Σε αυτόν τον κωπηλατικό αγώνα, αντί για βάρκες έχουν γιγάντιες κολοκύθες

Η άχρηστη –αλλά επίκαιρη ένεκα Halloween– πληροφορία της ημέρας λέει ότι υπό τις κατάλληλες συνθήκες, με άφθονο πότισμα, πλούσιο σε οργανικές ύλες χώμα και συγκεκριμένες καλλιεργητικές τεχνικές που έχουν αναπτύξει ιδιαιτέρως στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένα φρούτο κολοκύθας μπορεί άνετα να φτάσει το ενάμιση μέτρο σε ύψος και έναν ολόκληρο τόνο σε βάρος.

Μάλιστα, μόλις καταγράφηκε νέο παγκόσμιο ρεκόρ στο βιβλίο Guinness από τους αδερφούς Ian και Stuart Paton στο Ηνωμένο Βασίλειο, παρουσιάζοντας στους κριτές έναν εξωπραγματικό καρπό 1.278 κιλών.

Από την παραπάνω είδηση, αποκαλύψαμε εμμέσως ακόμη μία πληροφορία που μάλλον αγνοούμε εδώ στη Μεσόγειο: ότι σε διάφορα μέρη αυτού του πλανήτη διοργανώνονται εδώ και δεκαετίες δημοφιλείς διαγωνισμοί με επίκεντρο τις γιγαντιαίες κολοκύθες, με ζητούμενο κυρίως τα μεγαλύτερα δυνατά μεγέθη από τις σοδειές των παθιασμένων καλλιεργητών κολοκύθας, αλλά και όχι μόνο.

Η ανθρώπινη φαντασία σε συνδυασμό με τη μακραίωνη παράδοση συγκεκριμένων χωρών με την καλλιέργεια κολοκύθας έχει οδηγήσει σε διάφορες απρόσμενες εκδηλώσεις που έχουν πλέον καθιερωθεί και θεωρούνται απόλυτα αναμενόμενες, αν όχι αναγκαίες, από τους ντόπιους.

Όπως το να παρακολουθείς σε μια λίμνη στο μακρινό Όρεγκον των ΗΠΑ κάθε Οκτώβριο (μήνας συγκομιδής της κολοκύθας), ένα ετερόκλιτο και εξαιρετικά χαρούμενο πλήθος ανθρώπων να πέφτει στα νερά φορώντας αποκριάτικες στολές για να αγωνιστεί στην κωπηλασία, όχι σε βάρκες, αλλά πάνω σε γιγαντιαίες πορτοκαλί κολοκύθες.

Είναι το West Coast Giant Pumpkin Regatta, που λαμβάνει χώρα στην πόλη Τουάλατιν.

Χιλιάδες κόσμου συρρέουν στην όμορφη κωμόπολη Τουάλατιν για τον διασκεδαστικό αγώνα.

Διεξάγεται σε μια διαδρομή περίπου 400 μέτρων περιμετρικά της λίμνης.

Ντυμένοι συνήθως με ευφάνταστα αποκριάτικα κοστούμια, όλοι αγωνίζονται για τη διασκέδαση.

Πάνω από 20.000 θεατές συρρέουν από όλη την Πολιτεία για το διασκεδαστικό θέαμα που έχει εξελιχθεί σε τοπική παράδοση για την ήσυχη κωμόπολη κοντά στο Πόρτλαντ.

Κρατάει ιστορία απ’ το 2004. Οφείλει την ύπαρξή του στον Jim Sherwood και τον Ron Wilson, μέλη μιας τοπικής ομάδας καλλιεργητών κολοκύθας με ιδιαίτερη αγάπη για το αντικείμενό τους, που οργανώθηκαν τότε για να εμπλουτίσουν το φεστιβάλ κολοκύθας του Τουάλατιν με το αστείο αυτό κωπηλατικό δρώμενο, στα πρότυπα της αντίστοιχης εκδήλωσης Windsor Pumpkin Regatta που διοργανώνεται από χρόνια (απ’ το 1999) στον Καναδά. Το πείραμα πέτυχε – απ’ το πρώτο έτος, ο αγώνας κωπηλασίας μέσα στις άδειες γιγαντιαίες κολοκύθες έκανε όλο τον κόσμο να λάμπει από ευχαρίστηση.

Όπως δήλωσε ο Jim Sherwood στη Wahsington Post, παλαιότερα δεν είχε την παραμικρή ιδέα για τον συναρπαστικό κόσμο της κολοκύθας. Ούτε για τα μεγέθη που μπορούν να φτάσουν αυτά τα φρούτα. Όταν τις είδε στον κήπο ενός φίλου του, ενθουσιάστηκε. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Πέρα από τους αγώνες στο νερό, εισήγαγαν και άλλες ευφάνταστες δραστηριότητες, όπως μπόουλινγκ και γκολφ με τις κολοκύθες. Βέβαια, τίποτα δεν φτάνει τη χαρά του κόσμου όταν δίνεται το σήμα εκκίνησης για τον πλωτό αγώνα, ανάμεσα σε σφυρίγματα και φωνές υποστήριξης για τους θαρραλέους διαγωνιζόμενους που ρίχτηκαν στη μάχη.

Άλλωστε, πώς μπορείς να μείνεις ασυγκίνητος μπροστά σε έναν μεταμφιεσμένο Shrek να τραβάει με πάθος κουπί, μέσα σε μια τεράστια κολοκύθα που στιγμιαία χάνεται και ξαναεμφανίζεται μέσα στο νερό, όπως συνέβη στον 21ο ετήσιο αγώνα πριν λίγες μέρες;

Για να καλλιεργηθεί μια τέτοιου μεγέθους κολοκύθα, απαιτούνται μήνες συνέπειας.

Την ημέρα του αγώνα, οι γιγαντιαίες κολοκύθες μεταφέρονται με ιμάντες στη λίμνη, για λόγους ασφαλείας.

Αδειάζονται με προσοχή για να μετατραπούν σε βάρκες.

Η λιγότερη σάρκα εξασφαλίζει και λιγότερο βάρος – άρα περισσότερες πιθανότητες για τη νίκη.

Ακούγεται εύκολο, αλλά δεν είναι. Οι πλωτές κολοκύθες παραμένουν βαριές και είναι πιθανό να ανατραπούν ή να διαλυθούν.

Οι αγώνες στη λίμνη του Τουάλατιν διεξάγονταν σε μια διαδρομή περίπου 400 μέτρων, αλλά δεν σημαίνει ότι όλες οι κολοκύθες καταφέρνουν να φτάσουν μέχρι τον τερματισμό ακέραιες.

Είναι ολόκληρη επιστήμη η μετατροπή τους σε βάρκες, επιμένουν όσοι επιδίδονται με πάθος στο «άθλημα». Αφού έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία καλλιέργειας και εκείνες έφτασαν στο κατάλληλο μέγεθος, την ημέρα του αγώνα οι συμμετέχοντες πρέπει να αδειάσουν αρκετή από τη σάρκα της κολοκύθας, όχι μόνο για να χωρέσουν στο εσωτερικό της αλλά και για να επιπλεύσει πιο εύκολα στο νερό.

Γενικά, το θέμα του βάρους είναι πολύ σημαντικό: κάθε διαγωνιζόμενος αναζητά τη δική του τεχνική πλοήγησης για να κρατήσει σταθερή ταχύτητα στο βαρύ πλωτό του, που φυσικά ανατρέπεται πάρα πολύ εύκολα.

Βέβαια, η ανατροπή (ακόμη και το σπάσιμο) της κολοκύθας δεν σημαίνει αποκλεισμό από τον αγώνα. Μην ξεχνάμε ότι ο στόχος του αγώνα είναι η διασκέδαση, όχι η νίκη.