Πώς να οργανώσεις μια κηδεία, σύμφωνα με τον Φάνη Μπαμπούλα

Δεν ξέρω αν βλέποντας το οσκαρικό φαβορί του Σκορτσέζε βρήκες τη σκηνή τραβηγμένη, όμως πρόκειται για κάτι που συμβαίνει συχνά, ακόμη και στην Ελλάδα. Έτσι κι αλλιώς, το να κανονίζεις την κηδεία αγαπημένου σου προσώπου είναι κάτι πολύ δύσκολο.

Συναισθηματικά φορτισμένος, πρέπει να ασχοληθείς με ένα σωρό διαδικαστικά και να πάρεις αποφάσεις που μπροστά στο βάρος της στιγμής μοιάζουν να έχουν ελάχιστη σημασία. Όσο μακάβριο και αν σου φαίνεται, καλό θα είναι πριν έρθει η κακιά στιγμή, να γνωρίζεις κάποιες από τις λεπτομέρειες και όσα θα κληθείς να αντιμετωπίσεις κανονίζοντας μια κηδεία, είτε πρόκειται για την δικιά σου, είτε για κάποιο συγγενικό σου πρόσωπο. Μακριά από εμάς, αλλά τον θάνατο, προς το παρόν, δεν τον κέρδισε κανένας.

Για να μας διαφωτίσει και να μας λύσει όλες τις απορίες, περάσαμε ένα απόγευμα με τον Φάνη Μπαμπούλα, τον ιδιοκτήτη του Οίκου Τελετών ‘Φάνης Μπαμπούλας και Υιός’, με το γραφείο να γράφει τη δική του ιστορία στη Θεσσαλονίκη από το 1976 και να ετοιμάζεται πολύ σύντομα να επεκταθεί και στην Αθήνα. Χαμογελαστός, με μόνιμο σλόγκαν το “κανείς δεν ξαναγεννήθηκε”, φρόντισε να μας περιγράψει βήμα-βήμα όλη την δυσάρεστη διαδικασία.

Η στιγμή του θανάτου

Πεθαίνει κάποιος στο νοσοκομείο. Ο συγγενής καλεί το γραφείο τελετών. Βοηθάμε τους συγγενείς να πάρουν την πιστοποίηση θανάτου, την υπογράφει ο γιατρός και στη συνέχεια το γραφείο παίρνει το σώμα στις εγκαταστάσεις του.

Το πιστοποιητικό θανάτου το βγάζει το νοσοκομείο, η κλινική, ο οίκος ευγηρίας ή ο γιατρός στο νεκροτομείο που έγινε η μεταφορά του θανόντος αν εκείνος απεβίωσε στο σπίτι του. Πρέπει πάντως να το υπογράψει γιατρός. Η πιστοποίηση πλέον γίνεται με καρδιογράφο, παλιά γινόταν με τα χνώτα και καθρεφτάκι. Έχουν υπάρξει βέβαια περιπτώσεις νεκροφάνειας με τον καρδιογράφο, μπορεί να δείξει παύλα χωρίς να ο άλλος να έχει πεθάνει.

Οι εγκαταστάσεις μας έχουν ψυκτικούς θαλάμους όπου και διατηρείται το σώμα. Το σώμα πλένεται κατά το χριστιανικό έθιμο, με λάδι και με ξύδι και μπαίνει στον ψυκτικό θάλαμο. Τον ντύνουμε, με τα ρούχα που φέρνουν οι συγγενείς. Αν δεν μπορούν να βρουν ρούχα, τότε διαθέτουμε κι εμείς, όπως και μακιγιάζ αλλά και μπότοξ. Στον ψυκτικό θάλαμο μπορεί να διατηρηθεί ακόμα και μια εβδομάδα, σε περίπτωση που κάποιος συγγενής είναι μακριά.

Την επικοινωνία με το νεκροταφείο την αναλαμβάνουμε εμείς, μας λένε τι ώρα υπάρχει διαθέσιμη. Μέχρι τότε, το σώμα το διατηρούμε στο νεκροστάσιο, έχουμε ένα σαλόνι στις εγκαταστάσεις μας όπου κάθονται οι συγγενείς, όπως γίνεται και στο σπίτι. Έρχεται ο ιερέας, τον διαβάζει, πηγαίνουμε στην εκκλησία όπου γίνεται η νεκρώσιμος ακολουθία και ο ενταφιασμός και επιστρέφουμε στο χώρο μας για τη δεξίωση.

Τα υπόλοιπα γραφεία τελετών δεν διαθέτουν τέτοιους χώρους. Έτσι, όταν παραλαμβάνουν το σώμα από το νοσοκομείο με τη νεκροφόρα, τον πηγαίνουν κατευθείαν στο ψυγείο του κοιμητηρίου και τον διατηρούν στο νεκροστάσιο του νεκροταφείου.

Στην επαρχία τους νεκρούς τους πηγαίνουν συνήθως στα σπίτια πριν την κηδεία, στην Αθήνα αυτό απαγορεύεται, λόγω των πολυκατοικιών. Επίσης, στην Αθήνα γίνονται κηδείες μέχρι το Σάββατο το μεσημέρι και μετά ξανά από Δευτέρα.

Τα διαδικαστικά της κηδείας

Το γραφείο τελετών το επιλέγουν συνήθως οι συγγενείς. Δεν υπάρχει μια στάνταρ τιμή. Οι συγγενείς μπορούν να ζητήσουν ό,τι θέλουν. Υπάρχουν πολλά είδη φερέτρων και διαφορετικά πακέτα, ανάλογα με τα λουλούδια και τον στολισμό. Μπορεί ένα γραφείο για έναν στολισμό να χρεώσει 2.000 και ένα άλλο γραφείο για την ίδια δουλειά να χρεώσει 20.000.

Όταν έρθει ο συγγενής, τον πάμε στην έκθεση για να διαλέξει. Κάθε φέρετρο έχει διαφορετικές παροχές, διαλέγεις το φέρετρο και μαζί παίρνεις τις παροχές, τις οποίες βέβαια μπορείς να προσαρμόσεις. Το μίνιμουμ που μπορεί να κοστίσει μια κηδεία είναι 1500 με 2000 ευρώ και μετά το ποσό ανεβαίνει ανάλογα με το τι ζητάς.

Συνήθως ο κόσμος επιλέγει ανάλογα με το αν το φέρετρο είναι ματ, αν είναι γυαλιστερό, πώς του φαίνεται στο μάτι, όπως και με τις συνθέσεις των λουλουδιών. Στα φέρετρα, υπάρχουν διαφορετικά είδη ξύλων, υπάρχει έβενος, καρυδιά, καρυδιά μασίφ. Δεν επηρεάζει αυτό σε κάτι το νεκρό, είναι καθαρά αισθητικό το θέμα. Το φέρετρο στο τρίμηνο πάνω λιώνει στο χώμα, εκτός από κάτι οικογενειακούς τάφους που έχουν μπετόν, εκεί το φέρετρο μπορεί να κρατήσει και μια ζωή. Στο χώμα, ακόμα και το πιο ανθεκτικό και παχύ ξύλο στο χρόνο πάνω λιώνει.

Έχουμε ζωγραφίσει τρακτέρ πάνω σε φέρετρο σε κηδεία αγρότη, τζετ σκι, μας ζητάγανε θεματικά φέρετρα.

Το συνηθισμένο ύψος είναι τα 2 μέτρα, υπάρχουν όμως και τα 2,10 και τα 2,20. Όπως υπάρχουν και τα φέρετρα για υπέρβαρους.Η πιο δημοφιλής είναι η καρυδιά συνηθώς, η κερασιά και το μαόνι. Από χρώματα, το καφέ σκούρο, το ματ, το ανοιχτό. Στους ελεύθερους, ακόμα και 70 χρονών να είναι, βάζουμε λευκό. Το να τους ντύνεις γαμπρό και νύφη πλέον δεν γίνεται συχνά.

Οι περισσότεροι σου λένε κάνε ό,τι νομίζεις, σου δίνουν ένα ανώτατο ποσό που θέλουν να ξοδέψουν και το αφήνουν όλο πάνω σου. Μιλάω και με την εκκλησία και τα κανονίζω όλα. Το πού θα ταφεί, σε ποια θέση, καθορίζεται με κληρωση. Σε ό,τι αφορά τα του τάφου, τα μάρμαρα κλπ, εμείς δεν ασχολούμαστε, μπορούμε όμως να συστήσουμε κάποιον.

Αν μια οικογένεια δεν έχει καθόλου λεφτά, τα βρίσκουμε, τα δίνει όποτε και όπως μπορεί και παίρνει και την καλύτερη κηδεία γιατί είναι τίμιος και το ξεκαθάρισε από την αρχή.

Κανονίζοντας την κηδεία σου

Έρχεται πάρα πολύς κόσμος να κανονίσει τη δική του κηδεία, έχω πάρα πολλά υπογεγραμμένα συμβόλαια ήδη. Κόσμος που δεν έχει παιδιά, έρχονται και κανονίζουν τα πάντα, με κάθε λεπτομέρεια, διαλέγουν φέρετρα, στολισμό. Θέλουν να δώσουν και λεφτά αλλά δεν παίρνω λεφτά, τους λέω να τα δώσουν σε κάποιον δικηγόρο.

Η διαδικασία με την καύση είναι η ίδια πάνω κάτω. Έρχεται ο παπάς να διαβάσει τον νεκρό, γίνεται η δεξίωση, απλά δεν πάει μετά στην εκκλησία αλλά τον πάμε στο αποτεφρωτήριο, στην Βουλγαρία και τώρα στην Ριτσώνα που άνοιξε. Το κόστος πάνω-κάτω είναι όσο μια απλή κηδεία.