Δηλαδή, εσύ τι είχες γράψει στο πρώτο σου tweet;

Αποφασίζεις να δημιουργήσεις έναν λογαριασμό στο Twitter. Εκείνο σε καλεί να κάνεις το πρώτο σου tweet. Από τη μία σοβαρεύεις γιατί θεωρείς σημαντική τη στιγμή αλλά από την άλλη σκέφτεσαι ότι δεν σε ακολουθεί κανένας ή σε ακολουθούν οι πολύ κοντινοί σου οπότε δεν έχει και τόση σημασία τι θα γράψεις. Όπως και να ‘χει γράφεις το tweet. Κι αυτό μένει στην ιστορία.

 

Και με έναν πάρα πολύ απλό τρόπο βρίσκεις το πρώτο δικό σου tweet και το πρώτο tweet των φίλων σου. Εμείς αποφασίσαμε να απολογηθούμε ο καθένας για το δικό του πρώτο χαζοtweet αλλά και να ζητήσουμε και από μερικούς εκλεκτούς τουιτεράδες να σχολιάσουν κι εκείνοι το πρώτο δικό τους tweet.

Spoiler alert: Freddos Τριαντάφυλλος 3-0.

Το πρώτο tweet του Θοδωρή Δημητρόπουλου

 

Είχα ανοίξει twitter αρκετά πιο παλιά αλλά δεν γινόταν κάτι ακόμα, οπότε το έκλεισα μέχρι να καταλάβω ποιος ο ρόλος και η αξία του. Τελικά, και ως κάποιος που δεν είχε καν facebook μέχρι, ουσιαστικά, πριν 2 χρόνια, έφτασε η στιγμή που ήξερα πως δε θα άντεχα να μην τη μοιραστώ, ακόμα κι αν ήξερα πως το ‘μοίρασμα’ θα ήταν παντελώς ανούσιο γιατί κανείς δεν το άκουγε. Αλλά δεν έχει σημασία, η πράξη είναι που μετράει. Έτσι, μια μέρα πριν από εκείνο το ταξίδι (της Στιγμής) άνοιξα ξανά twitter και βρήκα τη ρύθμιση για την αποστολή τουήτς από κινητό, εποχές κινητού-παντόφλας ακόμα, ένα γλυκούλι έρικσον είχα. Έτσι, πήγα στο Παρίσι, είδα το “Star Trek”, πήρα συνέντευξη από τον JJ Abrams, και ύστερα, περπατώντας σαν ζόμπι στο δρόμο, έστειλα σε άπταιστα greeklish το πρώτο μου, βουτηγμένο στην έκπληξη και τον ενθουσιασμό, τουήτ. Μόλις είχα πληροφορήσει τον κόσμο για μια απίστευτη συνάντηση, άσχετα που κανείς δεν ήταν εκεί για να το ακούσει. Είπαμε, δεν πειράζει. Όταν θες να φωνάξεις κάτι, σημασία έχει το γκάρισμα, όχι η απάντηση.

Το πρώτο tweet του Freddos

Η ανάγκη για το twitter υπήρχε πριν καν δημιουργηθεί. Προφανώς γι’ αυτό και είναι τόσο επιτυχημένο. Εννοώ την ανάγκη να σχολιάζεις με φίλους το τώρα. Την επικαιρότητα, το ποδόσφαιρο (αυτά τότε τα έγραφα στο blog, τώρα όλοι στο twitter), την απογοήτευση, τη θλίψη, την χαρά, τον θάνατο, την ελπίδα, το μίσος, τη λατρεία, την καζούρα. Το twitter βοήθησε οι φίλοι να γίνουν περισσότεροι. Εκδημοκράτισε την επικοινωνία διαλύοντας κάθε εμπόδιο ανάμεσα στον πομπό και στον δέκτη της πληροφορίας ενώ ταυτόχρονα απενοχοποίησε τον καταναγκασμό που λέγεται “αμφίδρομη φιλία”  (πχ facebook). Α – και απομυθοποίησε πολύ (πολύ!) κόσμο.

Δεν ήξερα πως λειτουργεί. Κι ακόμα δεν ξέρω. Ξέρω ότι αν το σκαλίζεις είναι εξαιρετικά χρήσιμο, ιδίως αν ξεπεράσεις το κόμπλεξ του “κάτι να πω κι εγώ”.

Το πρώτο μου tweet είναι σαφέστατα αυτοσαρκασμός. Είναι το άβολο “ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ – ΠΩΣ ΠΑΕΙ” που βροντοφωνάζεις ενώ μπαίνεις σε ένα πάρτι ως γνωστός γνωστού και λες “δε γ*μιέται, ας ξεφτιλιστώ πρώτος”. Freddos in the house! #TheySeeMeRollin

Το πρώτο tweet του Στέφανου Τριαντάφυλλου

Με σαφείς επιρροές από το γκέτο της Γλυφάδας και το σύντομο πέρασμα από την underground χιπ-χοπ σκηνή το πρώτο μου tweet ήταν αυτό που συμβαίνει όταν ένα τυπικό “καλώς σας βρήκα”, συναντά τον Biggie Smalls. Ξεκίνησα σε χαλαρό ρυθμό, ο οποίος έγινε εντονότερος όσο αυξήθηκε η επίδραση των social media στη ζωή μας και μειώθηκε η προσωπικότητα μου κατά τη στρατιωτική μου θητεία. Ακολούθως έγινε συνήθεια, κόλλημα, εξάρτιση για να πάρει την θέση που κατέχει ως τώρα: του σύγχρονου τρόπου εξομολόγησης για τα δύο πιο ενδιαφέροντα πράγματα στον κόσμο: το μπάσκετ και το φαγητό, αλλά και του εργαλείου για τη δουλειά μας.

Και για να τελειώνει αυτή η ιστορία: δεν είχα δει το tweet του Φρέντου. Επίσης να του θυμίσω ότι α) είμαι το ίντερνετ και β) να μην το συνεχίσει γιατί…

 

(Αν είχα μικρόφωνο τώρα θα το πέταγα με δύναμη στο έδαφος)

Το πρώτο tweet του dust_road

 

Ε, νέο σοσιαλ μήντιο, ευκαιρία για διεθνή καριέρα σκέφτηκα εξ’ ου και τα αγγλικά και η Σεξπηρικής έμπνευσης γκρίνια. Τα αγγλικά τα έκοψα πάνω στον μήνα και έμεινα να γκρινιάζω στην μητρική. Στατιστικά μιλώντας το δεύτερο τουητ ήταν στάνταρ για σουβλάκια.

Το πρώτο tweet του Μάνου Μίχαλου

 

Δεν ξέρω τι μου ήρθε και στιγμάτισα την πρώτη μου εμπειρία στο Twitter με τον Μπάτη, αλλά προφανώς κάτι δεν πήγαινε καλά με μένα εκείνη την περίοδο. Δεν θα το σβήσω όμως για να θυμάμαι τα λάθη μου και να μαθαίνω από αυτά. Πάντως, έχω την αίσθηση πως όταν αποφάσισα να μάθω να γράφω σε 140 χαρακτήρες, ήμουν στα γραφεία των περιοδικών της ΙΜΑΚΟ, ο Freddos μου είχε κάνει 10 φορές reminder να ανοίξω account (και εννοείται λόγω αναβλητικότητας άφηνα στο φλου), αλλά όταν το έκανα ήταν η περίοδος της Τζούλιας Αλεξανδράτου και της πρώτης τσόντας της. Όσο η Τζούλια γνώριζε τον έρωτα, εγώ συμπαθούσα το Twitter. Όταν δε, ήρθαν και οι σαμπάνιες (της), εγώ και το Twitter αγαπηθήκαμε για πάντα, χωρίς ακρότητες. Χωρίς hardcore καταστάσεις. Τελικά, Μπάτη έφαγες τίποτα άλλο τότε στο ΟΑΚΑ;

Το πρώτο tweet του Γρηγόρη Μπάτη

 

Αυτή η ευλογημένη-ευφυέστατη εφαρμογή που δείχνει το πρώτο σου tweet, αποκάλυψε δύο βασικά πράγματα. 1ον ότι ο Στέφανος Τριαντάφυλλος ανακάλυψε το twitter 20 ώρες μετά από μένα (πάλι δεύτερος), 2ον ότι αν δεν είχα twitter,πιθανότατα να μην έβρισκε λόγο να φτιάξει λογαριασμό για να μου απαντήσει ο Μάνος Μίχαλος (δείτε το πρώτο του tweet και θα καταλάβετε). Και για να περάσουμε στα σοβαρά… Τέλη Απριλίου το 2009 είχε έρθει στα γραφεία του SPORT 24 ο επιστήμονας των social media – Freddos και μας πρότεινε να ανοίξουμε twitter (“είναι όπλο για κάθε δημοσιογράφο”).  Τον άκουσα και (με ξινισμένη μούρη τύπου “πάλι κάτι νέο πρέπει να φτιάξω;”) πόσταρα μια νίκη του Ολυμπιακού επί του ΠΑΟ στους τελικούς της Α1 στο βόλεϊ ανδρών. Εντάξει, μην περιμένετε και τίποτα καλύτερο από έναν αθλητικό συντάκτη…

Το πρώτο tweet του Rock_n_ball

 

Είναι σαφές ότι επέλεξα να συστηθώ στο μέσο μ’αυτό το σχεδόν λησμονημένο μότο καταλανικής πίστης και υπεροχής, αδειάζοντας ως αβάσταχτη κοινοτυπία τη λύση ενός διστακτικού “καλησπέρα σας”. Το ακόλουθο θαυμαστικό εγγυόταν τέλεια αρμονία με το πνεύμα της εποχής “δοκιμάζω πράγματα και το παίζω ενθουσιασμένος”. Total class, προ πενταετίας εαυτέ μου.

Το πρώτο tweet του Ηλία Αναστασιάδη

 

Άργησα πολύ να φτιάξω λογαριασμό στο Twitter και ομολογώ ότι αν δεν ερχόμουν στην 24 Media, μάλλον θα ζούσα και χωρίς. Πρέπει να σκεφτόμουν το πρώτο μου tweet για μέρες. Ήθελα να μπω με κάτι αστείο και ψαγμένο, γιατί η εικόνα που είχα για το Twitter ως άσχετος, ήταν ότι εδώ λέμε μόνο αστεία και ψαγμένα. Με τα πολλά, χρησιμοποίησα τη Lykke Li που ακολουθεί ποτάμια στο σουξέ της για να κάνω τη σύνδεση με το κουμπί ‘follow’, έβαλα και ένα χάσταγκ του χαμού και τα άλλα είναι ιστορία. Το tweet έγινε από το σαλόνι του πατρικού μου και στην τηλεόραση έπαιζε το δεύτερο ημίχρονο του ΑΕΚ-Εργοτέλης. Το 11.13 που δίνεται ως ακριβής ώρα από την υπηρεσία είναι λάθος. Το 19/9/2011 είναι σωστό.

Το πρώτο tweet του manolis

 

Που ήμουν τότες; Μάρτης 2007, Πέμπτη μεσημέρι, γραφείο μεταπτυχιακών στο Μάντσεστα (εξ ου και το αγγλικό), σπούδαζα ήδη κάτι χρόνια την αναβλητικότητα. Μου στέλνουν λοιπόν να δω «αυτό το νέο γαμάτο που γράφεις μόνο 140 χαρακτήρες και είναι μέσα και συζητάνε όλοι οι διάσημοι κομιξάδες». Και σκέφτομαι: κοίτα πόσο γουστάρει να παιδεύεται ο κόσμος για να μην βγάλει δουλειά.

Το πρώτο tweet του Θέμη Καίσαρη

 

“Τι θα γίνει, ρε Θεμάκο, θα ασχοληθείς; Θα φτιάξεις twitter, να μπορούμε να συνεννοηθούμε;” Δεν ήταν λόγια του Φρέντου, αλλά του φίλου μου του Λουκά, και αυτό όχι, δεν είναι το πραγματικό όνομα του Φρέντου, που απ’ότι καταλαβαίνω δικαιούται να φτιάξει μια λίστα με τίτλο “koutavia isastan kai sas anoixa ta matia”. Ο Λουκάς με είχε πείσει καιρό πριν, αλλά ποιος δεν αγαπάει το snooze; Αναβολή στην αναβολή, μέχρι που έφτιαξα και twitter, το Μάρτιο του 2010 και πέρασα σιωπηλά τις πρώτες εβδομάδες. Pregame για ρεβάνς προημιτελικών Champions League, η συγκυρία είναι ιδανική και γούρικη, αφού τελικά η Μπάγερν απέκλεισε τη Γιουνάιτεντ εκείνο το βράδυ. Champions League, αθάνατη ΕΡΤ, Γιάτσεκ Γκμοχ, κανείς σας δεν έχει πιο ποδοσφαιρικό πρώτο tweet.

Το πρώτο tweet του pantelisk

Όλα ξεκινήσανε ένα απόγευμα (από τα τόσα που το έβλεπα το σήμα του τουιτερ εκεί δεξιά στον Φρέντο) Αυτός ”φταίει” για όλα! To twitter με ρωτησε ”What are you doing” απάντησα …και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Το πρώτο tweet του Χρήστου Χατζηιωάννου

 

Το να σε αποκαλούν “τσόκλιν” στη Βούλα είναι ένας όρος μάλλον τιμητικός. Όρος χωρίς σαφέστατη επεξήγηση στα όρια της παρεξήγησης και της κολακείας συνάμα. Ε αυτό είναι το tweet ενος τσόκλιν. Που μπαίνει σε έναν νέο κόσμο και θέλει να φανεί λίγο ωραίος τύπος. Πώς το έλεγε ο Νικήτας ο Κλιντ; “μαγκάκος και σου κόβει, κι είσαι ωραίο παιδί, για άλλους απρόβλεπτος, μα πάνω κάτω εντάξει παιδί”. Αν με ακολουθείς στο Twitter θα ξέρεις πώς ό,τι άλλο τουιτάρω δεν έχει την ίδια έπαρση, το ίδιο “και καλά” που είχε αυτό το πρώτο υπεράβολο tweet. Πόσο βλάκας Θεέ μου. Πόσο τσόκλιν.

Το πρώτο tweet του mikrokabouro

 

Κολλημένος με τον Freddo από την πρώτη στιγμή που τον πέτυχα στο internet περίμενα πως και πως τα άρθρα του που τότε έβγαιναν κάθε μέρα. Από αυτόν έμαθα την ύπαρξη του twitter οπότε δίκαιο που το πρώτο μου τουίτ ήταν γι’ αυτόν. Ευτυχώς από τότε έχω παρατήσει τα greeklish! 🙂

Το πρώτο tweet του Μανώλη Γρηγοράκη

Το πρώτο μου tweet το είχα υποσχεθεί στον Freddos ο οποίος με πιλάτευε καιρό να ανοίξω λογαριασμό – λες και δεν μου έφταναν οι υπόλοιποι. Τελείωνε, θυμάμαι, το Euro 2012 κι εγώ έκανα compose  μια μαλακία για τον Σαμαρά – ευτυχώς όχι τον Γιώργο. Από rt και fav δεν είχα ιδέα έως τη στιγμή που πάτησε μπροστά μου το μαγικό κουμπί με την ένδειξη interractions ο Αλέξανδρος Βραχωρίτης, ο ψηλότερος χρήστης του twitter που (εξακολουθώ να) γνωρίζω προσωπικά. Τα υπόλοιπα τα ανακάλυψα μόνος μου – όπως ας πούμε ότι ανάμεσα στους 140 χαρακτήρες ενός tweet (είτε το πρώτο είναι είτε το τελευταίο) τουλάχιστον ένας είναι ο δικός σου.

Το πρώτο tweet του Πάνου Βελαχουτάκου

Ήταν θυμάμαι Πρωτομαγιά του 2009. Ένα υπέροχο ταξίδι στο άγνωστο μόλις είχε ξεκινήσει (λολ).

Αποφάσισα να ανοίξω προσωπικό λογαριασμό (είχα ξεκινήσει λίγους μήνες πριν να τουϊτάρω για τα Media*) την ημέρα που λανσαρίστηκε το Prasinanea.gr. Ήθελα να μοιραστώ τη χαρά μου για το νέο πράσινο σάιτ και σε άλλο Μέσο πλην του Facebook. Και στους 3 followers που απέκτησα εκείνη τη μέρα στο Twitter.

Φαίνεται λοιπόν πως ήμουν ακόμα καλός το 2009 και έγραφα λέξεις τύπου “καλορίζικο”.

Να ευχαριστήσω κάπου εδώ τους Φρέντο και Τζίβα που με έπεισαν/πίεσαν να ασχοληθώ με το Twitter. Πέντε χρόνια μετά, ακόμα για τον Παναθηναϊκό και τα Πράσινα Νέα γράφω.

Το πρώτο tweet του Δημήτρη Βάσσου

2007. Αύγουστος. 35 βαθμοί κελσίου. Το ρολόι 12.00 ακριβώς και το πρώτο μου τιτίβισμα είναι γεγονός. hi twitter, hi άγνωστε follower, hi στον κανέναν! Διαβάζοντας το FAQ κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να γράψω πάνω από 140 χαρακτήρες και ουσιαστικά έπρεπε να απαντήσω στην ερώτηση “τι κάνω τώρα”

Το σίγουρο ήταν ότι δεν ήθελα να γράψω και πολλά καθώς δεν υπήρχε ούτε ο Mr Internet, @stefanos_Rose, που ανακάλυψε το μπλε πουλάκι 2 χρόνια μετά και άρχισε τα Clopy Paste από τον μετρ @freddos. Το πρώτο μου tweet ήταν τόσο καλό που κατάφερε να αποσπάσει δύο favorites ( το ένα δικό μου)

Το πρώτο tweet του evan_gian

 

1η Ιουνίου. «Καλό μήνα…» για να πιάσω τον σφυγμό της επικαιρότητας και ασφαλώς 3 τελίτσες στο τέλος για να δείξω το σημαντικό του πράγματος, υπενθυμίζοντας σε όλους ότι είναι 1η του μηνός, μην τυχόν έχουν να πληρώσουν καμιά ΔΕΗ ή καμιά ΕΥΔΑΠ. Θυμάμαι ήμουν μεταξύ αυτού και του «βρέχει».

Το πρώτο tweet του Αλέξανδρου Βραχωρίτη

 

“8:29 PM – 5 Apr 2010”. Μεγάλη Εβδομάδα (βοήθειά μας) 2010. Αυτό και μόνο λέει πολλά.. ΟΚ δέχομαι  πως ακόμα περισσότερα θα μπορούσε να “πρόδιδε” το αμέσως επόμενο (και δεύτερο) tweet μου, αλλά αυτό χάνεται στο χρόνο..

Το μόνο που θυμάμαι είναι η επιθυμία μου να ποστάρω το “κόλλημα” που είχα τη συγκεκριμένη περίοδο σ ένα τραγούδι, αλλά και παράλληλα να ενημερώσω (τον εαυτό μου κυρίως και 4-5 ακόμα followers – τόσους είχα και τους ευχαριστώ για τη στήριξή τους)  πως ανήκω στους νοσταλγούς κάποιων social media (βλ. MySpace). Όλα αυτά σ ένα ακόμα νεότερο (για εμένα τουλάχιστον) social media όχημα, το Twitter. Η χαρά δε μόλις είδα την ανάρτηση αυτή στο time line απερίγραπτη και σίγουρα συγκρίσιμη μόνο με εφηβική “πρώτη φορά”..

Το πρώτο tweet του Στέλιου Αρτεμάκη

 

Οταν έκανα το πρώτο μου tweet δεν ήξερα που πάνε τα τέσσερα από Twitter. Να σου πω το ψιλοβαριόμουν κιόλας. Είχα ήδη ένα ανενεργό account με το όνομα μου, κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι αυτά που λέω με ψευδώνυμο μπορεί να έχουν περισσότερο ενδιαφέρον και έτσι γενήθηκε το @artemoo. Ήταν η εποχή που περιμέναμε τον πρίγκημα. Τότε που ο Βλάσης Τσάκας γυρνούσε τα κανάλια με ταξί και έταζε υποσχετικές των 30 εκατομμυρίων. Μϊα, δύο, τρεις, πουθενά τα λεφτά, πουθενά ο Μπιν Φαρχάν αλ Σαούντ, ο Παναθηναϊκός στα ίδια, αγανάκτηση. Μία δύο τρεις φορές το ίδιο tweet. Είχα κάνει τον πόνο μου τρόπο έκφρασης. Και μετά πήρα μπρος. Μετά κατάλαβα ότι πρέπει να έχω κάτι να πω αλλιώς καλύτερα να μη λέω τίποτα.

Το πρώτο tweet του Χρήστου Δεμέτη

 

Γραφικό πρώτο Tweet στα όρια του άβολου. Λίγο Queens of the Stone Age, λίγο αυτοπροσδιορισμός, λίγο κρασί, λίγο θάλασσα, λίγο social media. Το 2010 ήταν μια καλή χρονιά για να ξεκινήσεις να γράφεις στο Twitter. Ακόμα δεν το είχαν ανακαλύψει οι περισσότεροι πολιτικοί και τα τρολ ήταν αγνά, δεν είχαν ξεκινήσει να την πέφτουν στον Θεοδωράκη. Τον Σταύρο. Στο δια ταύτα, από τότε πέρασαν 4 χρόνια και το Twitter έχει γίνει το καλύτερο δημοσιογραφικό εργαλείο. Τι κάνω εγώ εκεί; Τι κάνω εγώ εδώ; Τραγούδια συνεχίζω να ποστάρω, άρθρα, πραγματάκια από το NBA και σαφέστατα να κάνω retweet και favorite τον (Μανώλη Γρηγοράκη) @mgrigorakis και τον @La_cookaracha. Καλά, και πολλούς άλλους που δεν έχει νόημα να αναφερθούν εδώ. Και η τουιτεροζωή συνεχίζεται.