Eurokinissi
OPINIONS

Τα παγκάκια του Μεγάλου Περιπάτου είναι πολύ σκληρά για τα δόντια σας

Μέσα στον χαμό του κυκλοφοριακού κομφούζιου που δημιουργήθηκε, δεν ασχοληθήκαμε αρκετά με το πραγματικά σπουδαίο γεγονός του έργου.

Είναι κάποιες μικρές λεπτομέρειες στις συνεντεύξεις των πολιτικών παραγόντων του τόπου, που πολλές φορές περνάνε στο ντούκου από εκείνες και εκείνους που ψάχνουν την ουσία και κάτι άλλες τέτοιες μπούρδες.

Ευτυχώς όμως υπάρχουμε και εμείς, που όταν λέω εμείς εννοώ εγώ, που στεκόμαστε (ή στέκομαι) ΜΟΝΟ πάνω σε αυτές τις μικρές λεπτομέρειες, επειδή εκεί άλλωστε βρίσκεται και το ‘ζουμί’ της ζωής. Και χωρίς ζουμί, η ζωή είναι πολύ ξερή, ενδέχεται και γουελ νταν και πραγματικά, πόσο ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΚΡΕΑΣ ΤΟΥ ΓΟΥΕΛ ΝΤΑΝ. Αλλά παρασύρομαι από τα κρεατικά και δεν πρέπει.

Διότι στην τελευταία του συνέντευξη, ο δήμαρχος της Αθήνας Κώστας Μπακογιάννης, επροχώρησε σε μια αποκάλυψη ΒΟΜΒΑ, που δεν είμαι σίγουρος αν εκτιμήθηκε τόσο όσο της αρμόζει. Η συνέντευξη σε επικοινωνιακό επίπεδο έγινε ασφαλώς για να ‘σπάσει’ λίγο το κύμα αντιδράσεων που δημιούργησε η πρώτη φάση του επονομαζόμενου Μεγάλου Περιπάτου και ειδικότερα το κομμάτι που αφορά την Πανεπιστημίου, γιατί σοβαρά τώρα ποιος χέστηκε για την Βασιλίσσης Όλγας; Ούτε η Βασίλισσα Όλγα θα έλεγε κάποιος, όχι εγώ.

Αφού λέει λοιπόν τα κλασικά, ότι αντιλαμβάνεται τις αντιδράσεις και ότι δεν θα υπήρχε ποτέ ο κατάλληλος χρόνος για να ξεκινήσει όλο αυτό, στην συνέχεια τον αρωτάνε κάτι για τα περίφημα παγκάκια, τα οποία απασχόλησαν ξεχωριστά την κοινή γνώμη, λόγω της αυξημένης τους τιμής. Διότι ο άλλος, ο ΑΣΚΕΤΟΣ, σου λέει τι σόι παγκάκια είναι τούτα που κοστίζουν πέντε-έξι χιλιάρικα; Επίχρυσα είναι; Έχουν ενσωματωμένο κουλοχέρη; Δείχνουν σε λούπα σειρές του Χάρη Ρώμα;

Εξηγεί λοιπόν ο κυρ δήμαρχος πως δεν πρόκειται για απλά παγκάκια, αλλά για σύνθετες κατασκευές που ζυγίζουν λέει έναν τόνο, άρα δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πολεμοφόδιο, ενώ έχουν ειδική βαφή που αντιστέκεται στο γκράφιτι και αντέχουν στον χρόνο.

Και αντί να σταθούν όλοι ΕΔΩ, το περνάνε στο ντούκου και πάνε παρακάτω. Δηλαδή οκ, σας αρκεί αυτό; Δεν έχει αυτή η ανάλυση αρκετά στοιχεία για να πείτε το απλό:  Ότι δηλαδή εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ΑΠΛΑ ΠΑΓΚΑΚΙΑ. Είναι τεράστια, δεν λογίζονται ΚΑΝ ως παγκάκια αλλά ως σύνθετες κατασκευές, δεν καταλαβαίνουν από γκράφιτι, δεν καταλαβαίνουν από χρόνο και καιρό και ΔΕΝ ΣΠΑΝΕ ώστε να γίνουν πολεμοφόδια στα χέρια του οποιουδήποτε το θελήσει.

Κοινώς, μιλάμε για παγκάκια Ρόμποκοπ, όχι τίποτα παγκάκια της σειράς, όχι τίποτα παγκάκια απλά για να κάθεσαι. Μιλάμε για παγκάκια νέας εποχής που θα στέκονται στα διάφορα σημεία του Μεγάλου Περιπάτου ως ΦΥΛΑΚΕΣ της τάξης, της κουλτούρας και όποια άλλη λέξη τέλος πάντων σας κάνει, δεν είναι εκεί το θέμα μας.

Το θέμα μας είναι πως η ΟΥΣΙΑ του Μεγάλου Περιπάτου ΔΕΝ είναι ο Μεγάλος Περίπατος. Αν θέλουμε στην τελική Μεγάλο Περίπατο, το κόβουμε από τον Άγιο Λεφτέρη μέχρι την Πάτρα με το πόδι και ποιος μας πιάνει. Και παραστάσεις θα αλλάξεις στην διαδρομή και διόδια δεν θα πληρώσεις μιας και δεν θα έχεις αυτοκίνητο και όλα τα καλά.

Η ουσία λοιπόν στον Μεγάλο Περίπατο είναι τα παγκάκια. Άλλωστε μετά τις αρχικές αντιδράσεις και την Facebook-ική αγανάκτηση για το μποτιλιάρισμα και τις χαλαρές φιλο-κυβερνητικές απαντήσεις τύπου “ΕΑ ΜΩΡΕ ΠΩΣ ΚΑΝΤΕ ΕΤΣΙ, ΛΙΓΗ ΚΙΝΗΣΗ ΘΑ ΦΑΤΕ ΑΛΛΑ ΘΑ ΚΑΜΟΜΕ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΚΟΥΚΛΑ”, περισσότερες αράδες γράφτηκαν για τα παγκάκια ΓΙΓΑΣ και την τιμή τους παρά για ΟΛΟ τον υπόλοιπο Μεγάλο Περίπατο.

Και αυτό ακριβώς το σημείο είναι που κάνει το όλο θέμα τόσο μα τόσο ελληνικό. Θα μπορούσαμε ας πούμε να ασχοληθούμε αλαφρώς με τα παγκάκια ΓΙΓΑΣ και την τιμή τους και να, κάπως περισσότερο με τον εμφανή παραλογισμό (του προγραμματισμού) του Μεγάλου Περιπάτου και την κάπως κενή δικαιολογία του νέου δημάρχου ότι “αν το κάναμε τον Αύγουστο είναι σαν να σπρώχναμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί”.

Που όχι, ΔΕΝ Θα ήταν σαν να σπρώχναμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί, θα ήταν η ΛΟΓΙΚΗ επιλογή για ένα τόσο ογκώδες έργο στην καρδιά της πόλης, αλλά εντάξει που να ξέρουμε κι εμείς, εμείς δεν γινήκαμε και δημάρχοι. Πάλι καλά δηλαδή, γιατί θα κάμαμε έργα ΜΟΝΟ στον Άγιο Λεφτέρη και ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΕΣΜΕΥΣΗ.

Αλλά όλα καλά, τελικώς ασχοληθήκαμε με κάτι πιο σημαντικό, που ΝΑΙ είναι τα παγκάκια ΓΙΓΑΣ. Τι είναι, πως είναι, πόσο κοστίζουν , γιατί κοστίζουν. Και τελικά, when all is said and done που λένε και στο χωριό μου, έχουμε γίνει έστω και λίγο σοφότεροι μετά τις σχετικές δηλώσεις του δημάρχου; Όχι. Αλλά. ΑΛΛΑ.

Τελικώς, με το ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ των δηλώσεων να είναι αρκετά αόριστο ώστε να μην μας δίνει μια ξεκάθαρη εικόνα, αλλά αρκετά συγκεκριμένο ώστε να μας γεμίζει ιδέες, η προσμονή για τα παγκάκια ΓΙΓΑΣ είναι μεγαλύτερη από την προσμονή για τον Μεγάλο Περίπατο.

Θα είναι εκεί λέει ο Μεγάλος Περίπατος, θα έχει άπλα, θα περπατάμε, θα έχει ποδηλατόδρομο, θα έχει χρώματα για να μην περπατάμε και εκεί που ποδηλατάρουμε και να μην ποδηλατάρουμε εκεί που περπατάμε, τα αυτοκίνητα θα μας κοιτούν από τις δύο λωρίδες τους και θα ζηλεύουν, αλλά ΔΕΝ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ.

Τα παγκάκια όμως; Χριστέ και Παναγία, πως και πως τα περιμένουμε. ΠΕΝΤΕ ΜΕ ΕΞΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΥΡΑ, όχι πλάκα. Και ήδη ξέρουμε ΚΑΠΟΙΑ στοιχεία τους. Θα είναι κατά πως φαίνεται τα Γκοτζίλα των παγκακίων, τα Όπτιμους Πράημ των δημόσιων καθισμάτων, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ΤΕΤΟΙΑ παγκάκια δεν θα έχουμε ξαναδεί.

Μου θυμίζει την έλευση του ευρώ στην χώρα μας, αλλά σε έκδοση δημόσιου καθίσματος. Και όλα αυτά σε ένα καλοκαίρι της ταλαιπωρίας, της ανησυχίας, του φόβου για το τι μας περιμένει από τον χειμώνα.

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΓΚΑΚΙΑ ΤΩΝ ΕΞΙ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΥΡΩ ΡΕ ΤΑΓΑΡΙΑ.