Κι όμως, ο Σεπτέμβριος δεν ήταν πάντα ο ένατος μήνας του έτους

Ο Σεπτέμβριος ήταν αρχικά μέρος του Ρωμαϊκού ρεπουμπλικανικού ημερολογίου, το οποίο χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ρώμη για εκατοντάδες χρόνια πριν την εισαγωγή του Ιουλιανού ημερολογίου το 46 π.Χ.

Αρχικά, το Ρωμαϊκό ρεπουμπλικανικό ημερολόγιο περιλάμβανε μόνο 10 μήνες. Οι τελευταίοι έξι μήνες αντιστοιχούσαν στους αριθμούς της Λατινικής γλώσσας, και έτσι όχι μόνο ο Σεπτέμβριος, αλλά και ο Οκτώβριος (που σημαίνει όγδοος), ο Νοέμβριος (ενάτος) και ο Δεκέμβριος (δέκατος) πήραν τα ονόματά τους από αυτούς. Ο πέμπτος μήνας, ο Quintilis, και ο έκτος, ο Sextilis, μετονομάστηκαν αργότερα προς τιμήν των Ρωμαίων αυτοκρατόρων.

Οι μήνες Ιανουάριος και Φεβρουάριος προστέθηκαν αργότερα ως πρώτος και τελευταίος μήνας, αντίστοιχα, αλλά το όνομα του Σεπτεμβρίου παρέμεινε ίδιο, παρά το γεγονός ότι κυριολεκτικά σήμαινε «έβδομος» για τους αρχαίους Ρωμαίους. Το όνομα μάλιστα παρέμεινε, ακόμα και μετά τη μετακίνηση του Φεβρουαρίου στον δεύτερο μήνα του χρόνου το 452 π.Χ., πράγμα που σημαίνει ότι ο Σεπτέμβριος είναι ο ένατος μήνας πολύ περισσότερο από όσο ήταν ποτέ ο έβδομος.

Το Ρωμαϊκό ρεπουμπλικανικό ημερολόγιο είχε όμως και άλλα προβλήματα. Η πρώτη εκδοχή του για παράδειγμα, είχε μόλις 304 ημέρες, αφήνοντας δύο κύκλους σεληνιακών μηνών χωρίς όνομα. Η προσθήκη των Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου αύξησε τις ημέρες σε 355, αλλά και πάλι ήταν κατά μια εβδομάδα μικρότερο σε σχέση με το ηλιακό έτος.

Έτσι, κάθε δεύτερη χρονιά, ο μήνας Μερκεδόνιος, ουσιαστικά ένας επιπλέον μήνας, εμφανιζόταν στο τέλος του Φεβρουαρίου. Αλλά αυτός ο επιπλέον μήνας δημιούργησε τα δικά του προβλήματα. Δεδομένου ότι η εφαρμογή του ήταν υπό την ευθύνη ενός συμβουλίου ιερέων, το ημερολόγιο χρησιμοποιούνταν για πολιτικούς σκοπούς, προκειμένου να παραταθούν ή να συντομευτούν οι πολιτικές θητείες.

Μάλιστα, όταν ο Ιούλιος Καίσαρας ανέλαβε την εξουσία, το ημερολόγιο ήταν τόσο εκτός τόπου και χρόνου κυριολεκτικά, που κήρυξε ένα έτος 445 ημερών για να το ευθυγραμμίσει με το ηλιακό έτος, πριν εισαγάγει το Ιουλιανό ημερολόγιο, το οποίο όμως είχε μικρή απόκλιση από το πραγματικό ηλιακό έτος, με αποτέλεσμα να χάνει μέρες με το πέρασμα των αιώνων. Για αυτό το 1582 εισήχθη το Γρηγοριανό ημερολόγιο, πιο ακριβές στον υπολογισμό, που σήμερα είναι το διεθνώς καθιερωμένο, ενώ το Ιουλιανό διατηρείται μόνο σε ορισμένες Ορθόδοξες Εκκλησίες.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ