© 2014 / Εmrah Gurel / Associated Press
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Στη Νέα Ζηλανδία οι πλούσιοι γίνονται πιο φτωχοί και οι φτωχοί πλουσιότεροι

Δύο κομβικές κινήσεις της Πρωθυπουργού Jacinda Ardern δίνουν μία υπόσχεση για ένα πολύ καλύτερο μέλλον στη νοτιοανατολική άκρη του χάρτη.

Αν ρίξεις μία ματιά στους κατώτατους μισθούς των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό -ίσως και το μοναδικό- είναι η λέξη «απογοήτευση». Σήμερα, στην Ελλάδα τα καθαρά έσοδα ενός εργαζόμενου που αμείβεται με τον βασικό μισθό είναι 558 ευρώ τον μήνα. Την ίδια στιγμή ένας Ιρλανδός λαμβάνει 1547 ευρώ. Η απόσταση μοιάζει χαώδης όπως και να το δει κανείς. Φυσικά, πάντα υπάρχουν και χειρότερα: στη Λιθουανία ο βασικός είναι 468 ενώ στη Λετονία 418 ευρώ.

Όσο, βέβαια, στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα πάντα κινούνται με ρυθμούς χελώνας (από τους εμβολιασμούς μέχρι τις κοινωνικές πολιτικές), στην άλλη άκρη της Γης κάποιοι βρίσκονται πολλά βήματα μπροστά. Στη Νέα Ζηλανδία μόλις ανακοινώθηκαν μέτρα για την αύξηση του κατώτατου μισθού αλλά και για τη μεγαλύτερη φορολόγηση στα πολύ χοντρά πορτοφόλια.

 

 

 

Η Πρωθυπουργός της χώρας, Jacinda Ardern, μία πολιτικός που έγινε δημοφιλής παγκοσμίως και για όλους τους σωστούς λόγους στην εποχή της Covid-19, υπήρξε για ακόμη μία φορά αφορμή για την καλή είδηση της μέρας.

Στη Νέα Ζηλανδία ταράζουν τα νερά

Οργιώδης βλάστηση, άγριες παραλίες γεμάτες κύματα, πολεμικά χορευτικά των Μαορί και πόλεις όπου ο κόσμος μετακινείται με ποδήλατα. Αν έπρεπε να βγουν κάποιες καρτ-ποστάλ από το απομακρυσμένο νησί της Ωκεανίας, αυτές θα ήταν σίγουρα μερικές από αυτές. Μαζί με κάποιες λήψεις από τη Μάταματα, την κωμόπολη που γυρίστηκαν οι σκηνές για το Χόμπιτον από το Lord of the Rings.

H Νέα Ζηλανδία, όμως, δεν είναι μόνο ο ίσως πιο μακρινός προορισμός για τουρισμό στον πλανήτη. Είναι μία ραγδαία αναπτυσσόμενη χώρα με ιδιαίτερα ισχυρή οικονομία για το μικρό της μέγεθος. Σίγουρα, δεν είναι όλα ιδανικά και ειδυλλιακά στο νοτιοανατολικό άκρο του χάρτη κάτω από την Αυστραλία (σ.σ: τα ποσοστά παιδικής φτώχειας είναι πολύ υψηλά, τα νοίκια τρομερά υψηλά), η κυβέρνηση όμως της Ardern φαίνεται πραγματικά να προσπαθεί για το καλύτερο.

Το τελευταίο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε κάνει λόγο για ωρομίσθιο 11,94 ευρώ στον κατώτατο μισθό ή αλλιώς αύξηση 0,6 ευρώ την ώρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τους πίνακες του ΟECD (Organization for Economic Co-operation & Development) η Νέα Ζηλανδία βρισκόταν μέσα στις 10 πρώτες χώρες (σ.σ: 6η θέση το 2019) όσον αφορά τη συγκεκριμένη μέτρηση. Πόσο ακριβώς ήταν αυτός χωρίς τη νέα αύξηση και σε μεικτές αποδοχές; Τα τελευταία χρόνια κυμαινόταν κοντά στα 1675 (!) ευρώ.

Η συγκεκριμένες αυξήσεις αφορούν περίπου 175,500 εργαζόμενους ενώ το συνολικό κόστος θα ανέλθει στα 129 εκ. ευρώ. Μάλιστα, η εν λόγω κίνηση δεν είναι απλά μία οικονομική απόφαση, αφού από πίσω της κρύβει και μία γενναία παραδοχή: πολλοί από τους ανθρώπους που αμείβονται με τον κατώτατο ρυθμό, όπως οι μεταφορείς στα αεροδρόμια, ήταν εκείνοι που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια στην πανδημία.

«Υπάρχει πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει ακόμα, να χτίσουμε και άλλα σπίτια, να βελτιώσουμε το σύστημα υγείας, να επενδύσουμε στην εκπαίδευση, στη παιδεία αλλά και να πολεμήσουμε την ανεργία» δήλωσε, χαρακτηριστικά και μετά την ανακοίνωση των μέτρων, η Jacinda Ardern.

Πού όμως θα βρουν τα χρήματα οι Νεοζηλανδοί για όλες αυτές τις κομβικές κινήσεις κοινωνικής πολιτικής; Παράλληλα με την αύξηση του κατώτατου μισθού, ανακοινώθηκε και μεγαλύτερος φόρος στους (πολύ) πλούσιους. Οι κάτοικοι του νησιού με εισόδημα μεγαλύτερο από 107 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο, περίπου το 2% του πληθυσμού δηλαδή, θα κληθούν να πληρώσουν αυξημένη φορολόγηση φέρνοντας στα ταμεία της χώρας 328 εκ. ευρώ ετησίως.

Όλα αυτά έρχονται λίγο καιρό μετά την επιτυχημένη πολιτική της Νέας Ζηλανδίας για την αντιμετώπιση της πανδημίας, το σοβαρό ενδεχόμενο για 4ημερη εβδομάδα εργασίας, και, γενικά, ένα σύνολο από μέτρα που κοιτάζουν προς την προοδευτική κατεύθυνση της πολιτικής.

Πόσο μακριά είμαστε άραγε από το να δούμε παρόμοιες πολιτικές στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδιαίτερα στην Ελλάδα; Δυστυχώς, παραμένουμε μία από τις χώρες με τον κατώτερο κατώτατο μισθό της ΕΕ.

Η Νέα Ζηλανδία όμως δείχνει τον δρόμο. Το #κάντo_σαν_τη_Jacinda θα ήταν ένα καλό hashtag για ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου, το οποίο κλείνει επιδεικτικά τα αυτιά σε οποιαδήποτε συζήτηση κάνει λόγο σε μια πιο δίκαιη αναδιανομή του πλούτου.