα οριακά αυτή την εποχή, μεγάλωσα σε χωριό) ή να παίζει με τους φίλους του σε ένα ακίνδυνο παιδικό δωμάτιο;