Spa: Η αγωνιστική Γη της Επαγγελίας

Μπορεί εν έτει 2016 η Formula 1 να ταξιδεύει για πρώτη φορά στην ιστορία της σε 21 προορισμούς και να δίνει μάχες σε πέντε ηπείρους (Ευρώπη, Ασία, Ωκεανία, Βόρεια και Νότια Αμερική), όμως σε όποια γωνιά του πλανήτη κι αν ψάξει κανείς, δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο.

Όσα πετροδόλαρα κι αν σκάσουν οι Άραβες (βλέπε Άμπου Ντάμπι), όσα Κινέζικα κονσόρτιουμ κι αν μαζευτούν για να χρηματοδοτήσουν τη δημιουργία της καλύτερης πίστας στον κόσμο (βλέπε Σαγκάη), ακόμα και στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης να τους στείλει ο Bernie Ecclestone να τρέξουν, τίποτα δεν θα μπορεί να συγκριθεί με το Spa-Francorchamps: το θρυλικό σιρκουί που απλώνεται στην καρδιά των Αρδεννών και μιλάει σε απευθείας σύνδεση με την ψυχή κάθε γνήσιου petrol head.

Για κάθε αγαπημένη που ακούει F1 και θεωρεί πως πρόκειται για αυτοκίνητα που κάνουν άσκοπα γύρους και φασαρία, η λέξη ‘σπα’ αφορά μόνο χαλάρωση και ευεξία. Για όποιον όμως λατρεύει την ταχύτητα, ανεξαρτήτως φύλου, το Σπα είναι ακριβώς αυτό που αναφέρω στον τίτλο: η αγωνιστική Γη της Επαγγελίας. Κι αν η αντίληψη αυτή ήταν ανέκαθεν μπετόν αρμέ μέσα μου, όταν επισκέφτηκα για πρώτη φορά το βελγικό σιρκουί, εξελίχθηκε σε εμμονή.

Το να την αποτυπώσεις σε λόγια δεν είναι εύκολο, δεν αφορά αριθμούς και απόψεις. Είναι… συναίσθημα, είναι συγκίνηση, είναι ανατριχίλα!

(Πανευτυχής συντάκτης αγώνων, με φόντο τη σπουδαιότερη στροφή στην F1)

Η πρώτη μου φορά

Πείτε με ρομαντικό, πείτε με αθώο αλλά εκείνη την πρώτη φορά, τη θυμάμαι σαν χθες ακόμα κι αν έχουν περάσει επτά χρόνια. Παρότι συνήθως οι δημοσιογράφοι βλέπουμε από ελάχιστα έως τίποτα από την πραγματική δράση στα Grand Prix, στα ελεύθερα της Παρασκευής είχα την ευκαιρία να κάνω κοπάνα από τις τότε τηλεοπτικές υποχρεώσεις και να περπατήσω πέρα από τα paddock, στο κομμάτι που κατηφορίζει μετά τη φουρκέτα La Source και οδηγεί στη θρυλική Eau Rouge.

Αρχίζει να βρέχει αλλά δεν γυρνάω πίσω. Ο ουρανός βαρύς, το σκηνικό μέσα στο δάσος απόκοσμο. Και ο ήχος των V8 να αντιλαλεί σαν ουρλιαχτά από τον Άδη, να τρομάζει, να συναρπάζει. Κι ενώ συνεχίζω πίσω από τον προστατευτικό φράκτη στην εσωτερική πλευρά του σιρκουί, μονοθέσια περνούν βρυχώμενα και πετώντας σπρέι νερού. Βολίδες που με περνούν εντυπωσιακά γρήγορα και το ίδιο γρήγορα διεκπεραιώνουν μία εξωπραγματική χορευτική φιγούρα. Βουτιά και ‘έτσι ξαφνικά’ ανηφορίζουν αλλάζοντας ταυτόχρονα κατεύθυνση.

“Κοιτάς μπροστά, βλέπεις τον ουρανό και δεν ξέρεις τι θα συμβεί μετά”, είχε δηλώσει σχετικά ο δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής Fernando Alonso. Μία στροφή όπου οι οδηγοί περνούν με ένστικτο, εμπιστευόμενοι την κάθετη δύναμη που θεωρείται a priori δεδομένο πως θα παράξει το μονοθέσιο τους αλλά και τα… cojones τους.

Τους χαζεύω ξανά και ξανά, όσο μουσκεύω τόσο πωρώνομαι, ξέρω πως αυτές οι στιγμές, αυτά τα περάσματα, αποτελούν την πεμπτουσία το σπορ που τόσο αγαπώ. Παρότι σήμερα θεωρείται απλοποιημένη σε σχέση με το τρομακτικό σε πολλές περιπτώσεις παρελθόν, εξακολουθεί να είναι η καλύτερη στροφή της σεζόν. Και δεν είναι μόνο αυτή που κάνει το Σπα τόσο μοναδικό. Είναι η Blanchimont, η Pouhon, όλη η αγωνιστική διαδρομή!

Αν και περιλαμβάνει μόνο μέρος της ορίτζιναλ διαδρομής που σχεδίασαν το 1920 οι Henri Langlois Van Ophem/Jules de Thier και συνέδεε τις πόλεις Francorchamps/Malmedy/Stavelot και παρότι δεν έχει σημεία τρόμου όπως η Masta Kink, θεωρείται η πιο απαιτητική στο καλεντάρι της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

Οι συνεχείς υψομετρικές διαφορές, οι στροφές που κάνουν τους άντρες να ξεχωρίζουν απ’ τα παιδιά και το εντυπωσιακό σκηνικό με τα δέντρα κατά μήκος της διαδρομής, συνθέτουν ένα παζλ που συναρπάζει θεατές και οδηγούς. Και φυσικά, υπάρχει και ο καιρός…

(Απολαύστε ένα μοναδικό αφιέρωμα στο παλιό Spa, με λεπτομέρειες για την πίστα που τέθηκε εκτός προγράμματος γιατί πολύ απλά, ήταν υπερβολικά επικίνδυνη!)

Ο αστάθμητος παράγοντας

Εκεί λοιπόν, στην καρδιά των Αρδεννών, μέσα στα σωθικά του πιο πράσινου της φύσης, η πίστα του Σπα είναι εκτεθειμένη και ευάλωτη στις διαθέσεις ενός σταθερά… ευμετάβλητου καιρού. Με τον αγώνα να διεξάγεται κλασικά λίγο πριν μας χαιρετήσει ο Αύγουστος, από πλευράς θερμοκρασιών το βελγικό GP αποτελεί παραδοσιακά πάρτι ψυχασθενών. Τη μία στιγμή σκας από τη ζέστη, την άλλη δεν βρίσκεις καταφύγιο να καλυφθείς από την καταιγίδα.

Ήλιος, σύννεφα και βροχή, εμπλέκονται σε ένα διαρκές γαϊτανάκι που μπορεί να τρελάνει κάθε μετεωρολόγο. Κι επειδή μιλάμε και για τη μεγαλύτερη σε μήκος πίστα στο πρόγραμμα (αν και πλέον είναι 7 κι όχι 14 χιλιομέτρων), συχνό φαινόμενο αποτελεί το να βρέχει σε ένα σημείο του σιρκουί και να έχει ήλιο στο υπόλοιπο.

Ρίχνω στο τραπέζι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ημέρα του αγώνα πλέον, ο ήλιος λάμπει και ενώ ετοιμάζομαι να πάω στο booth για τον τηλεοπτικό σχολιασμό, συναντάω στα paddock τον τότε χειροπράκτη της Red Bull Racing, Paul Cheng. Η κουβέντα μας σύντομη γιατί βρίσκεται σε αποστολή! Βλέπετε όσα μέλη της ομάδας δεν έχουν εργασία την ώρα του αγώνα, ακροβολίζονται σε κάθε γωνιά της πίστας! Παρότι μιλάμε για το σπορ που χρησιμοποιεί την πιο προηγμένη τεχνολογία, κάθε ομάδα στέλνει ανθρώπους με ομπρέλες και ασύρματο ανά χείρας, ώστε να δώσουν αναφορά για την πρώτη ψιχάλα. Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, μία τέτοια, τόσο απλή λεπτομέρεια, μπορεί να οδηγήσει σε μία απόφαση στρατηγικής που να κρίνει την πορεία του αγώνα.

Το λάθος

Είπαμε νωρίτερα για τη θρυλική Eau Rouge αλλά κάπου εδώ πρέπει να αποκαταστήσουμε μία αλήθεια που καλώς ή κακώς, λίγοι γνωρίζουν. Αυτό είναι το όνομα μόνο του πρώτου μέρους της επικής αυτής στροφής, στο κάτω μέρος του λόφου, εκεί όπου τα μονοθέσια αλλάζουν στιγμιαία κατεύθυνση ‘πρώτη φορά αριστερά’. Εκεί η αγωνιστική διαδρομή περνάει πάνω από ένα ρυάκι, εξ ου και το όνομά της στροφής. Όμως με το που τα μονοθέσια παίρνουν φόρα, για την ανηφόρα, βρίσκεται το αόρατο σύνορο που χωρίζει την Eau Rouge από τη Raidillion.

Ο ‘Βασιλιάς’ του Spa

Είναι ένας κι αν αυτή τη στιγμή έχει γονατίσει, με όλο μου το είναι εύχομαι να ξανασηκωθεί. Το όνομα αυτού Michael Schumacher και το κοντέρ έχει γράψει 6 νίκες στο Βέλγιο (1992, 1995, 1996, 1997, 2001, 2002). Εκεί έκανε ντεμπούτο και τον κόσμο της F1 να παραμιλάει το 1991, εκεί πήρε την παρθενική του νίκη ακριβώς ένα χρόνο μετά. Master χωρίς disaster, αν εξαιρεθεί το μπάχαλο του 1998 που θα το δείτε πιο μετά.

Από τους εν ενεργεία οδηγούς, ξεχωρίζει ο Kimi Raikkonen που έχει δει πρώτος την καρό σημαία στο Spa 4 φορές. Πανηγύρισε ως φαβορί αλλά τους γονάτισε και ως απόλυτο αουτσάιντερ. Η νίκη του το 2009, ήταν η τελευταία του ως οδηγός της Ferrari.

8+1 στιγμές που μένουν

Για τους λόγους που προαναφέραμε, συνήθως το βελγικό Grand Prix είναι από τα συναρπαστικότερα και πλέον ανατρεπτικά κάθε σεζόν. Έχει δράμα περίσσευμα και τα παρακάτω video αποτελούν τρανή απόδειξη!

1987

O νεαρός τότε Ayrton Senna ύψωσε ανάστημα στον ‘παλιό’ Nigel Mansell. Τον πέρασε σαν σταματημένο στην εκκίνηση και ο εγωισμός του ‘Λέοντα’ φούσκωσε. Επιδιώκοντας να ανακτήσει τα ηνία ASAP, θεώρησε πως ο οδηγός της Lotus θα ενέδιδε αλλά αυτό δεν συνέβη. Συγκρούστηκαν, εγκατέλειψαν και ακολούθησε και τσαμπουκάς στα pit.

1998, ΜΕΡΟΣ Α’

Η πιο χαοτική εκκίνηση της σύγχρονης ιστορίας της F1! Αγώνας γρουσούζικος αφού ήταν ο #13 της σεζόν, με τον David Coulthard να χάνει τον έλεγχο ενώ όλα γύρω ήταν μούσκεμα, να στέλνει τη McLaren στον τοίχο και αυτή να επιστρέφει σηματοδοτώντας την έναρξη του demolition derby. Μοναχική βάρδια εκείνο το Αυγουστιάτικο απόγευμα στη δουλειά ως νεαρός δημοσιογράφος, βλέποντας σε μία μικρή οθόνη τον αγώνα και αυτή να γεμίζει από σμπαράλια και ιπτάμενες ρόδες. Συνολικά 13 μονοθέσια (τυχαίος πάλι ο αριθμός;) έγιναν παλιοσίδερα και ο αγώνας προφανώς διεκόπη.

1998, ΜΕΡΟΣ Β’

Εκείνο το απόγευμα πήγε μακριά η βαλίτσα και στον 25ο γύρο, όλα τινάζονται στον αέρα. Ενώ ο Schumacher είναι έναν αιώνα μπροστά, έτοιμος να αναλάβει ρόλο αφεντικού στη διεκδίκηση του τίτλου και μάλιστα με εμφατικό τρόπο ρίχνοντας γύρο στη McLaren, γίνεται το αδιανόητο! Μετά από παρατεταμένο παίδεμα, ο David Coulthard κόβει ρυθμό για να τον αφήσει -όπως υποστηρίζει- να τον περάσει. Όμως το κάνει πάνω στην αγωνιστική γραμμή, με το σπρέι από το μονοθέσιο του να μην αφήνει περιθώρια στον Schumi. Συγκρούονται και η Ferrari πάει με τρεις ρόδες στα pit! Ο Γερμανός βγάζει κράνος και καπνούς από τα αυτιά και κατηφορίζει το grid έτοιμος για καβγά. Ούτε στις ταινίες τέτοια σκηνικά!

1998, ΜΕΡΟΣ Γ’

O περονόσπορος που είχε πέσει και εξολόθρευε τους συνήθεις πρωταγωνιστές τον έναν μετά τον άλλο, έφερε απρόσμενα στις δύο πρώτες θέσεις τους οδηγούς της Jordan Grand Prix. Ο γερόλυκος Damon Hill ήταν μπροστά, ο ανερχόμενος Ralf Schumacher ροκάνιζε τη διαφορά τους σαν πεινασμένο τρωκτικό. Και κάπου εκεί «μίλησε» η εμπειρία. Ο Βρετανός έκανε μέσω team radio την πιο καθαρή εξήγηση στην ιστορία του σπορ. Κοινώς, αν κάτσουμε στα αυγά μας, θα κάνουμε το 1-2 και θα γιορτάζουμε δύο εβδομάδες. Αν τον αφήσετε να μου επιτεθεί, δεν θα τερματίσουμε.

2000

To 1998 και το 1999, ο Mika Hakkinen στέρησε τους τίτλους από τη Ferrari αλλά η καλύτερη προσπέραση της καριέρας του, ήρθε με την έλευση της νέας χιλιετίας. Ο μόνος τρόπος να απαλλαχθεί από τον πεισματάρη Schumacher ήταν βάζοντας τη φαντασία του να δουλέψει. Και τον άμοιρο Ricardo Zonta ανάμεσά τους!

2004

Ήταν μία χρονιά τραγωδία για τη McLaren αλλά κόντρα σε κάθε λογική πρόβλεψη ο Kimi Raikkonen πήρε μία απίστευτη νίκη! Έδινε απόδοση 14.00, το θυμάμαι γιατί με είχε πληρώσει! Την ίδια ώρα, ο Michael Schumacher εξασφάλιζε και μαθηματικά τον έβδομο και τελευταίο παγκόσμιο τίτλο του!

2008

Μία από τις τελευταίες τιτανομαχίες ανάμεσα σε Ferrari και McLaren.

Kimi Raikkonen vs Lewis Hamilton σε μία μάχη δίχως αύριο, με την λατρεμένη βροχή να κάνει την εμφάνισή της λίγο πριν το φινάλε του αγώνα. Η κόντρα τους είναι επική, ο Kimi χάνει τη μάχη αλλά και την ψυχραιμία του και καταλήγει στον τοίχο. Όμως στα… χαρτιά, ο Lewis χάνει τη νίκη και αυτή καταλήγει στον Felipe Massa!

2011

Ίσως το μικρότερης σημασίας στιγμιότυπο σε αυτή τη λίστα αλλά διάολε, πόσα κιλά καρύδια χρειάζεται κανείς για να προσπεράσει στην Eau Rouge με τον τρόπο που ο Mark Webber πέρασε τον Fernando Alonso; Ένα εκατοστό πιο κοντά και ο ένας θα προσγειωνόταν στις Βρυξέλλες και ο άλλος στη Μπριζ.

2012

Άλλη μία εκκίνηση που έχασε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα! Ο Romain Grosjean ξεκινά μία αλυσιδωτή αντίδραση που θα ζήλευε και o Morgan o Freeman. Στριμώχνει τον Lewis Hamilton, οι τροχοί τους ακουμπούν και… let’s get the party started! O Grosjean πέφτει πάνω στον Sergio Perez, η Lotus του απογειώνεται και κάνει κόντρα ξύρισμα στον Fernando Alonso που είδε τη ζωή του να περνάει μπροστά από τα μάτια του μέσα σε μιλισεκόντ. Με τη σειρά του ο Hamilton παίρνει παραμάζωμα τον Kamui Kobayashi και βάζει και αυτός σημάδι τον Alonso, την ώρα που για πρώτη και τελευταία φορά στην καριέρα του, ο Pastor Maldonado ήταν το θύμα και όχι ο θύτης σε ένα ατύχημα.

Αλλά άλλο να στα λέω, άλλο να το βλέπεις!

Αυτό το Σαββατοκύριακο, η Formula 1 τρέχει και πάλι στα βάθη των Αρδεννών. Το πιθανότερο είναι να μας χαρίσει ένα ακόμα κεφάλαιο, καβάτζα για το αφιέρωμα της επόμενης χρονιάς!