Alamy/Visualhellas.gr
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Το ακατοίκητο νησί με τη μαγική σπηλιά, λίγα μέτρα μακριά από την Αττική

Βρίσκεται απέναντι και δυτικά από την ακτή της Ανάβυσσου και έχει τρεις αμμώδεις παραλίες ιδανικές για κολύμπι και κατάδυση.

Δεν είναι μόνο η ακτογραμμή της Αττικής, που είναι φιλόξενη για βουτιές και ραστώνη τους καλοκαιρινούς μήνες μέχρι να φτιάξεις βαλίτσες για διακοπές. Είναι και τα δεκάδες νησιά -μικρότερα και μεγαλύτερα, κατοικήσιμα και ακατοίκητα- που κάνουν λίγο πιο υποφερτή, διασκεδαστική και δροσερή τη ζωή στην καυτή πόλη.

Ένα από αυτά, που ανήκει στο σύμπλεγμα του Αργοσαρωνικού είναι και η Αρσίδα. 

Γνωστή και ως Νήσος Αρτσίδας ή Αρτζέντας, αλλά και Ελεούσας, είναι ένα μόλις 800 στρεμμάτων νησί, που βρίσκεται απέναντι από την ακτογραμμή της Αττικής. Συγκεκριμένα, δυτικά της Ανάβυσσου, στο ύψος του 49ου χιλιομέτρου της Λεωφόρου Αθηνών-Σουνίου και ανήκει διοικητικά στον Δήμο Σαρωνικού.

Το γεγονός ότι ένα ακατοίκητο νησί, το έχει καταστήσει «σπίτι» για τα θαλασσοπούλια, τα μεταναστευτικά πουλιά και την ενδημική χλωρίδα. Γι’ αυτό αποτελεί και βιότοπο του ευρωπαϊκού προγράμματος Corine. 

Στην Αρσίδα μπορείς να μεταφερθείς με σκάφος μέσα σε λίγα λεπτά και να απολαύσεις τα κρυστάλλινα νερά που θυμίζουν Κυκλάδες και τη γαλήνη που προσφέρει το τοπίο. Δε θα ακούς τίποτα άλλο, πέρα από τον παφλασμό της θάλασσας και τους μελωδικούς ήχους των πουλιών. 

Οι παραλίες που έχει το νησί είναι τρεις και είναι όλες αμμώδεις (μέσα και έξω από τη θάλασσα). Οι δύο βρίσκονται στη βόρεια πλευρά και η μία στην ανατολική, που παρέχει προστασία από τους βόρειους ανέμους. 

Ο καθαρός βυθός τους προσφέρεται για κολύμβηση και κατάδυση. 

Εκεί όμως που αξίζει να καταδυθείς είναι στη νότια πλευρά της Αρσίδας, με τους βραχώδεις κολπίσκους και τη μοναδικής ομορφιάς σπηλιά.

Η Σπηλιά του Αρζεντά, όπως ονομάζεται, με τα βαθιά μπλε νερά που φωσφορίζουν είναι ρηχή και ως εκ τούτου, φιλική για κάθε επιπέδου αυτοδύτες – φυσικά και για κολύμπι.  

 

Υπάρχει μάλιστα, ένα άνοιγμα στην «οροφή» της, (πρόκειται για ανοιχτή σπηλιά) που μπαίνει ο ήλιος και τη λούζει στο φως, διευκολύνοντας τις υποβρύχιες λήψεις.

 

Εκτός από τα δεκάδες ψάρια, τα χταπόδια και τα οστρακόδερμα, δεν είναι λίγοι οι αυτοδύτες που έχουν συναντήσει στο παρελθόν ακόμα και φώκιες, που χρησιμοποιούν τη σπηλιά σαν καταφύγιο.