Αν ταξιδέψεις στην Ισλανδία, το Βόρειο Σέλας θα είναι το τελευταίο που θα σε ενδιαφέρει
Η Ισλανδία είναι μια εμπειρία που όλοι θα έπρεπε να ζήσουμε στη ζωή μας, με συγκινήσεις που δεν μπορείς να ζήσεις πουθενά αλλού.
- 1 ΝΟΕ 2025
Ακούς «Ισλανδία» και αυτομάτως σκέφτεσαι το Βόρειο Σέλας. Μετά λόγου γνώσεως θα σου πω ότι το, ομολογουμένως, φαντασμαγορικό φαινόμενο είναι το κερασάκι στην τούρτα στην εμπειρία που προσφέρει το ταξίδι σε αυτήν τη μοναδική χώρα, την οποία πρέπει να ζήσεις κάποια στιγμή στη ζωή σου.
Eδώ να σου πω ότι είμαι από ανθρώπους που κατασκευαστικά, από παιδί, κάθε φορά που ακούω «πρέπει» κάνω το αντίθετο. Επίσης, αποφεύγω οτιδήποτε έχει τεράστιο hype (ακόμα δεν έχω δει δευτερόλεπτο του Game of Thrones, σκηνές του οποίου -παρεμπιπτόντως- γυρίστηκαν στην Ισλανδία).
Παρ’ όλα αυτά, θα επιμείνω ότι πρέπει να πας στην Ισλανδία, ιδιαίτερα αν σου αρέσει να ανακαλύπτεις τι έχει να προσφέρει ο κόσμος, πέρα από τα στενά σύνορα της χώρας που ζεις. Αυτό που δίνει το βορειότερο σημείο της Ευρώπης, δεν θα το βρεις πουθενά αλλού στον πλανήτη.
Πώς περπατάς στη Ρώμη και νιώθεις ότι είσαι διαρκώς μέσα σε ένα μουσείο; Όσες ημέρες περάσεις στην Ισλανδία, θα νιώθεις όλες τις ενέργειες της μητέρας φύσης στο σώμα και το μυαλό σου. Θα θυμηθείς πως είσαι κομμάτι της, ενώ απορροφάς εικόνες και ήχους που θα σε συνοδεύουν μια ζωή.
Θα περπατάς και θα βλέπεις τα ξωτικά που σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση (και ένα μεγάλο ποσοστό των Ισλανδών), ζουν -ακόμα- στη χώρα, σε συνύπαρξη με τους ανθρώπους. Όχι μόνο δεν θα σου κλωτσάει η ιδέα, αλλά θα υιοθετείς, όπως εγώ υιοθέτησα τον όρο «ταξίδι ζωής», που άκουγα και απέρριπτα αναφανδόν. Όχι πια.
Μια συμβουλή: πριν φύγεις, τσέκαρε τις κάμερες στον κινητό σου. Μη γελοιοποιηθείς, σαν κι εμένα, που δυο από τα τρία τζάμια ήταν σπασμένα. Σαν να μη μου έφτανε ότι είμαι επικά ακατέργαστη ως φωτογράφος. Ωστόσο, το θέμα ήταν τόσο δυνατό που μέχρι κι εγώ κατάφερα να ζήσω τη στιγμή μου, ως φωτογράφος. Όχι, δες και πες.
Aυτό είναι από την Diamond Beach, όπου οι πάγοι είναι σαν διαμάντια απλωμένα σε μαύρη άμμο, όπου εξυπακούεται πως πρέπει να πας, ενώ αν το νιώθεις γίνονται και εκδρομές σε παγετώνα.
Τα στιγμιότυπα που ακολουθούν, είναι από το φαράγγι Fjaðrárgljúfur, όπου θα νιώσεις σαν ξωτικό (μπορεί και να δεις). Προτείνω να πας όταν πέφτει ο ήλιος. Τότε πήγε και ο Justin Bieber για το video clip του “Ι’ll show you”.
Ευτυχώς για όλους όσοι ήμασταν στο, αδιαπραγμάτευτα, καλύτερο γκρουπ στην ιστορία των ομαδικών ταξιδιών, βρίσκονταν μαζί μας η Καλλιόπη και ο Χρήστος, οι οποίοι πραγματικά χαραμίζονται που δεν είναι φωτογράφοι. Μικροί είναι ακόμα. Εύχομαι να μπορούν να ζήσουν από το ταλέντο τους.
Επειδή πολλοί με ρωτάνε
Δεν πρέπει να έχω cringαρει περισσότερο στη ζωή μου, από τη στιγμή που έγραψα την παραπάνω επικεφαλίδα. Είναι όμως, αλήθεια ότι πολλοί μου ζήτησαν στοιχεία για το ταξίδι. Από το να επαναλαμβάνω τα SOS, αποφάσισα να τα γράψω.
Στο Ρέκιαβικ, όπου όποια πέτρα και αν σηκώσεις υπάρχει ένας Έλληνας, μπορείς να πας μόνος, όπως θα πήγαινες σε κάθε άλλη μικρή ευρωπαϊκή πόλη. Αν θες να ζήσεις ολιστικά την εμπειρία της επίσκεψης στην Ισλανδία, χρειάζεσαι μέσο (πέρα από αυτοκίνητο, μπορείς να ενοικιάσεις τροχόσπιτο).
Να έχεις υπ’ όψιν σου πως ό,τι θα δεις, ανήκει σε κάποιον ιδιώτη (από καταρράκτες έως ηφαίστεια) και για αυτό παντού πληρώνεις πάρκινγκ (5 με 7 ευρώ). Όχι είσοδο.
Για να σου πω πόσες ημέρες διαμονής είναι οι ενδεδειγμένες, θα πρέπει να μου πεις ποιον μήνα σκέφτεσαι να πας. Από το Νοέμβριο η ημέρα μικραίνει, πράγμα που σημαίνει ότι έχεις λιγότερες ώρες με φως να δεις τα θαυμαστά που υπάρχουν. Τα μέσα Οκτώβρη είναι μια καλή περίπτωση (κρίνοντας από τη δική μου εμπειρία), αφού δεν έχει χιονίσει και οι μετακινήσεις γίνονται πιο εύκολα -λιγότερο επικίνδυνα-, όπως και ο Μάρτης.
Μεγάλο παιδί είσαι. Αν πιστεύεις σε εσένα, πήγαινε όποτε θες. Ιδανικά όχι τον Γενάρη και τον Φλεβάρη, όταν η κύρια συνθήκη είναι το σκοτάδι και το πολικό ψύχος.
Τι θα δεις σε αυτή τη μοναδική γωνιά της Γης
Θέλω να βεβαιωθώ πως έχεις καταλάβει τη μοναδικότητα αυτού του νησιού και για αυτό θα προχωρήσω σε μια βασική γνωριμία.
Δημιουργήθηκε και συνεχίζει να δημιουργείται από επαναλαμβανόμενες εκρήξεις λάβας και παγετώνες (φωτιάς που χτίζει το νησί και πάγου που το καταστρέφει), πάνω στη Μέση Ατλαντική Ράχη. Είναι το σημείο όπου οι τεκτονικές πλάκες της Βόρειας Αμερικής και της Ευρασίας απομακρύνονται η μία από την άλλη.
Σημείωσε ότι το εθνικό πάρκο Thingvellir έχει ανακηρυχθεί Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO. Αν, όταν φτάσεις, πας αριστερά θα δεις έναν καταρράκτη. Αν πας δεξιά θα δεις το όριο των τεκτονικών πλακών, της συνεχούς τεκτονικής δραστηριότητας που ωστόσο, δεν αντιλαμβάνεσαι – συνήθως.
Εκρήξεις όπως αυτή του Eyjafjallajökull το 2010 και του Fagradalsfjall (2021-23) θύμισαν πως η χώρα με τα 32 ενεργά ηφαιστειακά συστήματα, ακόμα χτίζεται, όπως η Ισλανδία εκρήγνυται κατά μέσο όρο, μια φορά κάθε 3 με 5 χρόνια.
Ο πιο ενδιαφέρον τρόπος που υπάρχει να μάθεις πού βρίσκεσαι, είναι το Volcano Express (είναι στο Harpa, την αίθουσα συναυλικών στην παραλία του Ρέκιαβικ – κεντρική φωτογραφία του άρθρου). Mπαίνεις σε μια μικρή αίθουσα, κάθεσαι σε καρέκλα σαν και αυτή των αεροπλάνων, δένεσαι, αφήνεις τα πράγματα σου μακριά από τα κάγκελα, γιατί όπως σου εξηγούν θα βγει ζεστός αέρας που μπορεί να στα κάψει και αρχίζει μια δεκάλεπτη εμπειρία, που τη ζεις με όλο σου το σώμα τη δημιουργία του νησιού. Αναδύεσαι στον ουρανό του Ρέκιαβικ (νιώθεις να απογειώνεσαι) και αρχίζεις το ταξίδι στο χρόνο, στις ηφαιστειακές εκρήξεις και τη λάβα, όπως αισθάνεσαι τη ζέστη και τις δονήσεις.
Όπου βλέπεις λέξεις που τελειώνουν σε foss, πήγαινε
Η βασική λέξη που είναι καλό να γνωρίζεις στην Ισλανδία, είναι το foss. Σημαίνει καταρράκτης και η χώρα έχει πάνω από 10.000. Όλοι έχουν κάτι να δώσουν. Στον Seljalandsfoss, μπορείς να περπατήσεις από πίσω του.
Στα 100 μέτρα προς τα αριστερά, έχει ένα κρυφό καταρράκτη. Είναι αυτός.
Η γεωθερμία είναι το κύριο μέσο ενέργειας, με τις σωλήνες να είναι ορατές στις απέραντες πράσινες εκτάσεις. Όποιος Έλληνας σέβεται τον εαυτό του, θα σκεφτεί πού θα μπορούσαν να χτίσουν οι Ισλανδοί για να έχουν ασύλληπτη θέα, αλλά δεν το έχουν κάνει. Εκεί προφανώς και σέβονται τη φύση και ζουν σε αρμονία μαζί της, αφού είναι η κυρίαρχος του παιχνιδιού, όπως διάβασες λίγο νωρίτερα.
Στη χώρα που η εγκληματικότητα είναι άγνωστη λέξη (δεν έχω δει πιο καθαρό αστυνομικό τμήμα στη ζωή μου) και το ρολόι δείχνει τρεις ώρες πίσω από την Ελλάδα, στη γεωθερμική περιοχή Geysir θα μυρίσεις έντονα θειάφι, όπως θα βλέπεις τη γη να βρυχάται και να εκτονώνεται με εκτοξεύσεις καυτού νερού.
Στις συγκινήσεις που θα βρεις είναι και δυο ιαματικά spa: το φυσικό Blue Lagoon, μια ώρα από το Ρέκιαβικ και το τεχνητό Sky Lagoon που είναι στα 10 λεπτά από το κέντρο της πρωτεύουσας. Παρεμπιπτόντως, είδα το Σέλας κι εκεί. Παραθέτω το στιγμιότυπο του συνταξιδιώτη Χρήστου.
Mια άλλη εμπειρία που δεν μπορείς να ζήσεις πουθενά αλλού, είναι αυτού του ηφαιστείου Thríhnúkagígur. Το μόνο μέρος στον κόσμο που έχεις πρόσβαση σε θάλαμο μάγματος και σε απίστευτα πετρώματα, είναι μόλις 30 λεπτά μακριά από το Ρέκιαβικ. Δεν ήταν στο δικό μας πρόγραμμα. Αν σου δοθεί η ευκαιρία, ζήσ’ το.
Στην παραλία Reynisfjara θα δεις ένα ηλιοβασίλεμα που θα σε αφήσει άναυδο. Όταν φτάσεις, θα βρεις μπροστά σου τρία φανάρια και ένα επεξηγηματικό κείμενο, που αναφέρει ότι επ ουδενί πρέπει να φτάσεις στην ακτογραμμή, με την πλάτη στη θάλασσα, αφού είναι απρόβλεπτη και σε κλάσματα δευτερολέπτου μπορεί να σηκώσει κύμα που να σε παρασύρει και να σε πνίξει.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, έχουν χάσει τη ζωή τους 28 άνθρωποι. Όταν πήγα στο σημείο, ήταν αναμμένο το πορτοκαλί φανάρι και ουκ ολίγοι Ασιάτες φωτογραφίζονταν, με την πλάτη στη θάλασσα. Ευτυχώς, δεν κινδύνευσαν, όπως συνέβη μια εβδομάδα νωρίτερα με άλλους που ξεχάστηκαν.
Οι δυο μεγαλύτεροι μύθοι για την Ισλανδία
Σε μια από τις πολλές μετακινήσεις μας από ένα σημείο σε κάποιο άλλο, είδα στο τζάμι του αυτοκινήτου κάτι που έμοιαζε με κουνούπι, το οποίο και εκτέλεσα παραδειγματικά. Δεν θυμάμαι ποιος ήταν, αλλά κάποιος επέμεινε ότι δεν υπάρχουν κουνούπια σε αυτήν τη χώρα. Hold my beer: ώρες αργότερα, κυκλοφόρησε σε όλον τον πλανήτη η είδηση πως για πρώτη φορά στην ιστορία, το αγαπημένο έντομο εισέβαλε και στην Ισλανδία. Ζήτω η κλιματική κρίση.
Συνεχίζουμε με το Βόρειο Σέλας.
Σε μια εποχή που ζούμε εμπειρίες μέσω του φωτογραφικού φακού και έχουμε ξεχάσει πώς να απολαμβάνουμε τα πράγματα δια γυμνού οφθαλμού, το aurora borealis έρχεται να βάλει μια άνω τελεία. Τα ανθρώπινα μάτια δεν μπορούν να δουν το μεγαλείο του. Χρειάζεται φωτογραφικός φακός.
Όπως εξηγεί ο Δρ Ιωάννης Μηνάς Ασλανίδη, καθηγητής του πανεπιστημίου Cornell Νέας Υόρκης και επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτο Οφθαλμολογίας Εμμετρωπία, «το μάτι μας έχει δύο βασικούς τύπους φωτοευαίσθητων κυττάρων: τα ραβδία και τα κωνία. Τα ραβδία ενεργοποιούνται στο σκοτάδι και είναι πολύ ευαίσθητα στο φως, αλλά δεν αναγνωρίζουν χρώματα.
Αντίθετα, τα κωνία ανιχνεύουν χρώματα, αλλά χρειάζονται περισσότερο φως για να λειτουργήσουν. Έτσι, όταν κοιτάμε τον ουρανό τη νύχτα για να δούμε το σέλας, το μάτι μας βασίζεται κυρίως στα ραβδία, με αποτέλεσμα να βλέπουμε το φαινόμενο πιο ξεθωριασμένο ή ακόμη και γκριζωπό, ειδικά αν η δραστηριότητά του είναι χαμηλή.
Η φωτογραφική μηχανή λειτουργεί διαφορετικά. Χρησιμοποιεί μακροχρόνια έκθεση, δηλαδή καταγράφει φως για μερικά δευτερόλεπτα ή και περισσότερο.
Αυτό της επιτρέπει να “συλλέγει” πολύ περισσότερο φως απ’ ό,τι το ανθρώπινο μάτι σε μια ματιά. Έτσι, η μηχανή καταγράφει ακόμα και τα χρώματα που το μάτι μας δεν μπορεί να ξεχωρίσει εκείνη τη στιγμή».
ΥΓ1: Περιόρισα σε ένα υστερόγραφο το μεγάλο ποσό που χρειάζεσαι για αυτό το ταξίδι, όχι γιατί δεν ξέρω πού ζω, αλλά επειδή ξέρω τι έζησα. Περιόρισε ή ακόμα και απόφυγε λοιπόν, όλα τα άλλα ταξίδια -σε προορισμούς που έχεις ξαναδεί ή σου θυμίζουν κάτι-, έως ότου συγκεντρώσεις τα χρήματα για την Ισλανδία. Έχε στο νου σου πως είναι πανάκριβο και το φαγητό (τουλάχιστον 30 ευρώ το πιάτο). Τα σούπερ μάρκετ από την άλλη και δη το Bonus, έχουν τιμές σαν τις ελληνικές – εκτός του κρέατος. To νόμισμα είναι η ισλανδική κορώνα, οπότε θα χρειαστείς και μια κάρτα από αυτές που εξαφανίζουν τις προμήθειες.
ΥΓ2: Προσφέρονται και εκδρομές για να δεις φάλαινες να χορεύουν και πάφιν, αλλά επειδή δεν μου αρέσει ιδιαίτερα να μπαίνω στο φυσικό χώρο των ζώων, δεν πήγα. Είδα πάντως, φάλαινα και από τη στεριά -τα πάφιν… είχαν πέσει για ύπνο.
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.