H Ανάφη του Δημήτρη Καραντζά
Πρόσωπα από τον χώρο της τέχνης, της εστίασης, της οινοποιίας και της μόδας μοιράζονται εικόνες και αναμνήσεις από τον τόπο, στον οποίο θέλουν να επιστρέφουν ξανά και ξανά κάθε καλοκαίρι. Στη σημερινή καρτ ποστάλ, ο σκηνοθέτης Δημήτρης Καραντζάς.
- 24 ΙΟΥΛ 2025
Η σχέση μου με την Ανάφη ξεκινά από το μακρινό πια 2011. Βρέθηκα τυχαία εκεί, χωρίς να ξέρω κατά που πέφτει, γνωρίζοντας μόνο πως ήταν μακριά. Δύσκολες οι ώρες των πλοίων, ξεκινούσες απόγευμα έφτανες ξημέρωμα, πριν χαράξει, άγρια φάση – kαι άγρια μού αποκαλύφθηκε και η Ανάφη, στην πρώτη μας επαφή. Ένα λιμάνι κενό, στο πουθενά και κάτι τεράστια ύψη, χωρίς πράσινο. Βγήκαν λίγα αυτοκίνητα από το πλοίο και άρχισαν να ανεβαίνουν στο πουθενά. Χωρίς να καταλαβαίνεις που, χωρίς να βλέπεις τίποτα όμορφο, τίποτα ενδιαφέρον στον δρόμο.
Ξεραΐλα και νέκρα. Αυτά σκέφτηκα. Μέχρι να ξυπνήσω την επόμενη μέρα και να ερωτευτώ σφόδρα, τόσο που μένω ακόμα ερωτευμένος.
Η Χώρα χτισμένη σε ύψος, να επεκτείνεται σε πολλά μικρά δρομάκια που κοιτάζουν από ψηλά το Αιγαίο, με τέτοιο τρόπο που νιώθεις ότι μπαίνεις στο νερό με τους υπέροχους αέρηδες που σου αδειάζουν μυαλό, ψυχή και όλα τα περιττά βάρη.
Με συγκλονιστικές παραλίες, με υπέροχα πεντακάθαρα δροσερά νερά και πάρα πολλές επιλογές αναλογικά με το μικρό μέγεθος του νησιού. Ο απέραντος Ρούκουνας, το γοητευτικό και ρομαντικό Κλεισίδι, ο Λιβόσκοπος με τη μεγάλη κατάβαση-ανάβαση που αξίζει να επισκεφτείς όταν δεν φυσάει, το απομακρυσμένο Μοναστήρι για ησυχία και άπλα, οι Άγιοι Ανάργυροι -μικροσκοπική παραλία με απίθανη ομορφιά- και ακόμα περισσότερες παραλίες κρυφές και αγαπημένες που δεν θα πω, γιατί θα ήθελα να παραμείνουν κρυφές και γιατί έχει γοητεία να τις ανακαλύπτει κανείς μόνος του.
Όλα αυτά τα χρόνια, έχω ανακαλύψει κάθε πιθανή σπιθαμή του νησιού και έχω τόσες ζωντανές εμπειρίες και μνήμες. Εκεί, έχω κρατήσει σημειώσεις για όλα τα έργα που έχω σκηνοθετήσει, στην παραλία με άμμο στα κείμενα, με φίλους να κολυμπάνε, με διαλείμματα για ένα τσιγάρο ή για φλερτ. Έχω γελάσει με την καρδιά μου, έχουμε κάνει ιστορικά γλέντια στο Αρμενάκι του Μάρκου, ένα εστιατόριο κόσμημα στο νησί, στη Χώρα. Και βέβαια η Μαργαρίτα, το αδιανόητο εστιατόριο της Έφης Καλογεροπούλου, που συγκεντρώνει κόσμο από όλα τα πιθανά μέρη του κόσμου για να δοκιμάσουν κάθε χρονιά την κουζίνα της, που δεν σταματάει να ανανεώνεται. Με την Έφη πια είμαστε μια οικογένεια και έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στο να νιώσω ακόμα πιο ζεστά με το νησί.
Φυσικά, η Ανάφη (ναι, αυτό το μικροσκοπικό νησάκι που δεν το πιάνει το μάτι σου) έχει ακραία νυχτερινή ζωή, που κρατά μέχρι και τις 11 το πρωί. Στον Μύλο και ιδίως στις Μάντρες, μπορείς να βρεις από πολύ γνωστά ονόματα Djs, μέχρι και live αγαπημένων καλλιτεχνών. Βέβαια, αυτή είναι μια πλευρά του νησιού που δεν με γοητεύει τόσο όσο οι υπόλοιπες, όμως έχει φανατικούς ακόλουθους που, σύμφωνα με τις αφηγήσεις τους, περνούν αξέχαστες βραδιές.
Το φαγητό στα περισσότερα μέρη είναι πολύ καλό και τα περισσότερα εστιατόρια και καφέ λειτουργούν και για πρωινό.
Πηγαίνοντας 15 χρόνια πια, χαριτολογώντας λέω την Ανάφη «xωριό μου». Όμως θεωρώ ενδεικτικό ότι όλα αυτά τα χρόνια βλέπω σταθερά πάρα πολλούς να έρχονται και να ξανάρχονται και να ζουν τη δική τους ερωτική σχέση με το νησί. Είναι κάτι που το προκαλεί.
Ένα σημαντικό μυστικό για την Ανάφη είναι ότι κάθε μήνα είναι ένα άλλο νησί. Ο Ιούνιος της, πάντα πολύ δροσερός και ήσυχος είναι πολύ θελκτικός για να ανακαλύψεις εντελώς απείραχτη και ατόφια την ομορφιά του νησιού. Ο Ιούλιος είναι ο ιδανικός μήνας για συνδυασμό αρκετά ήσυχου ακόμα τοπίου με ωραία ισορροπία κοινωνικότητας και βραδινής ζωής. Και φτάνουμε στον Αύγουστο, που είναι ένας μήνας -πάρτι, πολύ κοινωνικός και πολύ έντονος- που μεγαλώνοντας δεν τον προτιμώ, αλλά σίγουρα έχει τόσα να δεις.
Γράφοντας για την Ανάφη τόση ώρα, θεωρώ ότι δεν έχω πει τίποτα, γιατί είναι ατέλειωτες ο μνήμες και απέραντες οι κρυφές και φανερές ομορφιές, που έχει να ανακαλύψεις. Κατ’εμέ είναι ένα νησί, που δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο με την τόσο απόλυτη ενέργειά του, την τόση απεραντοσύνη που προκαλεί στο βλέμμα και στην ψυχή και τα τόσο βαθιά και υπέροχα νερά του.
Α και μην ξεχνάμε τον εμβληματικό Μονόλιθο, τον δεύτερο ψηλότερο μονόλιθο μετά το Γιβραλτάρ, τον οποίο μπορείς φυσικά να επισκεφθείς. Δεν θα γράψω όμως περισσότερα, γιατί λόγοι υψοφοβίας με έχουν κάνει να τον θαυμάζω από απόσταση.
***
Ο Δημήτρης Καραντζάς είναι σκηνοθέτης. Από τις 13 Νοεμβρίου θα επαναλάβει το Λεωφορείο ο Πόθος στο Θέατρο Προσκήνιο, ενώ από 5 Δεκεμβρίου θα παρουσιάσει το Cleansed της Sarah Kane στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.
