Ζήσαμε την μοναδική εμπειρία ενός Offline Party στα Εξάρχεια

Δεν θα το κρύψω: όταν άκουσα για τα Offline Parties της Heineken, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν «ωραία ιδέα, αλλά ποιος αφήνει όντως το κινητό του;». Μέσα σε δευτερόλεπτα, όμως, έπιασα τον εαυτό μου να θέλει ακριβώς αυτό, μια παύση από το σκρολάρισμα, τα μηνύματα, τα stories.

Να ζήσω μια έξοδο όπως παλιά, με φίλους και κουβέντα, χωρίς να ψάχνω συνεχώς πού άφησα το κινητό απλά για να τσεκάρω τα notifications. Δεν ξέρω αν είναι θέμα ηλικίας, αν είναι θέμα κορεσμού από την οθόνη, αλλά τελευταία νιώθω πιο πολύ την ανάγκη να αποσυνδεθώ για λίγες ώρες.

Η Heineken αποφάσισε να στήσει μια σειρά από Offline Parties στην Αθήνα, με σκοπό να μας υπενθυμίσει ότι οι αυθεντικές στιγμές δεν χωράνε σε pixels. Το concept είναι απλό και καθαρό: αφήνεις για λίγο το smartphone στην τσέπη, πιάνεις μια παγωμένη μπίρα και περνάς τη βραδιά με πραγματικές κουβέντες, μουσική που δεν χρειάζεται hashtags και διαδραστικά props που σε βάζουν στο mood να αλληλεπιδράσεις.

Ένα από αυτά τα parties αυτά, στήθηκε στον Κόκκινο Λωτό, στα Εξάρχεια, ένα μαγαζί που έχει ήδη αρκετή προσωπικότητα από μόνο του. Την Παρασκευή που πήγα, ο κόσμος άρχισε να το γεμίζει από τις 8 το βράδυ, είχε ζέστη, καλή διάθεση και αυτό το vibe της αρχής του καλοκαιριού που όλοι ψάχνουμε ευκαιρία να βγούμε.

Από νωρίς, κάποιοι είχαν ήδη αφήσει τα κινητά στις τσέπες τους και απλώς μιλούσαν. Μπορεί να μοιάζει αυτονόητο, αλλά το 2025 δεν είναι.

Στην είσοδο υπήρχε μια Polaroid για να αποτυπώσουμε στιγμές χωρίς likes, φίλτρα και shares. Μια φωτογραφία που θα την κρατήσεις στην τσέπη, όχι στο cloud. Ομολογώ ότι στην αρχή ένιωσα κάπως γυμνός, σχεδόν εκτεθειμένος, χωρίς το κινητό ανά χείρας, αλλά μετά από λίγη ώρα συνειδητοποίησα ότι δεν μου έλειψε καθόλου.

Η μουσική έπαιζε δυνατά αλλά όχι ενοχλητικά, τα χαμόγελα περίσσευαν, και τα κινητά έμεναν στα τραπέζια, ξεχασμένα. Το Offline Booth, με το Boring Phone, ήταν εκεί για να θυμίσει σε όλους ότι υπάρχει και άλλος δρόμος: ένα βαρετό, σχεδόν «χαζό» τηλέφωνο χωρίς social, μόνο με τα βασικά. Το πήρα στα χέρια και θυμήθηκα πώς ήταν το πρώτο μου κινητό, ένα εργαλείο επικοινωνίας και τίποτα παραπάνω. Όλα τα άλλα, αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι και τόσο απαραίτητα.

Καθώς περνούσε η ώρα, παρατήρησα ότι ο κόσμος χαλάρωνε ακόμα περισσότερο. Οι κουβέντες γίνονταν πιο ζωντανές, οι άνθρωποι γελούσαν πιο δυνατά, πιο αυθόρμητα, χωρίς να κοιτούν συνεχώς μια οθόνη. Κανείς δεν έσκαγε αν η μπίρα του φωτογραφήθηκε καλά, κανείς δεν αναρωτιόταν πόσα views θα πάρει το story. Οι φωτογραφίες από την Polaroid έμπαιναν κατευθείαν στις τσέπες μας, σαν μικρά souvenirs μιας βραδιάς που δεν ήθελε να γίνει viral, αλλά να μείνει στη μνήμη.

Η Heineken έρρεε στα ποτήρια, οι κουβέντες πήγαιναν από το πιο σοβαρό μέχρι το πιο ανάλαφρο, και οι άνθρωποι κοιτούσαν ο ένας τον άλλο στα μάτια, όχι την οθόνη. Εκεί κατάλαβα πραγματικά το concept, ότι το να αποσυνδεθείς μπορεί να είναι ο καλύτερος τρόπος για να συνδεθείς ξανά με τους ανθρώπους γύρω σου.

Λίγο πριν φύγω, έπιασα τον εαυτό μου να μην έχει καμία φωτογραφία στο κινητό, αλλά πολλές εικόνες στο μυαλό. Κάτι που έχουμε ξεχάσει: ότι οι καλύτερες στιγμές γράφονται όταν τις ζεις, όχι όταν τις ανεβάζεις. Αυτή ήταν η αίσθηση από το Offline Party της Heineken, πως η αυθεντική εμπειρία ξεκινάει όταν αφήσεις το κινητό κάτω και σηκώσεις το βλέμμα ψηλά.

Κλείσε το smartphone, άνοιξε μια μπίρα και ζήσε τη στιγμή, χωρίς δεύτερες σκέψεις.