Όλα τα κακά (της μοίρας μας) για τα οποία φταίει το Twilight 

Η συνειδητοποίηση ότι το Twilight είναι η αιτία που έσκασα 50 ευρώ στον Σκλαβενίτη προκειμένου να αγοράσω δώρο την τριλογία του 50 shades of Grey στην γυναίκα μου (και το γεγονός ότι το τραγικό Host, επίσης δημιούργημα της Meyer, κάνει όπου να’ναι πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες) με έκανε να καταλάβω ότι έχω ακόμη μέσα μου πολλές κατάρες να του ρίξω.

Μου χρωστάει 608 λεπτά (και 5 χρόνια)

Αυτή είναι η συνολική διάρκεια των πέντε ταινιών του franchise που ξεκίνησε να προβάλλεται το 2008. Και τις οποίες, λόγω… συζυγικής πίεσης, αναγκάστηκα να πάω και να τις δω στο σινεμά.

Ενώ, επειδή είμαι καλός άνθρωπος, στο τιμολόγιο δεν υπολογίζω καν την γκρίνια που έφαγα πριν δεχτώ να πάω. Ούτε τους καβγάδες που κάναμε μετά (για την απέθαντη γελοιότητα των όσων είδα). Όπως φαντάζομαι ότι συνέβη και σε πολλούς άλλους -δεσμευμένους ή παντρεμένους- εκεί έξω.

Έπεισε τον πλανήτη ότι ο πρώην ‘κομπάρσος’ του Harry Potter είναι σταρ πρώτης διαλογής

Κάτι που, ευτυχώς, ο Pattinson φροντίζει να διαψεύδει με κάθε επόμενο project του (βλέπε Water for Elephants, Bel Ami, Cosmopolis).

Αν και , ειδικά για το τελευταίο, το δέχομαι να υπάρχουν και κάποιες αντιρρήσεις.

Ενώ ακόμη πιο εντυπωσιακά ατάλαντος -αυτή την φορά ομόφωνα- έχει αποδειχθεί και ο έτερος του ερωτικού τριγώνου, Taylor Lautner.

Μάλιστα, στην περίπτωση του, ήταν αρκετή μια μόλις ταινία (σ.σ. το Abduction) για να υποβιβαστεί από πρωταγωνιστής σε ‘Frat Boy Andy’. Τον ρόλο δηλαδή που παίζει στο Grown Ups 2 του Adam Sandler.

Τουλάχιστον του έμειναν καβάτζα οι κοιλιακοί.

Διέλυσε επισήμως ένα γάμο (και έφερε στα όρια πολλούς)

Ο γάμος που έκανε σμπαράλια είναι φυσικά αυτός του 40άρη σκηνοθέτη του Snow White and the Huntsman που κεράτωσε την γυναίκα του για χάρη της Kristen Stewart. Με άλλα λόγια, προτίμησε να αφήσει αυτό (συν τα δυο κοριτσάκια του).

Για να ‘χτυπήσει’ αυτό.

Αν και, η Kristen, όσο αντιπαθητική, αντικοινωνική και γενικότερα δυσκοίλια είναι, δεν μπορείς παρά να την αναγνωρίσεις ότι διαθέτει ταλέντο. Και τσαμπουκά, αφού δεν δίστασε να ‘οργιάσει’ (βλέπει διπλοί αυνανισμοί και φουλ γυμνό) στο On the Road.

Όσο για τους υπόλοιπους γάμους, αυτά τα είπαμε και παραπάνω.

Eπέτρεψε στην Stephanie Meyer να ‘ασελγήσει’ πάνω σε ένα ακόμη κινηματογραφικό είδος

Δεν υπάρχουν πολλά που έχει νόημα να πεις για την κινηματογραφική μεταφορά του The Host (σ.σ. το επόμενο, μετά Τwilight βιβλίο της Μeyer) που σκάει μύτη στις ελληνικές αίθουσες την Πέμπτη (11/04).

Πέρα από το ότι είναι κρίμα που παίζει σε αυτό ή -κατά τα άλλα καθηλωτική- Saoirse Ronan. Και ότι τα κόκκαλα του Invasion of the Body Snatchers (σ.σ. και εδώ οι εξωγήινοι κάνουν κατάληψη στα σώματά μας) θα τρίζουν στον τάφο του.

Κατέστρεψε δυο παιδιά (και πολλά βρέφη)

Ο Pattinson και η Stewart δεν ήταν γραφτό να είναι μαζί. Ούτε στην οθόνη, ούτε στην ζωή. Αλλά η πίεση του να γυρίζεις μια ταινία με τόσους θαυμαστές τους έκαναν να μπουν σε μια νοοτροπία ‘εμείς απέναντι στον κόσμο’. Τελικά τον έκανε ξεφτίλα (με το κέρατο που λέγαμε παραπάνω). Αλλά συνεχίζει να την ανέχεται. Κάτι που είναι δικό του θέμα.

Εκεί που είναι το πρόβλημα είναι στα χιλιάδες παιδάκια που οι γονείς τους θεώρησαν κουλ και πρωτότυπο να βαφτίσουν Edward και Bella αντίστοιχα. Φαντάζεστε τι είχε να γίνει όταν φτάσουν στην εφηβεία και (κάποια από αυτά) συναντηθούν;

Έκανε κάθε συγγραφέα εφηβικών μυθιστορημάτων να σκέφτεται επί τρία

Τι νόημα έχει να γράψεις ένα και μόνο βιβλίο, όπως π.χ. Το Warm Bodies. Να στο αγοράσει στο Χόλιγουντ. Να στο κάνει ταινία. Και μετά εσύ να ψάχνεις για φρέσκια ιδέα και οι παραγωγοί για το τι θα κάνουν με το σίκουελ; Προφανώς και είναι πολύ καλύτερο να πάρεις την ιδέα που έχεις, να την ξεχειλώσεις όσο δεν πάει και να την κάνεις τριλογία.

Όπως συμβαίνει π.χ. Με τα Divergent, City of Bones, Delirium, Matched και Shatter Me, όλα εκ των οποίων βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια παραγωγής. Με το τελευταίο, κάτι ανάμεσα σε Hunger Game meets X-Men, να είναι μάλλον το καλύτερο.

Μας έκανε να φοβόμαστε τα καλοκαιρινά όνειρα (και τους αιώνιους εραστές)

Υποτίθεται ότι η ιδέα για το Twilight ήρθε στην Meyer καθώς κοιμόταν. Και συγκεκριμένα στις 2 Ιουνίου του 2003.

Όπως υποτίθεται ότι εμείς πρέπει να αγνοήσουμε το αν είχε διαβάσει -αμέσως πριν πέσει για ύπνο- τα Vampire Diaries (που εκδόθηκαν το 1991, άσχετα αν έγιναν σειρά μόλις το 2009-και του χρόνου αποκτούν και spin off) ή τα The Southern Vampire Mysteries (που εκδόθηκαν το 2001 και μετέπειτα μας ‘σερβιρίστηκαν’ τηλεοπτικά ως True Blood).

Όποια και αν είναι αλήθεια, η ουσία είναι ότι εκείνη την βραδιά εξευτελίστηκε η ιδέα των αιώνιων εραστών. Μετατράπηκε από κάτι που βλέπαμε μια στο τόσο, στο κεντρικό concept σε 3 στις 10 τηλεοπτικές σειρές που κυκλοφορούν.

Και δεν γίνεται να είναι κάθε μέρα του -ταλαντούχου και πρωτότυπου- Αγίου Buffy.

Και, πάνω από όλα φταίει για την ύπαρξη του 50 shades of Grey (και τα 50 χαμένα ευρώ μου)

Αν η στερημένη νοικοκυρούλα E.L.James δεν ήταν τόσο κακή συγγραφέας ώστε να την πετάξουν έξω από τα fan site του Twilight (στα οποία πόσταρε την δική της -ελαφρώς σαδομαζό- εκδοχή των περιπετειών του Edward και της Bella) δεν θα είχε ποτέ μπει σε πειρασμό να εκδώσει μόνη της την ιστορία.

Και, κάπως έτσι, άλλη μια κινηματογραφική τριλογία γεννήθηκε. Η οποία δεν υπάρχει περίπτωση να μείνει τριλογία, αφού σίγουρα κάποιος θα σκεφτεί ότι το τελευταίο βιβλίο είναι πολύ μεγάλο για να συμπυκνωθεί σε μια ταινία.

Ναι, όπως ακριβώς έγινε με το Breaking Dawn το οποίο ξεκίνησε ΚΑΙ αυτή την ελεεινή μόδα.