Δημήτρης Σαμόλης: «Η πιο πολιτική πράξη που μπορώ να κάνω είναι να είμαι ειλικρινής»

Θα ξεκινήσω από τη μουσική. Ο τελευταίος σου δίσκος, με τον επικό τίτλο Το έπος του χωρισμού μου θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία, έχει κάνει έναν μικρό χαμό στα social media. Πώς προέκυψε; Ήταν κάτι που δούλευες καιρό;

Τον δούλευα καιρό όντως. Πάτησα πάνω σε ένα πραγματικό χωρισμό που έγινε πριν δύο χρόνια και τότε άρχισα να γράφω τα κομμάτια. Το βασικό σώμα του δίσκου ολοκληρώθηκε σε λίγους μήνες και μέσα σε έναν χρόνο το είχα τελειώσει. Μετά ήμουν σε δίλημμα: να τον βγάλω ή όχι; Ήταν πολύ προσωπικός, δεν ήξερα αν ήθελα να δώσω τόσο πολύ τον εαυτό μου προς τα έξω.

Τελικά είπα «βγάλ’ το». Και χαίρομαι που το έκανα. Δεν περίμενα ότι ο κόσμος θα ταυτιστεί τόσο πολύ. Για παράδειγμα, το «Το αγόρι που αγάπησε έχει γκριζάρει» νόμιζα ότι ο κόσμος θα το περάσει απλώς για ένα γλυκό τραγουδάκι. Κι όμως, έχει τα περισσότερα views απ’ όλα. Μου στέλνουν πολλά κορίτσια ότι συγκινήθηκαν και ταυτίστηκαν κι αυτό μου αρέσει, γιατί δείχνει ότι όταν κάτι είναι αληθινό και προσωπικό, αγγίζει ανθρώπους ανεξάρτητα από φύλο ή ταυτότητα.

Είχες δεύτερες σκέψεις επειδή μιλάς για έναν έρωτα που δε συνηθίζουμε να τον ακούμε στην ελληνική μουσική;

Με φόβισε, ναι. Μεγάλωσα κι εγώ μέσα σε αυτή την κοινωνία. Ήταν απελευθερωτικό, όμως, και δεν περίμενα τόσο θετικό feedback. Είχα πάντα ένα πιο μικρό, εναλλακτικό κοινό. Με αυτό τον δίσκο ήρθε πολύς κόσμος που δεν περίμενα. Νιώθω πως κάτι άλλαξε, πως άγγιξε ανθρώπους που δεν πίστευα ότι θα αφορά.

Ποια είναι η σχέση σου με τα social media; Διαβάζεις τα σχόλια;

Τα λατρεύω. Μου αρέσει πολύ η επικοινωνία που προσφέρουν. Δε συμμερίζομαι αυτή την υπερβολική ανησυχία που υπάρχει γύρω τους. Τα social media είναι σαν τη φωτιά: μπορεί να σου κάψουν το σπίτι, αλλά μπορεί και να σε ζεστάνουν. Είναι θέμα χρήσης. Διαβάζω σχεδόν όλα τα σχόλια, και ευτυχώς τα περισσότερα είναι θετικά.

Νιώθεις ποτέ ότι μοιράζεσαι υπερβολικά πολλά με ένα άγνωστο κοινό;

Ναι, υπάρχει αυτός ο φόβος. Έχω έναν παρατηρητή μέσα μου, ίσως από τον πατέρα μου, που με ρωτάει «τι κάνεις τώρα; γιατί το κάνεις;». Μεγάλωσα μαθαίνοντας να πιάνω χώρο «τόσο όσο».

Έτσι, πολλές φορές νιώθω ενοχή που εκτίθεμαι. Όμως τα social media τα χρησιμοποιώ και θεραπευτικά. Αν δεν ενδιαφέρει κάποιον, θα κάνει scroll. Εγώ απλώς παίρνω τον χώρο που μου αναλογεί, χωρίς να τον επιβάλλω σε κανέναν.

Πάμε στις Στρακαστρούκες; Μια μεγάλη θεατρική επιτυχία. Περίμενες τέτοια ανταπόκριση;

Καθόλου. Ξεκινήσαμε για δέκα παραστάσεις, να μαζέψουμε τους φίλους μας. Και ξαφνικά, μετά την πέμπτη παράσταση, είδα πρόσωπα που δεν ήξερα. Από στόμα σε στόμα γέμισε το θέατρο.

Δε διαφημίσαμε τίποτα, κι όμως, έγινε sold out για μήνες. Αυτό που με συγκινεί είναι ότι οι θεατές φεύγουν ταραγμένοι με έναν λυτρωτικό τρόπο. Δεν είναι απλώς μια «ωραία παράσταση», αλλά κάτι που τους αγγίζει προσωπικά.

Η παράσταση μιλάει για την Αγία Ελληνική Οικογένεια κι ενώ πριν μερικά χρόνια αρχίσαμε να μιλάμε επιτέλους ανοιχτά για δικαιώματα και συμπερίληψη, τώρα -κατά τη γνώμη μου- βλέπουμε μια στασιμότητα ως προς αυτό. Θεωρείς ότι ίσως η κοινωνία μας συντηρητικοποιείται και πάλι;

Ναι, αλλά οι κοινωνίες κάνουν κύκλους. Μετά από μια περίοδο απελευθέρωσης, έρχεται πάλι μια πιο συντηρητική φάση και μετά ξανανοίγει.

Όταν έγραφα το έργο το 2023, πίστευα ότι η θεματική του θα θεωρηθεί ξεπερασμένη. Και μετά ήρθαν γεγονότα που απέδειξαν ότι δυστυχώς είναι πάντα επίκαιρη. Αυτά τα φαινόμενα είναι μέσα σε όλους μας· έχουμε και το θύμα και τον θήτη μέσα μας. Η ειλικρίνεια και η αποδοχή του εαυτού μας είναι ίσως η πιο πολιτική πράξη.

Είσαι μόνος σου στη σκηνή. Πώς είναι αυτό;

Διαφορετικό, δύσκολο, μοναχικό. Αν γίνει κάτι, δεν υπάρχει άλλος να το «μπαλώσει». Αλλά είχε νόημα, γιατί το θέμα ήταν τόσο προσωπικό που ένιωθα πως έπρεπε να το περπατήσω μόνος. Βέβαια, το επόμενο έργο μου δε θα είναι μονόλογος!

Στις Άγριες Μέλισσες σε έμαθε πολύ περισσότερος κόσμος. Πώς βιώνεις αυτή τη δημοσιότητα;

Μου αρέσει (γέλια). Είμαι και Λέων, τι να κάνουμε. Θυμάμαι την πρώτη μέρα που με αναγνώρισαν στο μετρό, είχα παίξει μόλις 30 δευτερόλεπτα και με φώναξαν «γιατρέ!». Ήταν πολύ έντονο στην αρχή, μετά το συνήθισα.

Ανέβηκες πρώτη φορά στη σκηνή στα 12, με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στη Μελωδία της Ευτυχίας. Τι θυμάσαι από εκείνη την εμπειρία;

Ήταν μαγικό. Τεράστια επιτυχία, ουρές στο Θέατρο Αλίκη. Ήταν και το κύκνειο άσμα της. Πέρα από τη μυθολογία της, εκτιμώ βαθιά αυτό που υπήρξε. Ήταν μια γυναίκα που τη δεκαετία του ’60 μπήκε στον Φίνο και ζήτησε ποσοστά στα έσοδα, μια πράξη απόλυτα επαναστατική. Άνοιξε δρόμο για όλους μας. Είμαι περήφανος που υπήρξα κομμάτι αυτής της ιστορίας.

Στο τραγούδι Το αγόρι που αγάπησες έχει γκριζάρει, υπάρχει έντονο το στοιχείο του χρόνου. Σε τρομάζει το πέρασμά του;

Λίγο, αλλά περισσότερο το απολαμβάνω. Έχω μεγαλύτερη πέραση μεγαλώνοντας (γέλια). Στα είκοσί μου δεν ήξερα πού πατάω. Τώρα πατάω γερά. Οπότε καλοδεχούμενος ο χρόνος.

Πότε ένιωσες ότι ενηλικιώθηκες;

Όταν πέθανε η μητέρα μου. Εκεί κατάλαβα ότι τώρα είμαι μόνος. Μου πήρε χρόνια να το επεξεργαστώ. Αλλά, όπως λέω, προχωράς με τις πληγές σου.

Πώς είσαι σαν γκόμενος;

Μου αρέσουν οι γκομενικές συζητήσεις και θέλω να μιλήσουμε μόνο για τα προσωπικά μου. Μην προσπαθήσεις να τα επαγγελματικοποιήσεις, θα παρεξηγηθώ (γέλια).

Κοίταξε, πώς είμαι… Δε θέλω να μιλήσω καλά ή κακά για μένα. Σίγουρα μπορώ να σου πω ότι έχω αγνή διάθεση, καραμπινάτη, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Θέλω να με μαζέψω και λίγο όμως.

Μέχρι πολύ πρόσφατα είχα αγνή διάθεση· το έλεγε και η περδικούλα μου, πήγαινα ντουγρού. Πλέον έχω μαζευτεί, αλλά είναι κάπως η φύση μου· είμαι λίγο ασυγκράτητος, άγομαι και φέρομαι από τη φύση μου. Γενικά είμαι πολύ του «εδώ και τώρα». Αν μου πεις «πάμε αύριο Παρίσι», θα πάμε. Δεν είμαι καθόλου σε φάση «να το δούμε και να το κάνουμε αργότερα», θέλω να ζήσω τη στιγμή.

Το ίδιο ισχύει και στις φιλίες και στον έρωτα. Αν θέλω κάτι, το θέλω εκατό τοις εκατό. Και με ξενερώνει αυτό στους άλλους· δεν το θέλω στις προσωπικές μου σχέσεις. Στην αγάπη είσαι ή δεν είσαι, παρά τις τόσες επιλογές.

Μπορώ με σιγουριά να πω ότι, σαν άνθρωπος, είμαι πιστός. Είμαι πολύ «εκεί» για τον άλλον.

Πώς διαχειρίζεσαι τους χωρισμούς;

Εκτός από το να γράφω, είμαι στα πατώματα, είμαι πολύ δραματικός. Κλαίω, δείχνω τα συναισθήματά μου, έχω κάνει ακραία πράγματα. Τα τελευταία χρόνια, που έχει μπει η μουσική στη ζωή μου, μπορώ να τα μετουσιώνω σε τραγούδια, και αυτό είναι κάτι. Γενικά όμως είμαι πολύ δραματικός.

Με την επιτυχία ποια είναι η σχέση σου;

Τη θέλω πολύ, θέλω και περισσότερη. Δεδομένου ότι είμαι ένας άνθρωπος με τραύματα, που έχω βιώσει το bullying, όταν παίρνω επιβεβαίωση καταλαβαίνω ότι αγγίζει βαθιά έναν τραυματισμό μου. Παρ’ όλα αυτά, πέρα από τον τραυματισμό, βλέπω ότι η επιτυχία είναι κάτι που το απολαμβάνω και μου αρέσει. Είναι ωραίο να πηγαίνουν τα πράγματα καλά.

Καταλαβαίνω όμως ότι η επιτυχία δε φέρνει ευτυχία. Δεν είναι αυτό που θα σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο. Είναι μια παράμετρος της ζωής που είναι πολύ όμορφη, αλλά το βασικό είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Τι νόημα έχει να πάρεις το Όσκαρ αν είναι να γυρίσεις σπίτι μόνος σου; Το πιο σημαντικό είναι η σχέση με τον εαυτό μας, με τους φίλους και τον σύντροφό μας.

Παρά ταύτα, την επιτυχία τη θέλω και μου αρέσει. Θέλω να πηγαίνω καλά, να γίνω mainstream, να μιλούν οι αριθμοί. Τα εισιτήρια και τα views μου αρέσουν. Είναι υπέροχο όταν γράφεις κάτι και ξέρεις ότι το ακούει πολύς κόσμος.

Αναφέρθηκες στα τραύματά σου και στο bullying που μπορεί να υπέστης μικρός. Πού έβρισκες καταφύγιο;

Στην εφηβεία, όσο ήμουν μικρός… Τώρα που το σκέφτομαι, επειδή είχε μπει από νωρίς στη ζωή μου το θέατρο, νομίζω ότι κάπως ήταν και ένας τρόπος διαφυγής. Το θέατρο το είχα από νωρίς μέσα μου. Εσωτερικά, μάλλον δεν αισθανόμουν ασφαλής και δεν είχα βρει άλλον τρόπο να αντιμετωπίσω αυτά που ένιωθα. Και πράγματι, δυσκολευόμουν πολύ να το κάνω.

Έχεις μιλήσει ανοιχτά και για την ψυχοθεραπεία. Πήρες εύκολα την απόφαση να ξεκινήσεις;

Όχι, είχα άρνηση. Όταν το δοκίμασα όμως, συνειδητοποίησα πόσο ευεργετικό μπορεί να είναι. Καταλαβαίνω όμως ότι δεν είναι πανάκεια· είναι ένα εργαλείο. Θεωρώ ότι μπορεί να λειτουργήσει βοηθητικά, ίσως και να σε επηρεάσει βαθιά.

Το έχω συζητήσει και με τη θεραπεύτριά μου και βλέπω ότι πολλοί άνθρωποι κάνουν θεραπεία για να ενισχύσουν τις νευρώσεις τους. Δεν είναι ότι θα πάμε όλοι για θεραπεία και θα γίνουμε τέλειοι· είμαστε πολύπλοκοι και τα πράγματα είναι σχετικά.

Κι εγώ, που μιλάω τώρα και τα λέω έτσι περιγραφικά, μπορεί κάποιος να βλέπει ότι κάνω μόνο κάποια βασικά πράγματα. Κοίτα, ο καθένας κάνει πάντα ό,τι καλύτερο μπορεί, στον βαθμό που μπορεί και με ό,τι ξέρει, στη φάση της ζωής του. Η ζωή είναι όπως είναι.

Αν κάποιος σε ρωτούσε τι κάνεις επαγγελματικά, τι θα απαντούσες;

Λοιπόν, πρόσφατα πήγα να κάνω μεσοθεραπεία πρώτη φορά, να βάλω βιταμίνες στο πρόσωπο και μου έδωσαν να συμπληρώσω κάποια στοιχεία, στο επάγγελμα έγραψα σταρ Σκέφτηκα, ας μην είμαστε μίζεροι. Καταρχάς, το να αισθάνεσαι σταρ είναι προσωπικό και δεν έχει να κάνει με τα φώτα. Θεωρώ σταρ κάποιον που αισθάνεται έτσι κι εγώ αισθανόμουν έτσι από μικρός.

Ντρέπομαι να το πω, μάλλον το έλεγα στον πατέρα μου και με κορόιδευε, λέγοντας μου «τι είσαι; σιτάρ;». Θεωρώ όμως ότι όλοι είμαστε σταρ με κάποιον τρόπο. Απλά είτε δεν το νιώθουμε, είτε δε μας το αφήνουν οι συγκυρίες ή ο ίδιος μας ο εαυτός. Οπότε χαριτωμένα, θα έλεγα σταρ.

Σαν καλλιτέχνης όμως, καταπιάνομαι με πολλά πράγματα: τραγούδι, υποκριτική, συγγραφή.

Στον προσωπικό σου χρόνο τι σε χαλαρώνει;

Το μασάζ, που το θεωρώ θέμα υγείας, όχι πολυτέλεια. Το κάνω σχεδόν κάθε εβδομάδα. Μου αρέσει το φαγητό, το σινεμά, οι βόλτες στην πόλη. Μένω Κυψέλη και περπατάω πολύ. Παίρνω και το μετρό επί τούτου, για να μένω συνδεδεμένος με τον παλμό της κοινωνίας. Δε θέλω να κλειστώ σε μια δική μου πραγματικότητα και να χάσω επαφή με τον κόσμο.

Τι άλλο ετοιμάζεις τώρα;

Νέο θεατρικό έργο -αυτή τη φορά όχι μονόλογο. Νέα τραγούδια, ένα live στο Σταυρό του Νότου, και θέλω να γράψω και μια τηλεοπτική σειρά. Έχω πολλή δημιουργική όρεξη.

***INFO 

Στρακαστρούκες (3ος χρόνος)
Θέατρο Γκλόρια
Κάθε Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή
Εισιτήρια ΕΔΩ

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Σκυλονουάρ: Η καψούρα, το ουίσκι και η Ελλάδα του ’80 σε ένα graphic novel

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Γιώργο Παλούμπη, γιατί αγαπάς τόσο τον ρεαλισμό στο θέατρο;

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ENTERTAINMENT

Ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος γύρισε ένα διαφορετικό ντοκιμαντέρ για το καλοκαίρι στο χωριό

Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.