© Rich Fury/Invision/AP
LIVE

Στη συναυλία των Muse στο ΟΑΚΑ μπορούν να συμβούν τα πάντα

Το 2016 είχαν γράψει ιστορία. Τώρα θα ταρακουνήσουν ένα ολόκληρο στάδιο, αποζημιώνοντας για τις αναβολές της πανδημίας. Ίσως να θυμηθούν τις εποχές που έσπαγαν τις κιθάρες τους στη σκηνή, με κανονική μανία.

Τα πρώτα δευτερόλεπτα της συναυλίας τους στην Πλατεία Νερού το 2016 παραμένουν ζωντανά, σαν να ήταν χθες: τα φώτα έσβησαν και στις γιγαντιαίες οθόνες δεξιά κι αριστερά από τη σκηνή εμφανίστηκε ο αγριεμένος λοχίας να διατάζει για υπακοή κουνώντας το δάχτυλο, προτού ηχήσει η ηλεκτρική κιθάρα του Matt Bellamy, η μπότα του Dominic Howard και το μπάσο του Chris Wolstenholme. Χαμός.

Μία από τις καλύτερες συναυλιακές εμπειρίες της ζωής τους με πολύ ιδρώτα και άπειρο κομφετί έχουν να μνημονεύουν όσοι βρέθηκαν τότε, μπροστά στους καταπληκτικούς Muse. Δεν ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκαν στο ελληνικό κοινό – είχαν προηγηθεί το Rockwave του 2000, το θρυλικό Ρόδον το 2002 και το Terra Vibe στη Μαλακάσα το 2007.

Αλλά ήταν η πρώτη φορά που τα σφυρίγματα, οι σπρωξιές και οι τσιρίδες έκαναν τη σκηνή να τρέμει. Θα φταίει και το ότι η ιερή τριάδα από τη Βρετανία δεν σταμάτησε να χοροπηδάει στιγμή στη συναυλία, ή απλά το ότι εμείς τους βλέπαμε σαν θεούς.

Και πράγματι είχαν πετύχει κάτι μεγάλο από τότε: είχαν δείξει ότι το alternative ροκ μπορεί να σταθεί με την ίδια άνεση σε ένα τεράστιο συναυλικό gig, όσο και στις κασέτες των ραδιοφωνικών σταθμών ή στα charts, χωρίς να γίνει δήθεν και νερόβραστο. Σε κάθε περίσταση, η φωνή του Matt Bellamy έχει την ικανότητα να αγγίζει απαλά τις λεπτές χορδές μέσα μας, παίζοντας με το συναίσθημα, σε αντιδιαστολή με άλλα κομμάτια με σκληρά riffs. Όλα μπλέκονται στο φαινόμενο Muse: το μαλακό και το σκληρό, το ροκ και το ηλεκτρονικό, το ποπ και το indie.

Γι’ αυτό και οι συναυλίες τους είναι μια εκρηκτική εκτόξευση του θεσπέσιου αυτού μείγματος. Ο κόσμος του Supermassive Black Hole, του Uprising και του Feeling Good δίπλα σε εκείνον του Stockholm Syndrome. Τελευταίο βήμα στη δισκογραφική τους πορεία είναι το Will of the People, «μία φανταστική ιστορία, η οποία διαδραματίζεται σε ένα φανταστικό metaverse, το οποίο κυβερνάται από ένα δικτατορικό καθεστώς, […] όπου ζει ένας άνδρας που ξυπνά μια μέρα και σκέφτεται “γάμα το”».

Αυτή είναι η ιστορία πίσω από το επερχόμενο άλμπουμ της μπάντας, το οποίο συν τοις άλλοις πυροδότησε το τωρινό tour σε Αμερική και Ευρώπη. Το καλό είναι ότι μετά την πρώτη και τη δεύτερη αναβολή της συναυλίας τους λόγω πανδημίας, το GPS έδειξε τον απέραντο χώρο του ΟΑΚΑ για τη συναυλία των Muse, την Τετάρτη 29 Ιουνίου, στο πλαίσιο του Ejekt Festival.

Τι να περιμένουμε από την εκρηκτική τριάδα της Βρετανίας; Μάλλον το καλύτερο βράδυ του καλοκαιριού – μία νύχτα, στην οποία (χωρίς υπερβολές) όλα είναι πιθανά.

Τη χρονιά που ο Matt Bellamy έσπασε 140 κιθάρες

Κάποτε, στα πολύ-πολύ νιάτα τους, τα τρία είδωλα ήταν goth συγκρότημα και προσπαθούσαν να σοκάρουν το κοινό με ακρότητες. Αυτή είναι μια πτυχή που λίγοι γνωρίζουν για τους Muse, αλλά αιτιολογεί πολύ εύκολα το νεύρο που έχουν ακόμη επάνω στη σκηνή, σαν παντοτινοί έφηβοι. Η σχέση τους κρατά από τότε, από την τρυφερή ηλικία των 13 ετών και την παραθαλάσσια πόλη του Τέινμαουθ.

Τη δεκαετία μετά το 2000, αφού είχαν εγκαθιδρυθεί διεθνώς ως stadium rock συγκρότημα, οι Muse είχαν το συνήθειο να ολοκληρώνουν τις συναυλίες τους, κάνοντας θρύψαλα τα μουσικά τους όργανα. Γι’ αυτό και το παγκόσμιο ρεκόρ των περισσότερων σπασμένων κιθάρων σε τουρ δεν το κατέχουν οι Kiss ή κάποια μάχιμη μπάντα του νορβηγικού metal, αλλά ο «ξανθός» των Muse: κατά τη διάρκεια της περιοδείας με το Absolution το 2004, ο Matt Bellamy είχε σπάσει 140 κιθάρες ακριβώς.

Τις περισσότερες, επάνω στο κορμί του, αλλά και αρκετές επάνω στον Dom. Μέσα στο παραλήρημα της εκτόνωσης, ο άτυχος ντράμερ βρέθηκε στο πεδίο βολής του Matt Bellamy, που εκσφενδόνιζε τα κομμάτια από τη σπασμένη κιθάρα του. Αλλά ευτυχώς μόνο μία φορά υπήρξε τραυματισμός.

«Έσκισα το φρύδι του», είχε δηλώσει ο Matt Bellamy σε συνέντευξη, «έπρεπε να κάνει αντιτετανικό ορό: έσκυψε, κατέβασε τα παντελόνια του και δέχτηκε μια ένεση από τον γιατρό – ήταν πολύ ταπεινωτικό και τον λυπήθηκα, αλλά για να είμαι ειλικρινής ήταν πολύ αστείο».

Σε μία πρόσφατη συνέντευξή του, εξήγησε βέβαια ότι «φαινόταν σαν να σπάω κι από μία κιθάρα σε κάθε συναυλία, αλλά στην πραγματικότητα οι κιθάρες μου αποτελούνται από δύο μέρη, οπότε το σώμα έμενε αλώβητο μετά τις καταστροφές». Αλλά έστω και ένας λαιμός από κιθάρα του Matt Bellamy θα ήταν ανεκτίμητο δώρο για τους ορκισμένους φαν του γκρουπ, οπότε την Τετάρτη βράδυ έχετε τα μάτια –και τα χέρια– ανοιχτά. Όλα μπορούν να συμβούν.

 

INFO

Ejekt Festival

Muse – Yungblud – Nothing But Thieves – Danai Nielsen

29 Ιουνίου 2022

ΟΑΚΑ

Προπώληση εισιτηρίων εδώ