3 πράγματα που μπορούν να κάνουν όλοι εκτός από μένα

Τι είναι αυτό που σε κάνει ξεχωριστό; Είναι οι αρετές σου, τα ταλέντα σου, τα προτερήματα και τα ελαττώματά σου; Είναι οι γνώσεις και το χιούμορ σου; Ή μήπως το γεγονός ότι υπάρχουν πράγματα τα οποία όπως φαίνεται μπορεί να κάνει ΟΛΟΣ ο υπόλοιπος κόσμος εκτός από σένα;

Μπερδεύτηκες; 3 απλά παραδείγματα περιπτώσεων που φαίνεται πως είμαι ο μόνος που δεν παραδέχεται ότι διαφέρει απ’ τους υπόλοιπους, θα σε βοηθήσουν να καταλάβεις. Εγώ πάντως, ακόμα προσπαθώ να καταλάβω.

Σεξ για 45 λεπτά

Για να είμαι απόλυτα δίκαιος όσο περισσότερο περνάω τα 25, όλο και λιγοστεύουν οι άνθρωποι στο κύκλο μου που θα κάνουν αυτή τη δήλωση. Ήταν περισσότερο φοιτητική δήλωση. Γενικά πολλοί άνθρωποι έπιασαν το απόγειο της καριέρας τους, όντας φοιτητές. Είχα συμφοιτητές ανθρώπους με μυθικά ρεκόρ.

(-Χτες βγήκαμε και ήπια 3 μπουκάλι μόνος μου. -Γιατί;! Γιατί έπινες μόνος σου; Δεν ήσασταν παρέα; Τι μπάτζετ έχεις για εξόδους; Δεν είσαι φοιτητής;)

Οι περισσότερες έρευνες που έχουν γίνει πάνω στο θέμα τοποθετούν τον μέσο όρο διάρκειας σεξ στα 5.5­7 λεπτά. Το οποίο ακούγεται λίγο έτσι δεν είναι; Ακούγεται πολύ ενθαρρυντικό για την φιλοδοξία του μέσου ανθρώπου. Να είναι καλύτερος απ’ το μέσο όρο.

(-5,5 λεπτά; Ναι σίγουρα παραπάνω. -Είστε σίγουρος; -Ντάξει.. τις περισσότερες φορές -Θα δεχόσασταν να χρονομετρηθείτε για να βοηθήσετε την έρευνα μας; -Εεε.. δυστυχώς θα έχω δουλειά εκείνη τη μέρα.)

Προφανώς υπάρχουν τεράστιες διακυμάνσεις πάνω και κάτω του μέσου όρου. Με μια έρευνα να λέει ότι οι χρόνοι μπορεί να ποικίλουν από 33 δευτερόλεπτα μέχρι 44 λεπτά ανάλογα τις συνθήκες. Και ενώ το 33 δευτερόλεπτα ακούγεται επίσης ακραίο,

(Θες να κάνουμε σεξ 2 φορές όσο ζεσταίνω τα γεμιστά;)

Πάντα θα απορώ με το 45λεπτο σεξ. Μια περίοδο το άκουγα τόσο συχνά που νόμιζα ότι έχω πρόβλημα.

(Περίμενε εννοείς 45 λεπτά από την ώρα που σκέφτηκες ότι θες, μέχρι και το μπάνιο μετά;)

Θα βγάλω από τη μέση το πρόβλημα του να βαρεθείς και θα βάλω μέσα πρακτικά προβλήματα φυσικής κατάστασης. Αντέχεις σωματικά άσκηση 45 λεπτών; Δεν μιλάω καν για σεξ πλέον. Τι είσαι επαγγελματίας αθλητής; Δεν αντέχω να κάνω καμία σωματική δραστηριότητα για 45 συνεχόμενα λεπτά. Έπειτα πραγματικά δεν βαριέσαι; Για να δώσω λίγο προοπτική στο πράγμα, να μερικά πράγματα που μπορείς να κάνεις σε 45 λεπτά:

• Μπορείς να δεις ένα ημίχρονο Euro 2016.
• Μπορείς να δεις δύο επεισόδια φιλαράκια και να σου μείνει χρόνος για σεξ, αν είσαι στην κατηγορία 33 δευτερόλεπτα.
• Μπορείς να πας απ τον Βύρωνα στο Παλαιό Φάληρο. ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ.
• Μπορείς να ακούσεις το Yeezus του Kanye West και να σου μείνει αρκετός χρόνος να κάνεις και ένα σφιχτοβρασμένο αυγό.

Δηλαδή εν τέλει, ακόμα και να έχεις την φυσική κατάσταση για κάτι τέτοιο, προκύπτουν θέματα παραγωγικότητας στον σημερινό μοντέρνο και γρήγορο σε ρυθμό κόσμο. Θα αγκαλιάσω τις μέσου όρου επιδόσεις μου και θα χωράω περισσότερα πράγματα στον ελεύθερο μου χρόνο.

Να μην αγχώνομαι/γκρινιάζω για πράγματα, γιατί “έγιναν τώρα και δεν μπορώ να τα αλλάξω”

Αυτή η λογική με μπερδεύει όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Ως άνθρωπος που γκρινιάζει και αναλύει μέχρι θανάτου δυσάρεστα και εκνευριστικά γεγονότα στην ζωή του, δεν μπορώ ούτε κατά διάνοια να καταλάβω πώς γίνεται να μην γκρινιάζεις για πράγματα που σου έτυχαν. Υπάρχει έστω και λίγο νόημα σε αυτή την συμβουλή; Φανταστείτε την σε στρατιώτες με μετατραυματικό σοκ.

(-Καμιά φορά ακούω ακόμα τις φωνές τους στον ύπνο μου και ξυπνάω ιδρωμένος στο κρεβάτι. -Χμμ.. η συμβουλή μου είναι να μην αγχώνεσαι για αυτά. Έγιναν τώρα και δεν μπορείς να τα αλλάξεις. -Είσαι καν αληθινός γιατρός;)

Πέρα από κάπως άχρηστη συμβουλή, έχει και μια υφέρπουσα αναισθησία προς το πρόβλημα μου. Το ξέρω ότι δεν μπορώ να το αλλάξω και αυτός είναι και ο λόγος που γκρινιάζω ή αγχώνομαι. Αν μπορούσα να κάνω κάτι να το αλλάξω θα το έκανα. Τότε ίσως θα μπορούσες να μου πεις και να μην γκρινιάζω και να κάνω κάτι. Πάλι θα ήσουν αντιπαθητικός, αλλά τουλάχιστον θα είχες και κάποιο δίκιο. Ύστερα είναι και το χαζό της ίδιας της έκφρασης με παραλλαγές της. «Μην είσαι έτσι/ Μην αγχώνεσαι/μην το σκέφτεσαι» Λες και αυτά είναι πράγματα που μπορείς να κάνεις κατά βούληση. Σαν να λες σε κάποιον «κλείσε τον θερμοσίφωνα».

(-Έλα μην είσαι έτσι. -Ουάου. Πως δεν το είχα σκεφτεί; Δεν το πιστεύω ότι τόσο καιρό ήμουν έτσι, ενώ θα μπορούσα.. ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΕΤΣΙ. -Μου άνοιξες νέους ορίζοντες.)

Το ξέρω ότι η γκρίνια μπορεί να γίνει εκνευριστική και ότι σε κάποιες περιπτώσεις θέλεις απλά να πεις κάτι για να βοηθήσεις. Αλλά μπορεί να γίνει πολύ εκνευριστικό όταν είσαι αγχωμένος για κάτι, να ακούς πόσο σημασία δεν έχει ή ότι «έγινε τώρα». Ποιος αντιδράει έτσι; Αν συναντήσεις ποτέ κάποιον που για παράδειγμα μόλις έσπασε το κινητό του και η αντίδραση του είναι να το πετάξει και να πει χαμογελαστά «Ε τι νόημα έχει να σκάω τώρα; Έγινε. Δεν μπορώ να το αλλάξω.», απομακρυνθείτε τρέχοντας από αυτόν τον άνθρωπο, είναι επικίνδυνος. Αυτή είναι συμπεριφορά ψυχοπαθούς. Το ξέρω ότι ακούγεται υπερβολικό, αλλά στο μυαλό μου έτσι είναι αυτοί οι άνθρωποι που συλλαμβάνονται για πολλαπλές δολοφονίες και οι γείτονες τους πάντα εκπλήσσονται.

(Τι να σας πω παιδάκι μου; Πέφτω από τα σύννεφα. Ήταν πάντα ευγενικός και χαρούμενος. Ότι και να του συνέβαινε, έλεγε “Γιατί να αγχωθώ για κάτι που έγινε στο παρελθόν;”)

Να διασκεδάσω σε κλάμπ

Θα ήθελα να πω ότι και καλά είναι ηλικιακό και ότι πάρταρα πολύ όσο ήμουν φοιτητής σε κλαμπ, οπότε το ξεπέρασα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσει να πηγαίνω σε κλαμπ. Ποτέ δεν μου άρεσε. Υπάρχουν πολλοί και συγκεκριμένοι λόγοι για αυτό. Δεν απολαμβάνω την μουσική ας πούμε. Το οποίο είναι μεγάλο dealbreaker. Κανείς δεν θα πήγαινε εύκολα κάπου που η μουσική του προκαλεί πρόβλημα. Απλά χάνεται κάπως το επιχείρημα γιατί η μουσική στα κλαμπ είναι mainstream. Για να σκεφτείτε πως είναι για μένα στο κλαμπ, σκεφτείτε να ακούτε λαϊκά, αλλά η κλισέ αθηναϊκή σαββατιάτικη έξοδος να μην ήταν το κλαμπ, αλλά συναυλία Slayer.

(-Πως περάσατε χθες; -Τέλεια ρε! Πήγαμε στο λάιβ Slayer στο Ακάνθους. Χαμός από γυναίκες.)

Δεύτερον και σημαντικότερο, δεν μου αρέσει να ΕΙΜΑΙ ΟΡΘΙΟΣ. Είμαι ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που του αρέσει να κάθεται όταν είναι έξω; . « Ει θέλετε να βγούμε να περπατήσουμε για 5 ώρες το Σάββατο;» Ποιος θα ενθουσιαζόταν με τέτοια πρόταση για σαββατιάτικη έξοδο; Θα απαντούσε ποτέ κάποιος θετικά σε αυτό; Ε τώρα μάθετε ότι το να στέκεσαι όρθιος είναι αποδεδειγμένα πιο επίπονο στον οργανισμό από το να περπατάς και ελάτε στον δικό μου κόσμο γεμάτο απορίες. Και δεν είναι καν ότι απλά στέκεσαι όρθιος. Είσαι απίστευτα στριμωγμένος από κάθε άποψη και έχεις να αντιμετωπίσεις τον φυσικό εχθρό της διασκέδασης σου σε κλαμπ. Την σερβιτόρο/α!

(Μπορώ να σε σμπρώχνω και να σε χτυπάω όπως περνάω, γιατί δουλεύω εδώ και είναι χάλια και είσαι η προσωποποίηση των προβλημάτων μου.)

Και μπαίνοντας σε ένα ασφυκτικά γεμάτο κλαμπ, υπάρχει κάθε φορά ένα μέρος που είναι σχετικά άνετο από χώρο και πας και κάθεσαι εκεί και ειρωνεύεσαι τα κορόιδα που στριμώχνονται σαν χαζοί. Αρκούν πέντε λεπτά για να καταλάβεις τι παίζει. Είναι ο χώρος που περνάνε οι σερβιτόροι για να μεταφέρουν ποτά, εξασκώντας παράλληλα απάνω σου τις κινήσεις τζούντο που έμαθαν σήμερα στο μάθημα, γιατί τόλμησες και βρέθηκες μπροστά τους. Είναι χειρότερα και από το να συναντηθείς με ποδηλάτη ενώ πατάς στον ποδηλατόδρομο.

(Ο σωστός αστικός ποδηλάτης:  -Κάνει σαφές ότι χρησιμοποιεί καθαρό μέσο μεταφοράς -Τραμπουκίζει κόσμο που πατάει στον ποδηλατόδρομο -Ενοχλεί κόσμο στο τελευταίο βαγόνι του μετρό, γιατί βγήκε με το ποδήλατο αλλά βαρέθηκε να γυρίσει με αυτό μετά.)

Τελευταίο και σημαντικότερο, ένα πράγμα που διασκεδάζω πολύ έξω και θα έλεγε κανείς ότι είναι η κύρια πηγή διασκέδασης μου, είναι το να μπορώ να μιλάω με κόσμο! Πραγματικά η επικοινωνία είναι βασικό κομμάτι από αυτό που ζητάω από μια έξοδο. Το κλαμπ δεν ενδείκνυται για μεγάλες συζητήσεις. Πρώτος κανόνας του κλαμπ. Δεν μιλάς στο κλαμπ. Γενικά ο τυπικός διάλογος σε κλαμπ, αποτελείται από 4 απλά βήματα. 1) Δήλωση 2) «Ε;» 3) Επανάληψη της δήλωσης 4) Απάντηση που δεν ταιριάζει με την δήλωση.

(-Ρε σκέφτομαι να παραιτηθώ απ τη δουλειά μου. -Ε; -Σκέφτομαι να παραιτηθώ απ τη δουλειά μου. -Ναι ναι, πιο μετά.)

Τελικά καταλήγει για μένα, όποτε έχω πρόσκληση για έξοδο σε κλαμπ, να χρησιμοποιώ ατάκες από το βιβλίο των κλισέ δικαιολογιών. Ξέρεις κάτι που όλοι ξέρουμε ότι είναι δικαιολογία, αλλά υπάρχει άγραφος νόμος να μην κάνουμε call την μπλόφα ο ένας στον άλλο.

(-Θα πάμε για χορό σήμερα θα έρθεις; -Μπα δεν μπορώ, έτυχε κάτι επείγον. -Ήταν τόσο επείγον που δεν πρόλαβες να σκεφτείς μια καλή δικαιολογία ε;)