Το πολυήμερο προσκύνημα που ενώνει όλη την Ανδαλουσία
Στιγμές συγκίνησης, μέθεξης και γιορτής με το γνωστό ανδαλουσιανό ταμπεραμέντο. Κάθε χρόνο, εκατομμύρια πιστοί διεξάγουν το μεγάλο προσκύνημα του Ελ Ρόθιο, συντηρώντας μια παράδοση που κρατά από τον Μεσαίωνα.
- 22 ΙΟΥΝ 2025
Μία πολυήμερη αποστολή που δοκιμάζει την πίστη αλλά και τη σωματική αντοχή. Κάπως έτσι θα μπορούσαμε να περιγράψουμε το προσκύνημα του Ελ Ροθίο (Romería de El Rocío), μία από τις μεγαλύτερες θρησκευτικές (και λαϊκές) τελετές στην Ευρώπη, για χάρη της οποία συρρέουν έως και 1 εκατομμύριο προσκυνητές από όλη την Ισπανία αλλά και μεγάλα φωτογραφικά πρακτορεία για να αποτυπώσουν τις στιγμές μέθεξης και γιορτής στο αποκορύφωμα της γιορτής.
Προορισμός όλων είναι το χωριό Ελ Ροθίο στην επαρχία Χουέλβα της Ανδαλουσίας, κοντά στην Αλμόντε – ένα χωριό το οποίο κανονικά αριθμεί 1.500-1.700 κατοίκους και διατηρεί τον παραδοσιακό του χαρακτήρα, χωρίς καν ασφάλτινους δρόμους και μίνι μάρκετ. Συχνά, αναφέρεται ότι παραπέμπει σε τοπίο ταινίας γουέστερν, κυρίως λόγω των αμέτρητων αλόγων που έχουν την τιμητική τους στην περιοχή. Άσπρα σπίτια, ξύλινα σαλούν και παντού γούρνες για τα περήφανα τετράποδα.
Για την ακρίβεια, το χωριό χρονολογείται από τον 13ο αιώνα και το πρωταρχικό γεγονός το οποίο συνδέεται με τη μακρά παράδοση της θρησκευτικής πομπής που θα περιγράψουμε στη συνέχεια: η ιστορία (ή ο θρύλος) λέει ότι ένα ξύλινο άγαλμα της Παναγίας αγκαλιά με το βρέφος βρέθηκε ξαφνικά μέσα σε δέντρο από έναν κυνηγό της περιοχής. Όταν προσπάθησε να την πάρει στο χωριό, η εικόνα εξαφανίστηκε και μετά επέστρεψε στο ίδιο σημείο, σαν θεόσταλτο σημάδι. Αμέσως, η εικόνα θεωρήθηκε θαυματουργή και δόθηκε εντολή να χτιστεί ένας μικρός ναός για εκείνη.
Μία δεύτερη ιστορία, δε, αποδίδει θεϊκές δυνάμεις στην εικόνα αυτή, χάρη σε μια απρόσμενη νεροποντή που εμφανίστηκε σαν δώρο στους κατοίκους, σε μια περίοδο μακράς ξηρασίας τον 17ο αιώνα, έπειτα από επίμονες προσευχές. Έτσι, προέκυψε και το προσωνύμιο η Παναγία της Δροσιάς. Από τότε, υπάρχει και η πρώτη επίσημη γραπτή αναφορά χρήσης του ονόματος Ροθίο σε έγγραφο του Δημοτικού Συμβουλίου Αλμόντε, περιλαμβάνοντας την αναφορά στην Παναγία ως προστάτιδα και θεραπεύτρια του χωριού.
Σήμερα, στο ίδιο μέρος στη νότια Ισπανία, το ίδιο ξύλινο αγαλματίδιο της Παναγίας ακτινοβολεί ως μεγάλο ιερατικό σύμβολο για τους καθολικούς, ειδικά τη Δευτέρα της Πεντηκοστής με το αποκορύφωμα του προσκυνήματος του Ελ Ροθίο. Πολλοί από τους πιστούς φορούν κοσμήματα με τη μορφή της στο λαιμό ή την κάνουν τατουάζ, πιστεύοντας στις προστατευτικές και θεραπευτικές της ιδιότητες.
Παράλληλα με την ικανοποίηση της θρησκευτικής ανάγκης που συνοδεύει πυρηνικά την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, το μεγάλο προσκυνηματικό έθιμο του Ελ Ροθίο αποτελεί μια αφορμή ένωσης και γιορτής για όλους τους Ανδαλουσιανούς και τις κοινότητες των καθολικών.
Ο καθιερωμένος τρόπος για τη συμμετοχή στο προσκύνημα περιλαμβάνει μέρες περπατήματος, πολλές μέρες περπατήματος.
Πιο συγκεκριμένα, αδελφότητες όπως η Hermandad Matriz de Huelva που ξεκινά από την πόλη Αλμόντε, χρειάζεται να διασχίζει πάνω από 61 χλμ., ενώ για άλλες ομάδες π.χ. απ’ τη Σεβίλλη η απόσταση αυξάνεται στα 80 χλμ., απαιτώντας μέχρι και δέκα μέρες συνεχούς πορείας. Μια πορεία όχι εύκολη: ανάλογα με το σημείο εκκίνησης, οι διαδρομές περιλαμβάνουν άσφαλτο, χωματόδρομους, άμμο και ποτάμια, ενώ συχνά καταγράφονται απρόσμενα, μέχρι και σοβαρά ατυχήματα, ειδικά σε ηλικιωμένους πιστούς που δηλώνουν έτοιμοι να δεχτούν την πρόκληση, αψηφώντας τους κινδύνους.
Να σημειώσουμε ότι η ευρύτερη γεωγραφική περιοχή χαρακτηρίζεται από πυκνή βλάστηση. Άλλωστε, το χωριό Ελ Ρόθιο ανήκει στο Εθνικό Πάρκο Ντονιάνα, γνωστό για την πλούσια βιοποικιλότητα του και τις εναλλαγές στα τοπία, κάτι το οποίο δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την «αποστολή» των πιστών, αλλά από την άλλη αυξάνει την αξία της, σύμφωνα με το μοτίβο της τιμωρίας και της εξιλέωσης που ασπάζονται θρησκείες όπως ο χριστιανισμός.
Η ατμόσφαιρα στο χωριό τη στιγμή της συνάντησης των απανταχού Ανδαλουσιανών καθολικών, από την άλλη, αποζημιώνει. Επικρατεί ένα κράμα ευλάβειας, συγκίνησης, ενθουσιασμού και απόλυτης χαράς, μεταξύ των πιστών που για ακόμη μια φορά τα κατάφεραν.
Οι προσκυνητές, ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές, χορεύουν και τραγουδούν καθώς περιφέρουν την εικόνα της Παναγίας, με προορισμό το «σπίτι» της, το ιερό του Ελ Ρόθιο.
Εννοείται ότι τα άλογα παραμένουν σε ρόλο πρωταγωνιστή, συνοδεύοντας και μεταφέροντας τους πιστούς. Συχνά, οι προσκυνητές αγγίζουν το άγαλμα με δάκρυα στα μάτια ή το σηκώνουν ψηλά, πάνω από το κεφάλι τους, ζητώντας ευλογία. Καθώς η νύχτα πέφτει, όλο το χωριό γεμίζει με φωτισμένα καντήλια, κεριά και φανούς. Το κλίμα είναι ζεστό, εγκάρδιο, αυθεντικό, δείχνοντας ότι πέρα και πάνω απ’ όλα, κάθε τέτοια θρησκευτική γιορτή εκπληρώνει την ακόμη βαθύτερη ανάγκη του ανθρώπου: να σχηματίζει κοινότητες και να αισθάνεται το «μαζί».
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.
