Οι Supergrass και οι The Damned μάς έκαναν να νιώσουμε νέοι ξανά

Δύο ιστορικά συγκροτήματα μάς χάρισαν μια από τις πιο δυνατές βραδιές του φετινού Release Athens.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΖΑΓΓΑΝΑ

Μπορεί η βραδιά της 16ης Ιουλίου να είχε σημαδευτεί από αρκετούς ως το ραντεβού με τον θρύλο Morrissey, όμως παρά το γεγονός πως δεν τον είδαμε τελικά στα μέρη μας, οι The Lobsters, οι The Damned και οι Supegrass, φρόντισαν να μας χαρίσουν μια αξέχαστη και γεμάτη εμπειρία.

Πρώτοι ανέβηκαν στη σκηνή οι Έλληνες The Lobsters, οι οποίοι αποτέλεσαν και μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Δεμένο συγκρότημα, τρομερή όρεξη και αποτέλεσαν το ιδανικό ορεκτικό, πριν έρθει η σειρά 2 ιστορικών συγκροτημάτων.

Για τους The Damned, τα λόγια είναι περιττά. Μιλάμε για μια μπάντα που μετράει σχεδόν 50 χρόνια ιστορίας(!). Οι Λονδρέζοι, με το χαρακτηριστικό τους στιλ και τον κοστουμάτο David Vanian στο μικρόφωνο, χόρεψαν, αστειεύτηκαν με την απουσία του Morrissey, σχολίασαν τη σταθερή πια παρουσία του τύπου που εμφανίζεται ντυμένος σαν μπανάνα και απέδειξαν γιατί ένα συγκρότημα που θεωρείται από τους ιδρυτές της πανκ, δεν μπορεί παρά να μας χαρίζει σπουδαία live.

“Love Song”, “Dr. Jekyll and Mr. Hyde” και “Life Goes On” ήταν μερικά μόνο από τα κομμάτια που μάς ενθουσίασαν, ενώ μάς αποχαιρέτησαν με το “White Rabbit”, τη διασκευή των Jefferson Airplane.

Λίγα λεπτά πριν τις 10, στη σκηνή ανέβηκαν οι Supergrass, οι οποίοι μετράνε με τη σειρά περισσότερα από 30 χρόνια πορείας και αρκετοί από όσους βρισκόμασταν χθες στην Πλατεία Νερού, θυμόντουσαν την τελευταία φορά που τους είχαν δει, το μακρινό 2000.

Ορεξάτοι, μπήκαν με το “I’d Like to Know” και φυσικά ο χαμός έγινε στο σούπερ χιτ τους “Alright” υπό τους ήχους του οποίου χορέψαμε όλοι. “She’s So Loose”, “Moving” και “Grace” κράτησαν την ένταση αμείωτη, πριν μας αποχαιρετήσουν στο encore με τα “Sun Hits The Sky” και το επίσης τεράστιο χιτ τους “Pumping on Your Stereo”.

Εν τέλει, φύγαμε από το Φάληρο απόλυτα γεμάτοι, έχοντας δει δύο τεράστια συγκροτήματα κι ένα ανερχόμενο ελληνικό, σε μια βραδιά που η απουσία του Morrissey δεν στέρησε τίποτα από τη μαγεία της εμπειρίας μας.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ