© AP / Jon Super
ΚΟΣΜΟΣ

Ένας παραδοσιακός αγώνας δρόμου με τσουβάλια στη Βόρεια Αγγλία

Ένα αστείο challenge μεταξύ αντρών που συνέβη το 1964 σε παμπ του χωριού Γκόθορπ και εξελίχθηκε σε δρομικό θεσμό με μισό αιώνα ιστορίας. Ο λόγος για τον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Μεταφοράς Κάρβουνου.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: © AP / JON SUPER

Ο στόχος είναι πάντα ο ίδιος –η γραμμή του τερματισμού και ο καλύτερος χρόνος–, αλλά οι συνθήκες εκτέλεσης των αγώνων δρόμου που έχουν καθιερωθεί στις παραδόσεις διαφορετικών λαών μέσα στους αιώνες ενδέχεται να απέχουν σημαντικά μεταξύ τους, σε σημείο που ορισμένες φορές ένας παρατηρητής θα θεωρούσε το θέαμα περίεργο, αν όχι αστείο.

Βέβαια, με μία πιο προσεκτική ανάγνωση στην ιστορία και την πολιτιστική ταυτότητα του εκάστοτε τόπου θα καταλάβαινε γιατί συμβαίνει ό,τι συμβαίνει.

Να πάρουμε για παράδειγμα την Ουαλία; Κάθε καλοκαίρι, στην πόλη Λάντριντοντ Γουέλς διοργανώνεται ένας μαραθώνιος όπου άνθρωποι ανταγωνίζονται άλογα – ένας αγώνας ο οποίος κρατάει από το 1980 και η ιστορία λέει ότι ξεκίνησε όταν ένας ιδιοκτήτης παμπ άκουσε τυχαία μια συζήτηση θαμώνων όπου ένας υποστήριζε ότι το είδος μας μπορεί να σταθεί επάξια απέναντι στα περήφανα ζώα (που ανέκαθεν υπήρχαν σε αφθονία εκεί).

Να πούμε για τη «μητέρα» του οίνου Γαλλία, όπου διοργανώνεται ο Marathon du Médoc, συνδυάζοντας τρέξιμο με γευσιγνωσία κρασιού; Ή μήπως για τον αδιανόητο υπερ-μαραθώνιο 60 χιλιομέτρων στην Ιρλανδία, κατά μίμηση της ιστορικής διαφυγής του ηγέτη Art O’Neill;

Όχι, αυτή τη φορά θα μεταφερθούμε μέσα από τον φωτογραφικό φακό του Assosiated Press σε ένα χωριό στο βροχερό Γιορκσάιρ της Μ. Βρετανίας, για τον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Μεταφοράς Κάρβουνου που μετρά πάνω από μισό αιώνα ιστορίας.

Διοργανώνεται κάθε άνοιξη και κατέχει υψηλή συμβολική αξία για την πολιτιστική ταυτότητα της ιστορικής κομητείας στη Βόρεια Αγγλία – το κάρβουνο υπήρξε ιστορικά σημαντική πηγή ενέργειας και εργασίας για τους κατοίκους εκεί.

Φορτωμένοι με τα τσουβάλια, καλούνται να διανύσουν μια απόσταση που ξεπερνάει το ένα χιλιόμετρο.
Τα τσουβάλια ζυγίζουν είτε 50 είτε 20 κιλά, αναλόγως αν πρόκειται για την κατηγορία αντρών ή γυναικών.

Λένε ότι ο αγώνας ξεκίνησε ως αστείο μεταξύ δύο αντρών σε παμπ του χωριού Γκόθορπ.

Σύμφωνα με την επίσημη σελίδα του δρομικού θεσμού, οι δύο αυτοί άντρες ήταν ο Reggie Sedgewick και ο Amos Clapham, τοπικός έμπορος κάρβουνου, οι οποίοι συζητούσαν ένα βράδυ για τη φυσική τους κατάσταση, πειράζοντας ο ένας τον άλλον.

Όταν ένας άλλος ντόπιος, ο Lewis Hartley, μπήκε στο μαγαζί πετυχαίνοντας αυτή την παρεΐστικη αναμέτρηση, πρότεινε να φανεί στην πράξη η αντοχή των δύο αγώνων, σε έναν αγώνα δρόμου όπου θα ήταν φορτωμένοι με σάκους κάρβουνου – κάτι το οποίο άλλωστε οι πρόγονοί τους έκαναν καθημερινά στην περιοχή για να επιβιώσουν.

Και έτσι γεννήθηκε μια παράδοση η οποία φτάνει μέχρι σήμερα, έχοντας κάνει διάσημο το χωριό Γκόθορπ.


Ο διαγωνισμός έχει εξελιχθεί σε μία μεγάλη δρομική γιορτή, με διαφορετικές κατηγορίες (π.χ. αντρών, γυναικών, παιδιών) και συγκεκριμένους κανόνες. Η διαδρομή που καλούνται να καλύψουν οι συμμετέχοντες εκτείνεται από την παμπ Royal Oak (όπου θρυλείται ότι συνέβη το παραπάνω περιστατικό το 1964) μέχρι το πάρκο Μάιπολ Γκριν στο κέντρο του χωριού – απόσταση η οποία ισούται με 1.012 μ.

Οι δρομείς φορτώνονται με σάκους γεμάτους πραγματικό κάρβουνο (50 κιλών για άντρες και 20 κιλών για γυναίκες) και ξεκινούν το τρέξιμο. Αν πέσει ο σάκος, πρέπει να τον σηκώσουν χωρίς βοήθεια, διαφορετικά οδηγούνται σε αποκλεισμό.

Πρόκειται για έναν αγώνα αντοχής αλλά και δύναμης, που συμβολίζει την ιστορία του τόπου.

Πρόκειται για έναν αγώνα αντοχής αλλά και δύναμης.
Σε περίπτωση που ο σάκος πέσει σε κάποιον συμμετέχοντα, καλείται να τον σηκώσει και πάλι μόνος του συνεχίζοντας την κούρσα.
Οι κατηγορίες συμμετεχόντων είναι οι εξής: άντρες, γυναίκες, παιδιά και βετεράνοι (άντρες άνω των 40).

Στο τελευταίο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Μεταφοράς Κάρβουνου που διοργανώθηκε πρόσφατα έλαβαν μέρος πάνω από 400 άτομα, μικροί και μεγάλοι. Ο αγώνας πραγματοποιήθηκε σε συνθήκες βροχής, αλλά παρά τις δυσκολίες, η ατμόσφαιρα παρέμεινε γιορτινή, με τους δρόμους γεμάτους κόσμο να χαίρονται τη διοργάνωση, παρέα με μουσική και φαγητό.

Μάλιστα, τα έπαθλα κλήθηκαν να απονείμουν δύο επιζώντες από την καταστροφή του ορυχείου Λοφτχάουζ το 1973.


 

Όλο το χωριό γιορτάζει αυτή τη μέρα. Κόσμος το επισκέπτεται για τη διοργάνωση.
Η κούρσα ξεκινάει από μία παμπ και ολοκληρώνεται σε ένα πάρκο, περιλαμβάνοντας υψομετρικές διαφορές.
Το ρεκόρ διαδρομής κατέχει ο David Jones με χρόνο 4 λεπτά και 6 δευτερόλεπτα, επίδοση που πέτυχε το 1991 και επανέλαβε το 1995.
Το κάρβουνο υπήρξε ιστορικά σημαντική πηγή ενέργειας και εργασίας σε όλη την κομητεία.
Οι διαγωνιζόμενοι αισθάνονται τιμή συμμετέχοντας στον αγώνα.