Ας πάμε στις κάλπες χαλαρά

Το πάθος, η ένταση, ο φανατισμός, ποτέ δεν βγαίνουν σε καλό. Η ταπεινότητα μου προτείνει να πάμε στις κάλπες χαλαρά. Να απολαύσουμε αυτ΄την υπέρτατη δημοκρατική διαδικασία. Ξέρεις τι είναι το “ναι” ή το “όχι” που δεν τολμάνε να μας πούνε ο Τσίπρας κι ο Βαρουφάκης, να το πούνε δια της ψήφους τους, ο Μήτσος από τα Άνω Πατήσιακαι η Ελένη και κάθε Ελένη της Αθήνας κοιμωμένη; Μεγάλη υπόθεση. Πολύ μεγάλη.

Δεν γίνονται, άλλωστε, δημοψηφίσματα κάθε μέρα. Το προηγούμενο ανατρέχει στο 1974. Πριν 40 και πλέον χρόνια. Με δεδομένο, λοιπόν, ότι είτε “ναι” βγει την Κυριακή το βράδυ (που θα βγει με τα τσαρούχια), είτε “όχι” (που δεν βγαίνει με τίποτα), πάλι εξήντα γιούρο θα βγάζουνε τα ATM, την άλλη εβδομάδα, επαναλαμβάνω ότι πρέπει να προσέλθουμε στις κάλπες χαλαρά. Και μακριά από τον Έλληνα ο φόβος. Από τον Έλληνα που δεν είχε φοβηθεί στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο τους Γερμανούς και ξεκίναγε για το μέτωπο με το χαμόγελο στα χείλη. Είτε με Ευρώ, είτε με δραχμή, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.

Και εν πάση περιπτώσει αν φύγουμε τελικά από το Ευρώ, γιατί να πάμε ντε και καλά στη δραχμή; Υπάρχουν οι ινδικές ρούπιες. Το αλβανικό λεκ. Και γιατί να μην αναβιώσουμε την ιταλική λιρέτα, ή την ισπανική πετσέτα, σε ελληνικό εθνικό νόμισμα; Για να δείξουμε τον δρόμο της επανάστασης σε Ισπανούς και Ιταλούς. Και εν πάση περιπτώσει αφού έτσι ή αλλιώς θα γίνει ψηφοφορία, να στηθούν κι άλλες κάλπες. Διπλές και τριπλές. Όπως όταν είχαν διεξαχθεί ταυτόχρονα οι Εθνικές εκλογές μαζί μ’ αυτές για τους Δήμους και τις Περιφέρειες. Κατά πως λέει ο λαός “αφού βρήκαμε παπά, να θάψουμε καμπόσους”.

Ο κάθε Δήμος πέρα από την κάλπη για το δημοψήφισμα σχετικά με το “ναι” και το “όχι” να στήνει και μια δεύτερη κάλπη, για να τοποθετηθούν οι ψηφοφόροι σε κάποια εκ των κορυφαίων διλημμάτων. Και σε ότι έχει να κάνει με τα διαχρονικά και αιώνια διλήμματα, αλλά και για κάποια που έχουν προκύψει σχετικά πρόσφατα. Ώστε, με ψυχραιμία σύνεση και αποφασιστικότητα και χωρίς φόβο και πάθος, να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός. Για να μάθουμε επιτέλους ποιες είναι οι απαντήσεις. Σήμερα. Τώρα. Κι όχι ύστερα από σαράντα χρόνια όταν θα γίνει το επόμενο δημοψήφισμα. Ιδού, λοιπόν, ιδέες και προτάσεις για τις δεύτερες και τρίτες κάλπες:

Κιλό ή οκά;

Δημοκρατία ή Βασιλεία;

Γκιρτζίκης ή Μποροβήλος;

Ανακριτής ή Εισαγγελέας;

Ανδρεάδης ή Κορέας;

Στημένα ή εγκληματική οργάνωση;

Κυριάκος Θωμαΐδης ή Κωνσταντίνος Μπογδάνος;

Γιώργος Γεωργίου ή Κώστας Ραπτόπουλος;

Ειρήνη Μαρούπα ή Ελένη Αυλωνίτου;

Δίκη της Δευτέρας ή Ερωτοδικείο;

Μπούρμπος ή Τριανταφυλλόπουλος;

Κομπότης ή Αρβανιτίδης;

Κούγιας ή Μπέος;

Λιάγκας ή Σεφερλής;

Καφές ή Γεωργέας;

Βασίλης ή Θανάσης Παπακωνσταντίνου;

Δημήτρης Χατζηγεωργίου ή Βαγγέλης Ιωάννου;

Γιώργος ή Παναγιώτης Αγγελόπουλος;

Αγία Σοφιά ή Γεφύρι της Άρτας;

Σαντάνα ή Κόστα;

Χάρα ή Μπενίτες;

Κραουνάκης ή Νικολακοπούλου;

Τα λεφτά στην τράπεζα ή στα μπαούλα;

Μίκης ή Σταύρος Θεοδωράκης;

Γαύρος ή Πρωταθλητής;

Γιάννης Χαρίτος ή Βασίλης Τρούπης;

ΕΡΤ ή Νερίτ;

Μπιθικώτσης ή Καζαντζίδης;

Ο Λάμπης Ταγματάρχης του Γιωργάκη ή ο Λάμπης Ταγματάρχης του Τσίπρα;

Και για να σοβαρευτούμε: το πρόβλημα δεν το έχουνε αυτοί, που δεν μπορούνε να σηκώσουνε τα λεφτά τους από τις τράπεζες και είναι υποχρεωμένοι να τραβάνε κάθε μέρα από εξήντα γιούρο. Το πρόβλημα το έχουνε οι άλλοι. Αυτοί που ούτε δουλειά έχουνε, ούτε σύνταξη, ούτε λεφτά στην τράπεζα, για να μπορούνε να τραβάνε αυτά τα εξήντα γιούρο. Ή μήπως είναι λίγα χίλια οκτακόσια το μήνα; Κι αν έχει 31 μέρες ο μήνας, τα γιούρο είναι 1860. Για όλους τους άλλους που δεν είναι και λίγοι, είτε κλειστές οι τράπεζες, είτε που ήταν ανοιχτές, είτε όταν ανοίξουνε και δύο αβγά Τουρκίας.