Όσα αγάπησαν οι millennials είναι και πάλι στη μόδα

Μας έχουν αποκαλέσει cringe, cheugy, ακόμα και… χαμένες υποθέσεις. Κι όμως, εμείς οι millennials είμαστε ακόμα εδώ. Μετά από αμέτρητα βράδια σε κλαμπ, πίνοντας αμφιβόλου ποιότητας ποτά, μετά από οικονομικές κρίσεις που ούτε θυμόμαστε πόσες ήταν, μετά από δύο μνημόνια και χιλιάδες avocado toasts που μάλλον μας κόστισαν όσο ένα διαμπερές τριάρι —αν λάβεις υπόψιν τα όσα μας έχει σούρει η προηγούμενη γενιά.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, η Gen X και οι boomers μας κατηγόρησαν ότι φταίμε εμείς για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Έπειτα ήρθε η Gen Z να μας κοροϊδέψει γιατί φοράμε ακόμα skinny jeans και αγοράζουμε κούπες με inspirational quotes. Όμως, όπως λέει ο σοφός λαός, «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά». Όχι μόνο επιβιώνουμε —και μάλιστα δείχνουμε και δέκα χρόνια νεότεροι παρά τις όποιες δυσκολίες— αλλά όλα όσα αγαπήσαμε και κάποτε θεωρήθηκαν cringe, τώρα ξαναγίνονται κουλ.

Και δεν το λέω μόνο εγώ. Το επιβεβαιώνουν και οι New York Times, που σε πρόσφατο ρεπορτάζ τους μαζεύουν όσα αγαπήσαμε εμείς οι millennials, κάποτε λοιδορηθήκαμε από τους νεότερους, και σήμερα αναγνωρίζεται ξανά το coolness μας.

Τα ενσύρματα ακουστικά

Το ημερολόγιο γράφει 2007. Βγάζεις τα ακουστικά από την τσάντα και εκείνα σε κοιτάζουν μπερδεμένα. Κόμποι, νεύρα, ένα μικρό δράμα πριν καν πατήσεις play. Τα φοράς, κάνεις να σηκωθείς και ξαφνικά μπαμ! Κάπου πιάνονται και το κινητό σου πέφτει.

Κι όμως, τα ενσύρματα ακουστικά επιστρέφουν – και η Gen Z τα φοράει με περηφάνια. Πλέον, τα καλώδια δεν είναι απλώς λειτουργικότητα, είναι μέρος του στυλ τους, της αισθητικής τους.

Παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας, η βιομηχανία των ενσύρματων ακουστικών συνεχίζει να αντέχει. Είναι προσιτά, δε χρειάζονται φόρτιση και ο ήχος τους παραμένει καθαρός, σταθερός.

Το 2021, ακόμα και η Wall Street Journal το παραδέχτηκε: τα καλώδια είναι και πάλι cool. Η Dua Lipa, ο Paul Mescal, η Gigi Hadid -όλοι τους τα αγαπούν και τα υιοθετούν σαν σύμβολο μιας νοσταλγικής αλλά και μοντέρνας αντίληψης.

Τα Μουστάκια

Κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και, ναι -το μουστάκι σου έχει κάτι να πει. Όχι απαραίτητα κάτι εκκωφαντικό. Ίσως ένα «γεια» απ’ τα ‘80s, ίσως ένα διακριτικό κλείσιμο του ματιού τύπου Timothée Chalamet.

Το μουστάκι δεν είναι νέο trend, είναι επιστροφή ενός παλιού γνώριμου. Από τον Roosevelt μέχρι τον Dalí και τον Chaplin -οι πρώτοι που το έκαναν σύμβολο. Κάποτε, στους Βρετανούς στρατιώτες, ήταν υποχρεωτικό. Ήταν θέμα τιμής.

Ύστερα ήρθαν οι millennials: με craft μπίρες, πλεκτά σκουφιά και μουστάκια-δήλωση. Τα είδαμε σε man buns, τατουάζ σε δάχτυλα, και σε πάρτι με synth pop στο background.

Σήμερα, το μουστάκι επιστρέφει ξανά. Όχι στιλιζαρισμένο ή υπερβολικά περιποιημένο — πιο χαλαρό, λίγο πιο “creep chic”, όπως θα το αποκαλούσε ίσως ο Harry Styles ή ο Timothée. Ο Travis Kelce και ο Benson Boone πλησιάζουν αισθητικά τον Freddie Mercury, ενώ ο Miles Teller στο Top Gun: Maverick επανέφερε δυναμικά το porn stache των ‘80s.

Γιατί το μουστάκι, τελικά, δε ζητάει άδεια. Απλώς εμφανίζεται. Εσύ, όμως, είσαι έτοιμος να το υποστηρίξεις;

Τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες

Θυμάσαι εκείνο το φλας που σε έκανε να φαίνεσαι σαν βρικόλακας με κόκκινα μάτια; Τότε που δεν ήξερες τίποτα για γωνίες, φωτισμό ή κάδρα -μόνο ότι πρέπει να αγκαλιάσεις τους φίλους σου, να βάλεις ένα χέρι στη μέση και να χαμογελάσεις στην κάμερα. Ήσουν σε σπίτια, σε κλαμπ, σε πάρτι γενεθλίων, στριμωγμένος στο πίσω κάθισμα κάποιου αυτοκινήτου. Και μετά, κάπου εκεί γύρω στο 2010, ανέβαιναν 87 φωτογραφίες στο Facebook με τίτλο “SUMMER MADNESS ☀️🌴💋”.

Και τώρα; Όλα αυτά επιστρέφουν, αλλά με άλλο αέρα. Ψηφιακή φωτογραφική στο χέρι, κακός φωτισμός, πρόχειρα κάδρα, ατημέλητα στιγμιότυπα -όλα σε ένα «αβίαστα κουλ» photo dump στο Instagram. Μόνο που εμείς οι millennials βλέπουμε πίσω από το «αβίαστο». Ξέρουμε πως κάθε «τυχαία» επιλογή, κάθε εικόνα με κουνημένο φλας και φίλους που γελάνε, έχει περάσει από προσεκτικό curation. Το χαοτικό, κάπως αδέξιο παρελθόν επιστρέφει -απλώς αυτή τη φορά, είναι στυλ.

Media σε φυσική μορφή

Κατεβαίνεις τις σκάλες ενός μικρού υπόγειου καταστήματος και σε χτυπά μια οικεία μυρωδιά παρελθόντος -χαρτί, πλαστικό, λίγο ξεθωριασμένη δεκαετία ‘90. Ψάχνεις ανάμεσα σε DVD, VHS, CD και κασέτες. Όχι από ανάγκη, αλλά από επιλογή. Γιατί κάπου εκεί μέσα βρίσκεται κάτι που καμία πλατφόρμα streaming δεν μπορεί να σου προσφέρει: υλικότητα, μνήμη, προσωπική ιστορία.

Στο TikTok, χρήστες επιδεικνύουν τις συλλογές τους — ράφια με χρωματική αρμονία, vintage CD players που βρήκαν στα θριφτάδικα, σχόλια γεμάτα ενθουσιασμό για συλλογές VHS με cult ταινίες τρόμου. Ο λογαριασμός Tylers Tapes, που δημιουργεί custom κασέτες VHS με σειρές, ταινίες και μουσικά βίντεο, μετρά ήδη πάνω από 100.000 ακόλουθους.

Δεν είναι απλώς τάση -είναι επιστροφή. Σύμφωνα με την Recording Industry Association of America, οι φυσικές πωλήσεις μουσικής συνέχισαν να αυξάνονται το 2024, φτάνοντας τα 2 δισ. δολάρια. Όπως λέει κι ο Marc McCloud του Orbit DVD, οι νεότεροι συλλέγουν DVD και VHS, όχι για να καλύψουν κάποιο κενό, αλλά για να κρατήσουν στα χέρια τους κάτι αληθινό. Μνήμη. Νοσταλγία. Παρουσία.

Τα Pokemon

Το 1996, στην Ιαπωνία, δύο περίεργα βιντεοπαιχνίδια με μικρά, αξιαγάπητα τέρατα κυκλοφόρησαν για το Game Boy. Red και Green – ή αλλιώς, η αρχή του φαινομένου Pokémon. Κανείς δεν ήξερε τότε πως θα εξελισσόταν στο μεγαλύτερο media franchise στον κόσμο.

Σχεδόν 30 χρόνια μετά, η εμμονή δεν έχει σβήσει. Από τη σειρά κινουμένων σχεδίων μέχρι τις συλλεκτικές κάρτες, από το καλοκαίρι του Pokémon Go το 2016 μέχρι τα unboxings της καραντίνας και την πρόσφατη κυκλοφορία νέου mobile game, τα Pokémon επιστρέφουν ξανά και ξανά.

Η Gen Z τα γνωρίζει τώρα, οι millennials δεν τα άφησαν ποτέ. Η αξία των καρτών ανέβηκε 240% μέσα σε πέντε χρόνια. Το Pokémon δεν είναι απλώς νοσταλγία. Είναι κοινότητα. Είναι μια αίσθηση του ανήκειν -και, προφανώς, ήρθε για να μείνει.

Το Sex and the City

Πολλά πράγματα στο Sex and the City μοιάζουν σήμερα ξεπερασμένα: σταθερά τηλέφωνα, τηλεφωνητές, εβδομαδιαίες στήλες σε εφημερίδες, πλήρες γάλα στα latte. Κι όμως, η Gen Z δε χορταίνει τη σειρά. Γιατί; Γιατί είναι, όπως είπε και η μακροχρόνια σεναριογράφος της σειράς Elisa Zuritsky, μια χρονοκάψουλα. Μια εποχή πιο αργή, πιο αναλογική, πιο ανθρώπινη.

Η Carrie Bradshaw παραμένει πρότυπο, όχι επειδή τα έχει όλα λυμένα -αλλά γιατί δεν τα έχει. Στο TikTok, χρήστες υπενθυμίζουν: αν είσαι 32, είσαι απλώς στην 1η σεζόν της σειράς. Δε χρειάζεται να έχεις βρει τον εαυτό σου. Υπάρχει χρόνος.

Η Νέα Υόρκη σήμερα γεμίζει ξανά με «West Village Girls» που ζουν το Sex and the City όνειρο -όχι μόνο μέσα από το στυλ και τον ρομαντισμό, αλλά κυρίως μέσα από τις φιλίες. Όπως είπε και η σεναριογράφος Julie Rottenberg, αυτή είναι η φαντασίωση: να έχεις χρόνο να καθίσεις με τις φίλες σου για καφέ.

Και η Carrie; Είναι ατελής. Γι’ αυτό και αληθινή. Αυτοί είναι οι χαρακτήρες που μένουν: αυτοί που μας εξοργίζουν και μας παρηγορούν. Γιατί όταν κάτι είναι αυθεντικό, όπως λέει και ο Jason Lewis, συνδέεσαι μαζί του -όποια κι αν είναι η γενιά σου.

Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.