Ο αθλητισμός μέσα από την περίπτωση του Ιωάννη Παπαπέτρου

Από πού να ξεκινήσει ο Ιωάννης Παπαπέτρου και από πού να ξεκινήσουμε κι εμείς. Ίσως το τέλος είναι μια καλή αρχή για ένα κείμενο σαν κι αυτό. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου αποσύρθηκε από την ενεργό δράση μόλις στα 31 του χρόνια. Η καριέρα του, αν και αυτό δεν έχει και τόση σημασία, τελικά, κρίνεται επιτυχημένη όπως και η συνολική του πορεία.

Η είδηση, προφανώς, δημιούργησε μια αναστάτωση στον ελληνικό αθλητισμό και σε όσους κάθονται, συχνά-πυκνά, μπροστά από τις τηλεοράσεις τους για να τον παρακολουθήσουν. Η αναστάτωση οφείλεται εν πολλοίς στον καθρέφτη που πήρε τη θέση της τηλεόρασης. Κοιτάξαμε, έστω και λίγο το μεσημέρι της Κυριακής (22/6) τον εαυτό μας και συνειδητοποιήσαμε αυτό που από καιρό υποψιαζόμασταν: Μιλάμε πολύ ξέροντας λίγα.

Η ανάγκη να μοιραζόμαστε την άποψή μας, φυσικά, ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με τους αθλητές, δεν είναι νέα. Απλώς η συγκεκριμένη συνήθεια έγινε εντονότερη με τη χρήση των social media. Σταδιακά, αυτά πήραν τον έλεγχο της πραγματικής μας ζωής, μακριά από τις οθόνες. Η συμπεριφορά μας είναι πλέον ίδια, τόσο online όσο και offline. Οπότε όχι, ο Ιωάννης Παπαπέτρου δε γλίτωσε ούτε από τα καλά (φίλοι, αντίπαλοι, «εχθροί» τον αποχαιρέτησαν όπως του αρμόζει) ούτε από τα κακά της νέας πραγματικότητας.

Όσα ξέρουν οι άλλοι

Παρά τα όσα ακούγονται και γράφονται, η πίεση είναι δεδομένη και συχνά όχι διαχειρίσιμη για τους αθλητές. Όσο και να μας αρέσει να μιλάμε για “cold blood”, το αίμα τους έχει την ίδια θερμοκρασία με το δικό μας, άσχετα από τα χρήματα, τη φήμη, την καθημερινότητά τους. Δεν είναι ρομπότ, είναι άνθρωποι και οι άνθρωποι περνούν δυσκολίες που σε ειδικές περιπτώσεις δεν μπορούν να τις ξεπεράσουν. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου ανήκει σε αυτή την κατηγορία.

Ο παλαίμαχος πλέον αθλητής αποτέλεσε αρχηγό Παναθηναϊκού την εποχή που η ομάδα αντιμετώπιζε αρκετά προβλήματα και αν εξαιρέσουμε ένα σύντομο πέρασμα από τη Σερβία και την Παρτιζάν, έκανε ό,τι μπορούσε για να δει την αγαπημένη του ομάδα ξανά στο υψηλότερο επίπεδο. Προφανώς, άκουσε τα πάντα όταν έβαλε τα κόκκινα στην ντουλάπα.

Στον Ολυμπιακό έμεινε για πέντε χρόνια (2013–2018), πανηγυρίζοντας δύο πρωταθλήματα Ελλάδας (2015, 2016), ενώ παράλληλα έπαιξε σε δυο τελικούς της EuroLeague (2015, 2017). Και το καλοκαίρι του 2018 άλλαξαν όλα. Σε ηλικία 24 ετών, βρέθηκε από το ΣΕΦ στο ΟΑΚΑ. Τα υπόλοιπα, ό,τι ακολούθησε, τα ξέρουμε και τα ξέρουμε γιατί δεν είναι η πρώτη – και μάλλον ούτε η τελευταία – φορά που ένας αθλητής επιλέγει να παίξει για τον «αιώνιο».

Αυτό που δεν ξέραμε όμως, με αποτέλεσμα να διαβάσουμε ιστορίες που, σε έναν άλλο, λογοτεχνικό κόσμο θα είχαν βραβευτεί, είναι όσα πέρασε ο Παπαπέτρου από το φθινόπωρο του 2023 και μετά. Τραυματίστηκε στο γόνατό του, ταξίδεψε στο Κατάρ, προχώρησε σε επέμβαση και μετά από καιρό επέστρεψε στο παρκέ. Αλλά τίποτα δεν ήταν ίδιο.

Το πόσο δύσκολα περνούσε όλο αυτό το διάστημα το καταλάβαμε αργά, μετά την απόφασή του να σταματήσει το μπάσκετ. Μέχρι τότε, οι αντιδράσεις των περισσότερων ήταν οι κλασικές αντιδράσεις social media. Δεν μιλούσε, περίμενε και μετά από αρκετή σκέψη όπως αποδεικνύεται, πήρε αυτή τη δύσκολη απόφαση από τη στιγμή που το σώμα δεν μπορεί να ακολουθήσει.

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τον βαθμό που επηρεάστηκε από την κριτική για τη μειωμένη του απόδοση και χρόνο, αλλά είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι, τελικά, αυτό που μετράει στο τέλος είναι τα λόγια των ανθρώπων που βρέθηκαν στο πλάι σου.

Ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και η ΕΟΚ τον ευχαρίστησαν για όσα πρόσφερε και οι συμπαίκτες του, αθλητές όπως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο Γιώργος Πρίντεζης και ο Κώστας Σλούκας, είχαν να πουν τα καλύτερα. Από τα social media, ναι, αλλά πιο ανθρώπινα από ποτέ. Γιατί και αυτοί ξέρουν όσα δεν ξέρουμε όλοι οι υπόλοιποι.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ