Ένα βράδυ με τον Πρωτάρη και τη μαγεία του υπαίθριου σινεμά

“Mrs. Robinson, you’re trying to seduce me”, λέει ο πρωτάρης Dustin Hoffman στην Anne Bancroft, στην ομώνυμη ταινία του Mike Nichols, που έμελλε να καθιερωθεί ως μια από τις κορυφαίες ρομαντικές κομεντί του παγκόσμιου κινηματογράφου. Την είδα πρώτη φορά στα 16 και επειδή όταν ήμουν 16 δεν υπήρχε το streaming και νοικιάζαμε τις ταινίες, την είδα άλλες τέσσερις φορές, αφού την είχα πληρώσει για μια εβδομάδα.

Fast forward 18 χρόνια μετά (ναι, 18) ανακαλύπτω πως η αγαπημένη μου ταινία θα προβληθεί σε έναν από τους πιο ωραίους χώρους της πόλης.

Το βράδυ που έμαθα πως Ο Πρωτάρης προβάλλεται στο ΚΠΙΣΝ, ένιωσα κάτι μεταξύ χαράς, ανυπομονησίας και μιας εφηβικής λαχτάρας. Είναι από αυτές τις ταινίες που κουβαλάς μέσα σου για χρόνια. Όχι απλώς γιατί είναι σπουδαία, αλλά γιατί σε πέτυχε την κατάλληλη στιγμή. Εμένα με είχε πετύχει τότε που ανακάλυπτα σιγά-σιγά πως θα ήθελα να είμαι και τώρα, προβαλλόταν ξανά, κάτω από τον νυχτερινό ουρανό της πόλης, εκεί που ο πολιτισμός συναντά τη συλλογική εμπειρία.

Έφτασα στο Πάρκο Σταύρος Νιάρχος λίγο πριν σκοτεινιάσει. Γέλια, κουβέντες, κουβερτούλες στρωμένες στο γρασίδι. Ήταν κόσμος πολύς, φίλοι, οικογένειες, ζευγάρια, μοναχικοί θεατές. Όλοι με μια ανεξήγητη συνεννόηση: ξέραμε ότι ετοιμαζόμασταν να μοιραστούμε κάτι σημαντικό. Εγώ πήρα την αδερφή μου, που όλοι ξέρουν πως είναι ο αγαπημένος μου movie buddy.

Το Park Your Cinema επέστρεψε φέτος για δέκατη χρονιά και το ΚΠΙΣΝ είχε γεμίσει από εκείνη τη μοναδική ενέργεια που γεννιέται μόνο όταν ο πολιτισμός συναντά τους ανθρώπους. Η προβολή ξεκινούσε σε λίγο, αλλά το «έργο» είχε ήδη αρχίσει.

Βγάλαμε φωτογραφία στο photobooth, αφού κάθε φορά θα επιλέγουμε να αποτυπώσουμε αναλογικά τις αναμνήσεις μας. Γελάσαμε με το interactive quiz για την εξοικονόμηση ενέργειας, που είχα πετύχει και στο κινητό τις προηγούμενες μέρες. Απολαύσαμε βουτυράτο popcorn, προσφορά του Φυσικού Αερίου Ελληνική Εταιρεία Ενέργειας, που για άλλη μια φορά φρόντισε να δώσει την ενέργεια πίσω από κάθε σκηνή.

Και μετά: φώτα σβηστά. Σιγή. Ο Peter χτυπάει το ποτήρι του στην πισίνα. Ο Benjamin Braddock κάθεται αμήχανος στο πάρτι. Η Mrs Robinson τον πλησιάζει. Κι εγώ, πολλά χρόνια μετά την πρώτη φορά που είδα τον Πρωτάρη, συγκινούμαι ξανά. Αλλά τώρα, σε κοινό παρόν.

Αυτό είναι το θαύμα της υπαίθριας προβολής. Δε βλέπεις απλώς μια ταινία, τη μοιράζεσαι. Με ανθρώπους που γελούν μαζί σου, που ψιθυρίζουν τις ατάκες, που ανασαίνουν την ίδια στιγμή με σένα. Ο κινηματογράφος γίνεται εμπειρία και η εμπειρία, μνήμη.

Καθώς περνούσαν οι σκηνές, θυμόμουν γιατί αγαπώ αυτή την ταινία. Όχι, για τη ρομαντική ίντριγκα. Αλλά για την αγωνία της ενηλικίωσης, την αμηχανία απέναντι στον κόσμο των μεγάλων, την ανάγκη για επιλογή.

Όμως δεν ήταν μόνο οι παλιές αναμνήσεις. Ήταν κι εκείνες που δημιουργήθηκαν εκείνο το βράδυ. Η αίσθηση ότι, έστω και για λίγη ώρα, αυτή η γεμάτη τσιμέντο πόλη έγινε πιο ανθρώπινη.

Κι όλα αυτά, με φόντο μια δράση που δεν αφορά μόνο το σινεμά. Αφορά την ενέργεια του πολιτισμού, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το Φυσικό Αέριο Ελληνική Εταιρεία Ενέργειας δεν είναι απλώς χορηγός της δράσης. Είναι ο πάροχος που εδώ και δεκαετίες μεταμορφώνει την ενέργεια σε εμπειρία, σε οικιακές λύσεις, σε καινοτομία, και σε πολιτιστική προσφορά.

Όταν ένας πάροχος ενέργειας επενδύει στον πολιτισμό, δε σου δίνει απλώς ρεύμα. Σου δίνει χώρο. Χρόνο. Αναμνήσεις. Όπως το βράδυ εκείνο στο ΚΠΙΣΝ, που άκουσα ξανά το “Mrs. Robinson” και χαμογέλασα όπως την πρώτη φορά.

Ίσως τελικά, η ενέργεια πίσω από κάθε σκηνή, να είναι αυτή ακριβώς: το βλέμμα ενός άγνωστου που σου ψιθυρίζει «ωραία ήταν, ε;», την ώρα που πέφτουν οι τίτλοι τέλους.