AP Images
9/11

Δίδυμοι Πύργοι: Πριν το ‘σοκ και δέος’ του 2001, υπήρξε αυτό του 1993

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, ολόκληρος ο δυτικός πολιτισμός ένιωσε τρόμο μπροστά στην διάπραξη τρομοκρατικής ενέργειας στους Δίδυμους Πύργους. Λίγοι θυμούνται πως η τραγωδία είχε αρχίσει να ξετυλίγεται οκτώ χρόνια πριν.

Τα ξημερώματα του  Φεβρουαρίου 1993, ένα φορτηγό είχε παρκαριστεί σε υπόγειο parking ξενοδοχείου, στο κτίριο 2 του World Trade Center. Κανείς δεν έδωσε σημασία. Μέσα στο φορτηγό υπήρχε εκρηκτική ύλη 544 κιλών συνδεδεμένη με χρονοδιακόπτη. Η έκρηξη συνέβη στις 12:18 το πρωί και ήταν εκκωφαντική.

Το ταβάνι του παρακείμενου σταθμού μετρό κατέρρευσε. Η έκρηξη σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της, δημιουργώντας μια αχανή ‘τρύπα’ ύψους 65 μέτρων. Έξι άνθρωποι βρήκαν τραγικό θάνατο και περισσότεροι από 1.000 τραυματίστηκαν.

Τι συνέβη στη συνέχεια;

Ακολουθεί συνοπτικά το χρονοδιάγραμμα των εξελίξεων που οδήγησαν στη διαλεύκανση της υπόθεσης. Δεν ήταν τόσο απλό, όσο μπορεί να δείχνει.

  • 28/2: Η αντιτρομοκρατική υπηρεσία εντοπίζει στο χώρο της έκρηξης τμήματα από το επίμαχο φορτηγό.
  • 4/3: Ο Mohammed Salameh συλλαμβάνεται με τρόπο σχεδόν κωμικό, έχοντας αιτηθεί επιστροφή χρημάτων από εταιρεία ενοικίασης οχημάτων. Το όχημα για το οποίο έχει ζητήσει αποζημίωση, συνδέεται από το FBI με την τρομοκρατική επίθεση.
  • 5/3: Η αστυνομία εντοπίζει εκρηκτικές ύλες σε αποθήκη που ενοικίαζε ο Salameh.
  • 10/3: Ο Nidal Ayad συλλαμβάνεται ως ύποπτος για το τρομοκρατικό χτύπημα, σε σπίτι στο New Jersey.
  • 24/3/1993: Το FBI συνεχίζει τις προσαγωγές υπόπτων, οι οποίοι συχνάζουν σε μουσουλμανικό τέμενος στο New Jersey.
  • 29/3/1993: Το World Trade Center ανοίγει ξανά.
  • 4/3/1994: Oι Salameh, Ayad και οι Mahmoud Abouhalima – Ahmad Ajaj καταδικάζονται σε 240 χρόνια κάθειρξη. Το 1998 οι ποινές τους εκπίπτουν. Σε νέα δικάσιμο, το 1999, καταδικάζονται εκ νέου σε ποινές παραπάνω των 100 ετών έκαστος. Τον Οκτώβριο του 1995, ένας ακόμα ύποπτος, ο κληρικός Abdel Rahman καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη για συνωμοσία σε τρομοκρατική υπόθεση.
  • 7/1/1998: Συλλαμβάνεται και ο ‘εγκέφαλος’ της συμμορίας των τρομοκρατών, Ramzi Yousef. Καταδικάζεται σε 240 χρόνια κάθειρξη. Δηλώνει στο δικαστήριο: “Είμαι τρομοκράτης και είμαι περήφανος γι’ αυτό“. 
  • 4/8/1998: Το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο των ΗΠΑ κρίνει πως τα μέλη της τρομοκρατικής συμμορίας πρέπει να περάσουν εκ νέου από δίκη, καθώς κατά την έκδοση της πρωτόδικης καταδικαστικής απόφασης, δεν εκπροσωπούνταν νομικά. Ακριβώς τρία χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 2001, το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο επικυρώνει τις προαναφερθείσες ποινές.
  • 4/4/2005: Το State Department ανακοινώνει πως προσφέρει αμοιβή πέντε εκατομμυρίων δολαρίων σε όποιον διαθέτει πληροφορίες σχετικά με τον Abdul Rahman Yasin, έναν εκ των ενορχηστρωτών της επίθεσης, ο οποίος κατάφερε να ξεφύγει της σύλληψης. Παραμένει μέχρι και σήμερα ‘εξαφανισμένος’ παγκοσμίως.
  • Από το καλοκαίρι του 2005 και για τα επόμενα επτά χρόνια, ξεκινά ένας μαραθώνιος μηνύσεων από θύματα – άτομα και νομικά πρόσωπα- της επίθεσης, προς την πολιτεία της Νέας Υόρκης. Στις 24 Ιουλίου 2015, η Linda Nash λαμβάνει 5,46 εκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση, ανάμεσα σε εκατοντάδες εναγόμενους.

Οικογενειακή υπόθεση

Ο Ramzi Yousef, από την φυλακή υψίστης ασφαλείας στην οποία εκτίει μέχρι σήμερα την ποινή του, σε πλήρη απομόνωση, έχει δηλώσει μέσω του δικηγόρου του πως το τρομοκρατικό χτύπημα του 1993 έγινε ως “εκδίκηση για τους Παλαιστίνιους αδελφούς μας, που έχουν υποφέρει τα πάνδεινα από Αμερική και Ισραήλ”. Σύμφωνα με το CNN, ο Ramzi είναι ο ανιψιός του Σεΐχη Khalid Mohammed, ο οποίος λογίζεται επίσης ως ένας εκ των ενορχηστρωτών της επίθεσης της Αλ Κάϊντα στους Δίδυμους Πύργους, το 2001.

Ένας κοινός νους μπορεί να διαπιστώσει μια σύνδεση ανάμεσα στις δυο επιθέσεις, να εντοπίσει μια ομάδα ανθρώπων που βρίσκονταν ανέκαθεν σε ‘μάχη’ με τις ΗΠΑ και ήθελαν να εξαφανίσουν ένα κατ’ εξοχήν σύμβολο υπερηφάνειας τους, το World Trade Center. Το μοναδικό στοιχείο που χωρίζει τις δυο τρομοκρατικές επιθέσεις, είναι οι (κοινοί) ενορχηστρωτές τους, που κατάφεραν να διαφύγουν κάθε σύλληψης, μέχρι να πετύχουν απόλυτα το στόχο τους.