Όσοι έμειναν πίσω στην Ουκρανία μάχονται με τη λειψυδρία

Τις συνέπειες αυτής της στρατηγικής επωμίζονται οι Ουκρανοί που παραμένουν στα σπίτια τους, αρνούμενοι να τα εγκαταλείψουν είτε για ηθικούς λόγους, είτε για καθαρά πρακτικούς – δεν έχουν τα χρήματα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που είχε δημοσιεύσει η Unicef, καταγγέλλοντας την πρωτόγνωρη ανθρωπιστική κρίση που συντελείται, από τον πόλεμο περίπου 1,4 εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν χωρίς νερό. Επιπλέον 4,6 εκατομμύρια πολίτες βρέθηκαν ξαφνικά σε κατάσταση λειψυδρίας, πασχίζοντας καθημερινά να καλύψουν τις ανάγκες τους.

Σημειωτέον, αυτά τα δεδομένα ίσχυαν τον Απρίλιο, ενώ σήμερα, επτά μήνες μετά το πρωινό της 24ης Φεβρουαρίου που ήχησαν οι σειρήνες του πολέμου, το τοπίο είναι τρομερά πιο έρημα και πολλαπλάσια εφιαλτικό.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πόλη Σλοβιάνσκ στα ανατολικά της χώρας.

Από τους 100.000 μόνιμους κατοίκους, τους οποίους αριθμούσε η πόλη πριν την εισβολή, έχουν μείνει πίσω περί τους 20.000, έχοντας να αντιμετωπίσουν τον φόβο του θανάτου, από πολλές απόψεις. Λίγα μίλια μακριά, ακούγονται οι ρουκέτες σε ανύποπτο χρόνο από την πόλη Ντόνετσκ – εκεί μαίνεται ο πόλεμος αυτή τη στιγμή, όσον αφορά το ανατολικό μέτωπο, και διά στόματος Volodymyr Zelenskyy ήταν υποχρεωτική η εκκένωση στα μέσα του προηγούμενου μήνα. Θάνατοι καταγράφονται καθημερινά.

Μια ανάσα μακριά, το ερειπωμένο Σλοβιάνσκ πασχίζει για την επιβίωσή του, κόντρα στη λειψυδρία. Οι κάτοικοι εξυπηρετούνται από τις πέντε δημόσιες βρύσες στα πάρκα της περιοχής, οι οποίες ευτυχώς γλίτωσαν από την επέλαση των καταστροφών.

Οι βρύσες στα σπίτια δεν λειτουργούν από καιρό. Αναγκάστηκαν, λοιπόν, να ακολουθήσουν μια νέα ρουτίνα, υπό την απειλή πάντα μιας διόλου απίθανης επίθεσης από τον αέρα: οι ντόπιοι εφοδιάζονται καθημερινά νερό από τις δημόσιες βρύσες, μέσα σε πλαστικά μπουκάλια, κουβάδες και μπιτόνια. Φορτώνουν ποδήλατα και καρότσια, για να μεταφέρουν όπως-όπως το νερό μέχρι το σπίτι τους.

«Χωρίς το νερό, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα· χρειάζεται να κουβαλάω 60, 80 και 100 λίτρα νερού καθημερινά και πάλι δεν είναι αρκετό», ανέφερε μια κάτοικος της περιοχής στο γαλλικό πρακτορείο AFP, ονόματι Ninel Kyslovska και ετών 75. «Το ψωμί και το νερό είναι ιερά, δεν γίνεται να τα στερείς έτσι απλά από τον κόσμο. Τέτοιες πράξεις θα έπρεπε να τιμωρούνται». Όπως και η ίδια, οι περισσότεροι βράζουν το νερό που συλλέγουν από τις βρύσες και το μοιράζουν έπειτα ανάλογα με τις άμεσες ανάγκες τους – να πιουν, να πλυθούν, να μαγειρέψουν.

Και ναι μεν, προς το παρόν, το νερό ρέει, αλλά δεν είναι καλοί οι οιωνοί για το κοντινό μέλλον: τον χειμώνα, στην πόλη αυτή οι θερμοκρασίες αγγίζουν τους μείον 20 °C, οπότε οι σωλήνες θα παγώσουν. Το δίκτυο αερίου έχει επίσης καταστραφεί και ακόμη κι αν ο πόλεμος τελείωνε αύριο, θα χρειάζονταν μήνες ώστε να αποκατασταθούν οι ζημιές.

Στο ζοφερό μέλλον που φαίνεται πλέον μη αναστρέψιμο, οι κάτοικοι απαντούν: «Επιβιώνουμε και θα επιβιώσουμε με κάθε τρόπο».