Ο Σταύρος Ξαρχάκος ξύπνησε μνήμες στην επίσημη πρώτη του Θεάτρου Λυκαβηττού
45 χρόνια μετά τις πρώτες του συναυλίες στον χώρο και 15 χρόνια μετά το κλείσιμο του Θεάτρου Λυκαβηττού, ο Σταύρος Ξαρχάκος επέστρεψε στο ανακαινισμένο τοπόσημο για μια ιστορική συναυλία.
- 18 ΣΕΠ 2023
15 χρόνια πέρασαν από την τελευταία μεγάλη συναυλία στο Θέατρο Λυκαβηττού και από την Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου το ημερολόγιο σταμάτησε να μεγεθύνει την απουσία. Ο Σταύρος Ξαρχάκος με τη δική του «Γιορτή στο Λυκαβηττό» έβαλε τέλος στην ανυπομονησία και εμείς ήμασταν εκεί για να υποδεχθούμε το ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού στην επιστροφή του στο αθηναϊκό κοινό.
Λίγα λόγια για το Θέατρο Λυκαβηττού
Στις 12 Ιουνίου του 1965 το Θέατρο στο Λόφο του Λυκαβηττού λειτούργησε για πρώτη φορά. Η έμπνευση του χώρου άνηκε στη σπουδαία Άννα Συνοδινού, η οποία πρωταγωνίστησε ως Αντιγόνη του Σοφοκλή στην πρώτη παράσταση που δόθηκε ποτέ εκεί. Ωστόσο, γρήγορα οι μουσικές συναυλίες ήταν εκείνες που μετέτρεψαν το Θέατρο Λυκαβηττού σε τοπόσημο της πολιτισμικής Αθήνας. Το 1977, τρία χρόνια μετά την πτώση της Χούντας, δόθηκε εκεί η ιστορική συναυλία – ηχογράφηση του Άξιον Εστί υπό τη διεύθυνση του Μίκη Θεοδωράκη.
Έναν χρόνο αργότερα, ο Σταύρος Ξαρχάκος έδωσε 11 μεγάλες συναυλίες στο Θέατρο, το οποίο πέρασε βραδιές δόξας μέχρι και τα πρώτα έτη του 21ου αιώνα. Τον Ιούνιο του 2008 το Θέατρο κρίθηκε στατικά επικίνδυνο και έκλεισε.
Η επίσημη πρώτη του ανακαινισμένου Θεάτρου
© Βαγγέλης Πατσιαλός
Το βράδυ της Παρασκευής, 15 χρόνια μετά το φινάλε, και 45 χρόνια μετά την πρώτη φορά που βρέθηκε εκεί, ο Μαέστρος επέστρεψε στο ανακαινισμένο Θέατρο Λυκαβηττού και άνοιξε την αυλαία της νέας του εποχής σε μια συγκινητική βραδιά.
Ήταν σαν ένα πάντρεμα των δύο εποχών. Ο Ξαρχάκος άλλωστε πάντοτε λειτουργούσε σαν συνδετικός κρίκος διαφορετικών γενιών, ιδεών και μουσικών αφετηριών. Στις πρώτες του συναυλίες στο Λυκαβηττό άλλωστε διηύθυνε και παρουσίαζε μουσικές από Vivaldi μέχρι και λαϊκά κομμάτια.
© Βαγγέλης Πατσιαλός
Στην επίσημη πρώτη του, το Υπαίθριο Θέατρο Λυκαβηττού ήταν κατάμεστο και το κοινό τίμησε με αυτόν τον τρόπο, τόσο τον εμβληματικό ενορχηστρωτή, όσο και τους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας, αφού τα έσοδα της συναυλίας θα δίνονταν από το Δήμο Αθηναίων στα θύματα των πρόσφατων πλημμυρών.
Το βράδυ της Παρασκευής χιλιάδες άτομα κάθε ηλικίας συγκεντρώθηκαν στην πιο ψηλή κορυφή του κέντρου των Αθηνών για να υποδεχθούν τη νέα εποχή του Θεάτρου και να απολαύσουν το έργο του σπουδαίου συνθέτη να ενώνει διάφορες γενιές του ελληνικού τραγουδιού.
Η πρόσβαση στο θέατρο απαγορεύτηκε για τα αυτοκίνητα, ενώ η προσέγγιση με αυτοκίνητο στο πάρκινγκ του Θεάτρου επιτρεπόταν μόνο σε ΑμεΑ, σε άτομα άνω των 60 ετών καθώς και στα ταξί για αποβίβαση ή επιβίβαση.
Λίγα λεπτά μετά τις 21:30 οι στίχοι του Νίκου Γκάτσου στο Μάνα μου Ελλάς, γέμισαν ρίγη τον κόσμο που βρέθηκε στο ανακαινισμένο θέατρο, ενώ αναμφίβολα μία από τις ομορφότερες στιγμές της βραδιάς ήταν η ερμηνεία της Ελευθερίας Αρβανιτάκη στο Δίχτυ.
© Βαγγέλης Πατσιαλός
Στη σκηνή βρέθηκαν επίσης και οι Μανώλης Μητσιάς, Ζαχαρίας Καρούνης και η Ηρώ Σαΐα που τα τελευταία χρόνια έχει συνδεθεί όσο κανείς άλλος με τον αγαπημένο συνθέτη. Το κοινό, αν και καθήμενο, συμμετείχε ενεργά καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς, συνεπαρμένο από τη ζωηράδα και τη συγκινητική ζωντάνια του Σταύρου Ξαρχάκου και τραγούδησε ασταμάτητα τόσο τα πιο θλιμμένα τραγούδια όπως η Άπονη Ζωή και η Φτωχολογιά, όσο και πιο ξεσηκωτικά σαν το Γεια σου χαρά σου Βενετιά, που ερμήνευσε φανταστικά η Ηρώ Σαΐα.
© Βαγγέλης Πατσιαλός
Το βράδυ ολοκληρώθηκε με τους 4 ερμηνευτές και τον Σταύρο Ξαρχάκο να γίνονται ξανά «ένα» με το κοινό και να δίνουν από κοινού μια ευχάριστη νότα στην ελληνική δυστοπία των γεγονότων του τελευταίου μήνα. Αναμφίβολα, το φινάλε με την Υπομονή να τραγουδιέται από άπαντες ήταν μια από τις πιο δυνατές στιγμές της πρώτης νύχτας του Νέου Λυκαβηττού.
Το φετινό πρόγραμμα του θεάτρου ξεκίνησε με τη συναυλία του Σταύρου Ξαρχάκου και θα συνεχιστεί με ξεχωριστές μουσικές βραδιές έως τα μέσα Οκτωβρίου.
